Bloggang.com : จ่าสิบเอกโจ : สัญชาติญาณ ..

สัญชาติญาณ ..

...

ผมลุกขึ้นยืน เป้สีเขียวขี้ม้าถูกเหวี่ยงขึ้นสะพายบ่า

มันหมือนเป็นปฏิกริยาตอบสนองโดยอัตโนมัติ

ของร่างกาย ระบบสั่งงานผ่านเส้นประสาทจากก้านสมอง

บอกให้ทุกส่วนของร่างการทำตามคำสั่งที่ถูกประมวลผลแล้ว

ภายในระยะเวลาที่น้อยกว่า 1 ส่วนพันวินาที

บางทีผมก็บอกไม่ได้หรอก ว่ามันเป็นผลพวงจากการฝึก

สัญชาติญาณ

หรือสามัญสำนึก ...

ผมรู้แค่ว่า มันเป็นสิ่งที่ผมต้องทำ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

เสียงกัมปาทของแรงระเบิดดินขับหัวกระสุน ดังระงมไปรอบตัว

แปลกที่ผมกลับเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

ร่างกายเคลื่อนไหวหมือนไร้ตัวตนที่แท้จริง

ช่วงความห่างของวินาทีที่ดูจะยืดยาวในความรู้สึก

พอ ๆ กับหัวกระสุนที่วิ่งเฉียดข้างกายจนผิวหนังร้อนฉ่า

ผมวาดปากกระบอกปืนเข้าหาเงาร่างที่สวมเครื่องแบบสีกากี

ก่อนจะลั่นกระสุนแบบดับเบิ้ลแอ๊คชั่นออกไปอีก 2 ชุด

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

เด็กหญิงคนนั้น ไหว้แบบทิ้งย่อ ก่อนจะส่งยิ้มนวล ๆ บนสองแก้ม

ผมใช้สายตาส่งเด็กหญิงในชุดเครื่องแบบนักเรียนประถมของ กทม.

ลงจากรถเมล์

อาซิ้มคนนึงรีบเดินเบียดซ้าย เบียดขวา ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่ว่าง

บนรถเมล์ร่วมบริการคันนั้น อย่างภาคภูมิใจ

ผมเหลือบหางตาไปมองอย่างเหยียด ๆ ผมอยู่ในเครื่องแบบอย่างนี้

ผมไม่แย่งที่นั่งซิ้มหรอก อีกอย่าง ตรงนี้ ผมนั่งมาก่อนตั้งแต่รถแล่นอกมาจาก

หมอชิตใหม่แล้ว แถมผมยังลุกให้เด็กผู้หญิงคนนั้นนั่งด้วย

อาซิ้มยังคงนั่งอย่างภาคภูมิใจ กับระบบสั่งงานผ่านเส้นประสาทจากก้านสมอง

บอกให้ทุกส่วนของร่างการทำตามคำสั่งที่ถูกประมวลผลแล้ว

ภายในระยะเวลาที่น้อยกว่า 1 ส่วนพันวินาที

ที่ส่งผลให้แกยึดครองที่นั่งบนรถเมล์ที่แสนจะเบียดเสียดคันนี้ได้

บางทีอาซิ้มแกก็คงไม่รู้หรอกหรอก ว่ามันเป็นผลพวงจากการฝึก

สัญชาติญาณ

หรือสามัญสำนึก ...

แกคงรู้แค่ว่า มันเป็นสิ่งที่แกต้องทำ

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

แรงปะทะของหัวกระสุน ที่เจาะทะลุช่องอก

ก่อนจะควักคว้านเลือดเนื้อออกไปทางเบื้องหลัง

ส่งผลให้ผมหมุนคว้างไป

เสียงหัวกระสุนนับร้อยที่ทะยานจากปลายปากกระบอกปืน

ที่เล็งเป้ามายงตำแหน่งของผม ยังดังระงมอย่างต่อเนื่อง

ภาพต่าง ๆ ที่มองเห็น ดูจะลางเลือน

มัว ๆ .....

กลิ่นเลือดที่คุ้นเคย โชยเข้าจมูก

เหมือนตอนที่ผมอยู่กลางวงล้อม ที่ในป่าติดเขตชายแดนแม่สอด

ดูเหมือนช่วงเวลาและสถานที่มันไม่ต่างกันเลยแม้แต่น้อย

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ผมก้าวลงจากรถเมล์คันนั้น

ตรงหน้าธนาคาร

อาซิ้มคนนั้น .. ยังคงนั่นทอดสายตาชมวิวที่ผ่านไปจากนอกตัวรถ

เด็กผู้หญิงคนนั้น คงเดินเข้าบ้าน ไปทำการบ้าน

หรือไม่ ก็คงไปช่วยแม่ร้อยมาลัยส่งขายปากคลองตลาด

มันหมือนเป็นปฏิกริยาตอบสนองโดยอัตโนมัติ

ของร่างกาย ระบบสั่งงานผ่านเส้นประสาทจากก้านสมอง

บอกให้ทุกส่วนของร่างการทำตามคำสั่งที่ถูกประมวลผลแล้ว

ภายในระยะเวลาที่น้อยกว่า 1 ส่วนพันวินาที

บางทีพวกเขาคงก็บอกไม่ได้หรอก ว่ามันเป็นผลพวงจากการฝึก

สัญชาติญาณ

หรือสามัญสำนึก ...

พวกเขาคงรู้แค่ว่า มันเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องทำ

ผมล้วงปืน COLT ออโตเมติก สองกระบอกนั้น ออกมาจากเป้

ก่อนจะเดินเข้าไปในธนาคาร

. . . . .

มันหมือนเป็นปฏิกริยาตอบสนองโดยอัตโนมัติ

ของร่างกาย ระบบสั่งงานผ่านเส้นประสาทจากก้านสมอง

บอกให้ทุกส่วนของร่างการทำตามคำสั่งที่ถูกประมวลผลแล้ว

ภายในระยะเวลาที่น้อยกว่า 1 ส่วนพันวินาที

. . . . .

บางทีผมก็บอกไม่ได้หรอก ว่ามันเป็นผลพวงจากการฝึก

. . . . .

สัญชาติญาณ

. . . . .

หรือสามัญสำนึก ...

. . . . .

ผมรู้แค่ว่า มันเป็นสิ่งที่ผมต้องทำ

.
.
.
.

Create Date : 06 เมษายน 2551

Last Update : 6 เมษายน 2551 17:53:19 น.

2 comments

Counter : 555 Pageviews.

5555555 ขอบคุณที่แนะนำค่ะคุณโจ

มี่จะพยายามไม่...หลับ ตอนอ่านข่าวแบบที่แนะ

โดย: ญามี่

วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:19:27:54 น.

อ้อ ตกลงปล้นสำเร็จหรือเปล่าคะ

โดย: ญามี่

วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:19:30:08 น.