จินตนาการสำคัญกว่าความรู้
Group Blog
สุขใจที่ได้อ่าน
ผลงานของเมฆชรา
กาพย์กลอน
เที่ยวท่องไปในโลกกว้าง
ความจริงของชีวิต
<<
สิงหาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
12 สิงหาคม 2553
กาหรือหงส์ ตอน ๒๙
All Blogs
ภมรดอกงิ้ว ๒๐ (ปลายทางฉิมพลี) อวสาน
ภมรดอกงิ้ว ๑๙ (สุดทางสวรรค์) จบ
ภมรดอกงิ้ว ๑๘ (ในลึก)
ภมรดอกงิ้ว ๑๗ (บันไดที่ปลายทาง)
ภมรดอกงิ้ว ๑๖ (วังวนใจ)
ภมรดอกงิ้ว ๑๕ (สายน้ำไม่ไหลกลับ)
ภมรดอกงิ้ว ๑๔ (สองมือพ่อ .. จักโอบเจ้าให้เศร้าคลาย)
ภมรดอกงิ้ว ๑๓ (across the universes )
ภมรดอกงิ้ว ๑๒ (ฤดีแก้วสกาวใส)
ภมรดอกงิ้ว ๑๑ (วสันต์ในเหมันต์)
ภมรดอกงิ้ว ๑๐ (เวียนว่ายไปในเวิ้งมหานที)
ภมรดอกงิ้ว ๙ (กากีสะอื้น) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๘ (วิหคหลงรัง) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๗ (เงาความทรงจำ) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๖ (สายบ่หยุด เสน่ห์หาย) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๕ (ชีวิตเป็นของเรา) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๔ (ปลายทางความใคร่) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๓/๒ (ในห้วงเสน่หา) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๓/๑ (ในห้วงเสน่หา) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๒ (ระเริงไฟ) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๑ (ความผิดครั้งแรก)
ภมรดอกงิ้ว (เร่ิมฉิมพลี)
กาหรือหงส์ ตอน ๕๓
หนังสือมรณะ ๓
กาหรือหงส์ ตอน ๕๒
หนังสือมรณะ ๒
หนังสือมรณะ ๑
กาหรือหงส์ ตอน ๕๑
กาหรือหงส์ ตอน ๕๐
กาหรือหงส์ ตอน ๔๙
กาหรือหงส์ ตอน ๔๘
กาหรือหงส์ ตอน ๔๗
กาหรือหงส์ ตอน ๔๖
กาหรือหงส์ ตอน ๔๕
กาหรือหงส์ ตอน ๔๔
กาหรือหงส์ ตอน ๔๓
กาหรือหงส์ ตอน ๔๒
กาหรือหงส์ ตอน ๔๑
กาหรือหงส์ ตอน ๔๐
กาหรือหงส์ ตอน ๓๙
กาหรือหงส์ ตอน ๓๘
กาหรือหงส์ ตอน ๓๗
กาหรือหงส์ ตอน ๓๖
กาหรือหงส์ ตอน ๓๕
กาหรือหงส์ ตอน ๓๔
กาหรือหงส์ ตอน ๓๓
กาหรือหงส์ ตอน ๓๒
กาหรือหงส์ ตอน ๓๑
กาหรือหงส์ ตอน ๓๐
กาหรือหงส์ ตอน ๒๙
กาหรือหงส์ ตอน ๒๘
กาหรือหงส์ ตอน ๒๗
กาหรือหงส์ ตอน ๒๖
กาหรือหงส์ ตอน ๒๕
กาหรือหงส์ ตอน ๒๔
กาหรือหงส์ ตอน ๒๓
กาหรือหงส์ ตอน ๒๒
กาหรือหงส์ ตอน ๒๑
กาหรือหงส์ ตอน ๒๐
กาหรือหงส์ ตอน ๑๙
กาหรือหงส์ ตอน ๑๘
กาหรือหงส์ ตอน ๑๗
กาหรือหงส์ ตอน ๑๖
กาหรือหงส์ ตอน ๑๕
กาหรือหงส์ ตอน ๑๔
กาหรือหงส์ ตอน ๑๓
กาหรือหงส์ ตอน ๑๒
กาหรือหงส์ ตอน ๑๑
กาหรือหงส์ ตอน ๑๐
กาหรือหงส์ ตอน ๙
กาหรือหงส์ ตอน ๘
กาหรือหงส์ ตอน ๗
กาหรือหงส์ ตอน ๖
กาหรือหงส์ ตอน ๕
กาหรือหงส์ ตอน ๔
กาหรือหงส์ ตอน ๓
กาหรือหงส์ ตอน ๒
กาหรือหงส์ ตอน ๑
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๑๐
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๙
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๘
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๗
