ปัดๆ กวาดๆ ตามคำสั่งท่านประธานที่กำลังวุ่นกะการแต่งฮาเร็ม
และ ภารโรงที่กำลังเซ็งจิต
เฮ่อ เบื่อจริงๆ เมื่อ
เด็กเลี้ยงแกะ ปะทะ กับควาย แง่บๆ

รุปน่ารักว่ะ

ควายถึกซะด้วยสิ...

อยากกินเลย์จัง

เรียนทั่น มาชิกผู้มีเกือกทู๊กทั่น

เรื่อง ศีล 5 ในฮาเร็ม ที่คิดจะเขียนน่ะ
ก็ยังไม่คืบหน้าเหมือนเคย
( ผีขี้เกียจมันเข้าสิง แหะ ๆ )


อืม...จิง ๆ ว่าจะรอให้เขียนหนังสือเสร็จก่อนน้า
ถึงจะโผล่หัวมาที่สมาคม
แต่วันนี้ ป้านู๋บี นึกครึ้ม
อยากปล่อยผีและหมาในปาก
ให้ศีลข้อ 4 มันถลอกเล่นอ่ะ
เรยแวะมาพ่นน้ำลาย แถวนี้
แล้วก็เข้ามาเชคบิล
ไอ้พวกที่แอบนินทาป้าลับหลังด้วย ว่ะ เหอ ๆ ที่
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=itoursab&month=10-2009&group=6&date=15&gblog=3

เรียน ไอ้เบ๊ เอ๊ย ทั่นประธานโดยตำแหน่ง


นี่ ๆ ป้ามุดเข้าไปในรู้แย้
แล้วได้อ่านชีวิตเส็งเคร็ง ของเอ็ง อีกแล้วว่ะ เฮ้ออออ
โถ ๆๆๆๆ ไอ้ทุยหลานป้า
โดนน้องเด็กเลี้ยงแกะกระทืบ
ถึงกับ ซึม เศร้า เหงา แฮ้งค์ เรยเหยอ
เฮ้อ สม เอ๊ย น่าฉงฉาน เหอ ๆ



โอ๋ ๆ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา นู๋แสบของป้า
มามะ เด๋ว ป้าจะปลอบอกปลอบใจหลานให้นะจ๊ะ
ว่า มันเป็น ทำมะดา ของโลกว่ะ


"ช่วงนี้ถ้าเซ็งนักก็
หาอะไรทำให้หายหมกมุ่นดีกว่าอ่ะ
ทุกอย่างมีมาแล้วก็ไปอ่ะ
เราที่ยังไม่ไปก็เลยต้อง
พายชีวิตเราต่อไปหยุดไม่ได้

เก็บมันไว้ทั้งดีร้าย
แล้ววันนึงเราจะเข้าใจ
ว่ามันดีที่สุดสำหรับชีวิตเราจริงๆ
ขอให้ถึงวันนั้นไวๆ เป็นกำลังใจให้ (แค้ก ๆ)"

แหม ? สำนวนคุ้น ๆ ว่ะ
ป้าขี้เกียจครีเอทใหม่อ่ะ
เรย ขโมยมาจาก ไอ้ลิงพายเรือแถวนี้ แหล่ะ
ลองทำตามคำแนะนำของมันดูดิ๊ ไอ้ทุยหลานร้ากกก
ว่า ที่ ภาคทฤษฎีที่ไอ้จ๋อนั่นมันพล่าม เนี่ย
เอาใช้ในเชิงปฏิบัติ ได้จิงป่ะ หรือว่า มีแต่น้ำลาย อิอิ




เฮ้อ ก็เตือนแร้วนี่หว่า
ว่าให้ระวังจะโดนเด็กผู้หญิงชิงเรือ
แร้วเอ็งเชื่อ ป้า ซะทีไหนกันล่ะไอ้ทุยเอ๊ย
แถมยังเจื๋อกมาเหน็บป้า เรื่องแก่อี๊ก โธ่ไอ้หลานเวง
ไม่โดนน้องเค้าถีบตกเรือ
ยังประคับประคองพายชีวิตต่อไปได้ก็บุญเท่าไรแล้ว เฮ้อ

นี่ ๆ โดยธรรมชาติ
ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอนะ ช่วยได้ก็ช่วยไปเหอะ
น้องเค้ามายิงเรือเอ็งเป็นรูนิด ๆ หน่อย ๆ
เอ็งจะมานั่งน้อยอกน้อยใจทำไมวะ

ตราบเท่าที่มีลมหายใจอยู่
เอ็งก็ก้มหน้าใช้กรรม เอ๊ยถ่วงเรือ
และอุดรูรั่วไปเรื่อยๆ เหอะน่า
อย่าทำตัวเป็นคนใจดำนักเรยน่า
ตัวก็ดำอยู่แล้ว ขืนใจดำไปอีก
จะขี้เหร่หนักกว่าเดิมว่ะ เหอ ๆ


อ่ะ ปลอบด้วยเพลงนี้ แระกัน
จะได้รับรู้ถึงใจเขาใจเรา
จะได้เข้าใจเด็กเลี้ยงแกะมากขึ้น


อืม....ต้นทุนชีวิตของคนเรามันไม่เท่ากันนิ
อย่างน้อยเอ็งก็โชคดีกว่าน้องเค้านี่หว่า
ที่ เรือชีวิตของเอ็งเป็นไม้สัก ไม่ได้เป็นเรือกระดาษ

ส่วนอันนี้ ป้าชอบ ป้าแถมให้
ฟังแร้ว นึกถึงเอ็งว่ะ

แด่ เด็กเลี้ยงแกะ ใจร้าย กัย ไอ้ทุย ใจดี อิอิ


สัญญาหน้าฝน

"เป็นควาย เรยไม่มีปัญญา ปัญหาเรย ม่ายมี "

จำไว้นะจ๊ะ พ่อหลานบิ๊กโอเลี้ยง
55555555555555555555
เลือดกรุ๊ปโอเหมือนป้าแท้ ๆ
เจื๋อกเป็น เลือดบวกภูมิคุ้มกัน ( ชีวิต ) บกพร่องซะนี่




อืม....จะเป็น ถ้วยชา
หรือว่า จะเป็น แม่น้ำ
เอ็ง ก็เลือกเอาเองเหอะ

แต่ป้าเลือกที่จะเป็นมหาสมุทร ว่ะ
แบบว่า ตูเค็มอยู่แย้ววว
ไอ้หน้าไหนเอาเกลือทั้งนามาเติมอีก
ตูก็ไม่สะทกสะท้าน เว๊ยยยย
ป้ามักจะเรยรักษาฟามสวย
เหมือน ทะเลรักษาฟามเค็ม อิอิ


เอ็งหัดฝึก เจริญสติปัฏฐาน 4
แระ วางอุเบกขาซะบ้าง ก็ดีนะเว๊ย
เอ็งจะ ได้ไม่ยึดติด กับ ฟามคาดหวังมากเกินไป
ชอบเอาหัวใจตัวเองไปผูกติดกับตีนชาวบ้าน อยู่นั่นแหล่ะ
สอนไม่เคยจำเล๊ยยย ( ตูละเบื่อ )


บางทีถ้าปฏิบัติ ซะบ้าง
เอ็ง ก็จะเข้าใจมากขึ้นนะ

ว่า เส้นตรงสองเส้นตัดกัน มันเป็นตัวเอ็กซ์ หรือ กากบาท ?
"ต้นไม้ล้มอยู่ในป่าลึกที่ไม่มีคน จะมีเสียงหรือไม่"

หรือ มันเป็นก็แค่ การปรุงแต่งจริต ที่ต่างกันเท่านั้นเอง

ต่างคน ต่างจิต คิดต่าง
ต่างคน ต่างความ ต่างเห็น
ต่างคน ต่างโต ต่างเป็น
ต่างคน จึงเห็น ต่างกัน

มันไม่สำคัญหรอกว่า จะทำเพราะพวกเค้า
หรือ ทำเพื่อพวกเค้า สำคัญที่ว่า
เอ็งวางหัวใจตัวเองไว้ตรงไหน
วางไม่ถูกที่ถูกทางมันก็เจ็บงี้แหล่ะ
ป้าบอกให้เอาไว้บนคานดี ๆ ไม่ชอบ
เจื๋อกเอาไปให้เค้าเหยียบเองนิ เฮ้อv

อืม...เจ้าพี่ชายนอกไส้ ( ไอ้โกล์ดมุนด์เบอร์ 1 )
มันเคยสอนป้านะว่า


"พี่อยากจะบอกแต่เพียงว่า
ชีวิตประกอบด้วยหลายๆ มิติ
แต่ละเรื่องราวจึงช่วยเติมแต่งคุณค่าของชีวิตในมิติต่างๆ
บางครั้งเราอาจจะคิดว่า
เรื่องนี้สำคัญกว่าเรื่องนั้น
แต่ในความเป็นจริงทุกเรื่องล้วนสำคัญ
เพียงแต่เราจะรู้สึกหรือไม่เท่านั้นเอง

" เราจะเป็นคนดี หรือ คนชั่ว นั้น หาใช่สิ่งสำคัญไม่
สิ่งสำคัญ คือ ทำให้เรารู้สึกว่า เราเป็นคนดี "



รู้ไหม เวลาเดินจงกรมรอบโรงบาลน่ะ
สิ่งแรกที่ ป้าต้องทำ ก่อนจะเดินคือ
การตั้งจิตนะ นึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาในรอบวันนั้น ๆ
แล้วกำหนดให้วางมันลง ด้วยการบอกจิตใต้สำนึกตัวเองว่า

" อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ที่แก้ไขอะไรไม่ได้
อนาคตคือสิ่งที่ไม่แน่นอน ที่คาดหวังอะไร ไม่ได้
จงอยู่กับปัจจุบันขณะ แต่ก็ปล่อยวางทุกสิ่ง โดยเฉพาะอัตตาตัวเอง "


หรือ เวลาที่ ป้า ทวนจิตเมื่อขุ่นมัว
สิ่งที่ป้า มัก บอก กับจิตใต้สำนึกของตัวเองเสมอ ก็คือ
เป็นไปไม่ได้หรอก

ที่ ทุก ๆ สิ่ง ทุก ๆ อย่าง
ที่ทุก ๆ คนในโลก ทำ จะถูกใจเรา

และเป็นไปไม่ได้หรอก
ที่ ทุก ๆ สิ่ง ทุก ๆ อย่าง ที่เราทำ
จะถูกใจคนทั้งโลก

แต่เราก็สามารถ อยู่ในโลกนี้ได้อย่างสงบสุขนี่หน่า
เพราะเราสามารถ ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง และ ปล่อยวาง อัตตา ตัวเอง "

สร้างกริตเตอร์ | .postjung.com">ฟังเพลง | เกมส์ | ซื้อ-ขาย

อ้อ แล้ว ป้าไม่ได้แต่งฮาเร็ม นะเว๊ย
ป้ากะลังซุ่มเพื่อเขียน ศีล 5 ในฮาเร็ม ย่ะ
(เผื่อจะได้เข้าชิงโนเบลกะเขามั่ง เหอ ๆ)


แล้วเอารูปเอ็ง เอ๊ย แมว ที่ไหน มาใสในนี้อ่ะ
มันก็ น่ารักน่าเอ็นดูอยู่นะ
แต่มันผิด คอนเซปท์ เว๊ย
ป้าไม่โปรด เปลี่ยนเป็นรูปนี้ดีกว่าอ่ะ

//www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8591697/Y8591697.html#35
ชื่อรูป น้องแรดจังงงงงงงงง
สัตว์เลี้ยงคู่บุญบารมีประจำฮาเร็มของป้าเองว่ะ
ถ้าเอ็งเซ็งนัก หลานควายถึก เอ๊ย หลานลูกลิง
ก็ไปคุยกับน้องแรดจัง ได้นะ
น้องเค้าเชื่องไม่ขวิดหรอกจ้า เหอ ๆ


กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ นะจ๊ะ ไอ้หลานชาย

คุณ :คนในสมาคม
ครายหว่า ? อิอิ ไม่คุ้น
แต่ก็ยินดีต้อนเข้า เอ๊ย ต้อนรับเป็นสมาชิก ใน สมาคม เจ้าค่ะ
เราเน้น ปริมาณ ไม่เน้น คุณภาพ เรทติ้ง จะได้วิ่ง ๆ เหอ ๆ

แล้วก็ขออนุญาต เปลี่ยนรูปใน มาคม
นะเจ้าคะ เพราะ น้อง แรดจัง
เค้า น่าเอ็นดูกว่า ไอ้แมวหง่าวเจ้าค่ะ หุหุ






