น้ำเพชร * ปิยะพร ศักดิ์เกษม
น้ำเพชร * ปิยะพร ศักดิ์เกษม
ตามธรรมดาแล้วการรอคอยอ่านนวนิยายที่น่าติดตามหลาย ๆ เรื่อง อาจจะทำได้หลายวิธี อย่างเช่น อ่านตามนิตยสาร อ่านตามบล็อก อ่านตามเวปที่มีให้โพสต์นวนิยาย หรือไม่ก็อ่านแบบส่งต่อเป็นเมลให้เพื่อนสนิทคอยคอมเม้นท์หรืออีดิทให้ก็ตามแต่ ... มีวิธีที่นิยมกันแพร่หลายและทำกันมานานก็คือ การอ่านตามนิตยสารชื่อดัง อาทิเช่น สกุลไทย ขวัญเรือน หญิงไทย กุลสตรี บางกอก ทานตะวัน ชีวิตรัก เริงสาร และอีกหลายฉบับ ...
นวนิยายที่ได้ลงนิตยสารเหล่านี้ล้วนมักจะได้รับความนิยมจากแฟนกลุ่มหลักกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งอย่างเหนียวแน่น ไม่มีละหนีไปไหน ... ถึงแม้จะมีสื่อบันเทิงอื่นๆ ที่เสพง่ายและเข้าถึงในวงกว้างจะได้รับความนิยมมาก หลากหลายและรวดเร็ว ราคาถูกกว่าตั้งเยอะแยะเป็นร้อยเป็นพันก็ตาม ... การรอคอยอ่านนวนิยายจากหน้านิตยสารถือเป็นวัฒนธรรมคู่คนไทยมานาน เพราะเท่าที่จำความได้ ... ทุกวันอังคารจะรอคอยอ่านสกุลไทยกับบางกอก ถ้าเป็นรายปักษ์ก็จะอ่านขวัญเรือนกับกุลสตรี เหล่านี้เป็นต้น .... การอ่านนวนิยายทีลงเป็นตอนๆ และต้องรอคอยข้ามปีถึงจะจบเล่ม แล้วใช้เวลาอีกพักใหญ่ถึงจะรวมเป็นเล่มใหญ่ ให้ได้เก็บหาและชื่นชม ....
จึงไม่แปลกใจที่นวนิยายที่ได้ลงเป็นตอนในนิตยสารมักจะได้รับความนิยมมากกว่าไปลงไว้ที่สื่ออื่น และที่สำคัญ (เท่าที่ผมสังเกต) นวนิยายเหล่านี้มักจะมีผู้จัดละครนำไปสร้างละครโทรทัศน์ให้ได้รับความนิยมซะเกือบสี่สิบเปอร์เซ็นต์ ( ยกเว้นนวนิยายเรื่องนั้นๆ มีฉากใหญ่และอลังการมากเกินงบประมาณที่ได้รับ หรือมีฉากที่ล่อแหลมหมิ่นเหม่ศิลธรรมากเกินไปหน่อย ) จึงสรุปได้ว่า ...
* กว่าที่นักเขียนจะเขียนนวนิยายลงเป็นตอนๆในหน้านิตยสารก็ใช้ความยากลำบากในการสร้างเรื่องให้น่าติดตามตอนต่อตอน บทต่อบท แถมต้องคิดมุกหักมุมจบให้คนติดตามอีกต่อไปในอาทิตย์หน้าให้ได้ ....ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม ...
