จินตนาการสำคัญกว่าความรู้
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2553
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
12 สิงหาคม 2553
 
All Blogs
 
กาหรือหงส์ ตอน ๒๙

กาหรือหงส์ ตอน ๒๙




มะยมปล่อยมือจากดอกไม้สีแดงสวยเข้มในทันทีที่เห็นวันวิสามายืนจังก้า ท่าทางไม่เป็นมิตรอยู่เบื้องหลัง ก่อนจะหันกลับไปช้า ๆ ทอดตามองผู้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ..

“ ฉันถามว่าหล่อนมาทำไมที่นี่ ใครเป็นคนเชิญมิทราบ แล้วข้าวของนั่นน่ะเอากลับไปเถอะประเดี๋ยวเชื้อโรคจะวิ่งพล่านแถวนี้เต็มไปหมด อี้สกปรกน่ากลัว “

“ ฉันมาหาอิสราสักเดี๋ยวจะกลับแล้ว นี่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากมานักหรอก เหม็นสาปผู้ดีตีนแดง “

“ จะมาหาคู่หมั้นของชั้นทำไมมิทราบ หรือว่าติดใจในรสเสน่หาเมื่อตอนบ่าย “

“ ฉันไม่พิศวาสคนซื่อบื่ออะไรพรรณนั้นหรอกวิสา แค่เอาของมาให้ตามหน้าที่เท่านั้น เธออย่ากังวลใจไปเลย “ มะยมพยายามพูดให้ได้น้ำเสียงที่ราบเรียบที่สุดแล้วด้วยความไม่อยากจะให้เหตุการณ์ที่เริ่มตึงเครียดตรงหน้าในตอนนี้บานปลายมากขึ้นไปมากกว่านี้ ..

“ อ๋องั้นเหรอจ๊ะ น่าเห็นใจเนอะแต่ฉันไม่เชื่อเธอ ความจริงเธอก็หน้าตาดีเนอะ ไม่น่าคิดสั้นคอยจับผู้ชายด้วยลูกไม้ตื้นๆแบบนี้เลยนะมะยม ฉันอยากจะขอถามเธอหน่อยเธอไม่เคยมีคนรักหรือคู่รักหรือไง ถึงต้องทำทุกวิถีทางที่จะแย่งอิสราไปจากฉัน “

“ คิดไม่ถึงเลยนะว่าคนที่เรียนมาสูง จบจากเมืองนอกเมืองนามาอย่างเธอจะมีความคิดแค่จับผู้ชายรวย หวังสบายโดยไม่ต้องทำอะไรในวันหน้าเท่านั้น “

“ แล้วเราสองคนมันต่างกันตรงไหนล่ะมะยม ? ใช่! ตอนนี้ฉันยอมรับว่าต้องการความมั่นคงในชีวิตอนาคต ฉันผิดด้วยเหรอในสิ่งที่ฉันกระทำ ในสิ่งที่จะเรียกร้องสิทธิ์อันพึงมีพึงได้ของฉัน อิสราคือว่าที่คู่หมั้นที่จะต้องแต่งงานกับฉันในเร็ว ๆนี้ เธอคงเข้าใจนะ “

“ ฉันรู้ดีไม่ต้องมาย้ำบ่อยหรอกวิสา ที่ฉันมาวันนี้ก็เพราะจะมาขอโทษที่ก่อเรื่องเมื่อวานก็แค่นั้น เธอจะคิดมากให้เกิดความยาวไปทำไมกัน ฉันไม่ดึงลากคู่หมั้นเธอไปไหนหรอก ยกเว้นเค้าจะมาลากฉันไปเอง หึ หึ “

“ อย่ามายั่วฉันนะ เธอกล้ามากที่มาเหยียบถึงที่นี่ เอาของสั่วๆบ้านนอกๆวางไว้นี่แล้วกลับไปซะ “

“ แหม ! เป็นเจ้าของบ้านก็ไม่ใช่ ... ทำไมไล่กันเหมือนหมูเหมือนหมาหยั่งงี้นะตัวเอง ให้ฉันพบเจอเจ้าของบ้านตัวจริงสักนาทีสองนาทีหน่อยเป็นไรแม่คุณ“

คนพูดยิ้มยวน กรอกตาไปมาคล้ายมองหาผู้คนที่ไม่ใช่สาวหน้าง้ำที่ยืนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้ จนร่างเล็กบางทนไม่ไหวตรงเข้ามาฟาดฝ่ามือเล็ก ๆ ไปบนใบหน้าเสียงดังเพียะ ..