ป้านู๋เวจ๋า

ตกลง ป้านู๋เว...
ชอบคนรวย รักคนดี
แล้ว หนีตามคนเลว จิง ๆ อ่ะ อิอิ
แร้วงิ ใครจะนั่งบนคาน
ให้ทั่นประธานหาม เป้นเพื่อนป้า นู๋บีล่ะจ๊ะ อิอิ


อ้อ ไอ้นู๋แสบอ่ะ ไม่ใช่ ความถึกหรอกจ้า
แต่ เป็น ควายเขาหักว่ะ
ว่าง ๆ คงต้องให้มันไปเสริมเขาแย้วล่ะ
จะได้ไม่เป็นควายเขากุดให้เด็กเลี้ยงแกะสนตะพาย
ไม่รู้มันเป็น อาฮุย กลับชาติมาเกิด หรือ อย่างไร
สงสัยต้องไปเชิญ ทั่นลี้คิมฮวงมาเลคเชอร์ให้ฟัง ซะแล้ว
จะได้เปลี่ยนจากเจ้าทุยน้อย เป็น หลานปังคุง คนเดิม ซะที
ตอนโดนหมีรัสเซียตะปบ มันยังไม่เสียศูนย์งีเเรยนี่หว่า
เจอ มารยา( ท ) หญิงเข้าหน่อย สติแตกเรยวุ้ย เฮ้อ


อ้อ ป้านู๋เวจ๋า ไอ้เรื่องที่ถามไว้
ในบล็อกป้านู๋บี น่ะ ป้านู๋บี ไปตอบให้แร้วน้า
แพคกระเป๋าหนีตามคนเลว เสร็จ
ก็แวะไปอ่านได้นะจ๊ะ อิอิ



nanny สุดสวย
อยากกินเลย์ เหรอเจ้าคะ
เด๋วป้า ให้ ภารโรงเอาไปเสิร์ให้นะจ๊ะ
ว่า แต่ อยากกิน ควายแดดเดียวด้วยป่ะ
เด๋วป้าจะเชือดให้กิน ที่สมาคม มีอยู่ 1 ตัว
( แต่มีข้อแม้ว่า นู๋nanny สุดสวย ต้องมาเป็น ประธาน สมาคม แทนนะจ๊ะ อิอิ )

เย้ๆ.....ป้านุ่บีมาแระ เฮ่อคานเกือบชำรุด
ป่าวหรอกค่ะ ยังไม่หนีตามคนเลวที่ไหน แค่เผื่อๆไว้
ถ้าจะตามจิง จะได้เตรียมไว้ให้พร้อม
แต่กลัวอย่างเดียวค่ะ
คือพอตามไปแล้วมันจะไล่กลับมา เสียหน้าแย่ โฮะๆๆๆ
พักไว้ค่ะ เรื่องนั้นป้านู๋เว คิดการใหญ่กว่านั้น ว่าจะทำให้ผู้ชายหนีตามนู๋เว มาเองตากหาก คงมันพิลึก ป้าว่าจิงมั้ย...
ส่วนเรื่องท่านธานมาคม...ปล่อยให้เป็นควายอ่ะดีแล้ว
ท่านควายที่แสนดี ชอบนักนิ เหอะๆ
อย่างที่ป้าว่าค่ะ คนเรา ถูกเลี้ยงมาไม่เหมือนกัน
โดย สังคมหรืออะไรก้แล้วแต่ ในโลกนี้ไม่มีใครเหมือนกันสักคน แม้แต่คนเดี่ยว ทุกคนล้วนต่าง
ขนาดตัวเรายังไม่ใช่ของเรา แล้วเราจะไปหวังให้คนอื่น เป็นอย่างที่เราหวังได้นั้น ยาก
เฮ่อ....เนอะป้าเนอะ

ชิป้าๆ ลิงยังมีตกต้นไม้
นับประสาอะไรกะควายจะไม่พลัดคาน
เพียงแต่กำลังพยายามตะกายกลับให้ว่อง
เลยต้องร้องให้ช่วยฉุดหน่อย เดี๊ยวเสียเจตจำนงสมาคม เอิ๊กๆ

เรื่องพวกนี้มันพูดง่าย แต่ทำยาก
เพราะคนเรานั้นมักรู้ทั้งรู้แต่ก็ดั๊นนน ทำๆๆๆ แง่บๆ

เซ็งมากก็ตรงที่ รุ้สึกว่า เค้าคงมองเห็นผม
แต่เรื่องผลประโยชน์อย่างเดียว
คิดว่าที่ผมช่วย ผมให้นะ เป็นเพราะเค้าขอ
ไม่เคยเข้าใจว่า ผมทำเพือเค้าตะหาก
ผมคิดแล้วว่าการช่วยคน คืออยากให้เขาดีขึ้น
แต่ช่วยแล้วเหมือนเดิม รึแย่กว่าเดิม
ผมจะยอมเหนื่อยทำไม

เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ผมเจอคนเดียว
ผุ้ชายหลายๆคนเปลียนไป ก็เพราะเรื่องแบบนี้
ต้องยอมรับว่าปุถุชน ทำอะไรก็ต้องแอบมีความคาดหวังบ้าง
บางคนหวังให้แฟนกลับมาคืนดี บางคนหวังให้แม่กลับมาดูลูก
สุดท้ายเมื่อเขาพบว่าการไม่มีน้ำใจทำให้เขาสบาย
ก็เลยกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวกันไปหมด

เลยรู้สึกท้อแท้ว่าผมโตมาผิดที่ ผิดเวลา
ผมโดนสอนให้ย้ำใส่หัวเรื่องบุญคุณ
แล้วลืมเรื่องที่คนอื่นติดค้าง
ให้จำเป็นไขกระดูกถึงคำว่า "ใจเขา ใจเรา"
แต่กลับพบว่า ทำไมสมัยนี้แต่คนเห็นแก่ได้
เลยรู้สึกเหนื่อยๆ อ่ะ ป้า แง่บๆ

เฮ่อ..

เฮ่อ คนเรามีสัญชาติญาณสัตว์ป่าซ่อนอยู่ทุกคน
ผมไม่เคยรู้วิธีที่จะปล่อยมันออกมาโดยสงบซะด้วยซิ
กลัวตัวเองจริงๆ
ในชีวิตผม มันเคยหลุดออกมามากพอๆกับเมา
คือนับครั้งได้ แต่ได้ใจทุกครั้ง แง่บๆ

ป้านู๋เวจ๋าาาาาาาา
ป้านู๋บีก็ว่าจะ หายหัวไปสักพักแหล่ะจ้า
แต่ เห็น ลิงบางตัวมันตกต้นไม้ แร้วนึกครึ้มอ่ะ
เรยว่าจะ กระทืบลิงเล่นสักพัก
แร้วค่อยแปลงร่าง เป็น คุณป้าบัวหุบ อ่ะ อิอิ


ว่าแต่ จะ คิดการใหญ่
เรื่อง จะทำให้ผู้ชายหนีตามนู๋เว จิงอ่ะ
อย่าดีกว่ามั้ง ป้าสงสารไอ้หนุ่มชะตาขาด
เด๋วมันจะพลาดท่าโดนป้านู๋เวฟัดซะกระเจิง
ผู้ชายน่ะ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ อ่อนแอนะจ๊ะน่าสงสารออกจะตาย
พวกเรา อย่าได้ไปหลอกปั่นหัวพวกมันเล่น เรยจ้า
ถือซะว่า ปล่อย ลูกเสือลูกตะเข้ เอาบุญ เหอ ๆ



อ้อ แร้ว ไว้ครึ้ม ๆ จะเขียน

ทำบุญด้วยอะไร มาหว่า? ...
ป้านู๋บีถึงได้มีแต่ผู้ชายดี ๆ เสนอหน้ามาให้เลือกกกกกก

ให้ ป้านู๋เวอ่านนะจ๊ะ เหอ ๆ

เฮ้ออออ
พูดถึงผู้ชายกี่คนต่อกี่คน
ที่ผ่านเข้าผ่านออกในชีวิต
คิดถึงพวกมันทีไร
ก็มีแต่ฟามทรงจำดี ๆ
ให้อมยิ้มได้ทุกทีเรยอ่ะ

ว้า ไม่พูดดีก่า เด๋ว ไอ้ทุยแถวนี้
มันจะ อิจฉาป้านู๋บีอ่ะ อิอิ

ไอ้ แสบ หลานร้ากกกก


ไง ? หญ้าอ่อนเป็นพิษ
ชิวิตบัดโซ๊บบบบ เรยหรือวะไอ้นู๋

อ่ะ ป้าหอบ คาถาป้องกัน หญ้าอ่อนตำคอ
มาฝากเอ็งว่ะท่องไว้วันละ สามเวลาหลังอาหาร
และ ก่อนนอนนะจ๊ะทูนหัววววว


"เอ็นดูเขา เอ็นเราขาดดดดด "

อ้อ ยกเว้น เอ็งคิดว่าตัวเอง
เป็นพระเวสสันดอนกลับชาติมาเกิด
อันนี้ ก็ตามใจเถิดหนา
ป้า อนุโมทนา ว่ะ เหอ ๆ




ไข่ กาแฟ แครอท
//board.dserver.org/n/nitjang/00000023.html


อืม...เลือกเอาเองแระกัน
ว่า เอ็ง อยากเป็นอะไร
ส่วนป้าน่ะเลือกที่จะเป็น กาแฟในขี้ชะมด ว่ะ เหอ ๆ



เฮ้อ อย่าเพิ่งรีบตัดสินเรยว่ะ ไอ้นู๋
ว่า สิ่งที่เอ็งได้รับในวันนี้
มันเป็น ฟามโชคดี หรือ โชคร้าย
อัลเลาะห์คงไม่ใจดำกับชะตากรรมของเอ็งเกินไปหรอกจ้า
เพราะ พระองค์ ก็คงเข้าใจ เสมอแหล่ะว่า

กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ


เอ้า อ่านซะ เอามาฝาก

ดีไม่ดี...ยากที่จะบอก
//www.thaireaderclub.com/read.php?id=369


อืม...จิง ๆ ก็อยากสวดดูอาขอพร
ให้เอ็งเจอแต่ผู้หญิงที่แสนดี แบบป้านู๋บีนะจ๊ะ
แต่สวดไม่เป็นว่ะ แหะ ๆ
งั้น สวดมาติกาให้ฟังแทนแระกัน


กุสะลา ธัมมา อะกุสะลา ธัมมา อัพยากะตา ธัมมา
, กะตะเม ธัมมา กุสะลาฯ ...ชะเอิงเอย อิอิ

อืม... มีเรื่อง ขำ ๆ จะเล่าให้ฟัง
หมาที่ไหน ก็ไม่รู้ มันบอกป้า
เกี่ยวกับเรื่อง ตุ๊ดแต๋ว กระเทยทอม ว่า

....
ในความต่าง ถ้ามันแท้ ก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่ส่วนมาก กระเทยแท้นะเยอะ
แต่ทอมดี้จริงๆเนี่ย เหอะๆ น้อยง่ะ
เหตุผลที่ผมฟันธงแบบนี้อาจจะดูลามก
แต่นั่นแหละ มันชี้กันตรง
ความสุขทางการเสพสมย๊ะคุณป้า


ขำๆนะ ผู้ชายคนนึงไปอยู่กะกระเทย
แต่ไม่เคยสำเร็จเลย
ไปเจอสา่วอ้วน อั๊กๆคนนึง เสร็จได้
กลายเป็็นติดใจ จะไปแย่งเมียชาวบ้านซะอีก
เห็นม๊ะ ไหนว่าเป็นเกย์คิง ไม่สนหญิง.


ผมจึงไม่เคยรังเกียจคนเบี่ยงเบน
แต่หากใครหลงก็
ไม่อยากให้เข้าใจผิดว่าตัวเองใช่
และหากเป็นแล้วอยู่ในจุดที่ควรเป็นเราก็สงสาร
แต่เที่ยวมาปาวๆ เนี่ย มันน่าหมั่นไส้มากกว่า ชิมิ
...



