Enter At Your Own Risk!!
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2556
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
11 มิถุนายน 2556
 
All Blogs
 
มายานาง, จารจำนาง & ทำนองนาง - ตระกูลสีแห่งสี่แคว้น

เรื่อง มายานาง, จารจำนาง และ ทำนองนาง
เขียนโดย อวี๋ฉิง แปลโดย พวงหยก


ความรู้สึกที่ว่าชุดจักรพรรดิรำพึงจัดได้ไร้ธีม -_-" หลักฐานสนับสนุนคือเรื่องนี้เป็นตอนต่อของ 'หลงเงานาง' ที่ผู้แต่งอธิบายว่าไม่ตั้งชื่อชุดเพราะกลัวตั้งแล้วจะเขียนช้า แต่ถึงจะบอกว่าเป็นเล่มต่อก็เป็นเรื่องในโลกเดียวกันเท่านั้น ถ้านับตามเวลาในเรื่องคือ 'หลงเงานาง' ที่ 'จารจำนาง' ตามมาสามร้อยปีให้หลัง ส่วน'มายานาง' ก็อีกหลายร้อยปี แทบไม่เกี่ยวกันแต่พอมีอ้างอิงบ้างแบบ butterfly effect เท่านั้นด้วยหนังสือของสีจื๋อ แต่เรื่องเหล่านี้ก็สามารถอ่านตามลำดับตีพิมพ์ก็ได้

ชุดนี้การสร้างโลกให้คนแซ่เดียวกันเปลี่ยนชื่อเมื่อแผ่นดินแบ่งแยกเป็นสี่แคว้น คือ ต้าเว่ย ซีเสียน เป่ยถัง หนานหลิน โดยมีการตีความของวิเศษประจำแคว้น คือ ดาบทอง กองทัพเงา ยันต์อยู่ยงคงกระพัน ภาพบนผนังถ้ำในเขาเมฆา ที่แตกต่างกัน ทำให้เกิดผลกระทบต่อคนรุ่นหลังต่างกันด้วย

--- SPOILER ALERT ---

มายานาง

แคว้นเป่ยถังเคยมีตระกูลซี่เป็นมหาเศรษฐีชั้นทอง แต่เมื่อ สีจื๋อ บัณฑิตแคว้นซีเสียนเขียนบทความว่าตระกูลที่แซ่คล้ายกันในสี่แคว้นอาจเคยเป็นตระกูลเดียวมาก่อน ทำให้ตระกูลซี่ถูกจักรพรรดิ คังหนิง เกรงว่าเป็นสายลับ ถึงคุมตัวยึดทรัพย์ ตระกูลตกต่ำลงมาก จนในรุ่นสุดท้ายเหลือเพียง ซี่ซุ่นหวา สาวน้อยวัย 19 ที่สุขภาพออดแอดในการดูแลของ ไป๋ฉี ผู้ซึ่งพ่อที่เสียไปแล้วรับอุปการะไว้ดูแลลูกสาว ซึ่งไป๋ฉีก็ดูแลมาอย่างดีแถมสามารถดำเนินกิจการจนตระกูลไป๋สามารถเข้าเป็นสี่ตระกูลใหญ่ได้

ซี่ซุ่นหวาที่อยู่แต่ในห้องได้ติดตามอ่านหนังสือเมืองหลวงสี่ฤดูที่เป็นนิตยสารซุบซิบเกี่ยวกับหัวหน้าสี่ตระกูลใหญ่ ซึ่งอีกสามคนคือ ชุยซุ่นหวา นางมารร้ายที่โหดเหี้ยมแต่มีสัมพันธ์แข็งแกร่งกับราชสำนัก ส่วน อี้ฉือกง ที่เย็นชาแต่ก็ชอบมาเยี่ยมซี่ซุ่นหวานอกม่าน และ ซีอี้หมิง ที่ตรงไปตรงมา สองคนนี้รักหญิงคนเดียวกันคือ เจียจี แต่ดูเหมือนซีอี้หมิงกำลังมีคะแนนนำ

