Bloggang.com : เมฆชรา : กาหรือหงส์ ตอน ๓๑

กาหรือหงส์ ตอน ๓๑

กาหรือหงส์ ตอนที่ ๓๑

เช้าวันนี้นักเรียนสาวต่างส่งเสียงฮือฮากันไปทั่วทั้งบริเวณเสาธง เมื่ออาจารย์เพทาย ครูแนะแนวผู้ใจดีของท่าวังหินเดินออกมาหน้าเสาธง ยกไมโครโฟนขึ้นจรดปากแล้วประกาศรายชื่อนักเรียนที่ได้รับคัดเลือกฝีพายให้เข้าร่วมนั่งในเรือแข่งขันพายเรือยาวประจำปีของจังหวัด ซึ้งล้วนแข็งแรง เป็นนักกีฬา มาดแมนแฮนด์ซั่ม หน้าตาดีเข้าขั้นกันทุกคน แถมได้หนุ่มฮอดสุดของโรงเรียนในตอนนี้มาเสริมทีมเป็นหัวหน้าทีมฝีพายคนโก้ด้วยอีกคน แค่นี้สาว ๆ ท่าวังหินก็ได้กรี๊ดกันลั่นหน้าเสาธง ดังกระหึ่มยาวนานจนครูเพทายต้องยกมือขึ้นหลายครั้ง กระทั่งเสียงเงียบลงอีกครั้ง … อาจารย์เมตตาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เสาธงอดจะออกปากปรามนักเรียนหญิงว่า..

“ กรี๊ดกร๊าดอะไรก็น้อย ๆ หน่อยสินักเรียน พวกเธอเป็นผู้หญิงมาทำกิริยาไม่งามอย่างนี้ มันไม่ควรนะ “

เมื่อเห็นว่านักเรียนหญิงเงียบเสียงซุบซิบกันไปบ้างแล้วครูเพทายเอ่ยแทรกขึ้นมาว่า ..

“ เอาล่ะนักเรียนชายที่มีรายชื่อตามที่ประกาศไปเตรียมตัว เตรียมร่างกายให้แข็งแรง แล้วพบกันในตอนเย็นวันนี้ที่ท่าน้ำหน้าวัดชัยมงคล บ้านท่าข้าม “

“ และครูขอย้ำว่าพวกที่กรี๊ดกราดเป็นผีขอส่วนบุญเมื่อครู่ ครูขออย่าไปยุ่มย่ามกับพวกฝีพายของโรงเรียนโดยเด็ดขาด ถ้าใครฝ่าผืนจะถูกตัดคะแนนความประพฤติห้าสิบคะแนน เข้าใจมั้ยนักเรียน เอาล่ะเลิกแถวเข้าเรียนได้แล้ว เดี๋ยวมะยมมาพบครูที่หน้าเสาธงด้วย“

“ อ้อ ! เดี๋ยวนายอิสราก็มาพบครูที่หน้าเสาธงด้วยนะครับ “

พอสิ้นเสียงประกาศของครูเพทายนักเรียนเกือบสามพันคนต่างเข้าแถวเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อยเดินขึ้นอาคราเรียนอย่างสงบ แต่ยังมีนักเรียนอีกสองสามคนยังยืนสนทนาอยู่ใต้ต้นหางนกยูงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ..

“ แกเห็นหรือยังว่ามันเป็นจริงอย่างที่ข้าพูดไว้ “

“ มันเป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้นนะส้ม ฉันไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าอาจารย์จะเรียกฉันไปทำอะไรพร้อมกับนายอิส ฉันสาบานได้เลยนะแก “ คนพูดพยายามกระตุกแขนเพื่อย้ำชัดถึงเจตนาที่แท้จริงของตนเอง …

“ โอ๊ยฉันเจ็บนะโว้ยนังยม คนที่แกควรจะไปอธิบาย … โน่นขึ้นห้องเรียนไปแล้ว ไม่ใช่ฉัน “