… เพียะ …..

เสียงที่ดังกลับมาเป็นเท่าตัว เป็นผลให้สาวร่างบางหน้าคมเฉี่ยวถึงกับหน้าหันไปตามแรงเหวี่ยงที่สวนกลับมาก่อนจะหันกลับมาคำรามพร้อมยกมือขึ้นจะกระทำการอีกครั้ง ก่อนจะค้างไว้แค่นั้นเมื่อได้ยินเสียงดังก้อง มีอำนาจดังมาจากทางด้านหลังพุ่มไม้ ..

“ หยุดเดี๋ยวนี้นะวิสา “

เสียงนั้นคือ อิสรา ที่กำลังเดินตรงมาหาวันวิสาด้วยใบหน้าที่โกรธขึ้ง คิ้วขมวดติดกันยากจะบรรยาย แล้วยกร่างบางของสาวร่างบางผลักให้หลีกไป ก่อนจะหันไปเอ่ยกับมะยมที่ยืนตัวสั่นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคุณอุ่นเรือนเดินมาสมทบอย่างเงียบ ๆ…

“ นิสัยเดิม ๆ ยังแก้ไม่หายเลยนะวิสา มะยมเค้าเป็นแขกของบ้านเรา ไปทำอย่างนี้กับเค้าได้ไง น่าอับอายจริงๆ ”

สาวเมืองกรุงทำหน้าตาผิดหวังอย่างรุนแรงที่ถูกตำหนิต่อหน้าธารกำนัลหลายคน ก่อนจะกลับมาจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างกินเลือดกินเนื้อแล้วสะบัดหน้าร้องไห้โฮวิ่งถลันออกไปเข้าสู่ตัวตึกโดยมีอิสราวิ่งตามไปพร้อมตะโกนตามหลังดังโหวกเหวก ..

“ หยุดนะวิสา หยุดคุยกันก่อนอย่าเพิ่งไป “

คุณอุ่นเรือนที่ยืนนิ่งอยู่นาน และเห็นว่าตัวเองน่าจะคลี่คลายเหตุการณ์ได้ จึงเดินเข้ามาประคองมะยมให้เดินตามมา แล้วสั่งให้เด็กรับใช้สองสามคนหิ้วของฝากตามไปที่ห้องครัวด้วย …

“ เจ็บมากมั้ยจ๊ะมะยม ป้าขอโทษที่ออกมาไม่ทัน เลยเกิดเรื่องเกิดราวขึ้น “

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูชินกับเรื่องลงไม้ลงมืออย่างนี้แล้ว เคยเจอมาหนักกว่านี้เยอะ “

มะยมตอบออกไปอย่างไม่ยี่หร่าต่อเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ถึงขนาดคุณอุ่นเรือนต้องหันมามองซ้ำอีกครั้งว่าประโยคเมื่อครู่ตัวเองได้ยินไม่ผิด …

“ หนูเจอเรื่องหนักๆ กว่านี้อย่างไงคุณป้าก็คงจะทราบบ้างแล้วจากอิสรา ที่หนูมาวันนี้ก็อยากจะมาขอโทษเขาที่วู่วามไปมากกว่าสติหยั่งคิดเมื่อวันวาน พ่อก็เร่งให้มาในค่ำวันนี้เลย หนูก็เลยมาคะ “

“ ป้าขอโทษแทนวันวิสาเค้าด้วยนะลูก เค้าเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ค่อยมองเห็นหัวผู้อื่นอย่างงี้แหละจ๊ะ อย่าไปถือสาอะไรเค้าเลย “