** ถึงแม้พล็อตนวนิยายบนโลกใบนี้จะมีไม่เกินห้าสิบแบบ ... งานหนักของนักเขียนที่หนักมากจริง ๆ นั่นก็คือ สร้างความแปลกใหม่ให้กับนวนิยายที่ตนเองลงมือเขียน ยิ่งถ้าเขียนแบบไม่เคยมีใครเขียนแนวนี้มาก่อน ยิ่งดี ยิ่งเจ๋ง ยิ่งอัศจรรย์เกินกว่าใคร ( ข้อนี้ทำได้ยากมากๆๆๆ เพราะอย่างที่บอก ถ้าเป็นนักอ่านที่อยู่ในกะลาอย่างผม คงจะไปคิดพล็อตพิสดารโลกไม่ได้แน่ เพราะชั่วโมงบินในการอ่านผมช่างน้อยนิดซะเหลือเกินครับท่าน ... แถมยังมีวิสัยทัศน์ในการมองชีวิตแบบจอแคบอีกต่าง เฮ้อ ... กลุ้มจังเป็นหนอนน้อยด้อยประสบการณ์เช่นนี้เนอะ )
.*** ข้อนี้สำหรับนักเขียนใหม่คิดส่งเรื่องไปให้นิตยสารพิจารณา ... ต้องคิดให้ดี ลองมาฟังทางนี้ดู ... สำหรับมือใหม่หัดเขียนอย่างพวกเรา ... การเขียนนวนิยายสักเรื่องหนึ่งให้จบตามประสงค์ได้นั้น เป็นเรื่องยิ่งใหญ่มาก น่าภูมิใจมาก และมหัศจรรย์มากด้วยเช่นกัน เพราะอะไรนะเหรอครับ ... ก็เพราะมันยากมากถึงมากที่สุดนั่นเอง ... นักเขียนที่เขาเป็นมืออาชีพเขียนนวนิยายได้สี่ห้าเรื่องในคราวเดียวกันนั้นก็ผ่านจุดที่เรียกว่ายากของผมมาเหมือนกัน กว่าจะได้หนึ่งเรื่องก็แทบจะลมจับ แถมเขียและอีดิทส่งไปให้นิตยสารพิจารณา นิตยสารชื่อดังคิวก็ยาวดองโหลนวนิยายของเราไว้อีกครึ่งปี พอไปจี้ถามบ่อย ๆเข้า ก็ได้รับคำตอบว่า .. เรื่องคุณไม่ผ่าน รับเรื่องกลับไปเถอะ รกโต๊ะแล้วนะ ... ลมจะจับรอบที่สองสามสี่ ได้แต่ร้อง เฮ้อ .. ชะตาชีวิต ...
สรุปอีกครั้งก็คือ ... ถ้าเพื่อนหนอนเห็นนวนิยายที่ได้พิมพ์เป็นตอนในนิตยสารแล้วรวมเล่ม ราคาถูกราคาแพงก็ช่วยอุดหนุนกันเยอะๆ นักเขียนจะได้มีกำลังผลิตงานออกมาเรื่อยๆ เหมือนอย่างนวนิยายน้ำเพชร ของพี่เอียด ปิยะพร ศักดิ์เกษมเรื่องที่ผมกำลังแนะนำต่อไปนี้ไงครับ ...
น้ำเพชรเป็นผลงานล่าสุดของพี่เอียด ปิยะพร ศักดิ์เกษม นักเขียนมือรางวัลที่มีแฟนติดตามอย่างเหนียวแน่นกลุ่มใหญ่มาพอสมควร ... ผมก็หนึ่งในนั้นที่มักจะตามงานของพี่เค้าอยู่เรื่อยๆ ว่าตอนนี้มีเรื่องอะไรลงตามหน้านิตยสารมั่ง และเรื่องอะไรกำลังจะรวมพิมพ์เป็นเล่มเร็วๆ นี้ ... นวนิยายเรื่อง น้ำเพชรก็เช่นกัน .... เมื่อแรกที่ลงเป็นตอน ๆ ในขวัญเรือน ผมติดตามเฉพาะช่วงแรก ๆที่ลงตีพิมพ์ พอตอนหลังไม่ค่อยมีเวลาไปติดตามเลยหยุดไว้แค่นั้น ... จนมาวันหยุดห้าวันที่ผ่านมานนี่แหละถึงมองเห็นว่านวนิยายเรื่องนี้ได้วางแผงแล้วที่ร้านนายอินทร์ เดอะมอลล์ ชั้นใต้ดินเจ้าประจำ แย้ว ...