“ แต่น้ำหวานไม่ยอมพูดกับฉัน ไม่ยอมมองหน้าฉันเลย “

“ ก็เค้างอนแกอยู่จะเสวนาให้เมื่อยทำไมกันเนอะ … ตายยากจริงพูดถึงก็มาพอดี ตัวต้นเหตุความร้าวฉานความรักของแกเดินมาตามแกทางนี้แล้ว นินทาเค้าไว้เยอะ ไม่กล้าสู้หน้าอ่ะ ฉันขึ้นห้องเรียนแล้วว่ะนังยม “

ส้มโอผละไปทันทีที่อิสราเดินสวนมา แต่มิวายยักคิ้วหลิ่วตาให้อย่างคนกันเอง …

“ อาจารย์เมตตาคอยนานแล้วนะครับ รีบไปเลยนะครับเดี๋ยวแกจะอารมณ์เสียก่อน “

“ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ “

มะยมตอบได้แค่นั้น ก่อนจะวิ่งออกไปพร้อมกับหลบสายตาคมที่วูบวาบเป็นประกายที่ส่งมาอย่างมีความหมาย กระทั่งมายืนต่อหน้าครูเมตตาก็ได้รับรู้ว่า ในการแข่งขันเรือพายในครั้งนี้ตนเองต้องมีปฏิสัมพันธ์กับนายอิสราตัวต้นเหตุความไม่เข้าใจของเพื่อน ๆ กับน้ำหวานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด ..

“ มะยมคงรู้แล้วว่า ปีนี้โรงเรียนเราจะส่งเรือเข้าร่วมงานแข่งเรือประเพณีของจังหวัดเป็นปีแรก ข้อมูลการแข่งเรือ ประวัติ ความเป็นมา วัฒนธรรม ตลอดจนความเชื่อต่าง ๆ ทางโรงเรียนเรายังมีไม่พอที่จะจัดทำเรือสวยงาม กองเชียร์ หรือแม้แต่ฝีพายก็ต้องรับรู้เรื่องเหล่านี้ให้ถึงแก่นให้ได้ พวกครูทุกคนเลยลงความเห็นในที่ประชุมว่าจะช่วยกันหาข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับประเพณีแข่งเรือทั้งหมดร่วมกันกับตัวแทนนักเรียนที่พอจะไปไหว ครูเลยเสนอเธอกับอิสรา ปรากฏว่าที่ประชุมเห็นด้วยที่จะให้เรากับอิสราไปค้นหาข้อมูลการแข่งเรือ จัดเตรียมงานทั้งหมด นับต่อจากนี้ไปเรามีเวลาแค่สองเดือนเท่านั้น ครูเพทายกับครูอภิชาติรับปากที่ประชุมว่าจะเป็นคนฝีกซ้อมฝีพายเอง ที่ประชุมเลยสรุปจบที่ครูกับมะยมและอิสรารับผิดชอบเป็นแม่งานทั้งหมด … เราพอจะทำไหวมั้ยล่ะ ถ้าไม่ไหวครูจะได้เปลี่ยนไปให้คนอื่นมาช่วย “

“ หนูทำได้แน่ ๆ ค่ะอาจารย์ แต่ก็ไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นยังไง งานแข่งเรือที่จังหวัดหนูก็ไปดูไม่กี่ครั้งเอง “

“ เอาน่าครูจะให้เรากับนายอิสราไปหาลุงเมืองใจที่อยู่บ้านท่าข้ามริมน่าน “

“ ลุงเมืองใจนี่เป็นใครเหรอคะอาจารย์ หนูคุ้นๆว่าเคยได้ยินชื่อที่ไหนมาก่อน “

“ คุณลุงเป็นลูกชายของปู่คำตัน ศิลปินแห่งชาติคนเดียวของอำเภอเราและของจังหวัดเราด้วย“

“ อ้อ ๆ ๆ หนูเคยเจอปู่มาแล้ว พ่อเคยพาไปหาอยู่บ่อย ๆ แต่แกแก่มากแล้วนะคะอาจารย์ “

“ นั่นแหละ เราต้องไปสอบถามเรื่องความเป็นมา ประวัติประเพณี ความเชื่อของคนโบราณจากคุณปู่ มะยมคิดว่าจะทำได้มั้ย ! ครูคิดว่าอิสราคงจะช่วยเราในเรื่องการหาข้อมูลการแข่งเรือของที่อื่น ๆ มาเสริมทางเรา… นี่คือเหตุผลที่ครูเลือกเราทั้งสอง “

“ แต่หนูกลัวว่า …เอ่อ …”

มะยมอยากจะพูดเรื่องที่ตนเองกำลังมีปัญหาส่วนตัวกับอิสราให้ครูเมตตารับรู้แต่ไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อนเอ่ยคำพูดใดออกมา ทำได้แต่เพียงอ้ำอึ้งไปแค่นั้น ..

