อดีตฝังจำ

ชีวิตหลินนั้นช่างอาภัพนัก หลินเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง บิดาทำงานรถไฟ มารดาเป็นครูโรงเรียนอนุบาล หลินมีพี่สาวร่วมสายโลหิตหนึ่งคน เมื่อเธอยังเด็กอยู่นั้นครอบครัวของเธอไม่ได้เอาใจใส่ในเธอสักเท่าไหร่ บิดาของเธอให้ความสนใจในตัวพี่สาวมากกว่า เพราะพี่ของเธอเป็นเด็กเรียบร้อย ส่วนหลินนั้นเป็นเด็กเอาแต่ใจตัวเอง ครั้นพอเริ่มเข้าโรงเรียน หลินได้รับการศึกษาเหมือนเด็กในวัยเดียวกัน แต่หลินไม่ค่อยใฝ่ใจในการศึกษาเล่าเรียน ผิดกับพี่สาวของเธอที่ตั้งใจขยันหมั่นเพียรในการเรียน ทำให้เป็นที่ชื่นชอบของคนทั้งบ้าน หลินนั้นเป็นคนช่างประจบประแจง จึงทำให้มารดาของเธอรักใคร่เป็นพิเศษ ปีนี้เป็นปีที่หลินนั้น จบมัธยมสาม ด้วยความที่เธอเป็นเด็กไม่ใส่ใจในการเรียน ครอบครััวเธอจึงให้เธอเรียนต่อในสาย อาชีพ หลินได้เรียนพาณิชย์ที่สีลม ซึ่งเป็นย่านที่เจริญแล้วในตอนนั้น ด้วยความที่เธอเริ่มเป็น สาว นอกจากเธอจะไม่ได้เอาใจใส่ในเรื่องการเรียนแล้ว เธอกับคบเพื่อนที่มี่ความคิดเหมือนกันกับเธอ เริ่มหนีเรียนเที่ยวเตร่ตามประสาวัยรุ่นเมื่อสามสิบปีก่อน ไม่ว่าจะเป็นโรงหนัง ลานสเก็ตไม่เว้น แต่ละที่แต่มันไม่ได้ไม่จบแค่นั้น เธอเริ่มที่จะสนใจในเพศตรงข้าม ศุภวิทย์เป็นนักเรียนร่วมชั้น กับเธอศุภวิทย์เป็นลูกครึ่งไทยจีน หน้าตาจึงคมเข้มไม่เหมือนคนจีน ทำให้หลินตกอยู่ในภวังค์ ของความรักครั้งแรก และในที่สุดเธอก็เริ่มสมหวัง เมื่อเธอเริ่มคบกับศุภวิทย์ได้สักสองเดือน ด้วยความที่เธอเป็นเด็กเริ่มใจแตก ในวันสุดท้ายของการสอบเทอมสุดท้ายของนักเรียนพาณิิชย์ ปวช.ปีที่สอง เพื่อนในห้องตกลงจะไปเที่ยวที่เกาะเสม็ด เป็นการคลายเครียดเป็นที่แน่นอน ศุภวิทย์ไปหลินก็ต้องไป

คืนนี้เป็นคืนที่ท้องฟ้าไร้เมฆมาปกคลุม ทำให้แสงสว่างของดาวที่สาดส่องลงมากระทบพื้น น้ำทะเลเป็นประกายระยิบระยับ ดาวทุกๆดวงต่างก็ทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ สาดส่องแสงอัน ผ่องใสสวยงาม แม้ยามที่ส่องแสงตกมากระทบใบหน้าอันคมขำของหลินด้วยแล้ว ทำให้ความ เป็นสาวเต็มตัวของเธอ สาดส่องสะท้อนจับไปทั่วในใจของวัยหนุ่มอย่างศุภวิทย์ ทั้งคู่ประคอง กอดกันในซอกหิน ที่หาดทรายวงเดือน ซึ่งปลอดจากผู้คนเพราะเป็นเวลาที่ดึกสงัด เพื่อนร่วม ห้องเรียนต่างจับคู่กัน แยกย้ายกันเข้านอนบ้าง