เอ็ง เห็น ด้วยกะ ไอ้หมอนี่ ไหมล่ะ
ขำ ๆ นะ สมัยป้าอยู่ปี 1
ป้าเคยคิดจะเขียนนิยาย
เกี่ยวกับ ฟามร้าก ของเพศที่ 3 อ่ะ
เรยต้องหอบหนังสือ เกี่ยวกับ เรื่องพวกนี้
และ งานวิจัยมาอ่านเป็น ปึกเรยมั้ง

หลังจากนั้นก็มีโอกาสรับรู้ เรื่องราวต่าง ๆ อีกมากมาย
ที่รู้แล้วบางก็อึ้งเหมือนกันนะ

ทั้งเกย์กลับใจที่พยามใช้ชีวิตแบบคนปกติ
และเหตุปัจจัย การเบี่ยงเบนทางเพศ ของผู้คน


ไดอารี่ ระบายความในใจของพยาบาลสาว
ที่ขาดผู้ชายไม่ได้แล้วบันทึกเรื่องราวของเธอกับผู้ชายที่เธอนอนด้วย


ผู้หญิงเปื้อนบาปเพราะโรคฮิสทีเรีย
กับคำสารภาพว่า เธอ ต้องหาผู้ชายมานอนด้วยทุกคืน
เพื่อ เสพสม แน่นอน เธอ เสร็จ และ สุขสม ทุกครั้ง
แต่เธอก็ไม่เคย สุขใจ เลยสักครั้งเหมือนกันว่ะ

หลังลุกจากเตียง เมื่อต้องเดินสวนกันผู้ชายเหล่านั้นก็เหมือนคนแปลกหน้า
เธอไม่ก็แทบจะจำผู้ชายที่เธอนอนด้วยเมื่อคืนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ


ที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ก็เพราะอยากจะบอกว่า
เสียว กับ สุข มัน ต่างกัน
อย่างกับหน้ามือกับหลังตีนเลยมั้ง


ไม่แปลกหรอก หาก ทอมสักคน
จะเสียวเมื่อนอนกับผู้ชาย
เรื่องนี้มันเกี่ยวข้อง กับ ระบบประสาทอัตโนมัติ
และการหลั่งสารเอนโดรฟิน มั้ง
ดังนั้นผู้ชายทั้งหลายไม่ควรลำพองนักเรยว่ะ อิอิ

อืม...ไคล์แม๊กซ์ มันก็แค่ เวทนาทางกาย นะ
รู้เทคนิค กระตุ้นให้ถูกจุด มันก็เสร็จได้
ไม่ว่า จะ ชายจริงหญิงแท้
ตุ๊ด แต๋ว กระเทียม ทอม



แต่ เวทนาทางใจ เนี่ย
มัน ละเอียดอ่อนและซับซ้อนกว่านั้นนะ
ผู้หญิงบางคนบอกว่า
การได้คุยได้ขำได้หัวเราะร่วมกับคนที่เธอรัก
ทำให้เธอรู้สึกดี มากกว่า การถึงไคล์แม็กตอนร่วมเพศด้วยซ้ำ
เสียวซ่าน สุขสม อิ่มกาม กับ อิ่มอกอิ่มใจมันต่างกันว่ะ



ลองโงหัวจาก ซีฟัต แล้ว หัดมาอ่านจันดารา หรือ นิยายน้ำเน่า มั่งดิ
เพราะ บางครั้งมันก็มีฟามจิงปนเปื้อนอยู่ในตัวหนังสือพวกนั้นเหมือนกันนะ
ไม่งั้นจะมีผู้หญิง เขียนไป ร่ำไห้ กับ ลุงหมอ นพพร เร๊อะ
ว่า เธอเสร็จเสมอกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รัก
แต่ทะลึ่งไปรักกับผู้ชายที่ไม่เคยทำให้เธอเสร็จสักครั้ง
โถถัง กะละมัง คงได้แต่ อุทานแทน ลุงหมอ ไปว่า
กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ

เอ็งก็เคยเฉลยฉอด ๆ ใส่หน้าชาวบ้านนิว่า
ไข่เจียวที่ร่อยสุด ถ้าไม่ใช้ ไข่เป็ดไล่ทุ่ง

งั้นเอ็งก็คงฉลาดพอที่จะรู้สินะว่า
ทำไมผู้หญิงบางคน ถึงได้

ชอบคนรวย รักคนดี แต่ หนีตามคนเลว เหอ ๆ

กรรม มันจัดสรร ว่ะ เรื่องพรรณนี้น่ะ
และป้าก็ เชื่อมั่น ว่า กรรมนิยามมันยุติธรรม เสมอ ว่ะ


แรงกระทำย่อมเท่ากับแรงถูกกระทำ


ตามกฏของนิวตัน
แต่ เอ็งก็อย่าลืม ดิ ว่า
กฏของนิวตัน ไม่ได้เปอร์เฟค เท่า กฏแห่งกรรม
เพราะ กฏของนิวตัน ไม่ได้คำนึงถึง ระนาบของแรง
ไม่ได้พูดถึง เรื่องปัจจัยของเวลา ( ภพชาติ )


ใครก็ไม่รู้ บอกว่า

ถ้า คนๆนึงกระทำต่ออีกคน
หัวใจดวงนึงส่งแรงผ่านถึงกัน

แล้วถ้าคน ๆนั้น มัวแต่ชะเง้อคอรอ
ว่า รักแล้วต้องได้แรงรักตอบเท่าๆกัน
มันก็อาจจะไม่เด้งเหมือนลูกบอลกระทบผนังก็ได้
มันอาจจะแรงกว่า รึไม่มีค่าอะไรเลย
เพราะแรงนั้นยังขึ้นกับวัสดุที่กระทำและถูกกระทำ



แต่ ไอ้หมอนั่น มันเคยถามไหมล่ะ ว่า
พระเจ้าหน้าไหน จัดสรร
เลือกเฟ้นวัสดุที่กระทำ และ ถูกกระทำ มาให้เรา
หรือว่า เราเป็นผู้กำ...หนด มันขึ้นมาจากใจเราเอง



เห็นด้วยกับคำว่า


เพราะแรงจา่กใจ ย่อมส่งผลถึงหัวใจ
เพียงแต่คุณจะกลายเป็นคนหัวใจหยาบกระด้าง รึไหวพริ้ว
นั่นแล้วแต่การตอบสนองของคุณเอง


แต่ ป้าคิดว่า คนหัวใจหยาบกระด้าง
ก็ยังสมควรจะ ได้รับการใส่แรงใจให้ว่ะ


เพราะ เจ้าพี่ชายนอกไส้ เคยบ่นหงุงหงิงให้ป้าฟังอ่ะ ว่า

น้ำหยดลงหิน นับวันหินมันยังกร่อน
แล้วหัวใจอ่อน ๆ ของบี
จะไม่สึกกร่อน บ้างก็ให้มันรู้ไปสิ

( แหม ?คิดถึงคารี้คารมเจ้าพี่ชาย ทีไร มันครึ้มดีว่ะอิ อิ

---------------------------------------
คืออยากให้เขาดีขึ้น
แต่ช่วยแล้วเหมือนเดิม รึแย่กว่าเดิม
ผมจะยอมเหนื่อยทำไม
------------------------------------

ดีขึ้น ตาม มาตรฐานของใครล่ะ
ของ ตัวเขา รึว่า ตัวกู อิอิ


เอ็งก็เลี้ยงสิงสาราสัตว์ มาแยะนิ
ไหนลองตอบ ป้า ดิ๊ ว่า
เอ็งทนเลี้ยง อีโก๋ อีจิ๋ม อีหมึกและ อีแก้ว มาได้ไงกัน
ทั้ง ๆ ที่ มันก็สร้างวีรกรรม แสบ ๆ
ไว้ให้เอ็งละเหี่ยเพลียใจอยุ่บ่อย ๆ


ทั้ง เห่าทั้ง ขัน ไม่รู้จักเวล่ำเวลา มั่งล่ะ
ทำตัวเกเร จิกหัวพี่สาวเอ็ง มั่งล่ะ
เผลอ ๆ บางทีก็แอบมุดผ้าห่มมาดูดนมเอ้งอีก
สอนอะไรก็ไม่เคยจำซะที ฯลฯ
แล้วเอ็งยังยอมเหนื่อย
มานั่งเลี้ยงพวกมัน ให้เสีย ข้าวสุกทำไมวะ ?

เอ็งก็คิดซะว่า
คุณน้องเด็กเลี้ยงแกะ นั่น
เหมือนสารพัดสัตว์ที่เอ็งเก็บมาเลี้ยงดิ


ตรรกะนี่อาจจะดูไม่ค่อยเข้าท่า
แต่มันก็ อธิบาย คำว่า
เงื่อนไข /ความคาดหวัง
ของการ การลงทุน
ได้เห็นภาพดีพิลึกแฮะ อิอิ




นี่ ๆ เอ็งเคย ได้ยินคำพูดนี่ป่ะ

ผมจะทำให้แม่เพือนทุกคนรักผม คุณคอยดู....


นี่ ๆ เอ็งเคยดู อิมซังอ๊ก ป่ะ
ถ้าเคย เอ็งคงเคยได้ยินประโยคที่ว่า
การค้า คือการลงทุน
และกำไรที่ดีที่สุดของการลงทุน
คือ การได้กำไรใจคน ไหม ?


อิอิ ตลกดี
เอ็งปรุงแต่งว่า ว่าไง ล่ะ
แล้วจะ หัดลงทุนแบบใครดี ?
สำหรับป้า นะ ป้า ไม่เลือกสักแบบ ว่ะ


ตราบใดที่ยังใช้คำว่า ลงทุน
มันก็ต้องมีการคิดคำนวน กำไร/ขาดทุน อยู่ในหัว
และตราบใดที่ยังมัวหว่านพืชเพื่อหวังผล งี้
มันก็จะมีแต่ ความสัมพันธ์ แบบ หมูไปไก่มา
แต่ควานหาเท่าไร ก็ไม่เจอ ความว่า มิตรภาพ และ ความผูกพันธ์ หรอกนะ


เคยอ่านเรื่องจำชายน้อยป่ะ
ถ้ายัง ลองไปโหลดมาอ่านนะ ที่

//www.fringer.org/?p=50

มิตรภาพและความผูกพันธ์
ของ เจ้าดอกไม้อารมณ์ร้าย กับ ควาย เอ๊ย เจ้าชายน้อยที่น่าสงสาร
( คล้าย ๆ กับ ชีวิตรักรันทดของเอ็งเรยว่ะ อิอิ )
หนังสือเล่มนี้ เคยทำเอา ญิ๋งเหล็กอย่างป้า น้ำตาซึมมาแล้วนะ
เพราะมันทำให้ ป้านึกถึงความทรงจำ
ที่มีทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตา
ระหว่างป้า กับ ใครบางคนว่ะ

-------------------------------------------
เฮ่อ คนเรามีสัญชาติญาณสัตว์ป่าซ่อนอยู่ทุกคน
ผมไม่เคยรู้วิธีที่จะปล่อยมันออกมาโดยสงบซะด้วยซิ
กลัวตัวเองจริงๆ
ในชีวิตผม มันเคยหลุดออกมามากพอๆกับเมา
คือนับครั้งได้ แต่ได้ใจทุกครั้ง แง่บๆ
----------------------------------------
อืม...เห็นด้วย
คนเรามีสัญชาติญาณสัตว์ป่าซ่อนอยู่ทุกคน

ว่าแต่อัลกุรอาน กับ ใบลาน 3 ตะกร้า
ไม่ได้สอนให้เอ็งเรียนรู้วิธีทำให้มันเชื่อง เลยหรือไง


เหอะ ไว้มีโอกาส จะเขียน เรื่อง
" สันดานดิบ ( Id ) ของฉัน ชื่อ คิตตี้ "
ให้อ่านนะ จะได้รู้เทคนิคการฝึกสัตว์ร้ายในตัว
ให้น่าเอ็นดูเหมือนคิตตี้น้อยกลอยใจ
แล้วสามารถปล่อยมันออกมาเพ่นพ่านได้อย่างสบายๆอิอิ

และ เพื่อเป็นโบนัส
ที่นู๋แสบ เป็น ร่างทรงที่แสนดีให้ป้านู๋บีเสมอ
เวลาที่ป้าโดนเจี๋ยนอมยิ้ม

เด๋ว ป้านู๋บีขออนุญาต เปิด ประเด็น เฉพาะกิจ
ให้ ทั่น มาชิก ถกกันเล่นแก้เซ็ง ละกันน้าาาาา


ปุจฉาาาาาาาาาาาาา

" ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้หญิงของคุณไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง
หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "

ปุจฉาาาาาาาาาาาาา

" ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้หญิงของคุณไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง
หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "

โหย....ปุจฉานี้โดนใจ รีบตอบแทนภัสดาในทันใด
ตามประสาหญิงผู้รู้ใจคุณสามี อิอิ

ถ้าเป็นปั๋วป้านู๋ขวัญนะ มันเลือก ให้ป้าไปเหยียบกับระเบิดแน่นอน

และถามใจป้านู๋ขวัญนะ ป้าเลือกเหยียบกับระเบิดเหมือนกัน ว่ะ

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม รู้แต่ว่าเจ็บที่ใจมันแก้ออกยาก
สำรอกออกยาก เจ็บที่กายมันแป๊บเดียวก็เหมือนยุงกัด อิอิ