ในวันที่ไป๋ฉีไปขอ หลิ่วเยี่ยเยี่ย มาเป็นภรรยา ซี่ซุ่นหวาเสียชีวิตกระทันหัน และฟื้นมาในร่างของชุยซุ่นหวา โดยย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว (paradox ของวิญญาณได้ไหม?) ทำให้ซี่ซุ่นหวาที่กูกเลี้ยงเป็นกุลสตรีสับสนสุดขีด เครียดที่คิดว่าคงอยู่ได้อีกปีเดียว (แต่เธอดีมากนะ ไม่คิดแย่งชิงร่าง), ต้องระวังตัวว่าจะคนอื่นจับได้ โดยเฉพาะเทพตาบอด ชือหลิว ที่เป็นตัวแทนจักรพรรดิสื่อสารกับสวรรค์, การทำร้ายของคนที่โกรธแค้น ซึ่งอาจรวมไปถึง บ่าวคนสนิท เหลียนปี้ (ซึ่งชุยซุ่นหวาจับทำเป็นขันที ถึงต้องพึ่งพานายแต่ถ้าไม่แค้นบ้างก็แปลกละ) และยังต้องรักษาตระกูลชุยไม่ให้ล้มพังพาบทั้งที่ไม่เคยทำอะไร (เดี๋ยวเวลาชุยซุ่นหวากลับมาจะว่าเอาได้ แบบเดียวกับที่คนในตระกูลซี่ด่าสีจื๋อนั่นแหละ -_-") จนสนิทสนมกับอี้ฉือกงขึ้นทุกที เริ่มรู้ความลับของตระกูล (อย่างตำราอยู่ยงคงกระพันของพระอัครมเหสีดาบทอง สีต๋า คำสาปแช่งเรื่องกรรมสนอง ฯลฯ) และความตายของตน ... ข้อดีก็มี อย่างได้กินของอร่อยๆ ไม่ใช่อาหารคนป่วยจนหน้ากลม ...

เรื่องนี้ จขบ. ว่าการหักเหลี่ยมเฉือนคมสู้เรื่อง 'หลงเงานาง' ไม่ได้ ถึงมีแต่ออกมาแบบเบาและฮามากกว่าบ้าง แต่ถ้าเทียบกับมากกว่ารักเล่มปกติก็ถือว่าดราม่ากว่าเยอะ แต่เป็นแบบเงียบๆ นะคะ ให้ความชอบสูงกว่าค่าเฉลี่ยค่ะ
[11/06/13]

จารจำนาง

ความหมายแฝงที่ผู้แต่งบอกท้ายเล่มคืออย่าให้ใครหลอกเป็นอันขาด! บวกกับเรื่องแม่ทัพที่ต้องการกษัตริย์สนับสนุนเกื้อกูลกัน ความรู้สึกของ จขบ. คือก็อ่านไปได้เรื่อยๆ ค่ะ ชิงเหลี่ยมกันน้อยกว่า 'หลงเงานาง' รู้สึกมีรูโหว่เรื่องการเอาคนมาเสียบเข้าตระกูลสีและเรื่องซ่อนองค์หญิงไปหน่อย เนื้อเรื่องเน้นไปที่ความสัมพันธ์กับพี่ห้าเยอะที่ไม่ค่อยโดนใจนัก เรื่องการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายหลังพิธีเป็นผู้ใหญ่ก็แปลก ความชอบเลยให้สูงกว่าเฉลี่ยนิ๊ดหน่อยค่ะ
[13/09/13, xx/xx/xx]

ทำนองนาง

เล่มสุดท้ายกลับมาที่ที่สาวคนโต สีจื๋อ (จาก ‘หลงเงานาง’) ที่เป็นราชบัณฑิตหญิงมีชื่อและอิทธิพลมาก จักรพรรดิส่งนักโทษจากตระกูลสูงมาคนสนิทคอยช่วยดูแลเรื่องรอบตัวให้ (และคอยรายงานความเคลื่อนไหว) โดยเมื่อครบสิบปีก็สามารถได้รับฐานะขุนนาง จึงถือว่าเป็นงานที่ดีของชนชั้นสูงที่ตกต่ำ

หลังจากเรื่องสีต๋าไปเป็นสิบปี เมื่อจักรพรรดิองค์ก่อนสวรรคต รัชทายาท โจวเหวินเซิ่ง ขึ้นครองราชย์ องค์ชายรอง โจวเหวินอู่ ที่เคยก่อเรื่องไว้ไม่น้อยกับสีต๋าได้ก่อกบถแต่ไม่สำเร็จ โจวเหวินเซิ่งไว้ชีวิตโดยประกาศว่าตายแล้วและมอบตัวให้เป็นคนเรือนชั้นในของสีจื๋อตามคำขอ แต่สีจื๋อก็กำลังจะตายจากอาการปวดหัว ...