“คืนนี้เป็นคืนที่วิทย์มีความสุขมากที่ได้มาเที่ยวกับหลิน”

ชายหนุ่มเริ่มสาธยายความรู้สึกให้ฝ่ายหญิงรับรู้ ส่วนหลินเองก็มีความสุขมากเช่นกัน
คืนนั้นทั้งคู่เป็นของกันและกัน โดยมีหาดทราย,สายลมและแสงดาวเป็นพยานรักให้กับทั้งสอง
บัดนี้ความสาววัยสิบเจ็ดปีของเธอ ได้สิ้นสุดไปในคืนนั้นที่เกาะเสม็ด ด้วยความที่ทั้งคู่ยังไม่คิดหน้าคิดหลัง ทั้งสองจึงแอบได้เสียกันอยู่เรื่อยไป จนในที่สุดวันที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น แต่มันเป็นเรื่องของธรรมชาติที่ว่า เมื่อสิ่งมีชีวิตเจริญวัย ย่อมต้องมีการผสมพันธุ์ เมื่อผสมย่อมต้องมีชีวิต ใหม่เกิดขึ้น เพื่อสืบสายพันธุ์ต่อไป วันนี้ก็เป็นอย่างเคย ทั้งคู่ได้นัดเจอกันที่บ้านของศุภวิทย์ เหมือนเดิม

“วิทย์ หลินมีเรื่องจะปรึกษาวิทย์ หลินเป็นอะไรไม่รู้ มันคลื่นไส้อาเจียนอยู่ตลอดเวลา รอบ เดือนก็ไม่มาสองเดือนแล้ว”

“ไม่เอาน่า อย่ามาล้อเล่น” ฝ่ายชายรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก เมื่อได้ยินฝ่ายหญิงพูดเช่นนั้น

ในที่สุดความลับก็เปิดเผย เมื่อเธอต้องนอนซมอยู่ที่บ้าน ด้วยอาการอาเจียนอยู่ตลอด ทำให้ แม่ของเธออยู่ที่จังหวัดน่าน ต้องรีบมาดูลูกสาว ที่อาศัยอยู่กับน้าสาวในกรุงเทพฯ ด้วยความ เป็นห่วง ลูกจนใจจะขาดให้ได้

“คุณหมอคะ ลูกสาวดิฉันเป็นอะไรไปคะ” ผู้เป็นแม่ถามด้วยความใคร่รู้ให้หายสงสัย และ
เป็นห่วง

“เชิญคุณแม่ที่ห้องหมอหน่อยนะครับ” เสียงหมอตอบด้วยความอึดอัดที่จะบอกในตอนนี้

ทั้งคู่เดินออกจากห้องตรวจคนไข้ หมอหนุ่มเดินนำหน้า ผู้เป็นแม่เด็กสาวเดินตามหลัง

“เชิญนั่งก่อนครับ ลูกสาวคุณไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ เพียงแต่เธอตั้งครรภ์์ได้สาม
เดือนแล้ว”

