thank you



อนุโมทนา

ได้อ่านข้อความของคุณแล้ว ขอถามนะคะว่าถ้าตัวดิฉันเองเชื่อในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกะตัวเองว่า ตอนนี้คอที่เป็นเม็ดๆๆขึ้นมาบริเวณรอบคอมาจากสาเหตุที่ชอบกินคอ เป็ดมากถ้าเราเชื่อ แล้วเราจะแผ่เมตตาอย่างไรคะที่ให้เม็ดๆๆๆที่คอมันหายไป เป็นมาเป็นปีแล้วคะมันเป็นๆๆหายๆๆๆน่ารำคาญ เป็นไปได้ไม๊คะ เพราะหาสาเหตุมาแต่พอมานั่งนึกๆๆๆๆก็น่าจะเป็นเพราะคอเป็ด

เหตุของโรคมีสองนะครับ
คือ๑.เกิดจากอาหาร อากาศ คือเกิดขึ้นจากเหตุในปัจจุบัน
๒. เกิดจากรรม อดีตชาติหรือในชาติปัจจุบันทำอกุศลกรรมไว้
โดยปรกติโรคที่เกิดจากสาเหตุแรก มักจะรักษาให้หายหรือบรรเทาลงไปได้ ส่วนโรคที่เกิดจากรรม มักจะไม่หายอาการทรงหรือทรุด คนอื่นหายแต่กับเราไม่หาย ดั่งนี้

ขั้นแรกไปหาแพทย์ ถ้าไม่หายหรือบรรเทาก็สันนิษฐานว่าเป็นโรคกรรม ไม่มีใครไปต่อต้านทำลายล้างได้หรอก สิ่งที่ควรกระทำคือ การยอมรับผลอันนี้ ให้รู้สึกภูมิใจว่าได้ชดใช้กรรมอันนี้แล้ว และจะไม่ทำบาปทำอกุศลต่อไป พิจารณาว่าเรามีกรรมเป็นของๆตน เราทำกรรมอย่างไรก็จักได้รับผลของกรรมนั้น เป็นก็ตาย ไม่เป็นก็ตาย ความทุกข์ทั้งหลายทั้งปวง มีเพราะเรายังไม่พ้นไปจากสังสารวัฏ จึงควรเร่งความเพียร ไม่ประมาท ทำให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์คือพระนิพพาน

โรคอันนี้ก็สักแต่ว่าเป็นโรคทางกายเป็นอาการป่วยทางกาย หาใช่ที่ใจนี้ด้วยไม่ จะหายก็ช่าง จะไม่หายก็ช่าง ก็สักแต่ว่าเป็นทางกาย ขอให้มีจิตตั้งดำรงอยู่กับสติ ดำรงอยู่กับสมาธิ อยู่กับปัญญา

เมื่อใดที่สามารถรักษษจิตให้มีปรกติได้ดั่งนี้ เห็นแจ้งในจิตในสภาวะของการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป ไม่ยึดมั่นถือมั่น ในสิ่งทั้งหลายได้พอสมควรแล้ว
ให้น้อมจิตไปสู่ความเป็นผู้มีเมตตา ภาวนาแผ่ซ่านไปไม่มีที่สุดไ่ม่มีประมาณ ทั้งภายนอกกาย ภายในกาย ในลำคอ นอกคอ ในเม็ด นอกเม็ด ที่เป็น ที่หาย แผ่ไปทั้งตนเอง ทั้งผู้อื่น ทั้งสัตว์อื่นที่ตนได้เคยกระทำล่วงเกิน รวมไปถึงผู้มีอุปการะคุณสูงสุดคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
น้อมจิตของตนเข้าไปสู่พระรัตนตรัย พิจารณาในความดีที่สูงของและรู้สึกภาคภูมิใจที่สุดที่เคยกระทำมา มอบกายถวายชีวี
จะสุขก็ดี จะทุกข์ก็ดี จะมีโรคก็ดี ไม่มีโรคก็ดี ก็ไม่มีจิตอัน"ติด"อยู่ในความยึดมั่น ถือมั่นนั้นเลย

แม้ผมเองก็เป็นโรคเช่นกัน ก็ไม่ได้หายหรือลดลงไปเลย
ก็ต้องยอมรับ เราเองก็เป็นผู้ที่เคยประมาท กระทำล่วงเกินไว้
และไม่มีใครล่วงพ้นความแก่ ความเจ็บ ความตายนี้ไปได้เลย..

สาธุอีกครั้งค่ะ ตอบคำถามได้กระจ่างจริง ๆ ค่ะ อ่านแล้วแจ่มเลยค่ะ

ขออนุโมธนาบุญด้วยค่ะ ข้อความของคุณอาจทำให้คนที่อ่านหลายคนได้ฉุกคิดบ้างไม่มากก็น้อย

เคยใช้วิธีแผ่เมตตาช่วยเรื่องทุกข์ทางใจค่ะ แผ่ให้เจ้ากรรมนายเวร แผ่ให้แก่คนที่ขณะนั้นเรารู้สึกตัวว่าคิดถึงเค้าแล้วทุกข์
ได้ผลจริงๆ เพราะอย่างน้อยใจเรานี่หละ สุข เบาสบาย ก่อนใคร

สาธุดิฉันก็เป็นโรคที่รักษไม่หายมา 30 ปีแล้วอยู่ดีก็ไม่มีเสียงเสียงก็จะค่อยหานไป แต่ดิฉันก็ไม่ได้เดือดร้อนก็ได้แต่คิดว่าใช้หนี้ให้เขาไปแต่ไม่มีอาการเจ็บอะไรและก็คิดว่าร่างกายไม่ใช่เราก็ไม่ทุกข์ยืมเค๊ามาใช้

สาธุ ถ้าหากคุณฤทัยทิพย์ ทานยาอยู่
ก่อนทานยา ลองตั้งจิตระลึกถึงพระรัตนตรัย แล้วเพ่งไปที่ยาแล้วอธิษฐาน
"พุทธะเป็นยา ธรรมะรักษา สังฆังหาย"
ก็หวังว่าอาการที่เป็นอยู่จะดีขึ้นบ้าง นะครับ

เป็นธรรมดาของสังขาร ที่จะเที่ยงแท้เป็นสุขไม่มี..