อารามดีใจหยิบมาไว้ครองในมือสั่นระริก ... แต่ก็ยังเหลือบตาไปมองราคาก็มองเห็นว่า เฮ้อ ... แพงเอาการเหมือนกัน เนอะ ... แต่เอาน่าเราไม่ได้กินเหล้า สูบบุหรี่ หรือเล่นหวย เล่นหุ้น ฟุ่มเฟือยอย่างอื่นอะไรเลย (ชึวิตนี้ตั้งใจเอาไว้ว่าจะซื้อนวนิยายมาอ่านอย่างเดียว และถ้าหากอ่านไป ๆ จนหมดโลกแล้ว ก็จะเขียนอ่านเอง เก็บไว้เอง สนุกเอง ไปซะงั้น อิ อิ ) ตัดสินใจไม่รีรอซื้อ กลับมาอ่านที่บ้าน
อ่านไปก็พบว่าเข็มนาฬิกาเวลาเคลื่อนไปไวมากกว่าปกติ ... ก่อนจะพบว่านวนิยายเรื่องน้ำเพชรเรื่องนี้ พี่เอียดเขียนได้สนุก เข้มข้นถึรสต้มยำกุ้งมาก .... ถึงรสชาติขนาดต้องอ่านรวดเดียวจบ (ถ้าเป็นไปได้) ในความยาว ๕๐ ตอนจบ ...
นวนิยายเรื่องนี้พูดถึงชายหนุ่มผู้ร่ำรวยน้ำใจ และเงินทองอย่าง ... เกื้อคุณ ...พระเอกในใจขวัญใจสาวๆ หลายคนหนึ่งในพี่น้องในตระกูลเชิญอิสราชัย กับอัญชัน .. ..ด๊อกเตอร์สาวมั่นจากตระกูลจางวางประวาส ที่ทั้งคู่ต้องผ่านชีวิตที่หักเห ขึ้นลงๆตลอดเวลา โดยเฉพาะช่วงเวลาที่มีความสุขก็น่าจะสุข แต่กลับมาเรื่องราวเป็นทุกข์มหาศาลให้ได้แก้ไขตลอดเวลา ... โดยเฉพาะตอนที่ชนุตม์ น้องชายต่างมารดาของอัญชัน เสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำ ...
เรื่องราววุ่นวายตามมาอีกหลายเหตุการณ์ที่ต้องไปอ่านดู .... ตัวละครอื่นที่โดเด่นก็มีอีกหลายตัวอย่างเช่น พิมรตา สาวสวยผู้อ่อนไหว แต่มีชีวิตน่าสงสารมาก ... / นางอารีวรรณ ผู้เป็นแม่ของอัญชัน มีเบื้องหลังเบื้องลึกกับเขาเหมือนกัน .../ นายประวิทย์ ปู่ของนางเอกที่งานนี้ก็เกือบจะสายที่จะคิดทำอะไรเสียก่อน ..../ เทวฤทธ์กับนางประวิง ... ร้ายซะเหลือเกินพ่อคุณแม่คุณ .../ คุณกมลาสน์ คุณป้าผู้ใจดีกลับมาคราวนี้สร้างเซอร์ไพร์ซเช่นเดิมครับท่าน .... ฯ ล ฯ
นวนิยายของพี่เอียดเรื่องนี้อ่านสนุก ได้ข้อคิดและถ้อยคำประโยคที่บอกกล่าวเรื่องราวความเป็นไปของชีวิตถึงแก่นแท้ (มักจะพบอยู่เสมอๆในนิยายของพี่ปิยะพรแทบทุกเรื่อง) เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที้ไม่สปอยเนื้อเรื่อง ... เอาไว้ให้เพื่อนหนอนไปหา อ่านน้ำเพชรกันเต็มฉบับ ๕๓๗ หน้ากันดีกว่า ผมรับรองว่าเรื่องนี้เป็นนวนิยายที่อ่านสนุกอีกเรื่องหนึ่งของพี่เอียด ปิยะพรครับ
อาทิตย์นี้หยุดยาวหลายวัน ... วันนี้วันศุกร์ พรุ่งนี้จะหยุดอีกแล้ว ... ขอให้เพื่อนหนอนมีความสุขกับลองวีคเอนด์กันเน้อครับ สวัสดีม่วนซื่นครับ .... นายเมฆฉาย
*********************************
คำคมจากนักเขียน : พงศกร