หัวใจของผู้เป็นแม่แทบจะสลาย เมื่อได้ยินหมอแจ้งให้ทราบ มันไม่เหมือนกับการสื่อสาร ด้วยเสียงพูดธรรมดา แต่เป็นเหมือนสายฟ้าที่ฟาดมากลางหัวใจ ไม่รู้ว่าเวรกรรมอันใดจึงต้องมา รับรู้ แต่ด้วยความเป็นแม่ที่รักลูก ในเมื่อมันเป็นเช่นนี้ก็สุดที่จะทำอะไรได้ จึงต้องตั้งตาแก้ปัญหา ต่อไปโดยไม่มีทางเลือก เพราะไม่ว่าลูกจะดีหรือเลวอย่างไร ผู้เป็นแม่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่ามัน ไม่ใช่ลูกตัวเอง ในที่สุดหลินก็ต้องออกจากโรงเรียนก่อนกำหนด และกลับไปพักอยู่กับบิดาของ เธอที่จังหวัดน่าน เพื่อรอกำหนดคลอด ระหว่างนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกับศุภวิทย์อีกเลย หลังจากที่ถูกปฏิเสธความรับผิดชอบจากฝ่ายชาย หลินเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสและเจ็บแค้นผู้ชายทุกคนเธอจำฝังใจกับผู้ชายที่ฝากรอยแผลจนติดตัวเธอไปจนตาย

เมื่อครบกำหนดคลอด เธอได้ลูกสาว น้ำหนักเด็กไม่มากเท่าที่ควร เพราะเธอไม่สนใจที่จะ ทะนุถนอมลูกของเธอสักเท่าไหร่ ด้วยอายที่ต้องท้องด้วยวัยเพียงสิบเจ็ด และเจ็บแค้นผู้ชายที่ไม่ รับผิดชอบ เธอทิ้งลูกของเธอให้มารดาเป็นผู้เลี้ยงดู และเริ่มตั้งความหวังว่า ชาตินี้จะต้องอยู่เหนือ ผู้ชายทุกคน เธอเข้าทำงานที่โรงแรมที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองไทย เป็นพนักงานห้องอาหาร ด้วย ความที่เธอเป็นคนช่างพูดช่างเอาใจใส่ ไม่นานนักการงานที่ก็ก้าวหน้า แต่เธอไม่เคยขาดเรื่อง ผู้ชายมากมายที่ผ่านเข้ามาไม่ขาดระยะ ไม่ว่าเอ็กซ์พนักงานโรงแรมด้วยกัน ที่มีอารมณ์โหดร้าย เจ้าอารมณ์ทั้งรีดทั้งไถเงินจากเธอ ในที่สุดเธอต้องแยกย้ายจากผู้ชายคนนี้อีก ด้วยเหตุที่เธอไม่มี เงินให้ และถูกทำร้ายจนดั้งจมูกหัก แล้วยังทุบตีลูกสาวของเธอ

หลินอยู่โรงแรมได้สิบปี ก็เริ่มตระหนักถึงอนาคตว่า คงจะไม่เป็นอย่างที่เธอคิดแน ่ ซ้ำร้าย ยังต้องมารับการตอกย้ำความเจ็บปวด จากผู้ชายที่ผ่านมาในชีวิตของเธออีก เธอจึงตัดสินใจเดิน ทางมาเสี่ยงโชคที่ออสเตรเลีย โดยการเป็นนักท่องเที่ยวแล้วหนี เป็นคนผิดกฎหมาย หลินแอบทำ งานในร้านอาหารไทยที่โกลโคสท์อยู่ระยะหนึ่ง ด้วยรูปร่างหน้าตาอันคมขำของเธอ จึงไม่ใช่ เรื่องยากนัก ที่จะหาฝรั่งแต่งงานด้วย ในที่สุดเธอก็สมหวังที่หาฝรั่งแต่งงานด้วยได้ ทำให้เธออยู ่ อย่างถูกกฎหมายได้ไม่ต้องหลบซ่อนเวลาทำงาน พอได้วีซ่ารับรองให้อยู่ในออสเตรเลียได้อย่าง ถาวร เธอก็ขอแยกทางกับฝรั่งผู้นั้นอย่างไม่ใยดี เพราะมันจนไม่มีอนาคต