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๖
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๕
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๔
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๓
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๒
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๑
ฟ้ายังมีดาว (บทนำ)
**-** ดอกไม้กับงูพิษ (เรื่องสั้นพิเศษ) โดย เมฆชรา
๛๛๛>>>> อ้อมอกภูเขา <<<< ๛๛ เฉลิมศักดิ์ แหงมงาม ๛๛๛
กาหรือหงส์ ตอน ๒๙
กาหรือหงส์ ตอน ๒๙
มะยมปล่อยมือจากดอกไม้สีแดงสวยเข้มในทันทีที่เห็นวันวิสามายืนจังก้า ท่าทางไม่เป็นมิตรอยู่เบื้องหลัง ก่อนจะหันกลับไปช้า ๆ ทอดตามองผู้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ..
“ ฉันถามว่าหล่อนมาทำไมที่นี่ ใครเป็นคนเชิญมิทราบ แล้วข้าวของนั่นน่ะเอากลับไปเถอะประเดี๋ยวเชื้อโรคจะวิ่งพล่านแถวนี้เต็มไปหมด อี้สกปรกน่ากลัว “
“ ฉันมาหาอิสราสักเดี๋ยวจะกลับแล้ว นี่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากมานักหรอก เหม็นสาปผู้ดีตีนแดง “
“ จะมาหาคู่หมั้นของชั้นทำไมมิทราบ หรือว่าติดใจในรสเสน่หาเมื่อตอนบ่าย “
“ ฉันไม่พิศวาสคนซื่อบื่ออะไรพรรณนั้นหรอกวิสา แค่เอาของมาให้ตามหน้าที่เท่านั้น เธออย่ากังวลใจไปเลย “ มะยมพยายามพูดให้ได้น้ำเสียงที่ราบเรียบที่สุดแล้วด้วยความไม่อยากจะให้เหตุการณ์ที่เริ่มตึงเครียดตรงหน้าในตอนนี้บานปลายมากขึ้นไปมากกว่านี้ ..
“ อ๋องั้นเหรอจ๊ะ น่าเห็นใจเนอะแต่ฉันไม่เชื่อเธอ ความจริงเธอก็หน้าตาดีเนอะ ไม่น่าคิดสั้นคอยจับผู้ชายด้วยลูกไม้ตื้นๆแบบนี้เลยนะมะยม ฉันอยากจะขอถามเธอหน่อยเธอไม่เคยมีคนรักหรือคู่รักหรือไง ถึงต้องทำทุกวิถีทางที่จะแย่งอิสราไปจากฉัน “
“ คิดไม่ถึงเลยนะว่าคนที่เรียนมาสูง จบจากเมืองนอกเมืองนามาอย่างเธอจะมีความคิดแค่จับผู้ชายรวย หวังสบายโดยไม่ต้องทำอะไรในวันหน้าเท่านั้น “
“ แล้วเราสองคนมันต่างกันตรงไหนล่ะมะยม ? ใช่! ตอนนี้ฉันยอมรับว่าต้องการความมั่นคงในชีวิตอนาคต ฉันผิดด้วยเหรอในสิ่งที่ฉันกระทำ ในสิ่งที่จะเรียกร้องสิทธิ์อันพึงมีพึงได้ของฉัน อิสราคือว่าที่คู่หมั้นที่จะต้องแต่งงานกับฉันในเร็ว ๆนี้ เธอคงเข้าใจนะ “
“ ฉันรู้ดีไม่ต้องมาย้ำบ่อยหรอกวิสา ที่ฉันมาวันนี้ก็เพราะจะมาขอโทษที่ก่อเรื่องเมื่อวานก็แค่นั้น เธอจะคิดมากให้เกิดความยาวไปทำไมกัน ฉันไม่ดึงลากคู่หมั้นเธอไปไหนหรอก ยกเว้นเค้าจะมาลากฉันไปเอง หึ หึ “
“ อย่ามายั่วฉันนะ เธอกล้ามากที่มาเหยียบถึงที่นี่ เอาของสั่วๆบ้านนอกๆวางไว้นี่แล้วกลับไปซะ “
“ แหม ! เป็นเจ้าของบ้านก็ไม่ใช่ ... ทำไมไล่กันเหมือนหมูเหมือนหมาหยั่งงี้นะตัวเอง ให้ฉันพบเจอเจ้าของบ้านตัวจริงสักนาทีสองนาทีหน่อยเป็นไรแม่คุณ“
คนพูดยิ้มยวน กรอกตาไปมาคล้ายมองหาผู้คนที่ไม่ใช่สาวหน้าง้ำที่ยืนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้ จนร่างเล็กบางทนไม่ไหวตรงเข้ามาฟาดฝ่ามือเล็ก ๆ ไปบนใบหน้าเสียงดังเพียะ ..