“ เธอกลัวอะไรเหรอมะยม บอกครูมาหน่อยสิ “ ครูเมตตาขยับแว่นเป็นครั้งแรก นั่นแสดงว่าเริ่มจะไม่พอใจอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว มะยมจึงตอบออกไปอย่างที่ใจกับปากไม่ได้ตรงกัน …

“ พักนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นกับหนูบ่อย เลยกลัวว่าพ่อจะไม่อนุญาตน่ะคะอาจารย์ “

“ โอ๊ยตายจริงมะยม ! หล่อนไม่ต้องกลัวไปหรอกย่ะ ชั้นรอบคอบพอที่จะโทรศัพท์ไปขอพ่อเธอตั้งแต่เย็นวานแล้ว เรื่องแค่นี้มันไม่คอขาดบาดตายอะไรหรอก “

“ งั้นหรือคะครู แล้วทางโน้นล่ะคะมีปัญหาหรือเปล่า “

มะยมปรายตามองไปยังอิสราที่ตอนนี้กำลังสนทนากับครูเพทายอย่างเข้มข้นจริงจัง

“ เธอไม่ต้องไปห่วงรายนั้นหรอก เค้าเป็นเสนอตัวมาช่วยงานครูเอง เด็กคนนี้น่ารักมากเลยนะ กิริยานอบน้อม ไม่ถือตัวว่ามีเชื้อเจ้า แถมขยันขันแข็งน่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง นี่ถ้าครูมีลูกชายอย่างนี้นะ จะทูลเกล้าถวายแหวนพ่อคุณให้ทุกอย่าง น่ารักจริง ๆ “

“ โอ้โหดีขนาดนั้นเชียว เหมือนไม่ใช่คนธรรมดาเลยเนอะครู “

“ เธอล้อครูเล่นเหรอมะยม ไปไป๊เข้าห้องเรียนได้แล้ว เดี๋ยวครูมีเรื่องจะปรึกษากับครูเพทายสักหน่อย “

“ สวัสดีค่ะอาจารย์ “ คนพูดก้มสวัสดีครูอาวุโสแล้วเดินเลี่ยงเดินขึ้นบันใดอาคารเรียนไป แต่ก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงโจทย์ที่พาดพิงถึงอยู่เมื่อครู่ดังมาจากข้างหลัง … “ รอด้วยครับมะยม รอผมด้วย “

“ นายมีอะไรจะคุยกับฉันเหรออิสรา“ คนถามใจอดที่จะหวามไหวทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้กับผู้ชายตาคม หน้าเข้มคนนี้ ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุอะไรก็ไม่รู้ “ เราเข้าห้องเรียนพร้อมกันดีมั้ย อาจารย์จะได้ไม่ว่าไงครับ “

“ เราไม่มีความผิดจะไปกลัวอะไรล่ะ “ มะยมตวัดสายตามองมายังร่างสูงคล้ายซักถามอยากรู้ ..

“ มันก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมเพียงแค่อยากจะเดินเข้าห้องพร้อมคุณ …ก็เท่านั้น “

“ ได้ถ้านายต้องการอย่างนั้น แต่นายต้องไปเคลียร์คนของนายเอาเอง อย่ามีปัญหามาถึงฉันเด็ดขาด “

“ ผมรับรองว่าไม่มีแน่ แต่ผมอยากจะชวนมะยมไปบ้านผมเย็นนี้ แม่จะเอารถมารับด้วยตัวเองที่นี่ “

“ ตอนเย็นฉันไม่ว่าง มีธุระต้องเอาขนมไปส่งร้านเบอเกอรี่ “ มะยมบอกปัดไปทั้ง ๆ ที่จริงยังไม่มีแผนการจะทำอะไร “ ผมได้ให้สยามเอาขนมที่ป้าแม่บ้านของคุณทำฝากขายที่ร้านเบเกอรี่ ไปส่งเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอกนะ ผมจัดการแล้ว “

