เหยื่อดำกษณา * มิตร เมืองแมน

คำนิยาม “เป็นนิยายตื่นเต้น เร้าใจ รักร้อนแรง บู๊สะบัด”

             นวนิยายเรื่องนี้เปิดตัวมาเมื่อร้อยตำรวจเอกเกรียง สรราช ได้รับโทรศัพท์ร้อนรนของนายแพทย์สุขี ผู้ช่วยของนายแพทย์สมจินต์ พิทยาเวช แห่งคลินิกสมจินต์การแพทย์ว่าเพื่อนรักคือหมอสมจินต์ได้ห่ายตัวไปพร้อมนางสาวเสมอใจ แจ่มจันทร์ พยาบาลผู้ช่วยเมื่อสามวันที่ผ่านมา สืบเสาะหายังไงก็ไม่ทราบว่าเป็นตายร้ายดียังไง จึงต้องมาขอความช่วยเหลือร้อยตำรวจเอกเกรียงให้ช่วยตามหา เผื่อมีเหตุร้ายเกิดขึ้นกับคนทั้งสอง  เมื่อสืบหาแหล่งสุดท้ายที่มีคนพบเจอคนทั้งสองปรากฏว่ามีคนเห็นอยู่ที่หนองแก อำเภอหัวหิน เมื่อวันก่อนเช่นกัน .. กองกำลังตำรวจจึงรุดไปที่คฤหาสน์หรูจนกระทั่งพบร่างที่ไร้วิญญาณของนายแพทย์สุจินต์กับนางสาวเสมอใจถูกยิงที่ศรีษะทั้งสองคน ทั้งสองถูกยิงด้วยปืนออโต้เมตริกบาเร็ตต้า นางสาวเสมอใจถูกยิงเข้าทางด้านหลังนัดเดียวถึงแก่ความตายก่อน หมอสุจินต์ถูกยิงสองนัดซ้อนที่กะโหลกศรีษะ  ทั้งสองเสียชีวิตมาแล้วไม่ต่ำกว่า ๑๕ ชั่วโมง .. ปมปริศนาการสืบสวนสอบสวนพุ่งเป้าไปที่ฆ่าตัวตาย เพราะสมบัติของมีค่าของคนทั้งสองยังอยู่ครบ โดยมูลสาเหตุไม่พบแรงจูงใจอะไรเลย  กระทั่งปริศนาสำคัญโผล่ขึ้นมาคือ จดหมายฉบับหนึ่ง พร้อมหลักฐานการตรวจพาราฟินเทสต์ของเจ้าหน้าที่กองวิทยาปรากฏว่าไม่พบเขม่าดินปืนในมือของคนทั้งสอง นั่นก็แสดงว่าถูกฆาตกรรมอย่างแน่นอน

            แล้วนวนิยายก็พาเราย้อนกลับไปยังเหตุการณ์ในอดีตถึง”เพชรา”เมียน้อยคนที่สามของหมอสมจินต์ที่กำลังออดอ้อนทำข้อตกลงขอให้โอนบ้านพักหลังที่อยู่หนองแกหัวหินแห่งนี้โดยหมอได้ตกลงว่าทรัพย์สินทั้งที่ดินและตัวบ้านจะตกเป็นของเพชราตามพินัยกรรมทันทีถ้าหมอสมจินต์ถึงแก่กรรมแล้ว  กระทั่งกลางดึกคืนหนึ่งขณะเพชราอยู่เพียงลำพังได้ปรากฏร่างชายฉกรรจ์คนหนึ่งยืนเด่นข้างเสาไฟ ใบหน้าเข้มดวงตาสีดอกเหล็กบ่งบอกความเข้มแข็งเอาจริงเอาจัง กำลังจ้องเขม็งมายังเพชรา เจ้าหล่อนคอแข็ง ตัวตรง กรามทั้งสองข้างบดกันแน่นแลเห็นเป็นสันนูน  “เขาชื่อโชติ” เพชราครางออกมา รู้สึกอัดอั้นอย่างบอกไม่ถูก ร่างโปร่งระหง โงนเงน ดวงตาพร่าพร่างคล้ายจะเป็นลม  รู้สึกตื่นเต้นที่เห็นเขากลับมา แต่แล้วก็กลับเสียใจเมื่อได้สบตาเขาก็กลายเป็นตกใจตื่นกลัวประหม่าระคนกัน ..
            โชติยิ้มดุๆขึ้นที่มุมปากนิดเดียวก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมตามเดิม กล่าวด้วยเสียงดุๆว่า
            “ไอ้โชติผัวเก่าเธอกลับมาแล้ว ยังจำได้อยู่หรือแม่คนงาม”
            โชติกับเพชราวางแผนและลงมือฆ่าหมอสุจินต์กับพยาบาลเสมอใจ  แล้วมีความสุขในบ้านหลังนี้จนกระทั่งมีคนข้างบ้านเห็นจึงเอาเรื่องไปแจ้งร้อยตำรวจเกรียง  จึงเป็นที่มาของการนำกำลังล้อมจับคนทั้งสองในตอนท้าย  ก่อนจะใช้แผนหลอกล่อให้จำเลยสารภาพออกมาว่านายโชติสวมถุงมือยิหหมอสมจินต์และนางสาวสมใจอย่างโหดเหี้ยมก่อนจะอำพรางคดีว่าเป็นการฆ่าตัวตายเพื่อหวังสมบัติที่หมอสมจินต์ได้สัญญาให้กับเพชราเอาไว้ 

            เรื่องราวในนิยายก็จบลงเมื่อปริศนาการฆาตกรรมถูกคลี่คลายไปด้วยความเก่งของพระเอกของเรา  นิยายเรื่องนี้อ่านง่าย ไม่ยาวเยิ่นเย้อ เดินเรื่องฉึบฉับรวดเร็วทันใจจบใน ๑๐๐ หน้า และตัวนักเขียนผมก็เพิ่งเคยได้เห็นนามปากกานี้ โดยรวมๆแล้วเป็นนิยายขนาดสั้นที่อ่านสนุกมากๆ พลิกไปพลิกมาดี หน้าปกวาดสวยมากๆน่าเป็นฝีมือของครูเหม เวชกร ปีที่พิมพ์ไม่ปรากฏแต่เก่าใช้ได้  เปิดอ่านลำบากมากๆ กระดาษกรอบจะขาดท่าเดียวเลย .. 

           สรุปได้ว่าเป็นนิยายที่อ่านสนุกในบรรยากาศแบบไทยๆย้อนยุคอีกเรื่องหนึ่งครับ 

            ในตอนนี้นิยายสืบสวนสอบสวนแปลในตลาดบ้านเรากำลังบูมโดยเฉพาะอกาธา คริสตี้,ฮิงาชิโนะ เคโงะและสตีเฟ่นคิง ส่วนผลงานของนักเขียนไทยยังเงียบๆเท่าที่เห็นมีวางแผง อาทิ นักสืบอาคม,แผนร้ายเกี่ยวรัก,งานสำนักพิมพ์โซฟาฯลฯ ก็ขออวยพรให้ขายดีทุกๆเล่มนะครับ  แล้วเจอกันครับ ..

เมฆชรา(๒๙ กรกฎาคม ๒๕๖๒)
 

Create Date : 29 กรกฎาคม 2562		2 comments
Last Update : 29 กรกฎาคม 2562 23:42:57 น.
Counter : 2755 Pageviews.
Share Tweet