สุลตาน่า - เจ้าหญิงอาหรับลูกครึ่งไทย เรื่อง สุลตาน่า โดย ตันเตรา ขอใช้เรื่องนี้ตอบโจทย์เริงร่าอ่านท้าร้อน ปี 2 ข้อความหลากหลายทางเชื้อชาติ โดยนางเอกเป็นลูกครึ่งอาหรับ-ไทยค่ะ --- SPOILER ALERT --- เมื่อมกุฎราชกุมารมุฮัมมัด โอรสองค์เดียวของสุลต่านสุลัยมานและพระราชินีคอดียะฮ์แห่งราชอาณาจักรมัชอัล สิ้นพระชนม์โดยกระทันหัน ทำให้เกิดปัญหาการชิงอำนาจระหว่างฝ่ายพระราชินี ที่มีพี่ชายเป็นเจ้าเมืองสำคัญ และพระมเหสีรองอะมิละฮ์ ลูกสาว/น้องสาวของนายกรัฐมนตรีในอดีตและปัจจุบัน และเป็นพระมารดาของเจ้าหญิงมารียา พระธิดาของสุลต่าน พันโทยาซีน อิลฮามีย์ จึงต้องไปตามหาเจ้าหญิงฮะกีมะฮ์ พระธิดาอีกองค์ที่พระมารดาชาวไทยพาหนีสาบสูญไปตั้งแต่ยังเด็ก เพื่อให้มาเป็นรัชทายาท จนได้พบ ณพิชญา แอร์โฮสเตสของสายการบินมัชอัล ที่ดูเหมือนจะมีอันตรายตามมาตลอด ตั้งแต่ความพยายามระเบิดเครื่องบิน แม่และลุงของณพิชญาโดนฆ่า เมื่อถึงเดินทางถึงมัชอัลก็ยังไม่ปลอดภัยอยู่ดี แถมองค์สุลต่านยังยกเจ้าหญิงฮะกีมะฮ์ให้เป็นพระธิดาบุญธรรมของพระราชินีเพื่อให้ช่วยดันขึ้นเป็นรัชทายาท ถึงฮะกีมะฮ์จะรักกับยาซีน แต่พระราชินีกำหนดให้แต่งงานกับหลานชายตนเองเพื่อให้สามารถครอบงำอย่างสมบูรณ์ อ่านจนจบแล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องรักผสมการเมืองผสมสืบสวนแบบหาใครทำ เรื่องการแย่งอำนาจและความซับซ้อนของเรื่องก็ใช้ได้นะคะ (ถึงจะองค์สุลต่านออกจะอ่อนเชิงไปหน่อย) แต่ทั่วไปรู้สึกมึนเพราะความงงจากด้านกลไกทางสังคม เช่น ในเรื่องบอกว่ามีการรักษาธรรมเนียมอาหรับอย่างเคร่งครัด แต่ทำไมนางเอกถึงสามารถไปค้างบ้านพระเอกได้แบบสองต่อสองโดยไม่ถูกสุลต่านทักท้วงหรือถามอะไรบ้าง หรือชายหญิงที่ไม่อยู่ในเกณฑ์ห้ามแต่งงานก็สามารถเดินทางไปไหนต่อไหนกันได้แบบใกล้ชิดสนิทสนม ฯลฯ นอกเหนือจากการบรรยายสำนวนที่ไม่ชอบเป็นระยะๆ อย่างตำแหน่ง นายทหารสนองพระโอษฐ์ นี่ก็ฟังแปลกดี นอกจากนั้น จขบ. ไม่ค่อยประทับใจนางเอกที่มีสไตล์ไม่โดนใจ รู้สึกง้องแง้งๆ ยังไงไม่ทราบ พระเอกก็ไม่ค่อยรู้สึกว่าเก่งเหมือนคำอ้าง (ขนาดมีฉายาว่าราชสีห์แห่งมัชอัลเชียวนะ) และบทบู๊ก็ประหลาดแทบทุกคราว โดยที่ตลกมากที่สุดคือมีปืนพกซิกเซอร์เวล (ซิกเซาเออร์?) ขนาด 50 มม (ที่กลายขนาดเป็น 38 มม ภายหลัง) ขนาดกระสุนใหญ่แทบเท่าของปืนครกแล้ว! (เรื่องตัวเลขกับหน่วยนี่เป็นจุดเซนซิทีฟหลักของ จขบ. เลย) สรุปว่าขอให้เรทกัดฟันอ่านเอาแต้มค่ะ ที่มา [1] ตันเตรา. สุลตาน่า. สำนักพิมพ์อรุณ, พิมพ์ครั้งที่ 1, 339 หน้า, 2553.   Create Date : 10 เมษายน 2554 7 comments Last Update : 10 เมษายน 2554 20:37:01 น. Counter : 5514 Pageviews. Share Tweet

เหอๆๆๆ เป็นคนไม่ถนัดแนวอาหรับสักเท่าไหร่ อิอิ แต่เกริ่นเรื่องน่าอ่านดีนะคะ   โดย: Tukta21 10 เมษายน 2554 20:56:36 น.

คุณ Tukta21 > ความจริงก็ไม่ค่อยถูกโฉลกเหมือนกันค่ะ แต่พอดีได้คำแนะนำให้อ่านเรื่อง ทรายจรดฟ้า ที่คุณพ่อของโสภาค สุวรรณ เขียน อ่านแล้วติดใจเลยฮึดขึ้นมาใหม่ แถมเรื่องนี้บอกชัดว่าได้แรงบันดาลใจจาก ฟ้าจรดทราย พออ่านแล้วก็แป่วกลับไปตามเดิม   โดย: jackfruit_k 11 เมษายน 2554 20:33:07 น.

เรทกัดฟันอ่านเลยเหรอ .. กำลังจะเข้ามาถามว่าใช้กับข้อการเมืองได้ไหม แบบนี้ขอคิดอีกทีก่อน   โดย: ยาคูลท์ IP: 58.9.142.42 11 เมษายน 2554 23:50:20 น.

อิอิ เล่มนี้เราเปิดอ่านไปไม่ถึง 10 หน้า แล้วก็ปิดค่ะ เนื่องจากตัวภาษาก่อนเลยค่ะ และลามปามไปที่ สนพ ด้วยค่ะ น่าจะเกลาก่อนไหม ขอโทษนะ นักเขียน และ สนพ แต่รู้สึกจริงๆ   โดย: แวะมาร่วมวง IP: 61.213.181.82 12 เมษายน 2554 9:53:28 น.

คุณยาคูลท์ > ตอนแรกก็จะจะใช้ตอบเรื่องการเมืองค่ะ คุณแวะมาร่วมวง > ถ้าเทียบกับสำนวนนักเขียนรุ่นเยาว์ก็ไม่เลวร้ายนะคะ โดยส่วนตัวความทนทานสูง แต่เซนซิทีฟเรื่อง common sense มากกว่า   โดย: jackfruit_k 12 เมษายน 2554 17:12:35 น.

เนื้อเรื่องชวนอ่านค่ะ แต่ comment ชวนให้ปิดหนังสือ แหะๆๆ   โดย: rainoflove (rainoflove ) 19 เมษายน 2554 12:08:52 น.

แหม คุณ rainoflove คะ เรื่องความชอบเป็นรสนิยมส่วนตัว ^_^ โดยปกติชอบเรื่องที่มีพื้นฐานใกล้ของจริง แต่คนที่ชอบจินตนาการมากๆ ก็เยอะนะคะ เรื่องความบันทิงนี่ลางเนื้อชอบลางยาค่า   โดย: jackfruit_k 19 เมษายน 2554 18:13:43 น.