* ทำไมถึงเลือกที่จะเป็นคนเขียนหนังสือ
พงศกร : เลือกเขียนหนังสือ เพราะเป็นงานที่ทำแล้วมีความสุขมากครับ เหมือนเป็นโลกใบหนึ่งที่เราสร้างขึ้นมาเอง สร้างคน ตัวละครและฉากต่างๆขึ้นมา และเรารู้จักทุกคนในโลกของเราเป็นอย่างดี อีกอย่างเป็นคนช่างคิดช่างฝันครับ การเขียนหนังสือเป็นทางระบายออกของจินตนาการที่เรามี
* ทำไมถึงเลือกเขียนเรื่องแนวลึกลับเหนือจริงครับ
พงศกร : เลือกเขียนแนวลึกลับเหนือจริง เพราะเป็นคนชอบอ่านเรื่องแนวนี้ นักเขียนที่ชอบมากที่สุด คือ คุณจินตวีร์ วิวัธน์ครับ ผมอ่านทุกเรื่อง มีเก็บสะสมทุกเรื่อง ถ้าจำไม่ผิดคุณจินตวีร์ เสียชีวิตไปประมาณปี 2531 หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยมีใครเขียนงานแนวลึกลับออกมาอีก อยากอ่านมาก โหยหา เลยลงมือเขียนเสียเอง
* คิดว่าข้อมูลจำเป็นสำหรับนักเขียนหรือเปล่า
พงศกร: จำเป็นมากครับคนอ่านเดี๋ยวนี้เก่ง มีความรู้เยอะมาก เขียนโดยที่เราข้อมูลไม่แน่นนี่ไม่สมควรอย่างยิ่ง เพราะอาจผิดพลาดได้ง่าย สร้างความเข้าใจผิดได้ง่ายที่สำคัญที่สุด ผมมองไปไกลถึงขนาดอีกห้าสิบปี ร้อยปีข้างหน้าตอนที่เราตายไปแล้ว แต่งานเขียนของเรายังอยู่ และถ้าเราเขียนมั่ว คนรุ่นหลังมาอ่านแล้วเกิดเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง อันนี้อันตรายมากครับ ผมไม่อยากเป็นคนบิดเบือนประวัติศาสตร์ของประเทศผ่านงานเขียนของตนเอง
* สุดท้ายอยากฝากอะไรถึงคนอ่านไหมครับ
พงศกร : อยากฝากว่า ผมเชื่อว่ายังมีอีกหลายคนที่ฝันอยากเขียนหนังสือ คุณหญิงวินิตาท่านเคยให้ข้อคิดกับผมเอาไว้ว่า ถ้าอยากเขียนหนังสือ ให้เขียนเลย อย่ามัวแต่อยาก ไม่อย่างนั้นก็ไม่ได้ลงมือเขียนสักที ซึ่งผมเห็นด้วยร้อยเปอร์เซนต์ครับ ถ้าอยากเขียน เขียนเลยครับ ไม่ต้องกลัวว่าจะดีหรือไม่ดี เขียนออกมาก่อน เขียนให้จบ แล้วคุณจะภูมิใจมาก เมื่องานเขียนชิ้นแรกของคุณสำเร็จเป็นรูปเป็นร่างและสำหรับท่านที่อยากพูดคุยกันกับผมอีก ขอเชิญแวะไปเยี่ยมที่ website ของผมได้นะครับ //www.groovebooks.com/.com ครับ
(จากคอลัมน์คุยนอกรอบ เวปไซต์ประพันธ์สาส์น...)
Create Date : 10 กรกฎาคม 2552 |
|
10 comments |
Last Update : 10 กรกฎาคม 2552 11:18:25 น. |
Counter : 2792 Pageviews. |
|
|
|
ยิ่งกว่านั้น..เป็นแฟนของเกื้อคุณด้วย..เลยดีใจเป็นพิเศษ
ที่เพิ่งได้รู้เมื่อวาน ว่าหนังสือเล่มนี้เป็นเล่มแล้ว
แถมวันนี้ยังได้มาอ่านรีวิวของคุณ..ก่อนอ่านอย่างอื่นเลย
ไม่พลาดแน่ค่ะ..จะตามไปสอยมาเก็บไว้ในครอบครอง