“ หนูพอจะรู้นิสัยเขาดี ที่โรงเรียนก็เป็นแบบนี้อยู่บ่อย ๆ โดยเฉพาะกับหนู “

“ เรื่องเก่าๆ เดิม ๆ ใช่มั้ยจ๊ะ “ คุณอุ่นเรือนเอ่ยถาม ทั้ง ๆ ที่รู้เรื่องราวรายละเอียดทั้งหมดเป็นอย่างดี แต่ถ้ารู้จากปากผู้ถูกกระทำจะสมเหตุสมผลกว่า และอีกอย่างจะได้พิสูจน์ตัวมะยมเองด้วยว่ามีน้ำใจนักกีฬา ไม่เจ็บคิดฝังแค้นอย่างไร้มโนสำนึกของคนปกติทั่ว จนกระทั่งสาวห้าวทอมบอยตอบกลับมาอย่างฉะฉานมาว่า ..

“ ค่ะคุณป้า วันวิสาเค้าเข้าใจผิดคิดว่าอิสรากับหนูชอบพอกัน ซึ่งจริง ๆ เราทั้งสองไม่ได้คิดอะไรเหลวไหลพรรณนั้นกันเลย เราเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ “ มะยมเน้นย้ำคำพูดนี้จนรู้สึกหวิว ๆในหัวใจตัวเองอย่างประหลาด ก้มหน้าหลบสายตาผู้อาวุโสที่จ้องมองมาอย่างสงสัย …

“ เป็นยังงั้นเหรอลูก แล้วลูกชายป้ามีท่าทีชีกออะไรกับหนูหรือเปล่ามะยม “

“ เอ่อ …หนูไม่ทราบค่ะคุณป้า เขาคงไม่คิดผิดตลอดชีวิตโดยมาชอบสาวห้าวอย่างหนูแน่นอน “

มะยมรีบตอบกลับไปทั้งที่ใจหวิวๆ เป็นครั้งที่สอง แต่ผู้อาวุโสกลบอมยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะเอ่ยเรียกเด็กสาวให้เดินเข้าไปในห้องครัวที่อยู่ข้างหน้าด้วยกัน ..

การสนทนาที่ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันในเช้าวันนั้นระหว่างคุณอุ่นเรือนกับมะยมเป็นไปอย่างละมุนละม่อมด้วยกิริยาที่นุ่มนิ่มอบอุ่นของแม่บ้านใหญ่แห่งฟ้าเมฆาบวกกับบุคลิกที่แสดงออกมาตรง ๆ ไม่เสแสร้งแกล้งทำของเด็กสาวบ้านนาคนที่กำลังนั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อย ดูสดใสสมวัยแรกเริ่มของชีวิต ทำให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนมะยมอดที่จะเหลือบมองนาฬิกาอีกเป็นระยะๆก่อนจะเอ่ยขอตัวกลับในไม่อีกนาทีไม่ได้ว่า ..

“ หนูว่าจะขออนุญาตกลับบ้านก่อน กลัวพ่อจะรอทานข้าวน่ะคะคุณป้า “

“ อุ๊ยตาย ! นี่ป้าชวนเราคุยนานขนาดไหนแล้วนี่ ลำดวนจ๊ะลำดวนตั้งสำรับอาหารบนโต๊ะใหญ่เรียบร้อยหรือยัง อ้าวนั่นอิสราเดินมาพอดี “ คุณบุญเรือนยิ้มเปิดเผยอย่างเต็มที่เมื่อมองเห็นว่าคนร่างสูงเดินตรงยังเก้าอี้ไม้สลักลายตัวเล็กสองตัวริมห้องครัวที่ตอนนี้คนสองคนกำลังสนทนาอย่างสนุก ได้อรรถรสเต็มที่