ต่อแต่นี้ความเป็นอิสระขึ้นอยู่กับตัวหลินคนเดียว จะทำอะไรจะคิดอะไร ไม่ต้องสนใจทั้ง นั้น ความทะเยอทะยานและแรงแห่งความเจ็บปวด ที่ผู้ชายทุกคนตอกย้ำในชีวิตเธอ มิจางหายไป เธอเริ่มต้นด้วยการเข้าทำงานในร้านจีน ด้วยความเจนจัดและความคิดอันรุนแรงที่จะก้าวหน้า ใน ความเจริญและเป็นเจ้าของร้านอาหาร เธอจึงหว่านเสน่ห์ทั้งหมดกับปีเตอร์ หุ้นส่วนร้านชาว ฮ่องกง ผลที่ปรากฏเป็นไปตามความคาดหมาย ชายผู้นั้นลุ่มหลงเธอมาอยู่กินกับเธออย่างเปิดเผย

“หลินว่าเราควรจะลงทุนเปิดร้านอาหารไทยดีกว่า เพราะร้านจีนเยอะแยะไปหมด”

ด้วยความที่หลงรักจนเต็มหัวใจ เธอว่าอะไรก็ว่าตามกันไม่มีขัดขืน ปีเตอร์เอาหุ้นที่ถอน ออกมาจากร้านจีนทั้งหมด มาเปิดเป็นร้านอาหารไทยในยุคแรกๆของบริสเบนก็ว่าได้ จึงประสบ ความสำเร็จมาก ร้านอาหารของเธอเปิดได้ห้าปี เธอเปิดร้านที่สองตามมาทันที นับว่าความหวัง ของเธอเริ่มเป็นจริง ด้วยความที่เธอไม่ได้รักชาวจีนฮ่องกงผู้นี้แม้แต่น้อย ประกอบกับคนจีนโดย พื้นนิสัยแล้ว ผู้ชายมักแสดงความเป็นผู้นำ ชอบทำตัวอยู่เหนือสตรีเพศ แต่ตอนนี้สถานการณ์ มันเปลี่ยนไปแล้ว เธอมีร้านสองร้าน เธอคิดแล้วว่า ถ้าเลิกกัน อย่างมากก็ต้องแบ่งกันคนละร้าน เธอปรึกษาทนายความเป็นที่เรียบร้อยแล้วอย่างลับๆ

ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง สามีเธอทราบระแคะระคายมานานแล้ว จากปากพนักงานในร้านชื่อ แอปเปิลถึงสัมพันธ์สวาทของหลินกับเด็กล้างจานในร้านที่ชื่อว่าสม วันนี้แอปเปิลไม่ได้บอก อะไร แต่ปีเตอร์ประสบด้วยตาของตนเองในห้องเก็บของหลังร้าน ทั้งคู่กำลังกอดจูบกันอย่าง ดูดดื่มจนลืมผิดชอบชั่วดี

สมเป็นคนลาวอยู่ทางตอนเหนือของประเทศลาว พ่อของสมเป็นคนจีนฮ่อ แม่เป็นลาว สมเป็นลูกคนสุดท้องในจำนวนพี่น้องสามคน พี่ชายคนโตซื่อบานเย็น พี่สาวคนรองชื่อสมศรี และสมเองชื่อว่าสมทรง การที่เกิดเป็นลูกชายคนเล็ก ทำให้สมมีนิสัยที่เกียจคร้าน เพราะถูก ตามใจมาตลอด เมื่อเริ่มวัยเด็กก็ได้รับการศึกษาเหมือนเด็กทั่วไป ก่อนที่ประเทศลาวจะแตก

พอสมอายุสิบห้าปีก็ต้องออกจากโรงเรียน เนื่องจากพ่อเสียชีวิตอย่างกระทันหัน สมจึงต้อง รับจ้างเก็บใบยาสูบบ้าง ขนไม้บ้าง ตามประสาชาวเขาในประเทศลาวยึดอาชีพกัน การที่ลูก คนเล็ก นิสัยเกียจคร้าน ต้องตกระกำลำบาก ทำให้สมนึกเสมอว่า ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่จะต้องหา ผู้หญิงรวยๆสักคน ไม่ว่าจะเป็นหม้าย หรือว่ายังมีผัวอยู่ ขอให้มีเงินปรนเปรอเป็นใช้ได้

