|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Zokenyo - อสูรตนสุดท้าย
เรื่อง Zokenyo - อสูรตนสุดท้าย
โดย B 13 s.t
--- MAJOR SPOILER ALERT ---
นานมาแล้ว อสูรฝาแฝด เลนยะ และ เลนโย ได้สู้กัน ผู้ชนะกลืนกินพี่น้องร่วมสายเลือดจึงถูกสาปเป็นมนุษย์ที่กลายเป็นต้นตระกูลโซเคนโยที่มีความสามารถด้านปราบภูตผีปีศาจทั้งหลาย ที่มือซ้ายมีดวงตาทวารบาลซึ่งผนึกพลังของอสูรส่วยหนึ่งอยู่ สามารถใช้พลังอสูรร่วมกับพลังวิญญาณได้ทำให้มีพลังสูงผิดมนุษย์ แต่ถ้าดวงตาเปิดจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ต้องถูกฆ่าทิ้ง ร่างกายมักแสดงลักษณะที่ผิดจากมนุษย์ เช่นสีตาน้ำเงินหรือผมสีออกแดง มีอาวุธกงจักรการสึสองอันที่ว่ากันว่าทำจากกระดูกของอสูรบรรพบุรุษ
ในสมัยเฮอันตระกูลพิเศษเหล่านี้จำนวนสิบสองตระกูลได้ขึ้นตรงต่อจักรพรรดิ โดยตระกูลโซเคนโยและโอกุเระที่เป็นองเมียวจิก็มีสัญญาพันธมิตรที่แน่นแฟ้นกัน โดยโอกุเระจะคอยควบคุมฆ่าผู้ที่ดวงตาทวารบาลเปิด เมื่อเมื่อตระกูลมินะโมะโตะเอาชนะไทระ ยึดอำนาจจนจักรพรรดิเป็นหุ่นเชิด ตระกูลพิเศษก็ยังพอมีอำนาจอยู่บ้างโดยที่โซเคนโยเป็นปรปักษ์กับอีกสิบตระกูล
เมื่อยุคมุโระมะจิ โซเคนโย ยาสึฮิโระ ก็เป็นตัวกลางเจรจาสงบสงครามระหว่างเจ้าเมืองและปีศาจ ซึ่งรวมถึงเรื่องการตายของ ท่านหญิง อิเคดะ ซายูยะ โดยปีศาจสุนัขป่าเลือดบริสุทธิ์ที่เป็นกึ่งภูตหรือเทพและเจ้าป่ากักปีศาจ กินเท็นชิ ยอมให้ยาสึฮิโระผนึกตนเองและปีศาจไว้ ตระกูลอิเคดะได้รับบัญชาจักรพรรดิดูแลป่ากักปีศาจต่อมา
หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ระบบขุนนางถูกล้มเลิก ตระกูลพิเศษที่กลายเป็นสามัญชนและลดบทบาทลงอีกชั้น ตระกูลโซเคนโยที่มีคฤหาสน์หลักที่ซัปโปโรก็นอกจากจะปราบปีศาจแล้ว ยังเปิดสอนเคนโด้ด้วย ผู้นำตระกูล ชิมิสึ และภรรยา มาซาโกะ มีลูกชาย เลนโย และลูกสาว เลนยะ ที่เด็กกว่าห้าปีและแม่เสียชีวิตตอนคลอด เลนยะเลยโตมาแบบไม่มีความรักของแม่และมารยาทวาจากระด้างเย็นชา เด็กทั้งสองมีความพิเศษเพราะกงจักรการาสึมีปฏิกิริยาเมื่อเกิดทั้งคู่ มีตาสีน้ำเงิน และเลนยะยังมีผมสีน้ำตาล
เมื่อเลนโยอายุแปดปี บ้านใหญ่และบ้านรองตระกูลโซเคนโยถูกล้างในคืนเทศกาลหิมะ เลนยะที่รอดชีวิตและ โยชิฮาระ วิญญาณซามูไรที่มีฉายาว่ากบฏนัยน์ตาเหยี่ยว สมัยมุโระมะจิได้แก้แค้นจนถูกอสูรสิง หลังฆ่าผู้นำตระกูล โซเคนโย อาเคเดะ ก็ถูกน้องชายยาสึฮิโระสาปแช่งเพื่อให้คงสภาพในโลกมนุษย์ได้และเป็นเหมือนวิญญาณอารักษ์ของโซเคนโย ก็ไปอาศัยอยู่กับตระกูลโอกุเระสี่ปีก่อนจะออกมาอยู่เอง โดยมีเลนยะรับงานจาก โยโค มิโนะ ผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมปลายเอกชนโยโคและมีสายเลือดโซเคนโยจนเห็นวิญญาณได้ ที่มิโนะไม่เป็นโซเคนโยเพราะบรรพบุรุษเป็นกรณียกเว้น มีพลังอสูรต่ำมาก ขนาดดวงตาทวารบาลเปิดยังมีอาการทางจิตเพียงเล็กน้อย แต่ก็สามารถใช้พลังวิญญาณกับพลังอสูรพร้อมกันได้ ทายาทก็มีพลังพิเศษเพียงบางคน