“ ท่านพ่อบอกให้มาบอกแม่จ๋าว่าตอนนี้หิวแล้ว จะไปที่โต๊ะกันหรือยัง “

“ เราสองคนพร้อมแล้วจ๊ะอิส ไปกันเถอะหนูมะยมทุกคนกำลังรอเราอยู่ “

“ ปะ …ไปไหนคะคุณป้า หนูว่าจะกลับบ้านแล้ว“ มะยมพูดตะกุกตะกักคล้ายถูกบังคับ จนอิสราราที่ยินยิ้มอย่างเดียวต้องกล่าวเสริมคำพูดคุณบุญเรือนว่า“ คือว่าท่านพ่อให้ผมมาเชิญมะยมไปรับประทานอาหารร่วมกันที่โต๊ะใหญ่ ซึ่งตอนนี้ท่านพ่อก็กำลังนั่งรออยู่ครับ “

“ ไปเถอะจ๊ะมะยม ถือว่าได้รู้จักกันไว้ไม่เสียหาย หนูไม่ต้องเกรงใจอะไรแล้วนี่ เรารู้จักมักคุ้นกันดีแล้ว ท่านชายอาจจะมีสีหน้าดุเคร่งขรึมไปบ้างก็อย่าไปถือสาจับความอะไรนะลูก นั่นเป็นบุคลิกที่เราคุ้นเคยกันมานานแล้ว ถามนายอิสดูก็ได้ ใช่มั้ยอิสรา “

“ ครับมะยมท่านพ่อพักตร์ดุ แต่ท่านก็พระทัยดีกับลูกกับหลานทุกคน เรารีบไปกันเถอะแม่ ”

“ แต่ว่า…เอ่อ ..”

มะยมทำท่าเหมือนไม่อยากจะไปเข้าร่วมโต๊ะกับท่านชายปกรณ์เทวา เพราะจำภาพในวันที่ตัวเองถูกจับที่สถานีตำรวจ แล้วท่านชายมาช่วยไว้พร้อมประกายตาคมปลาบจ้องมองมาจนเด็กสาวขนลุกไปทุกคนที่สบสายตา ยิ่งวันนี้ต้องมานั่งรับประทานอาหารร่วมโต๊ะกันอีก …

เฮ้อ! ไม่อยากจะนึกภาพนั้นเลยจริงสิ แล้วไหนจะมียายวันวิสาบ้าเลือดนั่นอีก งานนี้คงสนุกกันล่ะ แต่ถึงยังไงอีมะยมลูกบ้านป่าบ้านดงคนนี้ก็ไม่เคยถอยหลังอยู่แล้ว เป็นไงเป็นกันสิ(วะ) …

คุณอุ่นเรือนเดินนำหน้าอิสรากับมะยมที่เดินตามมารั้งท้ายลัดเลาะตามแปลงดอกไม้สีสันจับตาจนกระทั่งถึงตัวตึกใหญ่สีขาวทั้งสามเดินตรงเข้าไปโต๊ะยาวใหญ่ที่ทำด้วยไม้มะค่าโมงขนาดใหญ่อย่างที่มะยมไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต ประมุขของบ้านนั่งอยู่หัวโต๊ะด้วยสีหน้าที่คาดเดาอารมณ์ไม่ถูก ส่วนข้าง ๆ ถัดไปอีกสองที่นั่งมีสาวสวยคนเดิมนั่งนิ่ง ๆ เช็ดน้ำตาที่เปียกสองแก้มสะอึกสะอื้นเบา ๆ คล้ายเรียกร้องความสนใจ ..

“ เราชื่อมะยมใช่มั้ย นั่งลงสิ “ ท่านชายปกรณ์เอ่ยประโยคคำถามขึ้นมาแทรกบรรยากาศที่เงียบสนิทเมื่อแม่บ้านตักข้าวเรียบร้อยแล้ว เด็กสาวสะดุ้งโหยงแล้วเสมองไปยังคุณบุญเรือนที่ยิ้มให้กำลังใจมาจากเก้าอี้ฝังตรงกันข้าม ก่อนจะตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอย่างที่เป็นนัก ..