ปล.บนเงื่อนไขถ้าเลือกได้ แต่ถ้าเลือกไม่ได้แล้วโดนผู้ชาย
ผู้ชายยำเป็นโขยงเนี่ย จะทำไงดีวะเนี่ย...ตรู

เมื่อชีวิตต้องดำเนินไป แก้ไขอดีตไม่ได้ ก็ต้องทำใจให้
กล้าหาญยอมเผชิญหน้ากับความจริง ถึงแม้ว่ามันจะโหด
ร้ายขนาดไหนก็ตาม...คงต้องบอกว่า...ศรีทนได้...ซะละมั้ง

ขอยืมวิธีคิดตามแบบท่าน มหาตมะ คานธี มาใช้
การใช้ชีวิตแบบคานธี ชีวิตที่เกิดมาเพื่อความใฝ่ฝันเพียงอย่างเดียว... หลักการเดียว... นั้นคือ หลักอหิงสา

"ไม่มีอะไรอื่นนอกจากโหดร้ายรอบกายข้าพเจ้า ชีวิตข้าพเจ้าต้องพ่ายแพ้ มีแต่ความตายจึงจะทำให้สิ่งที่ชีวิตข้าพเจ้าไม่อาจทำสำเร็จบรรลุผลขึ้นได้"

"ข้าพเจ้าอาจจะตายโดยน้ำมือของผู้ลอบสังหาร และถ้าเป็นอย่างนั้นให้จำไว้ว่า ข้าพเจ้ายอมรับลูกกระสุนนั้นอย่างกล้าหาญ ด้วยพระนามของพระเป็นเจ้า และเมื่อนั้นข้าพเจ้าจึงจะเชื่อว่าตนคือ มหาตมะ อย่างแท้จริง"

"หากมีการนองเลือด ปล่อยให้เป็นเลือดของฉัน เพราะคนจะมีอยู่ชีวิตอย่างอิสระ หากพร้อมที่จะตายถ้าจำเป็นด้วยมือของพี่น้องของเขา"

วันที่ 30 มกราคม 1948 คานธีในวัย 78 ปี เดินเข้าไปในที่ประชุมสวดประจำวัน ในสวนเวอริฮาทร์ กรุงนิวเดลีย์ ท่ามกลางฝูงชนนั้นเอง ชายชาวฮินดูคนหนึ่ง 'นาฮูราน กอสซี่' วัย 36 ปี ก้าวออกมาก้มลงคารวะคานธี แล้วพูดว่า 'ท่านมาสายสำหรับการสวด' คานธีก็พูดว่า 'ใช่ฉันมาสายไป มาสายจริงๆ' แล้วกอสซี่ชักปืนเล็กๆ ออกจากเสื้อเชิ้ตของเขา แล้วยิงปืนใส่คานธี 3 นัด กระสุนเจาะทะลุท้องของมหาตมะ และอีกนัดหนึ่งที่หน้าอก เขาไม่แสดงถึงความประหลาดใจหรือความเจ็บปวด ขณะสุดท้ายก่อนความตายจะพรากเขาไป คานธีพนมมือในลักษณะสวดมนต์แล้วพึมพรำคำว่า "ราม" พระผู้เป็นเจ้าในภาษาอินเดีย

อ่านแร้ว หัวใจเต้นแรงมากมาย...เนี่ย ต้องไม่ให้ปั๋วรู้ ด้วยนะ
แหะๆ เด๋วมันจะคิดว่าเรานอกใจมัน ไปเห็นคนอื่นหล่อกว่าอีก

เรียนท่านประทานฝ่ายควาย เอ๊ย มะใช่ ฝ่ายท่านชาย
ขอให้ท่านมีสติมาปัญญาเกิด ในเร็ววันนะ
หญิงที่สมควรรัก ยังไม่เกิดมี ที่เกิดมีแล้ว ก็งั้นๆ
หญิงที่คู่ควรกับท่าน ควรเป็นสาวมั่นมากปัญญา
มันจะช่วยพาท่านออกจากปลักควาย กลายเป็นราชสีห์
ได้ แต่ถ้าท่านจะเป็นราชสีห์ได้ด้วยตัวเอง ย่อมเป็นการดี
กลิ่นของราชสีห์จะดึงดูด สาวดีๆ มาเป็นกระบุงเต็มฮาเร็ม
ได้เอง แบบไม่ต้องลงแรง แค่นอนกระดิกตีน ของดีๆ ก็วิ่ง
มาหาเอง เหอๆ สันดานราชสีห์นะ เจ็บแค่ไหน ก็ไม่ร้อง
ครวญครางให้ใครเห็น ถึงเจียนตาย ก็ไม่ร้องขอชีวิต
มันเป็นยากกว่าควายจิ๊ดนึง มันถึงเป็นของหายาก ไง
พวกแรดๆทรงเครื่อง ง่ะ เขาไม่สนใจควายหรอก มีแต่
พวกนกเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่า เท่านั้นแหละที่มาป้อขออยู่
อาศัยหาประโยชน์เพื่อชีวิตของมัน พอเจอควายตัวใหม่
ที่สดกว่า มันก็โผไปหาของใหม่ ที่คิดจะอยู่ด้วยจนตาย
คาศพควายเฒ่าน่ะ หายากยิ่งกว่าหนวดเต่าเขากระต่าย ซะอีก...นะ

สิบอกไห่

ถึงป้านู๋บี
เรื่องไอ้เข้ ว่ายมาป้วนเปี้ยนในจักรวาลของป้าบีเนี่ย
ดูอาการมันแร้ว สำนวนโคตรลิเก... อย่างฮา เรยเนี่ย...

แม้ผมจะอยู่สุดขอบฟ้ากั้น กำแพงหมื่นโยชน์ แสนโกฏจักรวาล มาขวาง และไม่มีวันจะไปหาได้
แต่ขอเป็นแรงใจอยู่ห่าง ๆ บนจักรวาลคู่ขนาน
อย่าหมดไฟนะป้า ป้าทำให้ผมมีไฟ ลุกโชนเลย อ่านแล้วมีพลังกระชุ่มกระชวยฉิบ...

ดูจากคีย์เวิร์ดคำว่า "แสนโกฏจักรวาล" "จักรวาลคู่ขนาน" ป้านู๋ขวัญคิดถึง อภิมหาโคตรฮาเจ้าชายหิมะแห่งจักรวาลพังจิต... เรยนะ แต่จะใช่รึเป่าก็ไม่รู้เหมือนกันนะ โลกนี้มันมีคนมากหน้าหลายตา อย่างไรเสียก็อย่างเพิ่งวางใจ ต้องดูกิริยา และอกิริยา ไปนานๆ ถ้ามันพูดจริงทำจริงอย่างที่แพล่มมา มันก็ต้องพิสูจน์ฟามจริงใจให้แรดทรงเครื่องอย่าเราๆ เห็นฟามดีที่คงทน เห็นฟามบ้าที่เป็นยิ่งกว่าเรา ถึงจะเอาชนะใจแรดระห่ำอย่างเราได้นิ..ฮิฮิ ถ้าบ้าน้อยกว่า เราจะเอามันมาเป็นภาระทำเบื้อกทำไมเนาะ สู้บ้าของตรูไปคนเดียวดีฝ่า แต่ถ้ามันบ้าเกินหน้าเรา เราตามมันก็ได้ฟระ .... เนี่ยป้านู๋ขวัญมันเป็นซะเงี้ย เลยต้องติดคุกเพราะฟามบร้าระห่ำ... เลย

มีกลอนมาฝากหนา...

คานทองใจ ฉันหมายใจสันโดษ
อิสระโคตรโคตร เริงร่าชะตาฝัน
ไม่แยแส และ ไม่ดันทุรัง
ใครจะฝัง ใครจะฝาก ปล่อยผ่านไป
หากมีไผ มาทวงหนี้ ชาตินี้ ไม่มีจ่าย
โปรดอดใจ ไว้ชาติหน้า ค่อยมาสาง.. ละกาน..นะ

อีกอย่างป้านู๋ขวัญ เนี่ยชอบอ่านตำนานนิทานชาดก
เขาก็มีเรื่องคู่ บุพเพ อาละวาด อยู่เยอะ เมื่อวันก่อน
เปิดฟังเรื่องพระอินทร์ แหม ฟังแล้วเคลิ้มเหมือนกันนะ
จะมีผู้ชายสักกี่คนจะเป็นแบบนี้

เรื่องมีอยู่ว่า อดีตเมียของพระอินทร์ ไปเกิดเป็นธิดาจอมอสูร พอถึงวันเลือกคู่ พระอินทร์ก็แปลงเป็นพราหม์เฒ่า ไปขอลงสนามด้วย แล้วเพราะวาสนามันต้องเป็นคู่กัน บุพเพมันก็ดลใจให้ธิดาอสูรเลือกพราหม์เฒ่า พวกอสูรหนุ่มๆ ก็บ่นกันตรึม เหตุไฉนพระธิดาไม่เอาหนุ่มหล่อดันไปเลือกคนแก่เฒ่าซะได้ ไม่ได้เรื่องเรย เนี่ยตอนจบพระอินทร์ก็พาเมียกลับไปอยู่ด้วยกันที่ดาวดึงส์ ปั๋วเรามันก็ฟังอยู่ด้วยนะ มันบอกพระอินทร์ไม่เจ๋งเรยง่ะ...ที่ถูกควรไปแบบตัวจริง จะเจ๋งกว่า ส่วนเราก็ว่า...ถ้าไม่ปลอมตัวยังไม่ทันได้เมีย จะได้รบก่อนอะดิ ยิ่งเป็นอริชาติกันอยู่ อสูรกับเทพ ง่ะ ก็ว่ากันไป ต่างคนต่างคิดเนาะ แต่วาสนามันของจริง ถ้าคู่กันแร้วไม่แคล้วกันหรอก นอกจากไม่ใช่คู่ มันก็คงทางใครทางมันอยู่ดีแหละ ถ้าของจริงมันตื๊อไม่เลิกเองแหละ แต่ถ้าของปลอมหมดไฟ หรือไฟมอด มันก็ไม่มองเราหรอก

มีข่าวมาฝากนู๋บี ป้าอ่านข่าวแล้ว ขำก๊าก....เรย..ว่ะ...ไม่รู้เป็นไรของมัน เหอๆ

สุนัขดมกลิ่น...พบรอยแรดชวาหายากในเวียดนาม
เวียดนามเน็ต - กองทุนสัตว์ป่าโลก (WWF) ประกาศค้นพบร่องรอยแรดชวาในเวียดนาม ซึ่งเป็นสัตว์ป่าที่หาพบได้ยากและใกล้สูญพันธุ์ ในปัจจุบันคาดว่าแรดชวานี้มีไม่เกิน 20 ตัว โดยการใช้สุนัขดมกลิ่นซึ่งนำมาจากสหรัฐฯ เพื่อช่วยตามหาแรดชวานอเดียวในบริเวณผืนป่าของเวียดนาม

หลังจากใช้เวลาตามหาอยู่ 5 วัน สุนัขทั้ง 2 ตัว ได้พบมูลแรด 7 กอง ซึ่งกองทุนสัตว์ป่าโลกและเจ้าหน้าที่ดูแลป่าท้องถิ่นจะส่งตัวอย่างมูลสัตว์ที่พบนี้ไปวิเคราะห์ที่มหาวิทยาลัยควีนส์ในแคนาดา ทั้งนี้เป็นการระบุของกองทุนสัตว์ป่าโลก

การทดสอบ DNA จะช่วยให้ผู้เชี่ยวชาญสามารถระบุเพศและจำนวนที่เฉพาะเจาะจงของแรดนอเดียวชนิดนี้ได้ง่ายขึ้น ซึ่งมีปรากฏร่องรอยในบริเวณอุทยานแห่งชาติก๊าตเตี๋ยน (Cat Tien) ในจ.เลิมด่ง ของเวียดนาม

ทางผู้เชี่ยวชาญของกองทุนสัตว์ป่าโลกระบุว่าสัตว์สายพันธุ์หายากชนิดนี้ เป็นหนึ่งในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่หายากที่สุดในโลกชนิดหนึ่ง

//www.manager.co.th/IndoChina/ViewNews.aspx?NewsID=9520000144220

ได้อ่านเรื่องเด็กเลี้ยงแกะ กับควายเฒ่า แระ
ขออนุญาติ มาร่วมซ้ำเติมชีวิตที่บัดซบ ที่นีละกานนะ

เจ๊..ขอประชาทัน ท่านควายเฒ่า นะ
ได้เกิดเป็นควายที่มีสติปัญญาทั้งที จัดการเด็กเลี้ยงแกะไม่ได้นี่ เสียชื่อควายบัณฑิตหมด เหอๆ

ขนาดเสือดุๆ ยังเอามาฝึกให้เชื่องได้
เด็กตัวกะเปี๊ยกแค่เนี้ย หมดน้ำยาเรยหรอ (เราดุเกินไปรึเป่าเนี่ย ทำตัวหนิดหนม ยังกะแม่เขาไปซะแระ เวร..)

