Bloggang.com : jaejar : ทุกถ้อยคำที่ไม่อาจพูดไป

ทุกถ้อยคำที่ไม่อาจพูดไป - 5 Feb'11

Sat 5th Feb 2011,
U : (on mobile at 11.30) เพิ่งตื่นอ่ะครับ
(นัดว่าจะเอางานมาให้ที่คอนโดสิบโมงกว่าๆ)
I : อ้าว เหรอ ทำถึงเช้าเลยดิ
U : อืม นัดเพื่อนไว้กี่โมงคับ
I : ก้อเที่ยงอ่ะ
U : โห งั้นผมก้อนอนต่อได้อ่ะดิ คร่อกกก
(กวน....เหมือนเคย)
I : เอ่อ นัดที่มหาลัยนะ นี่ยูต้องอาบน้ำอีกสองชม.ใช่มั้ย
U : ไม่ครับ...สาม (นั่นล่ะ...มุขเค้าล่ะ)
I : อืมมมม นะ
U : หรือยูจะมานี่
I : อืม ก้อได้นะ
U : วันนี้ยูไม่มีรถนี่
I : นั่งแท็กซีไปก้อได้
U : งั้นเดี๋ยวผมไปหาดีกว่า

ผ่านไปชั่วโมงนึง เธอก้อมาถึง เรานึกว่าเธอจะ write file มาให้แล้ว เลยบอกเพื่อนๆ ไปว่ากำลังออกไป แต่ปรากฎว่า ต้อง copy file เลยต้องกลับขึ้นไปบนห้องกัน

อยากบอกว่าตั้งแต่เห็นหน้า ก้ออยากถามว่าง่วงมากมั้ย เหนื่อยรึเปล่า ไม่ได้พักอย่างนี้ เดี๋ยวก้อป่วยหรอก
แต่ที่ทำจริงๆคือเงียบ รีบๆเดินขึ้นห้อง รีบ copy file เสร็จแล้วปิดแอร์ ปิดไฟ บอกเธอว่า เสร็จละ

เห็นนะ ว่าเธอเหนื่อย เธอล้า ถึงกับไปนอนรอที่โซฟา
จริงๆอยากที่จะหยุดเวลาไว้อย่างนั้นเหมือนกัน นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้ใกล้กันอย่างนี้ ไม่ได้พูดคุยกันอย่างนี้ แต่ผิดที่ใจเราเองนี่สิ ที่ไม่รู้จักห้ามใจ

อีกอย่าง คิดอยู่ว่า ถ้าแสดงความห่วงใยออกไป เธอจะชื่นใจ ดีใจมั้ย คำตอบก้ออย่างที่รู้ว่า...ไม่ แล้วจะแสดงออกให้เธออึดอัดใจทำไม
รู้เลยว่า ท่าทางเราวันนั้นคงชัดเจนว่า ไม่ได้ใส่ใจอะไรในตัวเธอ
ดูอยากจะรีบๆไปหาเพื่อนซะมากกว่า
ก้อนั่นล่ะ อย่างที่รู้กันว่าเธอไม่มีวันหันมา เป็นแบบนี้ก้อดีกว่าอยู่แล้ว

อย่างวันที่ถ่ายละครกลุ่ม แค่เห็นเธอมา ก้อตื่นเต้นซะ
ใจสั่น มือเย็น เลยต้องกลบเกลื่อนด้วยการพูด หัวเราะ เล่น แหย่เค้าไปทั่ว
จนพอรู้ว่าเพื่อนจัดบทให้ต้องเดินจับมือ ต้องสงบสติอารมณ์แทบตาย
กว่ามือจะหายเย็นลงได้ และท่าทางเรียบๆเหมือนไม่รู้สึกอะไร
ทั้งที่ต้องถ่ายตั้งหลายเทค

แม้จะต้องเหนื่อยแค่ไหน กับการห้ามใจ แต่มันก้อคุ้มค่าใช่มั้ย
ถ้าจะทำให้เธอกลับมาเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดกันได้เหมือนเดิม

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2554

Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2554 18:12:08 น.

0 comments

Counter : 273 Pageviews.