… เพียะ …..
เสียงที่ดังกลับมาเป็นเท่าตัว เป็นผลให้สาวร่างบางหน้าคมเฉี่ยวถึงกับหน้าหันไปตามแรงเหวี่ยงที่สวนกลับมาก่อนจะหันกลับมาคำรามพร้อมยกมือขึ้นจะกระทำการอีกครั้ง ก่อนจะค้างไว้แค่นั้นเมื่อได้ยินเสียงดังก้อง มีอำนาจดังมาจากทางด้านหลังพุ่มไม้ ..
“ หยุดเดี๋ยวนี้นะวิสา “
เสียงนั้นคือ อิสรา ที่กำลังเดินตรงมาหาวันวิสาด้วยใบหน้าที่โกรธขึ้ง คิ้วขมวดติดกันยากจะบรรยาย แล้วยกร่างบางของสาวร่างบางผลักให้หลีกไป ก่อนจะหันไปเอ่ยกับมะยมที่ยืนตัวสั่นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคุณอุ่นเรือนเดินมาสมทบอย่างเงียบ ๆ…
“ นิสัยเดิม ๆ ยังแก้ไม่หายเลยนะวิสา มะยมเค้าเป็นแขกของบ้านเรา ไปทำอย่างนี้กับเค้าได้ไง น่าอับอายจริงๆ ”
สาวเมืองกรุงทำหน้าตาผิดหวังอย่างรุนแรงที่ถูกตำหนิต่อหน้าธารกำนัลหลายคน ก่อนจะกลับมาจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างกินเลือดกินเนื้อแล้วสะบัดหน้าร้องไห้โฮวิ่งถลันออกไปเข้าสู่ตัวตึกโดยมีอิสราวิ่งตามไปพร้อมตะโกนตามหลังดังโหวกเหวก ..