เด็กเลี้ยงแกะ กลัวอะไร รู้ไหม
เด็กมันกลัวคนรู้ทัน และเด็กมันกลัวคนที่จริงใจต่อมันจะทิ้งมันไป

เราเชื่อว่าเด็กมันก็คงมีดีบ้างอะนะ ไม่งั้นควายเฒ่ามันไม่เมตตาเป็นนาน2นาน จนเด็กมันนมยานไปถึงไหนต่อไหนแล้วหรอกมั้ง ถ้าเด็กมันเลวในสันดานจนดัดไม่ได้นะ มันก็คงช่วยไม่ได้จริงๆ หมดปัญญาเหมือนกันก็ต้องถอนทิ้งอะ พวกร้ายกู่ไม่กลับ เมตตามันไปนานๆ จะกำเริบกลายเป็นโทสะ เอาได้ ก็ต้องถอนยวง แต่ถ้าเด็กมันมีแววพอฝึกได้อะนะ เด็กมันจะแพ้คนที่เอาชนะใจมันได้ ยิ่งพวกเด็กดื้ออะ ใจมันแข็งแต่ถ้ามันแพ้ใจเรา มันก็กลับตัวได้ มันก็มีสิทธิคิดได้เหมือนกันนะ ที่สำคัญคือ ควายเฒ่าเนี่ย จริงใจกับเด็กจริงหรือเปล่า เสียสละแบบไม่หวังผลตอบแทนจากเด็กมันได้ไหม แล้วรู้ไหมว่าเด็กพวกนั้น เขามีปมอะไรในใจ ทำไมถึงกระหายไม่สิ้นสุด ทำไมถึงไม่รู้จักพอ เด็กพวกนั้นรู้จักตัวตนของตัวเองบ้างไหม ว่าทำไมถึงคิดว่าที่ทำอยู่นี้ถูกต้องแล้ว เขามีทางเลือกไหม หรือว่าเด็กมันยอมจำนน ต้องทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องจนเคยชิน จากครั้งแรกที่ทำด้วยความกลัว แต่พอทำไปนานๆมันเลิกกลัวกลายเป็นชิน และกร้านชีวิตไปซะแล้ว

ถ้าเป็นเจ๊นะ...เจอเด็กพวกนี้แล้วต้องเมตตามันนะ จะขอข้อแลกเปลี่ยน ว่า ยูต้องพูดความจริงกับเราเท่านั้น ห้ามโกหกเรา ถึงแม้จะเป็นเรื่องงี่เง่าขนาดไหนก็ตาม ขอให้พูดตามตรง เช่นอยากได้กระเป๋าหลุยส์ แล้วมาขอเงินเราเนี่ย ก็ต้องบอกตามตรง ห้ามบอกว่าเตี่ยตาย แม่พิการ ต้องใช้เงินด่วน ถ้ามันขอเกินกำลังที่เราจะให้ แต่ยังอยากเมตตามันอยู่ ก็กำหนดเพดานไว้ว่าขอได้เดือนละเท่าไร เกินกว่านั้น ป๋าจนปัญญาจะให้นะ ต่อให้นู๋มาร้องไห้ว่าเตี่ยน้องตาย ก็ไม่มีเงินให้นะ แต่ไปช่วยงานศพก็อีกเรื่อง พอตกลงกันได้ว่าเมตตาภายในเงื่อนไขขนาดไหน แล้วก็ค่อยๆ ตะล่อมให้เด็กมันสำรอกความในใจออกมา เพื่อขัดเกลา และใส่น้ำใจที่งดงามเข้าไปในใจเด็กว่า โลกนี้ยังมีคนที่จริงใจกับเขานะ ว่างๆ ก็พาเด็กมันไปออกค่ายอาสา ดูชีวิตของเด็กชาวเขา หรือคนที่ลำบากขัดสน พวกโสเภณีที่เกษียณแล้ว หรือหมอนวดหมดอายุงาน หรือคนที่ผิดหวังในชีวิตที่หมดคนต้องการเมื่อตนหมดค่าไม่มีคนเอาแล้ว หรือ คนติดยา เป็นเอดส์ อะไรก็ว่าไป...เนี่ย เป็นความคิดเพี้ยนของเจ๊ก็มีแค่นี้ ไม่รู้จะได้ผลไหม เพราะยังไม่เคยลองทำ ยังไม่คิดจะไปเมตตาคนอื่น ง่ะ .... แค่เมตตา..ลูก กะปั๋ว ก็งอมพระรามแร้ว...อ่า

ปล. คุยกันฟังหนุกๆนะ ไม่รู้เรื่องจริงๆของควายหรอกนะ เห็นว่ามีคนบอกว่ามีควายเศร้าเพราะเด็กเลี้ยงแกะมันหักหลัง ก็เลยมาช่วยให้ฟามบันเทิง แบบซาดิส...อ่า ถ้าไม่ชอบก็อโหสินะ เจ๊มันก็มีอารมณ์ขันแบบเพี้ยนๆ อย่างนี้แหละ อยากจะช่วยแต่ไม่รู้จะกลายเป็นซ้ำเติมไป รึเป่า....เหอๆ

" ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้หญิงของคุณไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง
หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "
.................
ไม่เลือกฮับ แล้วแต่เธอ
ถ้าต้องเลือกจริงๆ ผมก็เลือกจะกอดเธอไว้
แล้วให้เธอตัดสินใจ
ผมให้ได้แค่ชี้ดีเสียที่แตกต่างกัน
แล้วแต่ว่าเธอจะให้น้ำหนักข้างไหนมากกว่า
แต่ไม่ว่าเธอเลือกข้างไหน ผมก็พร้อมจะกอดเธอไว้
ถ้าเธอยอม

ต้องถามผู้หญิงแหละ คิดอย่างไร

ประสพการณ์ชีวิตขำๆ
แฟนเก่าผม เป็นแขกตัวอวบใหญ่
เพื่อนสนิทผมเห็น ก็มาพูดว่า
"อ้วนว่ะ" "ไม่สวยว่ะ"."เอาแต่ใจว่ะ"...
ผมตอบง่ายและสั้นคำเดียว
" อือ กูรักของกู "
ตราบเท่าที่เค้าปกป้องหัวใจของผมนั่นแหละ
พอหมดหน้าที่ ให้โอกาศแล้ว จบแล้ว ก็จบไป

------------------------
ป้านู๋ขวัญ ป้านู๋บี
ชิ ผู้ชายก็เจ็บได้ร้องไห้เป็นนะ
(แต่ไม่ถึงกับร้องหรอกครับ เอิ๊กๆ)
ไม่เคยได้ยินเพลง เกิดเป็นผุ้ชาย ของอู๋เหรอครับ แง่บๆ

รุ่นน้องเคยบอกว่า ข้อเสียของคนแฟร์ๆ
ก็คือถ้าทำให้เริ่มรู้สึกไม่จริงใจ
ก็จะเริ่มมองและกลายเป็นคนละเอียด
ชนิดจุบจิบไปได้หมดเลย ซึ่งผมกำลังเข้าสู่จุดนั้น

ผมจึงกลัวว่า ถ้าเขากลับมาอีก
ในเรื่องเดิมแบบที่เราคาดไว้อีก
ผมจะหมดความสามารถในการควบคุมตัวเอง

มีคนเขียนไว้ว่า
"บางทีผมก็คิดว่า 'คนเราอาจพลั้งเผลอได้สักครั้ง หรือสองครั้ง ซึ่งมันก็เพียงพอแล้ว บางเย็นเจ้าชาย
น้อยอาจลืมครอบดอกไม้ และคืนนั้นแกะก็อาจออกไปโดยไม่ให้สุ้มเสียง'"

ผมเคยได้ยินคนพูดว่า "มีครั้งที่หนึ่งแล้ว ... ก็ต้อง..."
ซึ่งผมบอกว่า "จำไว้นะ พระเจ้าให้อภัยคนได้ทุกประเภท
ยกเว้นคนที่อยู่ในลมหายใจเฮือกสุดท้าย"
และผมไม่ใช่พระอรหันต์ ไม่ใช่พระเจ้า
ยังเป็นปุถุชน แง่บๆ หลุดมาละก็
เฮ่อออออ... กลัวตัวเอง
มันอาจจะเป็นความพลั้งเผลอ
แต่รับรองได้ว่า ... แรง

แล้วลึกๆในใจก็ยังรู้สึกอยากช่วยเขานะ
ก็คนนิ ตัดได้หมดก็ไปบวชได้แระ
แต่เอาเหอะ โวยวายในนี้ซักพัก
ถ้าไม่มีไรเดี๊ยวก็คงปรับสภาพได้ครับ แง่บๆ

เรียนป้านู๋ขวัญ กะบรรดาท่านสมาชิกชมรมฯ แง่บๆ
(จะโดนตึ๊บซ้ำมั๊ยฟะตรู)
ไหนๆ ก็ไหนๆ อ่ะ เล่าๆ ซะตรงๆดีกว่าเนาะ
ได้ไม่ต้องคาดเดา พากันมั่ว แง่บๆ

เด็กเนี่ยก็เริ่มเหมือนทั่วไปนั่นแหละ
บอกเดือดร้อนจะขายในเน็ท
อารมณ์นึกสนุกของชายโสด ก็นะ เอาซิ
เปลี่ยนฟิลแก้เบื่อ แต่ก็ตั้งไว้ก่อนแล้วว่า
เฟคๆ เหมือนทั่วไปนะแหละ
เช่นว่าหัดขาย เป็นทอม พ่อแม่นักเพอร์เฟคชั่นนิส
ขัดขวางความรักระหว่างเค้ากับแฟน
เลยเลือกออกจากบ้าน เพราะรักแท้ชนะทุกสิ่ง
อะไรทำนองเนี๊ย ฟังก็ขำๆ

เจอกันแล้วก็น่าจะจบไป
แต่กรรมบันดาลให้ออนมาเจอกันวันต่อมา
เค้าก็บอกว่า ยังเดือดร้อนอยู่
ซึ่งผมก็รู้เพราะเค้าบอกแต่แรกแล้วว่าไม่พอ
เลยขำๆว่าเอาป๊ะ เที่ยวกับผมแล้วผมช่วยตรงที่เดือดร้อนให้
(เพราะคิดแล้ว ถูกกว่าที่ผมเคยจ่ายด้วยส่วนนึง)
แต่มีกำหนดเวลานะ หมดเรื่องแล้วต้องกลับบ้าน
(ซึ่งเราก็คิดว่าเค้าโกหกเราแน่ แต่มีจังหวะชิ่งชัวร์)

จากกรรมที่ทำตรงนั้นแหละ เอิ๊กๆ เลยลากยาว
ไอ้ที่เคยว่าเขาโกหกก็เลยชัก เอ๊ะ มันจริงนี่หว่า
อย่างเค้าเคยให้หางานให้ก็ส่งรีซูเม่มาก็
อ๊ะ จริงเว้ย อะไรแบบเนี๊ย
นั่นแหละก็เลยกุ๊กกิ๊กกันมาเรื่อย ส่วนนึงอาจจะเพราะผม
เคยชินกับผู้หญิงแบบนี้มากกว่า
เพราะผู้หญิงในสังคมช่างก็มักนิสัยแบบนี้แหละ
แล้วพ่อเค้าก็มาทางสายช่างก็จะนิสัยคล้ายๆผมด้วยอีกส่วนนึง
จนแฟนดี้เค้าสงสัย ตอนแรกรู้ว่าผู้ชายก็เฉยๆ
จนหลังๆดี้เริ่มบอกว่าว่าถ้ามากับผมต้องมีของ
จากของก็เป็นเงินกลับบ้าน อย่างน้อยวันละห้าร้อย
เอิ๊กๆ ก็ยังยาววว มาได้อีก
ไม่ใช่ว่าไปกับผมต้องมีอะไรกันหรอกนะ
บางทีไปกินเตี๊ยวเรือบ้าง เดินเล่นสวนบ้าง
จนหลังๆ ถ้ามากับผมก็ต้องถือหูโทรศัพท์คาไว้
(เอากะแม่ซิ)
สุดท้ายเค้าก็บอก ... จบ
....
แล้วก็วนเวียนๆ กับอยู่แบบนี้แหละ
มีปัญหาทีก็วนมาที เปิดประเด็นเรื่องเงินมาก่อน
ซึ่งส่วนมากจะเป็นเพราะดี้ทิ้ง
เพราะรู้ๆกันอ่ะนะ พวกดี้เนี่ยอารมรมณ์ วืดดวื่อออ ใช้ได้
แล้วก็จะดีได้ซักพักพอดี้กลับมาดีด้วยก็ไปอีก