หลังจากเกิดเหตุการณ์สู้รบกันระหว่างลาวด้วยกันเอง สมถูกเกณฑ์ทหาร แต่โชคดีที่หนี ข้ามมาฝั่งไทยได้ จึงรอดตายมาได้ สมใช้ชีวิตอยู่ในศูนย์อพยพที่นครพนมอยู่ห้าปีเต็ม ก็มีโอ กาสได้มาอยู่ประเทศที่สาม สม แม่ และพี่สาวมาอยู่ที่เมลเบิร์น ออสเตรเลีย ส่วนพี่ชายไปอยู่ อเมริกา ถึงแม้สมจะได้มาอยู่ประเทศที่สาม แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เนื่องด้วยปัจจัย หลายอย่างด้วยกัน คือความรู้น้อย ขี้เกียจ และไม่รู้จะไปทำอะไรด้วย อยู่เมลเบิร์นได้สามปี สมก็ รู้จักกับจำปี คนเวียงจันทน์ที่อพยพมาอยู่เมลเบิร์น เกิดรักใคร่ชอบพอกันจนมีลูกหนี่งคน แต่ชีวิต ครอบครัวก็ล้มเหลว เพราะฝ่ายชายไม่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้ แต่ฐานะของฝ่ายหญิง ค่อนข้างจะดีกว่า คนในครอบครัวฝ่ายหญิงไม่ยอมรับ สุดท้ายสมเห็นว่า คงจะพึ่งครอบครัว ฝ่ายหญิงไม่ได้แน่ จึงตีตัวออกห่าง และมุ่งหน้าสู่บริสเบนเพื่อหวังไปตายเอาดาบหน้า

สมเข้ามาทำงานในร้านอาหารของหลินได้ ก็เพราะได้รับการชักชวนจากคนลาวด้วยกัน ซึ่ง ทำอยู่ในร้านนี้ก่อน เมื่อเริ่มทำงานใหม่ๆ ก็อาศัยอยู่บ้านเพื่อน มีหน้าที่เป็นคนล้างจานในร้าน ทำงานอยู่ได้สักระยะหนึ่ง ก็เริ่มเห็นลู่ทางว่าควรจะทำอย่างไร ถึงได้ฝันที่เป็นจริง ดังที่ตั้ง ปณิธานไว้ มันไม่ยากเลย เมื่อสมแอบส่งสายตาให้กับหลิน เจ้าของร้าน ที่มีผัวเป็นจีนฮ่องกง ชื่อปีเตอร์ ที่ทั้งอ้วน ทั้งไม่สนใจใยดีกับหลินเท่าที่ควร ตามนิสัยคนจีนที่คิดแต่เรื่องเงินมาก่อน เรื่องครอบครัว สุดท้ายเมื่อมีโอกาส หลินจึงเป็นฝ่ายเริ่มต้นด้วยการชวน หลังจากเลิกงาน
“สมวันนี้พี่ไปส่งนะ บ้านสมไม่ไกลจากบ้านพี่เท่าไหร่ ไปด้วยกันได้”

ด้วยความที่สมรอโอกาสนี้มานานแล้ว จึงรีบรับคำชวนทันที

“ได้เลยครับพี่”