เรื่องนี้เป็นการเล่าเรื่องแล้วมีอดีตมาแทรกเป็นระยะๆ ต้องบอกว่าสีจื๋อเนิร์ดสุดๆ (จขบ. รู้สึกตัวเองมีส่วนคล้ายในบางแง่ -_-") เวลาอ่านมึนๆ แล้วมองไม่ค่อยออกเลยค่ะว่าเธอจะมีอิทธิพลขนาดนั้นได้อย่างไร เลยอ่านแล้วไม่ค่อยอินค่ะ แต่โดนวาทะ ไม่เคยมีใครฉุกคิดว่าควรนำคำทำนายของหยวนถูมาวิเคราะห์ถกเถียงกันหรือไม่ ขอเพียงเขาพูดออกมาจากปากจะต้องเป็นความจริง เขาถึงได้มีฉายาเป็นสุดยอดเทพพยากรณ์ เมื่อเป็นเช่นนี้ คนเราฟังคำทำนายแล้วเดินไปตามเส้นทางชีวิตเหมือนคำทำนายโดยไม่รู้ตัวหรือว่าจำเป็นต้องเดินทางนั้นเราควบคุมไม่ได้จริงๆ กันแน่ อ้อโจวเหวินอู่อ่อนกว่าสีจื๋อนะคะ แต่ตอนเริ่มต้นเธอหน้าเด็กมาก ท้ายเล่มนี้มีแผนผังความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องด้วยนะคะ โยงให้มั่วไปหมด
[14/11/16]


ชุดนี้จะเป็นเรื่องย้อนยุคที่สภาพสังคมโดยเฉพาะบทบาทของสตรีไม่ค่อยเหมือนจีนนัก คือออกสิทธิเท่าเทียมเลยทีเดียว มีจักรพรรดินีหรือขุนพลหญิงเป็นปกติ มีเรื่องเหนือธรรมชาติด้วย ซึ่งถ้าดูแล้วระดับความชอบของ จขบ. ดูเหมือนจะแหรผันตามความรู้สึกต่อสภาพสังคมนี่เลยล่ะค่ะ พูดง่ายๆ คือการที่ผู้แต่งเปลี่ยนกลไกทางสังคมจีนขนาดพลิกฟ้าบวกเรื่องเหนือธรรมชาติในลักษณะที่ จขบ. รู้สึกว่าไม่ได้สนับสนุนความน่าเชื่อถือของการเปลี่ยนแปลงบทบาทของสตรีจีนโบราณนี่เป็นสไตล์ที่ไม่ถูกโฉลก

ที่เห็นชัดคืออย่างเรื่อง 'หลงเงานาง' ที่ออกแฟนตาซีหนเดียวแต่เป็นจุดเปลี่ยน บวกกับการหลงไปรวมชุดอยู่กับเรื่องแนวธรรมดา ทำให้เวลาอ่านใกล้ในฐานะชุดเดียวกันแล้วแหม่งไปเลย เหมือนวาดงูเติมขา เลยไม่นิยมเท่าไหร่ ส่วน 'มายานาง' นี่มีเรื่องกลับร่างมาตลอดเป็นธีมหลัก เลยรับได้สบายๆ ส่วน 'จารจำนาง' ก็ออกอยู่กึ่งๆ แต่ความดราม่าสู้ 'หลงเงานาง' ไม่ได้ ไม่ทราบเป็นอย่างไรสิคะ ทั้งที่เรื่องออกดราม่า แต่อ่านแล้วรู้สึกเหมือนไปไม่สุด ทำให้ไม่เกิดความประทับตรึงใจ สุดท้าย 'ทำนองนาง' รู้สึกว่าเรื่องไม่มีอะไรแต่ใช้จำนวนหน้าได้ยาวมาก
[13/09/13]

ที่มา
[1] อวี๋ฉิง (พวงหยก แปล). มายานาง. แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 464 หน้า, 2556.
[2] อวี๋ฉิง (พวงหยก แปล). จารจำนาง. แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 456 หน้า, 2556.
[3] อวี๋ฉิง (พวงหยก แปล). ทำนองนาง. แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 456 หน้า, 2559 (ต้นฉบับ 2015).