“ เอ๊ะนี่ … นายมายุ่งกับงานของฉันทำไม? ใครสั่งให้ทำมิทราบ “ มะยมหยุดกึกหันมาจ้องตาเอาจริง

“ งานนี้ผมไม่เกี่ยวนะครับ แม่อยากเจอมะยมอยากจะคุยปรึกษาเรื่องสำคัญกับมะยม เลยให้สยาม

ช่วยเหลือนิดหน่อย ซึ่งนายคนนั้นก็เต็มใจจะช่วยเต็มที่ ถึงขนาดพาแม่มาขออนุญาตครูพลถึงที่บ้านมะยมแนะ “

“ หยามเน้อหยาม … เพื่อนทรยศ “ มะยมถึงกับแค่นเสียงลอดออกเบา ๆ จนอีกฝ่ายได้ยินแล้วถามมาว่า ..

“ มะยมว่าอะไรนะครับ ผมได้ยินไม่ชัด “

“ ปละ …เปล่าจ๊ะ ไม่มีอะไร จะถึงห้องแล้วไปกันเถอะ “ มะยมรีบสรุปแล้วเดินฉับ ๆ ล่วงหน้าเข้าห้องไป ปล่อยให้หนุ่มร่างสูงใหญ่อมยิ้มอย่างคนสมหวังอยู่ข้างหลัง อย่างมีความสุข …

-----------------------------------------------

กว่าพลอยใสจะเดินออกมาสมทบกับวันวิสาอย่างที่นัดหมายกันไว้ว่าตอนเย็นจะชวนไปไร่ฟ้าเมฆาด้วย
กัน เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันสำคัญวันหนึ่งนั้นก็คือ วันเกิดของวันวิสาเอง พลอยใสแสดงกิริยาดีใจออกนอกหน้าจนวันวิสาอดที่จะมองอย่างหมั่นไส้ไม่ได้ เมื่อพลอยใสเอ่ยถามขึ้นมาว่า …

“ วิสาจัดงานวันเกิดอย่างใหญ่โตมีคนเยอะแยะหรือเปล่า พลอยล่ะตื่นเต้นแทนจริง “

“ เธอจะมาตื่นเต้นอะไรกันพลอย แค่ทานข้าวเย็นกันสองคนฉันกับเธอ “

“ อ้าวไหงเป็นยังงั้นล่ะ นาย …เอ่อ …อิสราล่ะวิสา เขาไม่มาร่วมฉลองวันเกิดกับเธอหรือไง “

“ ฉลองกะผีเปรตอะไรกันล่ะ พวกเขาไม่มีใครสนฉันเลยต่างหาก “ คนพูดน้ำตาคลอเบ้าตา ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมา จนอีกฝ่ายต้องแสร้งกลบเกลื่อนโดยการพูดประโยคเอาใจเป็นพิเศษ ..

“ นั่นสินะ อย่างนี้มันใช้ได้ที่ไหนวิสา เธอเหมือนไม่มีความสำคัญสำหรับที่นั่นเลย ถ้าเป็นฉันนะ…ฉันจะอาละวาดให้บ้านแตกไปเลย ให้รู้ฤทธิ์กันซะมั่งว่าใครเป็นใคร “

พลอยใสพูดไปพรางยิ้มเยาะคนที่กำลังยืนหน้าเขียวหน้าแดงข้างหน้าตามคำพูดที่เสียดแทงลึกเข้าไปถึงข้างในใจที่ลุกโพลงด้วยไฟริษยา ก่อนจะตลบท้ายด้วยคำพูดดูดีน่าฟังว่า …

“ ฉันว่าเธอคงไม่กล้าทำกล้าคิดหรอกนะวิสา เธอมันอ่อนแอเกินไป ไม่เหมาะที่เป็นนักสู้ในทุกสังเวียน และที่สำคัญนะเธอเหมาะที่จะเป็นผู้แพ้ตลอดกาล “

“ หยุดว่าฉันเดี๋ยวนี้นะพลอยใส เธอกล้าดียังไงมาว่าฉันฉอด ๆ เจียมกะละหัวซะมั่ง ใครสูงใครต่ำ “

