ลาออกเพื่อมาทำอาชีพค้าขาย ในตัวจังหวัด แม่และพ่อเช่าบ้านอยู่ พ่อก็รับงานช่างโรงสีบ้าง สร้างบ้าน

บ้าง  แม่ก็ทำขนมขายที่ตลาดเช้าในชุมชนที่เช่าบ้านอยู่ ป้าจำไม่ได้ว่าเราอยู่ที่นั่นกันนานเท่าใด จำได้แต่

ตอนหลังแม่ได้ไปขายของที่ตลาดเทศบาล จะต้องตื่นไปแต่เช้ามืด โดยทิ้งป้าให้อยู่คนเดียวที่บ้าน และ

ทุกครั้ง ป้าก็ร้องไห้ครวญครางอยู่อย่างนั้น จนเช้า จึงเตรียมตัวไปโรงเรียน

     เราอยู่ที่นั่นไม่นานเฒ่าแก่โรงสีก็ให้คนมาตาม กลับไปทำงานด้วยเหมือนเดิน การย้ายกลับจึงเริ่มขึ้น

ครอบครัวเราย้ายกลับโดยทางน้ำ จำได้ว่าครอบครัวเราอาศัยเรือโป๊ะ ลำใหญ่สำหรับขนของ และค้างคืนอยู่บนเรือโป๊ะ ที่วิ่งทวนน้ำขึ้นไป นี่ก็เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ประทับอยู่ในความทรงจำ ในวัยเด็กของป้า

     การกลับมาอยู่ครั้งนี้ เราถูกจัดให้อยู่ที่เรือนไม้ใต้ถุนสูงเหมือนเดิม แต่คนละหลังกับที่อยู่เมื่อครั้งก่อน บ้านนี้เป็นบ้านเก่าที่ อากงเล็ก ได้อาศัยอยู่ ได้ป่วยและตาย ที่นี่ 

     เย็นวันหนุึ่งน่าจะอยู่ในช่วง หน้าร้อน เพราะป้าเล่น เก็บดอกนุ่น ที่ล่วงล่นอยู่ที่ลานดินหน้าบ้าน โดยมีพ่อนั่งทำงานเล็กๆน้อยๆ หลังเลิกงานประจำที่โรงสี  ป้ามองขึ้นไปที่ตัวบ้าน บริเวณ

ที่โล่งหน้าห้องนอน ป้าเห็นดวงไฟ ประมาณเท่าลูกฟุตบอล ลอยวูบไปมา ในตอนนั้นป้าก็มองดู เฉยๆ

ว่ามันคืออะไร  จนทุกวันนี้ ป้าก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่า  ดวงไฟดวงนั้นคืออะไร

     การทำงานของพ่อและแม่ อยู่โดยบ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ต้องซื้อ แม่จึงมีเงินเก็บทุกเดือน แม่เป็น

แม่ที่ประหยัด ดุ และขี้บ่น แต่พ่อจะเป็นคนที่ ใจดีและตามใจป้ามาก

     ข้าวของเครื่องใช้ในบ้านจะต้องเป็นไปตามที่แม่กำหนด ป้าถึงจะเป็นลูกคนเดียวก็จริง เสื้อผ้าส่วน

มากจะรับช่วงมาจาก ลูกๆของเฒ่าแก่ ซึ่งอยู่ในวัยเดียวกับป้า จำได้ว่ากระโปร่งนักเรียน ป้าจะต้องมีการเลาะชายกระโปร่งทุกปี เพื่อเพิ่มความยาว รวมถึงหนังสือที่ใช้เรียนในปีถัดไป จะต้องขอซื้อต่อจากเพื่อนรุ๋นพี่

      ป้าจำได้ว่า ทุกเช้าได้เงินไปโรงเรียน 1 สลึง กลางวันเดินกลับมากินข้าวที่โรงสี จะได้อีก 1สลึง

หรือบางครั้งก็ 50 สตางค์ จะมีพิเศษก็วันศุกร์ ที่จะเป็นวันพิเศษ ได้วันละ 1บาท เพราะเป็นวันกิน

ก๋วยเตี๋ยว ของเด็กๆ ในโรงสี 

      การที่เป็นลูกคนงานในโรงสี และอยู่ในระบบแบบคนจีน ซึ่งเป็นชนชาติที่ขยัน หลานๆของเมีย

เฒ๋าแก่ซึ่งเป็นคนไทย ได้มาอาศัยอยู่ด้วย รวมทั้งป้า จะได้รับมอมหมายให้มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ

งานเล็กๆน้อยๆ สำหรับของป้านั้น เช้าก่อนไปโรงเรียน จะมีหน้าที่ไปรอใส่บาตร พระ ทีบริเวณท่านำ

หน้าโรงสี เสร็จแล้วก็จะต้องขัดขันน้ำ ให้เงาทุกวัน ก่อนที่จะกินข้าวเตรียมตัวไปเรียน

      กลับจากโรงเรียนในตอนเย็น ก็จะช่วยกัยถู เหล่าเต้ง ซึ่งก็คือชั้นสองที่เป็นที่นอน ของบรรดา

เฒ่าแก่ เมียและลูกๆหลานๆ ซึ่งมีมากมายหลายห้อง แต่เด็กๆทุกคนก็จะได้รับ รับผิดชอบกันไปแต่ละส่วน 

      เรื่องอาหารการกิในแต่ละมื้อนั้น แม่และญาติของเม่ียเฒ่าแก่ จะจัดโต็ะ เป็น โต็ะเฒ่าแก่ ซึ่งจะ

แยกกินที่ในส่วน ของห้องบัญชี โต็ะคนงานผู็ชาย พ่อก็จะกินรวมในส่วนนี้ โต็ะแม่ครัว โต็ะเด็ก

สิ่งที่ป้าชอบที่สุดเวลากินข้าวในตอนเย็น คือ พวกเราจะสนุกกับการกินและคอยแหงนดูนก กระยาง

ที่บินกลับรัง บินกันเป็นระเบียบ

      หลังจากกินข้าวเย็น ป้าก็มีหน้าที่ เอาข้าวให้หมา และชวยงานเล็กๆน้อยๆ จนได้เวลากลับบ้านพร้อมพ่อ ก็มาเริ่ม  ซักผ้า ถูบ้านทำความสะอาด ทั่วไป แม่จะกลับมาที่หลัง

      นี่คือชีวิตประจำวันช่วงหนึ่ง ของการเป็นลูกคนงาน