Create Date : 11 มิถุนายน 2556
Last Update : 12 มิถุนายน 2562 20:46:55 น. 9 comments
Counter : 22994 Pageviews.

 
สรุปว่า น่าอ่านทั้งหลงเงานาง และเรื่องนี้เลยใช่มั้ยคะ
จะได้หาอ่านบ้าง


โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 11 มิถุนายน 2556 เวลา:15:40:06 น.  

 
^ คิดว่าดราม่าดีทั้งคู่ค่ะ แต่หลงเงานางจะหนักกว่า


โดย: jackfruit_k วันที่: 11 มิถุนายน 2556 เวลา:15:50:34 น.  

 
สนุกมากทั้งสองเรื่องค่ะ เป็นคนแต่งที่แต่งหนังสือได้ดีมากๆ จริง หลงเงานางหนักกว่า มายานาง แต่เราชอบมายานางมากกว่า มีติดตรงที่นางเอกตายกลับชาติมาเกิดเป็น ชุยซุ่นหว่าหน่อยที่เราว่ามันขัดใจ (มันเหมือน นั่งไทม์แมชชีนกลับไป เราคิดว่ามันควรจะเหลือ แค่คนเดียว ไม่ควรจะเหลือ เป็นคู่ขนาน) แต่เป็นคนแต่งที่แต่หนังสือได้ดีมากๆ ประทับใจจริงๆ


โดย: chu IP: 27.145.7.254 วันที่: 11 มิถุนายน 2556 เวลา:15:57:28 น.  

 
ขอบคุณจขบ.มากค่ะ


โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 11 มิถุนายน 2556 เวลา:16:21:31 น.  

 
จริงชอบงานของอวี๋ฉิงนะคะ อ่านพระมาตุลาตัวดีแล้วชอบมาก อ่านซ้ำตั้งหลายรอบ หลงเงานางก็สนุกดีค่่ะอ่านได้เรื่อยๆ แต่มายานางไม่รู้ทำไม ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ ฮ่่ะๆๆ


โดย: kangharu IP: 206.53.152.1 วันที่: 11 มิถุนายน 2556 เวลา:18:33:22 น.  

 
ชอบมากกว่าักที่ออกแนวดราม่าๆ คงต้องไปหามาอ่านบ้างซะแล้ว ขอบคุณที่มารีวิวนะค่ะ


โดย: Kisshoneyz วันที่: 11 มิถุนายน 2556 เวลา:20:50:20 น.  

 
ชอบมายานางสุด อยากอ่านหลงเงานาง


โดย: แฟนๆผู้แต่ง IP: 115.84.87.140 วันที่: 28 มกราคม 2557 เวลา:21:55:35 น.  

 
หานิยายยุคะ มีใครรุ้จักป่าวคะที่ พระเอกที่เป็นฮ่องเต้ล่อนางเอกให้กลับมาหาด้วยการสั่งสตรีที่เข้าคัดเลือกเป็นสนมให้ไปอยู่ในโลงอ่ะคะ


โดย: น้ำทิพย์ IP: 49.48.119.165 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2560 เวลา:23:28:24 น.  

 
^ นึกไม่ออกค่ะ


โดย: jackfruit_k วันที่: 3 พฤศจิกายน 2560 เวลา:14:54:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

jackfruit_k
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 211 คน [?]




Latest Updates
นิยาย ไทย, จีนแปล, แปล, อังกฤษ; การ์ตูน ญี่ปุ่น, อื่นๆ; หนังสือ ไทย, แปล, อังกฤษ
New Comments
Friends' blogs
[Add jackfruit_k's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.