“ หยุดนะวิสา หยุดคุยกันก่อนอย่าเพิ่งไป “
คุณอุ่นเรือนที่ยืนนิ่งอยู่นาน และเห็นว่าตัวเองน่าจะคลี่คลายเหตุการณ์ได้ จึงเดินเข้ามาประคองมะยมให้เดินตามมา แล้วสั่งให้เด็กรับใช้สองสามคนหิ้วของฝากตามไปที่ห้องครัวด้วย …
“ เจ็บมากมั้ยจ๊ะมะยม ป้าขอโทษที่ออกมาไม่ทัน เลยเกิดเรื่องเกิดราวขึ้น “
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูชินกับเรื่องลงไม้ลงมืออย่างนี้แล้ว เคยเจอมาหนักกว่านี้เยอะ “
มะยมตอบออกไปอย่างไม่ยี่หร่าต่อเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ถึงขนาดคุณอุ่นเรือนต้องหันมามองซ้ำอีกครั้งว่าประโยคเมื่อครู่ตัวเองได้ยินไม่ผิด …
“ หนูเจอเรื่องหนักๆ กว่านี้อย่างไงคุณป้าก็คงจะทราบบ้างแล้วจากอิสรา ที่หนูมาวันนี้ก็อยากจะมาขอโทษเขาที่วู่วามไปมากกว่าสติหยั่งคิดเมื่อวันวาน พ่อก็เร่งให้มาในค่ำวันนี้เลย หนูก็เลยมาคะ “
“ ป้าขอโทษแทนวันวิสาเค้าด้วยนะลูก เค้าเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ค่อยมองเห็นหัวผู้อื่นอย่างงี้แหละจ๊ะ อย่าไปถือสาอะไรเค้าเลย “
“ หนูพอจะรู้นิสัยเขาดี ที่โรงเรียนก็เป็นแบบนี้อยู่บ่อย ๆ โดยเฉพาะกับหนู “
“ เรื่องเก่าๆ เดิม ๆ ใช่มั้ยจ๊ะ “ คุณอุ่นเรือนเอ่ยถาม ทั้ง ๆ ที่รู้เรื่องราวรายละเอียดทั้งหมดเป็นอย่างดี แต่ถ้ารู้จากปากผู้ถูกกระทำจะสมเหตุสมผลกว่า และอีกอย่างจะได้พิสูจน์ตัวมะยมเองด้วยว่ามีน้ำใจนักกีฬา ไม่เจ็บคิดฝังแค้นอย่างไร้มโนสำนึกของคนปกติทั่ว จนกระทั่งสาวห้าวทอมบอยตอบกลับมาอย่างฉะฉานมาว่า ..
“ ค่ะคุณป้า วันวิสาเค้าเข้าใจผิดคิดว่าอิสรากับหนูชอบพอกัน ซึ่งจริง ๆ เราทั้งสองไม่ได้คิดอะไรเหลวไหลพรรณนั้นกันเลย เราเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ “ มะยมเน้นย้ำคำพูดนี้จนรู้สึกหวิว ๆในหัวใจตัวเองอย่างประหลาด ก้มหน้าหลบสายตาผู้อาวุโสที่จ้องมองมาอย่างสงสัย …
“ เป็นยังงั้นเหรอลูก แล้วลูกชายป้ามีท่าทีชีกออะไรกับหนูหรือเปล่ามะยม “
“ เอ่อ …หนูไม่ทราบค่ะคุณป้า เขาคงไม่คิดผิดตลอดชีวิตโดยมาชอบสาวห้าวอย่างหนูแน่นอน “
มะยมรีบตอบกลับไปทั้งที่ใจหวิวๆ เป็นครั้งที่สอง แต่ผู้อาวุโสกลบอมยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะเอ่ยเรียกเด็กสาวให้เดินเข้าไปในห้องครัวที่อยู่ข้างหน้าด้วยกัน ..
การสนทนาที่ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันในเช้าวันนั้นระหว่างคุณอุ่นเรือนกับมะยมเป็นไปอย่างละมุนละม่อมด้วยกิริยาที่นุ่มนิ่มอบอุ่นของแม่บ้านใหญ่แห่งฟ้าเมฆาบวกกับบุคลิกที่แสดงออกมาตรง ๆ ไม่เสแสร้งแกล้งทำของเด็กสาวบ้านนาคนที่กำลังนั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อย ดูสดใสสมวัยแรกเริ่มของชีวิต ทำให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนมะยมอดที่จะเหลือบมองนาฬิกาอีกเป็นระยะๆก่อนจะเอ่ยขอตัวกลับในไม่อีกนาทีไม่ได้ว่า ..