คืนนั้นทั้งสองลุล่วงความมุ่งมั่นทั้งสองฝ่ายที่บ้านเพื่อนของสม

ในที่สุดเมื่อความลับมันไม่เป็นความลับ เพราะปีเตอร์จับได้ว่า หลินเป็นชู้กับเด็กล้าง จานในร้าน จึงเดินร่วมทางกันไม่ได้ ตกลงแบ่งร้านคนละร้านและแยกทางกัน แต่ที่จริงแล้วหลินไม่ได้มีแค่เด็กล้างจานคนเดียวหลังจากแยกกับปีเตอร์แล้ว หลินยังก็คบกับลูกชายอดีตนักการ เมืองผู้หนึ่งของจังหวัดทางภาคเหนือของไทย ซึ่งมีธุรกิจหลายอย่างทั้งเหมืองแร่ ป่าไม้ และธุรกิจ ในออสเตรเลีย จึงทำให้ทั้งคู่รู้จักกันเป็นอย่างดี ชายผู้นี้เคยร่วมชั้นเรียนกับเธอตอนเด็กด้วย จึงไม่ ยากเลยที่จะประสานความสัมพันธ์กัน ในเมื่อสถานภาพของเธอก็โสด แถมดูดีมีหน้ามีตาใน สังคมบริสเบน และคนลาวก็เป็นแค่กิ๊ก (ชู้) อย่างลับๆ ไม่เป็นที่เปิดเผยของสังคม ยิ่งคนที่อยู่ เมืองไทยแล้ว ยิ่งไม่มีวันรู้อย่างเด็ดขาด นักธุรกิจเมียเผลอผู้นี้ เป็นแหล่งเงินรายใหม่ ที่เธอจะ ต้องหว่านเสน่ห์ ในที่สุดไม่นานนัก เธอก็เปิดร้านเป็นร้านที่สอง หลังจากแยกทางกับปีเตอร์แล้ว โดยมีนักธุรกิจเมียเผลอเป็นผู้ลงทุน ร้านนี้เธอประสบความสำเร็จเช่นเคย

เธอเริ่มมองหาทำเลที่จะเปิดเป็นร้านที่สาม ครั้งนี้มีนายทุนเป็นออสซี่พ่อหม้ายหัวหงอก ที่ ตกหลุมรักเธอพร้อมข้อเสนอคือ อาคารพาณิชย์ให้เปิดร้านแห่งใหม่ โดยลงทุนให้ทุกอย่างตามที่ หลินต้องการ เรื่องค่าเช่าตึกไม่ต้องห่วงพูดกันได้ นอกจากนี้นักธุรกิจเมียเผลอ ยังคงเป็นแหล่ง
เงินให้อีกเช่นเคย ร้านแห่งที่สามใหญ่โตมาก และหรูหราด้วยการตกแต่งด้วย เฟอร์นิเจอร์ไม้ ซึ่งไม่มีใครกล้าทำในบริสเบน แต่เธอกล้า ร้านนี้ทำพิธีเปิดที่ยิ่งใหญ่มาก

แต่โชคร้ายที่ร้านนี้อยู่ได้ ไม่นานเท่าไหร่ก็ต้องปิด เพราะทำเลไม่ดี และเหตุผลสำคัญอีก อย่างคือ เจ้าของตึกรู้ว่า เธอมีสัมพันธ์สวาทกับเด็กล้างจานในร้าน แต่นักธุรกิจเมียเผลออยู่้เมืองไทยนานๆมาที่นี่ไม่รู้เรื่อง


ทุกวันนี้เธอให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ว่า ชีวิตเธอต้องการอะไร เธอทำธุรกิจร้านอาหารมาเป็นสิบปี มีหน้ามีตาในสังคมที่บริสเบน บางครั้งเธอรู้สึกว่ารวย แต่บางครั้งเธอก็รู้สึกว่าจน ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นตลอด เพราะเธอมีทุกอย่าง ไปไหนก็ไปได้ ใช้ชีวิตอย่างหรูหรา แต่ก็มี หนี้สินมากมาย เธอลบปมด้อยในใจได้อย่างเดียวก็คือ สามารถหลอกเอาเงินจากผู้ชายมาได้ แต่เธอก็ต้องมาปรนเปรอเลี้ยงดูผัวเก็บของเธอให้อยู่ดีมีสุข โดยที่ไม่กล้าเปิดเผยให้สังคมรับรู้ เธอทำให้คนในบ้านญาติพี่น้องเธอ ต้องหันหน้ามาพึ่งเธอ แม้แต่พี่สาวเธอก็ต้องมาพึ่งเธอ ตอนนี้ ทุกคนให้ความสำคัญกับเธอมาก ผิดกับตอนที่เธอเรียนพาณิิชย์ไม่จบ และท้องหาพ่อเด็กไม่ได้ จนทุกวันนี้ลูกของเธอยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อของตัวเอง ครั้นพอเธออยู่กินกับปีเตอร์ ซึ่งรักลูกของ เธอเหมือนลูกจริงๆ แต่เธอก็มีชู้