ครั้งล่าสุดเนี่ย
ดี้หอบของหนีไปหมด ตัวเองก็หมดกำลังใจไปทำงานไม่ไหว ลาออก
แล้วก็ยังรั้นจะคอยอยู่ที่นั่นด้วยความหวังว่า ดี้จะกลับมา
ถ้าช่วยแบบเดิม วงจรเดิมๆ ก็กลับมาอีก
ครั้นถ้าไม่ช่วย ก็คงไปเที่ยวขายอีก
พอเราพูดไปก็จะก้มหน้าก้มตา อือๆ รู้แร้วๆ
ไอ้ครั้นจะฆ่าเสียแบบพระพุทธเจ้าท่านว่า ก็ยังอดเมตตาไม่ได้
ไอ้ว่าจะเมตตาต่อไป ก็เดี๊ยวจะบันดาลโทสะแบบป้านู๋ขวัญว่า
ซึ่งกำลังกลัวว่าจะเป็นอย่างหลัง
นั่นแหละ ทั้งหมดทั้งปวง
ตอนนี้กำลังอยู่ในจุดที่จะวางอุเบกขา
แต่รู้สึกว่าขามันจะไม่เบรค จะเปรี้ยงซะก่อน แง่บๆ

แล้วไอ้เรื่องชนะใจคนเนี่ย เกล้ากระผ้มก็ทำไม่ค่อยเป็น
ถ้าเป็นคงมีมอสระเอียไปนานแระ
ส่วนมากไอ้ที่จีบนะเป็นเพื่อนเป็นน้องกันไปหมด
แฟนที่เคยมีก็พวกที่เป็นน้องๆกันมา อยู่ๆก็มาบอกรักกันทั้งนั้น
ไอ้พวกเข้ามาชอบผมปุ้งปั๊ง หนูก็เผ่น เอิ๊กๆ หนูกัววว แง่บๆ

แต่ดูแล้วบอกได้อย่างหนึ่งเด็กคนนี้เป็นคนเก็บกด
และฟันธงได้ข้อนึง เพื่อนผมที่เคยเห็นเค้าทุกคนคอนเฟริม์ว่า
"ไหนว่าทอมวะ"
ซะ..ผู้หญิงๆ..เช่นเรื่องขี้งอน รึข้อความ
หรือเวลาพูดกับผม รึอะไรๆแบบเนี๊ย
ไปเจอพวกสหายสาวๆชาวช่างผมเนี่ย
มันกว่าพวกนั้นซะอีก (อาจจะมากกว่าป้านู๋เวซะดว้ยซ้ำ)
นั่นแหละครับ ท่านๆสมาชิกที่เคารพ เห็นควรประการใด แง่บๆ

อะโหล ๆ

เรียน ทั่นมาชิก ทุกทั่น

เด๋ว พรุ่งนี้ เย็น ๆ ป้านู๋บีจะเข้ามาเม้าส์ด้วยน้าาาา
แต่วันนี้ ขอนุญาต ไป เดินจงกรมรอบโรงบาลก่อน
หาเรื่องอู้มาหลายวัน แระ

มัวแต่เข้ามาแจกยาฆ่าหญ้าให้ควายกินเอ๊ย มาปลอบใจหลานร้ากกกในนี้
เส้นทางโสดาบันป่นปี้ หมดเยยยเฮ้อตูหนอตู หุหุ


อ่ะ อันนี้เอามาฝากทุกทั่น

http:yui.multiply.com/reviews/item/40

เห็นเข้ากับ ประเด็นเฉพาะกิจที่เปิดไว้ ดี
มอบให้เป็นพิเศษ สำหรับ โคตรไอ้เข้ ที่บ้านป้านู๋ขวัญ

อืม...บางครั้ง สิ่งที่เราเห็น ก็อาจไม่ใช่สิ่งที่ มันเป็น เนอะ
อันนี้เจ้าเพื่อนบังเกิดเกล้าที่เคารพ
( ไอ้ โกล์ดมุนด์ เบอร์ 2 ) สอนไว้อ่ะ อิอิ


บ๊ายบายจ้า จะไป เดินจงกรมรอบโรงบาลแระจ้า

อ้าววว ลิงค์เดี้ยง งั้น โพสใม่ อิอิ

สิ่งที่เราเห็น ก็อาจไม่ใช่สิ่งที่ มันเป็น

http:yui.multiply.com/reviews/item/40


ส่วนเพลงนี้ เอามาฝากไอ้ทุย เอ๊ย อาฮุยนัมเบอร์ทู


55555



บ๊ายบายจ้าไปจิง ๆ แย้ววววววว

อ้าวววว ลิงค์เดี้ยง รอบ 2
ตูจะได้ไปเดินจงกรมไหมเนี่ย


งั้น ก๊อปมาวางแระกัน เหอ ๆ


สิ่งที่เราเห็น อาจไม่ใช่ สิ่งที่ มันเป็น...



---------------------------------------------------------------

นักโทษคนหนึ่งหนีออกจากคุกซึ่งติดมาเป็นเวลา 15 ปี


เขาหนีเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งเพื่อจะหาเงินและปืน





แต่กลับพบกับสามี ภรรยาคู่หนึ่งอยู่บนเตียง

เขาสั่งให้ผู้ชายออกจากเตียงและมัดไว้กับเก้าอี้

ขณะที่เขามัดผู้หญิงไว้กับเตียง และจูบที่คอ

จากนั้นเขาก็ผุดลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไปอย่างรีบร้อน

ขณะนั้นเองสามีก็กล่าวกับภรรยาว่า



สามี: ฟังนะ.. ชายคนนั้นเป็นนักโทษหนีคุก

ดูที่เสื้อเขาซิ! เขาอยู่ในคุกหลายปีและไม่เคยเจอผู้หญิงเลย

ผมเห็นเค้าจูบที่คอคุณ ถ้าเขาต้องการเซ็กส์ อย่าขัดขืนหรือบ่นอะไร

ทำอย่างที่เขาบอก ชายคนนี้อันตรายมาก ถ้าทำให้เค้าโกรธ

เราอาจจะถูกฆ่า

เข้มแข็งไว้นะที่รัก ผมรักคุณ




ภรรยาเค้ากลับตอบว่า: เขาไม่ได้จูบที่คอฉันหรอกที่รัก

เขาแค่กระซิบกับฉันว่าเขาเป็นเกย์ เค้าคิดว่าคุณน่ารัก

และถามว่าเรามีวาสลีนมั้ย? ฉันก็ตอบเค้าไปว่า อยู่ในห้องน้ำ

เข้มแข็งไว้นะที่รัก ฉันก็รักคุณเหมือนกัน

"แล้วไอ้เรื่องชนะใจคนเนี่ย เกล้ากระผ้มก็ทำไม่ค่อยเป็น
ถ้าเป็นคงมีมอสระเอียไปนานแระ"

เจอไอ้ประโยคเนี๊ย...จบข่าวเลย เสนอให้บวชไม่สึกอะ จะรุ่ง...อิอิหรือไม่ก็หาเงินเตรียมไว้เยอะๆ เอาไว้แจกเด็กๆ หรือช่วยเด็กที่มันเดือดร้อนสร้างอาชีพสร้างอนาคตให้เด็ก ในแนวทางของตัวเอง ง่ะ อย่างป๋าเจ้าของหนังสือเพลย์บอย อะ แบบว่าช่วยสาวๆให้ได้ดีมีอนาคต ได้ปั๋วดีดีกันเป็นแถวๆ ผ่านมือป๋าแล้วการันตี เป็นคนดีได้ระดับนึงแน่นอน ไม่สำมะเรเทเมาประชดชีวิต ประมาณนั้น แถมมีครอบครัวที่อบอุ่นได้อีกด้วยถึงจะได้ขึ้นปกเพลย์บอย ก็ไม่ได้จบเป็นโสเภณีกันทุกคน คนที่รักดีจริงๆ ก็มีคนเลี้ยงเป็นตัวเป็นตนได้

"ไอ้พวกเข้ามาชอบผมปุ้งปั๊ง หนูก็เผ่น เอิ๊กๆ หนูกัววว แง่บๆ"

อย่างนี้ปั๋วป้าก็เผ่น เหมือนกัน สันดานผู้ชายอะ ชอบล่าเอง แล้วก็ไม่ชอบถูกล่า...เหอๆ

สิทธิการิยะ ดูลัคนาแร้ว....สงสารคนอื่นง่ายๆแบบเนี๊ย ถ้าเนื้อคู่เกิดมาจริง ก็ไม่ได้แอ้มเขาหรอก เพราะมัวแต่สงสารคนอื่น ไม่ได้สงสารตัวเองมั่งเรย สงสารคนอื่นมันก็ดีแต่มันต้องสงสารให้ถูกทาง เริ่มต้นไม่ดีมันก็โคลงเคลงไปเรื่อยแหละ อีกอย่างคุณไม่ได้รักน้องเขาจริง แค่สงสารก็ช่วยเขาได้แค่นี้แหละ แล้วยังไม่ชอบเป็นผู้นำ ไม่เด็ดขาดมัวแต่ให้ผู้หญิงตัดสินใจเอาเองเนี่ย...ถ้าจะได้เมียก็คงได้แม่แถมมาด้วยแบบ 2 in 1 อะ

ผู้หญิ อะ ถ้าเจอผู้ชายไม่เข้มแข็ง อะไรก็หยวนให้เธอ บางที สาวเธอก็ไม่เกรงใจ เหมือนกัน แล้วอาจจะมองหาขอนอันใหม่ไปเรื่อยๆบางทีผู้หยิงเขาก้อยากได้ที่พึ่งที่เข้มแข็ง แบบว่าห้ามนอกใจฉัน ต้องเป็นเมียฉันได้คนเดียว แต่ถ้าเจอคนโหดๆเข้มๆ ก็ไม่กล้ามองขอนอันใหม่ มันก็จบ ยั้งเรื่องๆที่ไม่สมควรได้แล้วก็ขี้เกียจไปหาเรื่องใส่ตัว อิอิ เพราะเรื่องเดียวก็สยองแระ... จบข่าว

เรียนป้านู๋บี
เรื่องนักโทษอะ ขำใช้ไปซื้อโอเลี้ยงได้เรยนะ
นิสัยโคตรไอ้เข้ที่บ้านป้านะ มันก็มีดีอยู่เรื่องนึง คือเมียข้าใครห้ามแตะ ถ้าใครแตะ กูเอาถึงตาย มันแปลงร่างเป็นฮัคตัวเขียวๆได้ ถ้าหน้ามืดได้ที่ อย่างโจทย์ที่ปุจฉาอะ ถ้าเป็นโคตรไอ้เข้นะ มันคงให้ป้าอยู่เฉยๆ เด๋วมันจัดการคนออกโจย์เอง แบบว่าเขาชอบคิดนอกกรอบ

พูดถึงชีวิตคู่นะ ถ้าไม่มีฝันร่วมกัน หรือเป้าหมายชีวิตร่วมกัน ก็ไม่รู้จะมีคู่ไปทำไม สู้เอาตัวรอดหนีไปจากสังสารวัฏดีฝ่า มีแต่ทุกข์ รอวันที่จะทุกข์ มีแต่สุขอมทุกข์ เหนื่อยยากไม่มีที่สิ้นสุดเลยเนอะ

แต่ป้าก็สงสารเด็กเลี้ยงแกะพวกนั้นนะ
ต้องเฝคไปเรื่อยๆ เฝคเลี้ยงชีพ เฝคเลี้ยงความหลงไปเรื่อยๆ เพราะทำเป็นอยู่แค่นั้น พวกป๋าก็รู้ว่าเฝคแต่ก็สงสารมั่ง ได้ผลประโยชน์ร่วมกันมั่ง ได้พึ่งพาอาศัยกันมั่ง ก็ว่ากันไป มีของ มีคนต้องการ ก็แลกเปลี่ยนกันไป ใครมีสติปัญญาก็หลุดจากวงโคจรออกมาได้ สาวถ้าเป็นคนดีเจอคนดีเลี้ยงดูให้อิ่มหนำ ก็คงเลิกทำแบบนี้ เลิกเฝคได้ ถ้ามันยังไม่ติดเป็นนิสัยก็ถือว่าโชคดี แต่ส่วนใหญ่มันโชคร้ายเฝคเป็นอาชีพพอกลายเป็นสันดานจะเลิกยาก