“ หนูว่าจะขออนุญาตกลับบ้านก่อน กลัวพ่อจะรอทานข้าวน่ะคะคุณป้า “
“ อุ๊ยตาย ! นี่ป้าชวนเราคุยนานขนาดไหนแล้วนี่ ลำดวนจ๊ะลำดวนตั้งสำรับอาหารบนโต๊ะใหญ่เรียบร้อยหรือยัง อ้าวนั่นอิสราเดินมาพอดี “ คุณบุญเรือนยิ้มเปิดเผยอย่างเต็มที่เมื่อมองเห็นว่าคนร่างสูงเดินตรงยังเก้าอี้ไม้สลักลายตัวเล็กสองตัวริมห้องครัวที่ตอนนี้คนสองคนกำลังสนทนาอย่างสนุก ได้อรรถรสเต็มที่
“ ท่านพ่อบอกให้มาบอกแม่จ๋าว่าตอนนี้หิวแล้ว จะไปที่โต๊ะกันหรือยัง “
“ เราสองคนพร้อมแล้วจ๊ะอิส ไปกันเถอะหนูมะยมทุกคนกำลังรอเราอยู่ “
“ ปะ …ไปไหนคะคุณป้า หนูว่าจะกลับบ้านแล้ว“ มะยมพูดตะกุกตะกักคล้ายถูกบังคับ จนอิสราราที่ยินยิ้มอย่างเดียวต้องกล่าวเสริมคำพูดคุณบุญเรือนว่า“ คือว่าท่านพ่อให้ผมมาเชิญมะยมไปรับประทานอาหารร่วมกันที่โต๊ะใหญ่ ซึ่งตอนนี้ท่านพ่อก็กำลังนั่งรออยู่ครับ “
“ ไปเถอะจ๊ะมะยม ถือว่าได้รู้จักกันไว้ไม่เสียหาย หนูไม่ต้องเกรงใจอะไรแล้วนี่ เรารู้จักมักคุ้นกันดีแล้ว ท่านชายอาจจะมีสีหน้าดุเคร่งขรึมไปบ้างก็อย่าไปถือสาจับความอะไรนะลูก นั่นเป็นบุคลิกที่เราคุ้นเคยกันมานานแล้ว ถามนายอิสดูก็ได้ ใช่มั้ยอิสรา “
“ ครับมะยมท่านพ่อพักตร์ดุ แต่ท่านก็พระทัยดีกับลูกกับหลานทุกคน เรารีบไปกันเถอะแม่ ”
“ แต่ว่า…เอ่อ ..”
มะยมทำท่าเหมือนไม่อยากจะไปเข้าร่วมโต๊ะกับท่านชายปกรณ์เทวา เพราะจำภาพในวันที่ตัวเองถูกจับที่สถานีตำรวจ แล้วท่านชายมาช่วยไว้พร้อมประกายตาคมปลาบจ้องมองมาจนเด็กสาวขนลุกไปทุกคนที่สบสายตา ยิ่งวันนี้ต้องมานั่งรับประทานอาหารร่วมโต๊ะกันอีก …
เฮ้อ! ไม่อยากจะนึกภาพนั้นเลยจริงสิ แล้วไหนจะมียายวันวิสาบ้าเลือดนั่นอีก งานนี้คงสนุกกันล่ะ แต่ถึงยังไงอีมะยมลูกบ้านป่าบ้านดงคนนี้ก็ไม่เคยถอยหลังอยู่แล้ว เป็นไงเป็นกันสิ(วะ) …
คุณอุ่นเรือนเดินนำหน้าอิสรากับมะยมที่เดินตามมารั้งท้ายลัดเลาะตามแปลงดอกไม้สีสันจับตาจนกระทั่งถึงตัวตึกใหญ่สีขาวทั้งสามเดินตรงเข้าไปโต๊ะยาวใหญ่ที่ทำด้วยไม้มะค่าโมงขนาดใหญ่อย่างที่มะยมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต ประมุขของบ้านนั่งอยู่หัวโต๊ะด้วยสีหน้าที่คาดเดาอารมณ์ไม่ถูก ส่วนข้าง ๆ ถัดไปอีกสองที่นั่งมีสาวสวยคนเดิมนั่งนิ่ง ๆ เช็ดน้ำตาที่เปียกสองแก้มสะอึกสะอื้นเบา ๆ คล้ายเรียกร้องความสนใจ ..
“ เราชื่อมะยมใช่มั้ย นั่งลงสิ “ ท่านชายปกรณ์เอ่ยประโยคคำถามขึ้นมาแทรกบรรยากาศที่เงียบสนิทเมื่อแม่บ้านตักข้าวเรียบร้อยแล้ว เด็กสาวสะดุ้งโหยงแล้วเสมองไปยังคุณบุญเรือนที่ยิ้มให้กำลังใจมาจากเก้าอี้ฝังตรงกันข้าม ก่อนจะตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอย่างที่เป็นนัก ..
