|
ขอยืนพักสักครู่ แล้วจะไป
.. ข อ ฉั น ยื น ต ร ง นี้ ไ ด้ ห รื อ เ ปล่ า ..
ฉันจะช่วยเป็นสายลมแผ่วเบา...ที่ไร้ความหมาย
ฉันจะอยู่เพื่อรับฟัง..ให้เธอได้ระบาย
จนกว่าน้ำตาจะเหือดหาย
และความเศร้าจะย่างกลายตายจากเธอ
.. ข อ ฉัน ยื น ต ร ง นี้ ไ ด้ ห รื อ เ ป ล่ า ..
แค่ชั่วครู่ชั่วคราว...พอที่คนปวดร้าวเลิกพร่ำเพ้อ
จะรับฟังฉันได้ไหม...หากฉันมีคำปลอบใจมาให้เธอ
เมื่อใดที่ความช้ำเหม่อ... มันไม่มาให้เธอเจอะเจอฉันก็พอใจ
.. แ ล้ ว ฉั น จ ะ ก ลั บ ไ ป ยื น ต ร ง ที่ เ ก่ า ..
ตรงที่ไม่มีคำว่าเรา...มีแค่ความว่างเปล่าชิดใกล้
แต่ฉันจะขอกลับมา...ในวันที่เธออ่อนล้าไม่เหลือใคร
กลับมาอยู่เป็นเพื่อนใจ...จนกว่าเธอยิ้มได้
ฉันก็จะยอมจากไปแต่โดยดี
| Create Date : 06 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 6 มีนาคม 2551 9:11:38 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 364 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: รัตตมณี (kulratt  ) วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:22:00:42 น. |
|
|
|
|
| เวตาล เวอร์ชั่น x |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มาอนุญาตให้ยืน
แต่มาขอยืนเป็นเพื่อนนะค่ะ