ป้านู๋ขวัญ : พูดตรงๆกะได้ก๊ะ เค้าหมายถึง
ไม่รู้จะชนะใจเด็กดื้อนั่นยังไงหรอก
ไม่แนะนำหน่อยเหรอ งิงิ ทำบุญน่า แง่บๆ
แต่เพิ่งผ่านตาละคร เสน่ห์เงินตราที่แม่ดูเมื่อกี๊
เห็นตาสุเมธ ม่าววว เหมือนเห็นเงาตัวเอง ตะแหง่วๆ

แต่ขอเถียงเรื่องนโยบายการให้ผู้หญิงตัดสินใจเอง
เคยอ่านนิรุกศาสตร หญิงชายป๊ะครับ
เถียงผู้หญิงเนี่ย เมื่อยปากเปล่าอ่ะ
เพราะไม่ว่าหาเหตุผลมาอ้างอิงเท่าไหร่
สุดท้าย จบด้วยการ จะเอาแบบนี้ง่ะ งอลลลล
เพศหญิงจึงเป็นเพศที่ถ้าจะปล่อยแล้วต้องปล่อยเลย
อย่าให้ได้มีโอกาศเลือก
เหมือนเจอร้านตุ้มหู ถ้าคิดว่าไม่อยากให้ซื้อ
ก็ลากไปเลยอย่าให้ได้เลี้ยวชายตามอง
เพราะลองให้แม่ได้เลือกละก็ อาจจะมีโกยทั้งร้านได้ แง่บๆ

ทำนองเดียวกันอยากถ้าให้อะไร
ทำใจยืนพยักหน้าอย่างเดียวพอ
เพราะเธอจะเปรียบเทียบเหมือน-
-คนสามัญสำนึกทางการเปรียบเทียบบกพร่อง
ซะอยู่นั่นแหละ มันต่างกันแค่
รองเท้าหัวแหลมน้อยหน่อยกะมากหน่อยเนี่ยแหละ
แล้วอย่าได้คิดทักนะ เพราะเธออาจจะไปมองหัวทู่แทน

ดังนั้นในกรณีที่ป้านู๋บียกมา
(ผมเพิ่งเจอกับตัว ฝ่ายหญิงพลาดไป
เพิ่งเคลียปัญหาไปได้เปลาะนึง
ไว้มาคุยเป็นโทปิคสนุกได้เลยถ้าปิดเรื่องได้
แต่ตอนนี้คู่นั้นก็กลับมาหวานๆ กันดีกว่าเดิมซะอีก)

คนที่ไม่เคยพลาดต่างก็มักจะเลือกข้อตาย
แต่คนที่เคยพลาดไปแล้วมันมีคำตอบมากกว่าแค่ตาย
ทีนี้ก็เลยขึ้นกับว่า ผู้หญิงคนนั้นใส่ใจอะไรมากกว่า

ดังนั้นมุมมองผมอาจจะขวางโลก
แต่หากบอกว่าผู้นำคือเธอห้ามมีกิ๊ก แต่ฉันมีได้
แบบนั้นไม่ใช่ผม
ในกรณีผม ผมที่ไม่มีใคร
ผมก็ต้องให้เกียรติแฟน แล้วมานั่งปรึกษากันก่อน
เพียงแต่ผมตอบวิสัยทัสศ์ผมว่า ไม่ว่าอย่างไร
หลังจากผ่านอะไรมาก็ตาม
ถ้าคนๆนั้นผมเลือกแล้ว ก็เป็นอันว่าผมรับเธอได้ทุกกรณี

ผมอาจจะไม่ใช่ผู้นำแบบที่ผู้หญิงทุกคนต้องการจริงๆนั่นแหละ
แต่ผมเป็นได้แค่คนในครอบครัวที่ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทิ้งกัน

อ้อลืมบอกไปอ่ะป้าๆ
เวลาคนที่จริงใจนะ
มันจุกแค่คอ ไม่ค่อยอยากพูดอะไร
แต่คนเล่นๆ ปุ๊งปิ๊งๆ เนี่ย
เล่นได้เล่นดี
แล้วพวกนี้ก็ติดดีจัง แง่บๆ

-------------------------------------------
ถ้าเป็นปั๋วป้านู๋ขวัญนะ
มันเลือก ให้ป้าไปเหยียบกับระเบิดแน่นอน
----------------------------------


กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาาา ตอบได้ใจป้านู๋บีมั่ก ๆ
ขำกลิ้งลิงกะหมา เจงๆ อ่ะ 55555555


------------------------------------
และถามใจป้านู๋ขวัญนะ ป้าเลือกเหยียบกับระเบิดเหมือนกัน ว่ะ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม รู้แต่ว่าเจ็บที่ใจมันแก้ออกยาก
สำรอกออกยาก เจ็บที่กายมันแป๊บเดียวก็เหมือนยุงกัด อิอิ

ปล.บนเงื่อนไขถ้าเลือกได้ แต่ถ้าเลือกไม่ได้แล้วโดนผู้ชาย
ผู้ชายยำเป็นโขยงเนี่ย จะทำไงดีวะเนี่ย...ตรู


เมื่อชีวิตต้องดำเนินไป แก้ไขอดีตไม่ได้ ก็ต้องทำใจให้
กล้าหาญยอมเผชิญหน้ากับความจริง ถึงแม้ว่ามันจะโหด
ร้ายขนาดไหนก็ตาม...คงต้องบอกว่า...ศรีทนได้...ซะละมั้ง
-----------------------------------


เห็นด้วยจ้า ( แต่ยังทำ บ่ ค่อยได้ แหะ ๆ
และสำหรับบางคนนั้นเจ็บกายหายง่าย เจ็บใจหายยากกกกกส์นิ


แต่ถ้าถามใจป้านู๋บีนะ อันนี้ต้องพิจารณา
จากหน้าตาของไอ้หนุ่มขโยงนั้นอ่ะ หุหุ
ถ้าหล่อเข้าตาแบบ พี่เคน ธีรเดช
หรือ หล่อขั้นเทพแบบพี่โดม ปกรณ์ลัมภ์
ป้าก็ยินดีพลีกายให้ พร้อมฉลองกำไรชีวิตเจ็ดวันเจ็ดคืน ว่ะ
แหม ? แค่จินตนาการ มันเก๊าะ ฟู จน ดูจิตไม่ได้เรยวุ้ย


แต่ถึง จะหน้าพวกมันจะเละเป็นเต้าหู้ยี้
ป้านู๋บีก็ยังจำใจเลือก โดนผู้ชายยำเป็นโขยง อยู่ดีอ่ะ
มันจะยำใหญ่ใส่สารพัดฟัดป้านู๋บีไงก็ทำไปเหอะโยมมมมม
ป้าก็แค่นอนนิ่ง ๆเอาธรรมะเข้าขย่ม
พร้อมกับเจริญสติปัฏฐาน 4 และ ดูจิตแบบแฟบ ๆ ไปด้วย
ถ้ามีปัญญาพอที่จะทำได้นะ ( บ่ แน่ใจตัวเองอ่ะ แหะ ๆ)


พูดจิง ๆ นะ ไม่ได้ล้อเล่น
อาจเป็นเพราะ ป้านู๋บี ซาบซึ้งกับ สโลแกน

อดข้าวดอกหนาชีวาวาย
ไม่ตายดอก เพราะอดเสน่หา ก็ได้มั้ง

ดังนั้น ป้านู๋บีจึงคิดว่าตัวเอง
ทนกับเวทนาทางกายได้น้อยกว่าเวทนาทางใจอ่ะ

เพราะ ถ้าเหยียบกับระเบิด
มันก็อาจจะขาขาดเป็นอีด้วน ถาวร
เดินจงกรม รอบโรงบาล ไม่ได้ อ่ะ
แถมที่สำคัญถ้าพิการ หนัก
ต้องเป็น อัมพฤกษ์อัมพาต
ก็เป็นภาระของคนที่เรารักไปตลอดชาติ ด้วย



ดังนั้น ให้ผู้ชายเป็นฝูงข่มขืนดีกว่า อ่ะ
เพราะคิดว่า การเจริญสติปฏิฐาน 4 ที่ป้านู๋บีเคยทำ ๆ มา
คงช่วยให้ป้าโยนศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงที่แบกไว้บนหัวได้ง่ายขึ้นมั้ง
แต่ก็ยัง ละ ตัวกูขากู บ่ ได้ จ้า ยังอยากขยับตีน
เดินจงกรมแบบสะดวกสบาย ไปนาน ๆ แหะ ๆ



แต่ก็นั่นแหล่ะนะ
เวลาสู้รบในสนามชีวิต
เราเลือก สภาวะแวดล้อม
แฟคเตอร์ภายนอกเอง บ่ ได้ หรอกเนอะ

ว่า เราจะ เป็น เนื้อหุ้มเหล็ก
หรือเป็นเป็นโมบิลสูทแบบ เหล็กหุ้มเนื้อ
หรือเอาแบบท่านกวนอู ให้หมอขูดเนื้อเน่า
ติดกระดูกแบบสดๆไม่ใช้ยาเสร็จแล้วก็ออกศึก
กรรมนิยามมันจัดสรรตามที่ควรจะเป็นเสมอแหล่ะ

แต่ก็ขึ้นอยู่กับเราอ่ะ ว่า
จะเลือก ตอบสนองต่อ สิ่งเร้าภายนอกแบบไหน
วาง ใจ ให้เป็น มันก็ไม่ทุกข์ อ่ะ
ดังนั้น การฝึกสติปัฏฐาน 4 คือ หนทางที่ดี อีกอย่างหนึ่ง
ในการฝึกทักษะ ในการรับมือกับเรื่องนี้

ไม่ต้องเลือกว่า จะ เนื้อหุ้มเหล็ก หรือ เหล็กหุ้มเนื้อ
จะถูกข่มขืน หรือ เหยียบกับระเบิด จะเป็นการดีกว่ามั้ง
ประมาณว่า อะไร เข้ามา กูก็มีปัญญา วางมันลงด้ายยยยยย
อะไรประมาณเนี๊ยะ ( ป้านู๋บีก็ยังทำไม่ได้หรอกจ้าแต่กำลังพยามหัดอยู่ อิอิ )

อืม...วันนี้เอาประเด็นถูกข่มขืนกับเหยียบกับระเบิด นี้ ไปถาม พี่ที่ทำงานด้วย
โดยปุจฉา ถามว่า พี่ ทายสิ นู๋จะเลือกอะไร
พี่แกตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ

ว่า อย่างป้านู๋บีเลือก ถูกข่มขืนนนนนน

ฟังแร้ว ขำก้าก เรยอ่ะ พี่แกรู้ใจป้านูบีเจง ๆ
สมแร้วที่เป็น โยมอุปฐาก ประจำตัว ป้านู๋บี
( คนนี้แหล่ะ ที่เอา 7 เดือนทะลุธรรม มาให้อ่าน อิอิ )



แต่ ก็คิดแล้วน่าขำ เนอะ ถ้าเปลี่ยน คำถาม เป็น

" ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้ชายของคุณไปนอนกับผู้หญิงอื่นเป็นโขยง
หรือ เต็มใจส่งเขาไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "

คำตอบ ส่วนใหญ่จะเปลี่ยนไปไหมหว่า ตลกดีว่ะ เหอ ๆ




ว่าแต่ จริงอ๊ะ หญิงที่คู่ควรกับไอ้แสบหลานป้า
ควรเป็นสาวมั่นมากปัญญา เหยอออ
แหม ? น่าเสียดายที่ ป้า บ่ มี หลานสาว
ไม่งั้นป้าจะยกให้แร้วมัน ว่ะ
เพราะ โครโมโซมคนตะกูลป้า นั้น
ล้วนแล้วแต่มาดมั่นมากปัญญา ทั้งน้านนน


ไอ้ครั้นป้านู๋บีจะเสียสละตัวเอง
ช่วยพาไอ้หลานเวงออกจากปลักควาย กลายเป็นราชสีห์
ก็ไม่ไหวว่ะ ป้ายังมีติดภาระกิจฝึกกระเตงตัวเองออกจากห้วงทุกข์
และ เลี้ยงดูเด็ก ๆ ในฮาเร็ม อยู่จ้า
ดังนั้นให้มัน หาทาง ตะเกียกตะกาย
เป็น ราชสีห์ด้วยตัวเองจะดีกว่าว่ะ
ช่วยมันมากเกินไป เด๋ว มันจะเป็นง่อยชูคออยู่ในปลักว่ะ เหอ ๆ

อืม.... ป้า นู๋ขวัญ ตามไปอ่านใน ลิงค์
ที่ป้านู๋บีตามไปเชคบิล
กับ ไอ้พวกปากหอยปากปู
ที่มันแซว เรื่อง ยาน ๆ ด้วยเหยอออนี่
แถม แกะรอยเก่งชะมัด แฮะ หูตาเป็นสีบปะรด เรยวุ้ย อิอิ