“ ค่ะหนูชื่อมะยม เคยเจอท่านลุงแล้วที่โรงพักคราวที่แล้ว “

“ เรานี่เองลุงจำได้ ครูพลเป็นไงสบายดีหรือเปล่า ... ไม่ได้เจอกันนานแล้วตั้งแต่แม่ของหนูยังสาว ๆ เด็กๆยังไม่เกิดเลยละมั้ง เรามีพี่น้องสองคนไม่ใช่เหรอ เด็กผิวขาวๆหน้าตาคม เพื่อนสนิทวันวิสานี่นา วันนี้ไม่มาเหรอ “ ท่านชายเอ่ยถามไปอีกครั้งโดยไม่ได้รู้ถึงความสัมพันธ์ที่ง่อนแง่นของพี่น้องคู่นี้ มะยมจึงตอบกลับไปว่า

“ พี่สาวหนูมาที่นี่บ่อยๆ ชื่อว่าพลอยใสค่ะ “

“ งั้นเหรอ ลุงแก่แล้วจดจำใครได้นักหรอก ตอนนี้ทุกคนคงจะหิวแล้ว อย่าช้าให้ท้องหิวอยู่เลย ลงมือทานกันเถอะ” ท่านชายปกรณ์เทวาหยุดสนทนาไว้เพียงเท่านั้น ความเงียบเข้ามาปกคลุมบรรยากาศในโต๊ะอาหารเสียสิ้น ก่อนที่ทุกคนลงมือจัดการอาหารคาวหวานที่อยู่ตรงหน้าในทันที …

อิสรามองไปทางมะยมอย่างโล่งใจที่ทุกอย่างผ่านไปได้อีกครา ทั้งสองประสานสานตากันเนิ่นนาน กระทั่งอาหารมื้ออร่อยผ่านไปด้วยเวลารวดเร็ว ท่านชายปกรณ์ลุกขึ้นเป็นคนแรกแล้วเดินขึ้นห้องหนังสือไปอย่างเงียบ ๆ วันวิสาคือคนต่อมาที่เดินตามไป อิสราเริ่มยิ้มออกเมื่อเห็นมะยมเริ่มมีสีหน้าดีขึ้นกว่าตอนที่ท่านชายปกรณ์อยู่ในโต๊ะอาหาร

“ ทำตัวตามสบายได้แล้วครับมะยม ท่านพ่อไปห้องหนังสือแล้ว “

“ นั่นสิเมื่อกี้ป้าเห็นหนูนั่งตัวเกร็งเลยทีเดียว ประเดี๋ยวรับของหวานก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน ป้าสั่งตาแม้นเอารถออกไปส่งเราที่บ้านเรียบร้อยแล้ว มอเตอร์ไซค์ค่อยให้สยามเอาไปส่งที่บ้านวันพรุ่งนี้ “

“ หนูไม่อยากจะรบกวนคุณป้าเลยค่ะ หนูกลับบ้านค่ำ ๆ อย่างนี้บ่อย ๆ “

“ โอ ! ไม่ได้หรอกมะยม หนูเอาของมาฝากให้ถึงที่นี่ ป้ากับอิสเป็นเจ้าของบ้านก็ต้องดูแลแขกตอบแทนเป็นเรื่องปกตินะจ๊ะ “

คุณอุ่นเรือนให้เหตุผลที่น่าฟังจนมะยมยอมรับตามนั้นด้วยความเกรงใจในความมีไมตรีของผู้อาวุโสที่งามพร้อมทั้งรูปหน้า กิริยาท่าทางขณะยืนอยู่ตรงหน้าในตอนนี้ … ส่วนคนตัวสูงยังยิ้มละไมอยู่เงียบ ๆ คนเดียวเช่นเคย กระทั่งคนทั้งสามมายืนริมระเบียงเทอเรซด้านหน้าตัวตึกคุณอุ่นเรือนดึงตัวมะยมเข้ามาสวมกอดอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยคำลาด้วยความคิดถึงว่า …

“ เสียดายที่เราคุยกันได้นิดเดียวนะ วันหลังมะยมรับปากป้าว่าจะมาคุยกันอีก จำได้ใช่มั้ยลูก “