“ ฉันไม่ได้ว่าเธอนะวิสา แค่ฉันพูดความจริงเท่านั้น “

“ ความจริงเหรอ!...ความจริงอะไรกัน “ วันวิสาหยุดสีหน้าทะมึนตึงกลายเป็นแม่สาวขี้สงสัยไปฉับพลัน

“ ไม่มีอะไรหรอกวิสา เรื่องเดิม ๆ เธอก็รู้อยู่เต็มอก ฉันไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำอีกครั้ง“

“ เธอจะมาอ้ำอึ้งบิดพลิ้วหาอะไรหือพลอยใส ต้องการอะไรกันแน่ “

วันวิสาเริ่มจะไม่พอจะพลอยใสขึ้นมาอีกครั้งแล้ว เพราะทีท่าทีมีชัยเหนือกว่า หรือแม้แต่กิริยายิ้มเยาะ เหยียด ๆ ที่มุมปาก แต่ก็ต้องอดทนไว้ดูสิว่าจะมีเรื่องอะไรมาบอกกล่าว ..

“ ฉันแค่จะบอกเธอว่าวันนี้ไร่ฟ้าเมฆาอาจจะมีเรื่องสนุก ๆ ประเภทแม่ผัวบ้านป่าภรรยาลูกทุ่งอะไรทำนองนี้น่ะ “

พลอยใสยังคงทำท่าทางเหมือนถือไพ่เหนือกว่าวันวิสาชัดเจน ถึงขนาดพาดพิงไปถึงผู้หลักผู้ใหญ่โดยไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด …

“ ว่ามาตรง ๆ เลยดีกว่าพลอย อย่าเยิ่นเย้อยืดความ ฉันไม่อยากเสียเวลากับเรื่องน้ำเน่าพรรณนี้ “

“ บอกก็ได้วันนี้น้องสาวตัวดีของฉันกำลังจะไปที่ไร่ฟ้าเมฆา แถมยังบังคับให้ป้าอุ่นเรือนมาขอพ่อด้วยตัวเองอีกต่างหาก ฉันล่ะอายจริง ๆ ที่มีน้องสาวหน้าด้านอย่างนี้ “

พลอยใสโกหกคำโต ๆ เหมือนกับคำด่าเมื่อครู่โดยไม่สนความถูกต้องหรือศีลธรรมที่ควรจะมีในใจบ้าง อย่างน้อยตนเองก็เป็นถึงลูกแม่พิมพ์ของชาติ ต้นแบบของคนอีกหลาย ๆ คน …

“ ว้ายตายแล้ว! จริงหรือนี่ แล้วเธอทำไมเพิ่งมาบอกเอาตอนนี้ ไปลุงมั่นออกรถเดี๋ยวนี้เลย “

“ ครับคุณหนู “

เมื่อพลอยใสและวันวิสาจะมาถึงไร่เมฆา มะยมกับคุณอุ่นเรือนก็ได้จัดเตรียมอาหารไว้สำหรับโต๊ะใหญ่เรียบร้อยแล้ว คุณอุ่นเรือนรู้สึกดีใจที่ตัวเองคิดถูกที่ให้สยามเอารถอีกคันไปรับมะยมกับอิสราที่โรงเรียน โดยให้ตามั่นผู้เป็นพ่อของสยามไปรอรับวันวิสาแทน ไม่งั้นงานนี้คงไม่ราบรื่นเช่นนี้ …

มะยมก็รู้สึกโล่งใจที่ฟ้าเมฆามีสมาชิกน้อยกว่าปกติไปหนึ่งคน และเป็นหนึ่งคนที่สำคัญเสียด้วย ..

ตอนที่ ๓๑ จบแล้วติดตามตอนใหม่วันมะรืนเช่นเคย อย่าลืมติชมกันมาเยอะๆๆนะครับ ขอบคุงคร้าบ ..

นายอิส /เมฆชรา

๑๖ ส.ค. ๕๓ เวลา ๑๓. ๓๓ น.

Create Date : 16 สิงหาคม 2553

Last Update : 16 สิงหาคม 2553 13:32:44 น.

0 comments

Counter : 789 Pageviews.