เมื่อเลนยะอายุสิบหกปีก็เข้าเรียนที่โรงเรียนโคโย โดยมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยทางวิญญาณของโรงเรียนที่ไม่เสถียรมาก นอกจากนี้ยังมีวิญญาณคนเป็น ทาโร่ ที่ความจำเสื่อมมาสองปีก่อนเจอเลนยะ ซึ่งเมื่อเริ่มเรื่องทาโร่ก็อยู่กับเลนยะมาครึ่งปีแล้ว ชอบบ่นว่าเลนยะไม่เป็นมนุษย์ นิสัยแย่ วาจาไม่สุภาพ ฯลฯ
เลนยะรับงานของ อิเคดะ โยรุจิเมะ เจ้าบ้านรุ่น 52 ของตระกูลที่ดูแลป่ากักปีศาจ เลนยะมีความจำเป็นที่ต้องปลุกกินเท็นชิโดยใช้คัมภีร์อะไคอิโตะหรือผนึกด้ายแดงซึ่งผนึกพลังครึ่งหนึ่งของกินเท็นชิ โดยจะปล่อยและผนึกหลังเรื่องเสร็จ แต่เลนยะเผลอเผาคัมภีร์ กินเท็นชิเลยติดถาวรจนกว่าจะหาคัมภีร์ใหม่ได้ แต่กินเท็นชิที่ออกจากป่าจะอ่อนแอลง เป็นมนุษย์มากขึ้น ทั้งนี้เลนยะก็ปากเสียเรียกกินเทนชิเป็นเจ้าลูกหมา -_-"
เมื่อมีคนดึงแผ่นยันต์ของเลนยะที่ป้องกันไม่ให้คนเข้าโรงเรียนยามวิกาลออก นักเรียนสองคนหายไปเพราะมาที่โรงเรียนตอนกลางคืนเพื่อเอามือถือคืน คนหนึ่งถูกปลูกกาฝากยักษาและกินอีกคนไป หลังเลนยะปรายได้ก็เบาะแสคือแฟนของคนแรกที่ไม่รู้ว่าเป็นใครนอกจากเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยโตเกียว เรื่องที่ตามมาคือ บ้านอิเคดะเจอปัญหาปีศาจแมงมุมดิน
เมื่อถึงตอนนี้ โซเคนโย ซานาดะ ทายาทสายรองที่รอดชีวิตอีกคนก็ย้ายมาเรียนห้องเดียวกับเลนยะ โดยมีมีวิญญาณอาเคดะที่ถูกยาสึฮิโระสาปแช่งให้อยู่ในโลกมนุษย์ติดตาม แต่ท่านหญิงาเคดะสอนให้ซานาดะเกลียดเลนยะ ต้องมีเรื่องกันเล็กน้อยก่อนยอมรับกันได้ ต่อมามีเด็กหญิงมาขอให้เลนยะช่วยเพื่อนที่หายตัวเพราะเจอต้นซากุระกลืนกิน โดยเธอได้ข่าวมาจากผู้น่าสงสัยว่าจะเป็นต้นเหตุของเรื่องอื่นด้วย ตามด้วยปีศาจในตึกเก่าของโรงเรียน และนักเรียนคนหนึ่งโผล่มาหน้าตาเฉยในฐานะประธานชมรมโกะที่มาไล่ตามเลนยะเข้าชมรม
ถึงตอนนี้ก็พบว่ากินเท็นชิที่หน้าผากมีตราพันธสัญญาสามโลก ความจริงเป็นเทพที่ยอมปกป้องปีศาจถึงละทิ้งสวรรค์ ภูตฝั่งซ้ายและขวา ชินแอน และ โทชินโอ ก็หลุดออกจากผนึกมาหา และต้นเหตุหลายแหล่มาจากเลยโยที่มีส่วนในการล้างบ้านตัวเอง หัวหน้าตะกูลองเมียวจิพันธมิตร โอกุเระ มุราคามิ ที่เข้าไปช่วยเลนยะก็ถูกเลนยะที่ถูกอสูรสิงทำร้ายหนัก ก่อนสามารถเจรจาให้อสูรผนึกตัวเองชั่วคราวเพราะร่างเด็กรับไม่ไหว อาการบาดเจ็บที่ทำให้ร่างกายทรุดโทรมทำให้ลูกชาย โอกุเระ ยูโตะ ที่ตอนนั้นอายุสิบขวบโกรธมาก เมื่อยูโตะขึ้นเป็นผู้นำตระกูลแทนพ่อที่ใกล้ตายจึงเห็นเลนยะเป็นศัตรู
และก็ถึงเวลาที่เลนยะเผชิญหน้ากับเลนโยโดยตรง มีการเปิดเผยว่าเมื่อโซเคนโยตาย วืญญาณที่มีพลังอสูรจะถูกดึงเข้าแดนมิคสัญญีที่เป็นต้นกำเนิดอสูร ต้องทนทุกข์ทรมารอย่างหนัก ยาสึฮิโระที่รู้เรื่องจึงสาปพี่สาวให้อยู่บนโลก ซานาดะถูกวางตัวเป็นหัวหน้าตระกูลเพราะเลนโยมีพลังอสูรต่ำและดวงตาทวารบาลเปิด ส่วนเลนยะก็มีอสูรทั้งตัวอยู่หลังดวงตาทวารบาล ...