“ จำได้ค่ะคุณป้า ถ้าหนูว่าง ๆ จะพยายามมาอีกให้ได้ คราวหน้าขอแสดฝีมือทำอาหารนะคะ”

“ ได้ได้…ด้วยความเต็มใจเป็นที่สุด ใช่มั้ยอิส! “ คุณอุ่นเรือนโยนลูกไปยังหนุ่มหล่อที่ยืนนิ่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างไม่ทันตั้งตัว เหมือนรู้ใจยังไงก็ไม่รู้ “ คะ..คร้าบแม่ อิสเห็นด้วย “ คนพูดทำตาเชื่อมหวานไปยังจำเลยเป้าหมายทันทีตามประสาคนขี้เล่น แกมเอาจริงเอาจังในตอนนี้ .. มะยมเห็นแล้วแต่แสร้งเบือนหน้าไม่สนใจ ก่อนจะเอ่ยกับผู้อาวุโสว่า …

“ งั้นหนูขอลาคุณป้ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวพ่อจะเป็นห่วง นี่ก็เกือบสามทุ่มแล้ว “

“ เอ๊ะเดี๋ยวสิมะยม รอของฝากจากไร่ฟ้าเมฆาก่อน อ้าวนั่นมาแล้วสยามทางนี้ “

คุณอุ่นเรือนกวักมือเรียกสยามให้เอาองุ่นสองลังใหญ่พร้อมส้มสีทองหนึ่งกล่องขึ้นใส่ท้ายกะบะรถโฟว์วิวคันโตจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะรับไหว้เด็กสาวบ้านนาอีกครั้ง จนมองเห็นท้ายรถกะบะหายลิบไปในความมืด..

“ วันนี้เป็นยังไงลูกชายของแม่ ไม่พูดไม่จาอะไรเลย เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว “

“ ผมดีใจที่แม่เข้าใจความคิดความรู้สึกของอิส วันข้างหน้ามันอาจจะมีอุปสรรคมากมาย แต่ลูกก็จะยังดีใจที่มีวันดีดีอย่างวันนี้อยู่“ คนพูดคล้ายจะน้อยเนื้อต่ำใจอะไรบางอย่าง …

“ วันนี้เริ่มต้นมาดีมีความสุข วันข้างหน้ามันต้องสุขยิ่งกว่าน่าลูกจ๋า แม่เชื่อว่าอิสราของแม่คิดถูก เลือกถูกเสมอ บางทีอาจจะมีอะไรบางอย่างที่เรามองเห็นได้ในวันนี้ แต่มันจะปรากฏชัดให้เราได้ชื่นใจในวันหน้า แม่ดูคนไม่ผิด มะยมเป็นเด็กดีและมีความยึดมั่นในสิ่งที่ตนเองเชื่อ วันข้างหน้าต้องเป็นที่ดีสำหรับเค้าแน่นอน “

“ ขอบคุณมากฮะแม่อิสก็เชื่ออย่างนั้นเหมือนกัน เราขึ้นบ้านกันเหอะ ดูเหมือนท่านพ่อจะยังไม่เข้านอน “

“ ไปสิลูก..“ คนที่ทั้งสองเอ่ยถึงนั้น ตอนนี้กำลังทำหน้าเคร่งเครียดอยู่ในห้องพร้อมคำสนทนาที่เผ็ดร้อนต่างจากบรรยากาศที่เย็นฉ่ำในห้องอย่างลิบลับ ..

“ วิสาต้องการให้ลุงเร่งรัดอิสราหมั้นกับหนูในเดือนหน้าที่จะถึงนี้ค่ะคุณลุง ” น้ำเสียงที่คาดคั้นเอาความจนคนฟังอึดอัดแสดงออกมาทางสีหน้าจนเห็นได้ชัดเจน ก่อนจะเอ่ยตอบมาด้วยคำผรุสวาทที่รุนแรงน่าตกใจ ..