“ ค่ะหนูชื่อมะยม เคยเจอท่านลุงแล้วที่โรงพักคราวที่แล้ว “
“ เรานี่เองลุงจำได้ ครูพลเป็นไงสบายดีหรือเปล่า ... ไม่ได้เจอกันนานแล้วตั้งแต่แม่ของหนูยังสาว ๆ เด็กๆยังไม่เกิดเลยละมั้ง เรามีพี่น้องสองคนไม่ใช่เหรอ เด็กผิวขาวๆหน้าตาคม เพื่อนสนิทวันวิสานี่นา วันนี้ไม่มาเหรอ “ ท่านชายเอ่ยถามไปอีกครั้งโดยไม่ได้รู้ถึงความสัมพันธ์ที่ง่อนแง่นของพี่น้องคู่นี้ มะยมจึงตอบกลับไปว่า
“ พี่สาวหนูมาที่นี่บ่อยๆ ชื่อว่าพลอยใสค่ะ “
“ งั้นเหรอ ลุงแก่แล้วจดจำใครได้นักหรอก ตอนนี้ทุกคนคงจะหิวแล้ว อย่าช้าให้ท้องหิวอยู่เลย ลงมือทานกันเถอะ” ท่านชายปกรณ์เทวาหยุดสนทนาไว้เพียงเท่านั้น ความเงียบเข้ามาปกคลุมบรรยากาศในโต๊ะอาหารเสียสิ้น ก่อนที่ทุกคนลงมือจัดการอาหารคาวหวานที่อยู่ตรงหน้าในทันที …
อิสรามองไปทางมะยมอย่างโล่งใจที่ทุกอย่างผ่านไปได้อีกครา ทั้งสองประสานสานตากันเนิ่นนาน กระทั่งอาหารมื้ออร่อยผ่านไปด้วยเวลารวดเร็ว ท่านชายปกรณ์ลุกขึ้นเป็นคนแรกแล้วเดินขึ้นห้องหนังสือไปอย่างเงียบ ๆ วันวิสาคือคนต่อมาที่เดินตามไป อิสราเริ่มยิ้มออกเมื่อเห็นมะยมเริ่มมีสีหน้าดีขึ้นกว่าตอนที่ท่านชายปกรณ์อยู่ในโต๊ะอาหาร
“ ทำตัวตามสบายได้แล้วครับมะยม ท่านพ่อไปห้องหนังสือแล้ว “
“ นั่นสิเมื่อกี้ป้าเห็นหนูนั่งตัวเกร็งเลยทีเดียว ประเดี๋ยวรับของหวานก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน ป้าสั่งตาแม้นเอารถออกไปส่งเราที่บ้านเรียบร้อยแล้ว มอเตอร์ไซค์ค่อยให้สยามเอาไปส่งที่บ้านวันพรุ่งนี้ “
“ หนูไม่อยากจะรบกวนคุณป้าเลยค่ะ หนูกลับบ้านค่ำ ๆ อย่างนี้บ่อย ๆ “
“ โอ ! ไม่ได้หรอกมะยม หนูเอาของมาฝากให้ถึงที่นี่ ป้ากับอิสเป็นเจ้าของบ้านก็ต้องดูแลแขกตอบแทนเป็นเรื่องปกตินะจ๊ะ “
คุณอุ่นเรือนให้เหตุผลที่น่าฟังจนมะยมยอมรับตามนั้นด้วยความเกรงใจในความมีไมตรีของผู้อาวุโสที่งามพร้อมทั้งรูปหน้า กิริยาท่าทางขณะยืนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้ … ส่วนคนตัวสูงยังยิ้มละไมอยู่เงียบ ๆ คนเดียวเช่นเคย กระทั่งคนทั้งสามมายืนริมระเบียงเทอเรซด้านหน้าตัวตึกคุณอุ่นเรือนดึงตัวมะยมเข้ามาสวมกอดอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยคำลาด้วยความคิดถึงว่า …
“ เสียดายที่เราคุยกันได้นิดเดียวนะ วันหลังมะยมรับปากป้าว่าจะมาคุยกันอีก จำได้ใช่มั้ยลูก “