เห็นในคำนำบอกว่าเรื่องนี้ปรับปรุงใหม่จากที่เขียนเมื่อสิบปีที่แล้ว ไม่ทราบว่าแก้ไขอะไรบ้าง การบรรยายและดำเนินเรื่องได้อารมณ์ไลท์โนเวลพอตัว แต่ก็ไม่รู้สึกว่าเป็นนิยายญี่ปุ่นนักเพราะเจอขนบในการเรียกชื่อหรือการบรรยายแบบนิยายไทยอยู่บ่อยๆ และรู้สึกติดขัดที่เลนยะออกจะหยาบคายไปหน่อย ไม่มีอารมณ์ร่วมในเรื่องความหวาน คือไม่รู้สึกโน้มน้าวว่าที่การเกิดความผูกพันธ์และไม่มีความฟิน เลยทำให้รู้สึกว่าเดินเรื่องช้าไป ไม่ค่อยตื่นเต้น ในภาพรวม จขบ. ก็อ่านเรื่อยๆ ไม่ประทับใจอะไรหรือมีแนวคิดที่รู้สึกแปลกใหม่ค่ะ
ขอเพิ่มว่าระหว่างอ่านมีเรื่องติดขัดบางตอน อย่างที่พูดถึงจักรพรรดิเป็นหุ่นเชิดหลังมินะโมะโตะชนะ ก็ถ้าคิดว่าก่อนหน้านั้นก็มีตระกูลฟูจิวาระที่กุมอำนาจหมดอยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่แยกฐานที่มั่นทำให้ราชสำนักโดดเดี่ยวกว่าหน่อยเอง เมื่อเล่าย้อนถึงอิเคเดะที่แต่งเครื่องแบบทหารยศสูงสุดก็ทำให้งง เพราะสมัยนั้นไม่ได้มีเครื่องแบบทหารแบบที่เข้าในกันตอนนี้ ทั้งนี้ตระกูลโซเคนโยน่าจะถูกจัดอยู่ในตระกูลขุนนางราชสำนัก (Kuge) ไม่ใช่ขุนพล (Buke) ซึ่งก็ถ้ามีตำแหน่งทหารก็เป็นของราชสำนัก แต่ที่แปลกสุดๆ คือการที่คาเอเดะได้รับบัญชาให้ไปจับกบฏนัยน์ตาเหยี่ยว กำหนดต้องการตัวเป็นๆ มาทำพิธีแยกยักษ์ออกจากร่าง เพื่อนำไปฮาราคีรีต่อหน้าองค์จักรพรรดิ คือน่าจะใช้คำเซปปุกุที่เป็นทางการกว่าฮาราคีรี และการทำเซปปุกุเป็นวิธีตายที่มีเกียรติ ดูจากอาชญากรรมที่ทำก็น่าจะโดนตัดคอมากกว่า แต่ที่แปลกจริงคือจะให้ทำพิธีหน้าพระพักตร์ ซึ่งเป็นเกียรติยศสูงขนาดทำเอา จขบ. สตันไปห้าวิ คือไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเคยมีด้วยซ้ำ ถ้าใครทราบว่ามีฝากบอกด้วยนะคะ
[10/02/17, 16/02/17]
ที่มา
[1] B 13 s.t. Zokenyo อสูรตนสุดท้าย. สำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คส์, 4 เล่มจบ, 448 + 432 + 424 + 580 หน้า, 2559.
| Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2560 |
| Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2561 18:41:35 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 3189 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Kisshoneyz  วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:14:11:54 น. |
|
|
|
| โดย: Prophet_Doll วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:14:00:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 211 คน [