“ เรื่องนี้ลุงเคยพูดกับหนูวิสามาหลายครั้งแล้ว ก็นึกว่าจะเข้าใจกันดีแล้วว่า ..”

“ ว่าอะไรคะคุณลุง บอกวิสามาซิว่าเคยบอกเรื่องอะไร “

“ ก็เรื่องที่หนูกำลังคาดโทษเอาผิดกับลุงในตอนนี้ไงวันวิสา ขอร้องเหอะอย่าเอาท่านป้ามาขู่ลุงหน่อยได้มั้ย มันผิดกาลเทศะและไม่เหมาะสมเลยที่หนูจะพูดกับลุงในตอนนี้ “

“ แต่เรื่องมันกำลังจะบานปลาย อิสราไม่สนใจหนูเลย หนำซ้ำยังด่าทอ ทำกิริยาขับไล่เหมือนหมูเหมือนหมาอีกต่างหาก หนูคิดว่าความสัมพันธ์ของเราในตอนนี้ยิ่งห่างไกลจากงานหมั้นไปเรื่อย ๆ อิสราไม่เคยที่จะให้เกียรติหนูในฐานะคู่หมั้น หนูเริ่มมาคิดได้ว่า มันคงถึงเวลาที่ต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อสองตระกูลเรา “

“ นั่นก็คือเร่งวันหมั้นและวันแต่งยังงั้นรึ “

“ ใช่ค่ะ! คุณลุงก็รู้ว่ามันควรต้องเป็นยังนั้นตั้งแต่อยู่ที่กรุงเทพแล้ว ไม่น่าจะดึงเวลามาจนถึงป่านนี้เลย แถมหนูต้องมาทนเรียนโรงเรียนบ้านนอก ไร้รสนิยมสิ้นดีอย่างนี้อีก ยี้ ! เหม็นสาบพวกชาวนา สกปรกโสโครกถ้าท่านแม่มาเห็นวิสาอยู่กับพวกนั้นคงเป็นลมตายกันพอดี “

คนพูดทำท่าทางเหมือนเหม็นสาบของสกปรกขึ้นมาในทันที จนประมุขฟ้าเมฆาถึงกับส่ายหน้าช้า ๆ อย่างอิดหนาระอาใจ นึกถึงความโชคดีของตนเองอย่างมากที่ไม่ได้ร่วมหอลงโรงกับหม่อมราชวงศ์หญิงพักตร์พิลาสที่ตอนนี้มีตัวตายตัวแทนอยู่ตรงหน้าแทบถอดออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกันนั้นทีเดียว …

-----------------------------------

กาหรือหงส์ ตอนที่ ๒๙ จบแล้ว ติดตามตอนที่ ๓๐ สุดเข้มข้นในวันมะรืนเช่นเคย .. ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่าน น้ำใจเพื่อนหนอน มากล้น รำพันได้ ..

นายอิสราวุธ / เมฆชรา

๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๓ เวลา ๑๔ นาฬิกา สามสิบนาที

-------------------------------------------------------------




Create Date : 12 สิงหาคม 2553
Last Update : 12 สิงหาคม 2553 14:34:50 น. 3 comments
Counter : 755 Pageviews.

 
สุขสันต์วันแม่นะคะ



โดย: nootikky วันที่: 12 สิงหาคม 2553 เวลา:16:27:06 น.  

 
ติดตามอ่านนะคะ แต่งได้ดีจัง จะติดตามเรื่อย ๆสู้ๆ ค่ะ


โดย: tukke IP: 202.80.239.2 วันที่: 13 สิงหาคม 2553 เวลา:15:01:06 น.  

 
ขอบคุณ nootikky ขอบคุณ tukky มากมายสำหรับกำลังใจ .. ขอมอบกลับไปด้วยเช่นกัน ..



โดย: เมฆชรา วันที่: 14 สิงหาคม 2553 เวลา:10:51:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เมฆชรา
Location :
นครราชสีมา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]




เข้าสู่ปีที่ 8
Friends' blogs
[Add เมฆชรา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.