“ จำได้ค่ะคุณป้า ถ้าหนูว่าง ๆ จะพยายามมาอีกให้ได้ คราวหน้าขอแสดฝีมือทำอาหารนะคะ”
“ ได้ได้…ด้วยความเต็มใจเป็นที่สุด ใช่มั้ยอิส! “ คุณอุ่นเรือนโยนลูกไปยังหนุ่มหล่อที่ยืนนิ่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างไม่ทันตั้งตัว เหมือนรู้ใจยังไงก็ไม่รู้ “ คะ..คร้าบแม่ อิสเห็นด้วย “ คนพูดทำตาเชื่อมหวานไปยังจำเลยเป้าหมายทันทีตามประสาคนขี้เล่น แกมเอาจริงเอาจังในตอนนี้ .. มะยมเห็นแล้วแต่แสร้งเบือนหน้าไม่สนใจ ก่อนจะเอ่ยกับผู้อาวุโสว่า …
“ งั้นหนูขอลาคุณป้ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวพ่อจะเป็นห่วง นี่ก็เกือบสามทุ่มแล้ว “
“ เอ๊ะเดี๋ยวสิมะยม รอของฝากจากไร่ฟ้าเมฆาก่อน อ้าวนั่นมาแล้วสยามทางนี้ “
คุณอุ่นเรือนกวักมือเรียกสยามให้เอาองุ่นสองลังใหญ่พร้อมส้มสีทองหนึ่งกล่องขึ้นใส่ท้ายกะบะรถโฟว์วิวคันโตจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะรับไหว้เด็กสาวบ้านนาอีกครั้ง จนมองเห็นท้ายรถกะบะหายลิบไปในความมืด..
“ วันนี้เป็นยังไงลูกชายของแม่ ไม่พูดไม่จาอะไรเลย เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว “
“ ผมดีใจที่แม่เข้าใจความคิดความรู้สึกของอิส วันข้างหน้ามันอาจจะมีอุปสรรคมากมาย แต่ลูกก็จะยังดีใจที่มีวันดีดีอย่างวันนี้อยู่“ คนพูดคล้ายจะน้อยเนื้อต่ำใจอะไรบางอย่าง …
“ วันนี้เริ่มต้นมาดีมีความสุข วันข้างหน้ามันต้องสุขยิ่งกว่าน่าลูกจ๋า แม่เชื่อว่าอิสราของแม่คิดถูก เลือกถูกเสมอ บางทีอาจจะมีอะไรบางอย่างที่เรามองเห็นได้ในวันนี้ แต่มันจะปรากฏชัดให้เราได้ชื่นใจในวันหน้า แม่ดูคนไม่ผิด มะยมเป็นเด็กดีและมีความยึดมั่นในสิ่งที่ตนเองเชื่อ วันข้างหน้าต้องเป็นที่ดีสำหรับเค้าแน่นอน “
“ ขอบคุณมากฮะแม่อิสก็เชื่ออย่างนั้นเหมือนกัน เราขึ้นบ้านกันเหอะ ดูเหมือนท่านพ่อจะยังไม่เข้านอน “
“ ไปสิลูก..“ คนที่ทั้งสองเอ่ยถึงนั้น ตอนนี้กำลังทำหน้าเคร่งเครียดอยู่ในห้องพร้อมคำสนทนาที่เผ็ดร้อนต่างจากบรรยากาศที่เย็นฉ่ำในห้องอย่างลิบลับ ..
“ วิสาต้องการให้ลุงเร่งรัดอิสราหมั้นกับหนูในเดือนหน้าที่จะถึงนี้ค่ะคุณลุง ” น้ำเสียงที่คาดคั้นเอาความจนคนฟังอึดอัดแสดงออกมาทางสีหน้าจนเห็นได้ชัดเจน ก่อนจะเอ่ยตอบมาด้วยคำผรุสวาทที่รุนแรงน่าตกใจ ..
“ เรื่องนี้ลุงเคยพูดกับหนูวิสามาหลายครั้งแล้ว ก็นึกว่าจะเข้าใจกันดีแล้วว่า ..”
