รู้สึกสับสนกับเส้นทางที่เลือกเดินจัง

ไม่ใช่ว่าตัวเองไม่เข้าใจอะไรเลย
ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจตัวเองซะหน่อย
ทั้งๆที่รู้จักตัวเองดี ทั้งที่คิดอย่างนั้น.. แต่แล้วสิ่งที่ข้าเจ้าเลือกและตัดสินใจว่าต้องทำให้ได้ กลับเป็นสิ่งที่ใจเราปฏิเสธและคอยหลีกหนี

เห็นอยู่ชัดๆว่าๆผืนดินที่ 2 เท้าของข้าเจ้าเพิ่งประทับรอยเมื่อครู่ มันไม่ชุ่มชื่นและแห้งแล้งในบางครา หมอกบนผืนฟ้าก้อปกคลุม แสงสว่างไม่สดใส
และในบางครั้งก้อทำให้หัวใจของข้าเจ้าสั่นไหว ด้วยไม่รู้ว่า.. การก้าวเดินครั้งนี้ควรจะมีหรือหยุดเสียที
ทว่า..ตั้งแต่ก้าวแรกข้าเจ้ากลับเห็นเพื่อนเดินทางอยู่ข้างๆ แม้ว่าบางครั้งระยะของก้าวแต่ละก้าว ข้าเจ้าอาจอยู่รั้งท้าย ต้องเร่งฝีเท้าตามเพื่อนร่วมทางให้ทันก้อตามที

การก้าวเดินที่เพิ่งมีก้าวแรก แต่กลับสร้างความรู้สึกสับสนมากมาย ขนาดนี้ให้ข้าเจ้าได้ ..หรือว่า.. ควรจะหยุดตรงนี้

หากแต่อีกผืนดินหนึ่ง ครึ่งทางอาจสดชื่นเพราะได้พบพานคนเดินทางบนเส้นทางเดียวกันเป็นเพื่อนมากมาย หากแต่เมื่อถึงทางแยกข้าเจ้าอาจต้องก้าวเดินเพียงเดียวดาย และก้อไม่รู้เมื่อไหร่จะได้พบคนเดินทางเส้นเดียวกันอีก
หรือแม้กระทั่งไม่มีเลยอีกตลอดไป

ในขณะที่ยังกลัวๆกล้าๆกับการตัดสินใจของตัวเอง
จุงอาก็ทำตัวแย่ (รึเปล่านะ) ที่บางครั้งก็สร้างทางลัดแหวกอ้อมจากเส้นทางที่เหยียบเดิน ไปหาเพื่อนพ้องที่อยู่อีกเส้นทางหนึ่งในยามที่ฟ้าไม่สดใส
และในยามที่รู้สึกเหมือน ผู้ร่วมทางในทางสายเดิมทิ้งระยะก้าวเดินจากข้าเจ้าไปไกล จนข้าเจ้าเหนื่อยที่จะวิ่งตามให้ทัน หรือแม้กระทั่งเปล่งเสียงให้รั้งรอ

ตอนนี้ก้อยังคง.. งงงัน.. และอาศัยทางลัดมากมายนี้หลบเค้าฝนฟ้า สู่แสงสว่างที่ไร้รูปธรรมเรื่อยมา

ถ้าหากท้องฟ้าในทางสายแรกจะฉายแสง
ถ้าหากการก้าวเดินของคนร่วมทางจะไม่ทิ้งข้าเจ้าห่างไกลนัก
.. คงจะดี ..

Create Date : 28 พฤษภาคม 2551		1 comments
Last Update : 1 มิถุนายน 2551 17:01:05 น.
Counter : 978 Pageviews.
Share Tweet