หลินลุ่มหลงชายชู้ จนไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี อะไรก็ได้ ขอให้สมบอกมาคำเดียว ไม่ว่าจะให้ ใครออก ให้ใครอยู่ ขอให้สมบอกมาคำเดียว หลินทำให้ได้หมด ไม่ว่าสมจะไปเที่ยวที่ไหน เมืองไทยหรืออเมริกา สมได้ไปหมด นับว่าต่างคนต่างได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการคือ หลินสามารถ ควบคุมชู้รักตัวเองให้เป็นผัวลับๆ และสามารถเรียกใช้ได้ทุกเมื่อที่เธอต้องการ จะสั่งซ้ายหันหรือ ขวาหันก็ได้ ส่วนสมเองก็มีความสุข ไม่สนใจเรื่องศักดิ์ศรี ขอให้มีเงินมีบ้าน มีรถดีๆขับ ไม่ต้องลำบากเหมือนตอนอยู่ที่ลาว แม้ตำแหน่งนี้คนปกติจะไม่นิยมสักเท่าไหร่ แต่สมกลับมี ความสุขที่อยู่ในวังวนตรงนี้

ตัวหลินเองคงมีความสุขที่สามารถทำให้ผู้ชาย และคนรอบข้างอยู่ในความควบคุมของ ตัวเอง เธอเหมือนคนที่ป่วยทางจิต ที่ต้องบำบัดด้วยการควบคุมคนอื่น เพื่อทดแทนในช่วงชีวิต ที่เธอเคยเจ็บปวดทรมานจากชายในอดีต ที่กดขี่ข่มเหงรังแก รีดไถเงินทองจากเธอ และไม่เคย สมหวังในเรื่องผู้ชายในอดีตที่ผ่านมาในชีวิต เหมือนเธอโดนผู้ชายควบคุมมาตลอด ทิ้งให้เธอ ตั้งท้อง ได้รับความอับอายจนหมดอนาคต ณ วันนี้ชีวิตของเธอมีทุกอย่าง แม้แต่จะซื้อผู้ชาย ซื้อคนรอบข้าง

หลินคงจะโลดแล่นไปตามที่เธอคิด ที่เธอกำหนด ทำตัวหรูหรา มีแต่คนยกย่องในสังคมบริสเบน มีหน้ามีตาในสังคมมีเงิน มีร้านอาหารหรูๆหลายร้าน ชีวิตเธอจะสุขหรือทุกข์ไม่มีใครล่วงรู้ภายในของเธอได้ นอกจากตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ดี

สังคมมักจะพิพากษาคนมีเงินว่าเป็นคนดี แม้ว่าคนคนนั้นไม่ใช่คนดี....

ขอบคุณ คุณเอินและคุณนุช ที่ให้ข้อมูลและรายละเอียด
น้าโรม ที่ฝากให้ทำงานที่ร้าน “ไทยคิดเช่น” บริสเบน
พี่คำหล้า ที่เคยแนะนำแนวทางชีวิตจำได้เสมอ

Create Date : 11 สิงหาคม 2550		3 comments
Last Update : 27 สิงหาคม 2553 6:10:37 น.
Counter : 4849 Pageviews.
Share Tweet