“ ว่าอะไรคะคุณลุง บอกวิสามาซิว่าเคยบอกเรื่องอะไร “
“ ก็เรื่องที่หนูกำลังคาดโทษเอาผิดกับลุงในตอนนี้ไงวันวิสา ขอร้องเหอะอย่าเอาท่านป้ามาขู่ลุงหน่อยได้มั้ย มันผิดกาลเทศะและไม่เหมาะสมเลยที่หนูจะพูดกับลุงในตอนนี้ “
“ แต่เรื่องมันกำลังจะบานปลาย อิสราไม่สนใจหนูเลย หนำซ้ำยังด่าทอ ทำกิริยาขับไล่เหมือนหมูเหมือนหมาอีกต่างหาก หนูคิดว่าความสัมพันธ์ของเราในตอนนี้ยิ่งห่างไกลจากงานหมั้นไปเรื่อย ๆ อิสราไม่เคยที่จะให้เกียรติหนูในฐานะคู่หมั้น หนูเริ่มมาคิดได้ว่า มันคงถึงเวลาที่ต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อสองตระกูลเรา “
“ นั่นก็คือเร่งวันหมั้นและวันแต่งยังงั้นรึ “
“ ใช่ค่ะ! คุณลุงก็รู้ว่ามันควรต้องเป็นยังนั้นตั้งแต่อยู่ที่กรุงเทพแล้ว ไม่น่าจะดึงเวลามาจนถึงป่านนี้เลย แถมหนูต้องมาทนเรียนโรงเรียนบ้านนอก ไร้รสนิยมสิ้นดีอย่างนี้อีก ยี้ ! เหม็นสาบพวกชาวนา สกปรกโสโครกถ้าท่านแม่มาเห็นวิสาอยู่กับพวกนั้นคงเป็นลมตายกันพอดี “
คนพูดทำท่าทางเหมือนเหม็นสาบของสกปรกขึ้นมาในทันที จนประมุขฟ้าเมฆาถึงกับส่ายหน้าช้า ๆ อย่างอิดหนาระอาใจ นึกถึงความโชคดีของตนเองอย่างมากที่ไม่ได้ร่วมหอลงโรงกับหม่อมราชวงศ์หญิงพักตร์พิลาสที่ตอนนี้มีตัวตายตัวแทนอยู่ตรงหน้าแทบถอดออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกันนั้นทีเดียว …
-----------------------------------
กาหรือหงส์ ตอนที่ ๒๙ จบแล้ว ติดตามตอนที่ ๓๐ สุดเข้มข้นในวันมะรืนเช่นเคย .. ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่าน น้ำใจเพื่อนหนอน มากล้น รำพันได้ ..
นายอิสราวุธ / เมฆชรา
๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๓ เวลา ๑๔ นาฬิกา สามสิบนาที
-------------------------------------------------------------
Create Date : 12 สิงหาคม 2553
Last Update : 12 สิงหาคม 2553 14:34:50 น.
3 comments
Counter : 755 Pageviews.
Share
Tweet
สุขสันต์วันแม่นะคะ
โดย:
nootikky
วันที่: 12 สิงหาคม 2553 เวลา:16:27:06 น.
ติดตามอ่านนะคะ แต่งได้ดีจัง จะติดตามเรื่อย ๆสู้ๆ ค่ะ
โดย: tukke IP: 202.80.239.2 วันที่: 13 สิงหาคม 2553 เวลา:15:01:06 น.
ขอบคุณ nootikky ขอบคุณ tukky มากมายสำหรับกำลังใจ .. ขอมอบกลับไปด้วยเช่นกัน ..
โดย:
เมฆชรา
วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:10:51:49 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เมฆชรา
Location :
นครราชสีมา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
?
]
เข้าสู่ปีที่ 8
Friends' blogs
ศศิศ
โตมิโต กูโชว์ดะ
~:พุดน้ำบุศย์:~
merveillesxx
สาวน้อยเกวลิน
khoon-time
สามปอยหลวง
เมฆชรา
อุ้มสม
Webmaster - BlogGang
[Add เมฆชรา's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.