แต่สิ่งมีชีวิตที่ ว่ายมาป้วนเปี้ยนในจักรวาลของป้านู๋บีบีเนี่ย
ม่ายใช่ไอ้เข้หรอกจ้า แค่ มดตะนอยต่อยไม่เจ็บ แค่นั้นเอ๊งงงงง
แต่ ไอ้หมอนั่น บ่ ใช่ เจ้าชายหิมะแห่งจักรวาลพังจิต หรอกจ้า
(ขอแก้ข่าว นิดส์นึง เด๋ว ผู้ชาย เขาจะ เสื่อมเสีย 555 )


มันบอกว่า มันเป็น

เมฆบ้า เมฆาหมื่นลี้ ล่องลอยแปรรูป ล้านลักษณ์
ไปมาอิสระ คว้าจับก็กลับหาย เกิดเป็นสายฝนประโลมโลก อ่ะ อิอิ



มันขอเป็นเด็กนอกฮาเร็มป้าด้วยว่า
แบบว่า

"ผมดูลีลาการหยอด ลูกล่อลูกชน สุดจะแพรวพราว หยดติ๋ง
ดึงเด็กแว๊นเข้าฮาเร็มมิใช่น้อย ขอแอบปลื้มป้า อยู่ห่าง ๆ
ไม่กล้าเข้าไกล้ กลัวไฟมันซ็อต แค่นี้ก็ทำให้ผมอดใจไม่ไหว
เป็นคนจำนวนน้อยมากที่ผมคุยด้วย มีไม่กี่คนหรอก
ผมคุยแบบบ้าพลัง ตอบคนโน้น คนนี้ จ๊ะจ๋า แบบป้าไม่เป็น
ชอบคุยกับใคร ก็ เป็นคน ๆ ไป นะ


แถมยังบอกว่า

สาว แถวพังจิต รู้จักมันดี
เพราะมันคือพวกนอกคอก หัวขบถ
เคยทำให้แม่บ้านหรรษา และ ปวดตับมาแล้ว

แหม ๆ อ่านแร้วก็ขำกลิ้งแฮะ
นึกเอ็นดูขึ้นมาตะหงิด ๆ
เรย ยกตำแหน่งหลานนอกไส้ ให้ใช้อีกคน
เฮ้ออออออ ก็ไม่รู้เน๊าะ ว่า ไอ้หมอนี่ มัน
จะทำให้ แรด ทรงเครื่อง อย่างป้านู๋บี
หรรษา และ ปวดตับ ได้จิงไหม
แต่ที่ แหง๋ ๆ ถ้ามัน แอบเข้ามาอ่าน
เรื่องที่ป้าเอามันมาแฉในนี้

มันจะปวดกบาลเพราะป้านู๋บี ไหม หว่า
( โยงลิงค์ส่งหลังไมค์ ไปให้มันแระ ไม่รู้ ป่านนี้ กระอักเลือดตาย หรือยัง เหอ ๆ )

อ้อ แท้งกิ้วนะจ๊ะ สำหรับ กลอนเรื่อง คาน ๆ
กับนิทานชาดก และข่าวแรดชวาหายากที่เอามาฝาก
อ่านแล้ว ขำดีแฮะ ยังนึกถึง คำสอนของอาแปะแก่ ๆ คนนึงที่ พังจิต อ่ะ
แปะเค้า ใจดี หลังไมค์ไป เลคเชอร์สอนป้านู๋บีว่า


" เดินรอบโรงพยาบาลทุกวันอย่างนี้
เดี๋ยวหัวแหลมเปี๊ยบหาแฟนยากนา จาบอกให้
มันต้องหาคนที่สมกันสี่อย่างหนิ สมศรัทธา จาคะ ศีล และปัญญา
หัวแหลมอย่างนู็บัวหาตัวจับยาก

อย่ามีแฟนเลยนะเดี๋ยวอีเซ่อกว่าอีจะพาลเอานะ
อยู่แบบโสดนี่ดีจินๆบอกให้ "


อิอิ ฟังแล้ว เห็นดวงตาธรรมดีอ่ะ
เรยว่า จะป็น แรดทรงเครื่องที่
อยู่คนเดียวอย่างกล้าหาญ
และ ขึ้นคานอย่างมีศักดิ์ศรี งี้แหล่ะ อิอิ


อืม...นี่ป้านู๋บีก็ หลังไมค์ส่งเทียบเชิญทั่นผู้เฒ่า
มาช่วย รุมกินโต๊ะ ไอ้ฟาย แถวนี้ เหมือนกัน
เด๋วสักพัก คง ควงไม้ตะพด มาแร้วมั้ง 5555



นี่ ๆ อันนี้ก็สำนวนลิเก๊ ลิเก
อันนี้ สำบัดสำนวน อีนังอ้าดปั๋วเก่าของป้านู๋บี อ่ะ
มันเม้นท์อ่อยป้าไว้ใน ฮิฟิ

--------------------------------------------------

17 ต.ค. 2552, 18:12 น.
ถึงอดีตภริยาที่เคารพ
เนื่องด้วยกระผม พบทางสว่างแล้วในตอนนี้
จึงได้หันไปติดเกมส์เฟสบุคแทน
อาจห่างหายจากการติดต่อซักพักหนึ่ง

ถ้าอดีตภริยาที่เคารพคิดถึงเป็นอย่างมาก
กรุณาติดต่อทาง mail นะจ๊ะ

สุดท้ายนี้ หวังว่า อดีตภริยาคงมีความสุขกับเด็กๆในฮาเร็ม

ส่วนอดีตซะมีที่พบทางรอดแล้ว จะขอใช้ชีวิตที่เหลืออย่างต่อไปทดแทนอดีตที่ผ่านมานะจ๊ะ จุ๊บๆ

------------------------------------------------

นี่ ๆ ป้านู๋ขวัญ ลองวิเคราะห์ ไอ้ปั๋วเก่าของป้า ให้ทีจิ
ว่า มันยังอาลัยร้ากกกก ป้านู๋บี อยู่ป่ะ
เด๋วครึ้ม ๆ ป้านู๋บีจะได้ ไปจุดถ่านไฟเก่ากะมัน เหอ ๆ

----------------------------------------------
นิสัยโคตรไอ้เข้ที่บ้านป้านะ มันก็มีดีอยู่เรื่องนึง คือเมียข้าใครห้ามแตะ
ถ้าใครแตะ กูเอาถึงตาย มันแปลงร่างเป็นฮัคตัวเขียวๆได้ ถ้าหน้ามืดได้ที่ อย่างโจทย์ที่ปุจฉาอะ
ถ้าเป็นโคตรไอ้เข้นะ มันคงให้ป้าอยู่เฉยๆ เด๋วมันจัดการคนออกโจย์เอง แบบว่าเขาชอบคิดนอกกรอบ


-------------------------------------------

อะโหย โคตรไอ้เข้อย่างปั๋ว อีหนูนี่ บ้าดีเดือดพิลึก
โหด มันส์ ฮา และ ดู สยอง ไงก็ ไม่รู้ เหอ ๆ
งี้ ถ้าน้องจูนโตขึ้นปั๋วคงเปลี่ยนจากหวงเมีย
มาเป็น หวงลูกแทนแหง๋ ๆ
( ระวังจะตกกระป๋องกลายเป็น หมาหัวเน่า เน้ออีน้องงง อิอิ)


แต่ อ่าน ๆ ที่ อีน้องเอา อีปั๋ว มานินทา เนี่ย
ป้านู๋บี รู้สึกว่า ปั๋วอีนู๋ มันมีนิสัยคล้ายป้านู๋บีหลาย ๆ อย่างเรยแฮะ
มิน่า ป้านู๋ขวัญ ถึงเม้าส์แตกกะ ป้านู๋บีได้ทนทานนนนน 5555



นี่ ๆ ไว้ครึ้ม ๆ ลองเอา ประเด็นเฉพาะกิจ เรื่อง
ข่มขืน กะ เหยียบกับระเบิด ไป ประเหลาะ ถามอีปั๋วนู๋ดูดิ
ป้าอยากรู้จังเรยง่ะ ว่า อีนู๋จะมีทายใจปั๋ว ได้แม่นอย่างกะมี เจโตฯ จิงป่ะ อิอิ





พูดถึงชีวิตคู่นะ ถ้าไม่มีฝันร่วมกัน หรือเป้าหมายชีวิตร่วมกัน ก็ไม่รู้จะมีคู่ไปทำไม
สู้เอาตัวรอดหนีไปจากสังสารวัฏดีฝ่า มีแต่ทุกข์ รอวันที่จะทุกข์
มีแต่สุขอมทุกข์ เหนื่อยยากไม่มีที่สิ้นสุดเลยเนอะ
---------------------------------

อันนี้ มันก็แล้วแต่ กรรมจัดสรร เอ๊ย บุพเพ อาละวาดมั้ง 5555
ไม่งั้น ป้านู๋ขวัญจะหน้ามืด จนยอมบินเข้าไปอยู่ในกรงทองของ โคตรไอ้เข้ เร๊อะ อิอิ
ป้านู๋บี ชอบคำพูดประโยคนี้ น้าาาาาา


ถ้าคุณแต่งงาน เพราะต้องการเพื่อน คุณเลี้ยงหมาดีกว่า
( เมื่อ สิบปีก่อนยังเคยเอา ประโยคนี้ ไปตั้งกาทู้ในพันติ๊ปเรย อิอิ )

ไอ้แสบหลานร้ากกกกกก

รู้สึกว่า ประเด็นเฉพาะกิจ ที่ป้าตั้ง
จะช่วยให้เอ็งหายเซ็งได้เหมือนกัน แฮะ
ฝอยจนน้ำลายแตกฟองเรยวุ้ย หลานตู เหอ ๆ




" ถ้าเลือกได้ คุณจะเลือกส่งผู้หญิงของคุณไปนอนกับผู้ชายอื่นเป็นโขยง
หรือ เต็มใจส่งเธอไปเหยียบกับระเบิดมากกว่ากันล่ะ ? "
.................
ไม่เลือกฮับ แล้วแต่เธอ
ถ้าต้องเลือกจริงๆ ผมก็เลือกจะกอดเธอไว้
แล้วให้เธอตัดสินใจ
ผมให้ได้แค่ชี้ดีเสียที่แตกต่างกัน
แล้วแต่ว่าเธอจะให้น้ำหนักข้างไหนมากกว่า
แต่ไม่ว่าเธอเลือกข้างไหน ผมก็พร้อมจะกอดเธอไว้
ถ้าเธอยอม

ต้องถามผู้หญิงแหละ คิดอย่างไร






อะโหย ตอบได้ฉลาดสมกับเป็น หลานป้าบี เรยว่ะ
เอ็งนี่ แต่งนิยายในฮาเร็มแข่งกะป้า ได้เรยนะเนี่ย
( แต่ คงเฉือนป้า ไม่ลง หรอกนะ คารี้คารม มัน ผิดกันว่ะ อิอิ)

อืม....แค่ก็พูดได้เข้าท่าดี นิ
( ถึงเวลาจิง ๆ จะทำได้หรือเป่า ไม่รู้เน๊าะ แง่บ ๆ )



ผมให้ได้แค่ชี้ดีเสียที่แตกต่างกัน
แล้วแต่ว่าเธอจะให้น้ำหนักข้างไหนมากกว่า ?
-----------------------------------------
ไหน ลองชี้ดีเสียที่แตกต่างกัน
ของ การถูกข่มขืน และ การ เหยียบกับระเบิด ในสายตาของเอ็ง
ให้ฟังมั่งจิ ถูกข่มขืน ดีกับคุณ แต่ เสีย หน้าผม ช่ายป่ะ ?
เหยียบกับระเบิด ดีกับผม แต่ เสียขาคุณ ช่ายป่ะ อิอิ




แล้วถ้าเธอ บอกว่า
พี่แสบจ๋าาาาาา นู๋เลือกที่จะวิ่งแก้ผ้าไปนอนกับผู้ชายทั้งฝูง จ้าาาาาา
ยี้ ไม่เอาแย้วววว อ้อมกอดเหี่ยว ๆ ของพี่อ่ะ
อย่ามัวเสียเวลามานั่งกอดกันเป็นเด็ก ๆ เยยยยค่า
พี่เอาเวลาไปซื้อ ดูเร็กซ์ กะ โพสตินอร์ มาเตรียมไว้ให้นู๋จะดีกว่า อ่ะ
นู๋ฟัดกับผู้ชายทั้งขโยงเสร็จ จะได้ ไม่ติดเอดส์ แล้วท้องโย้ ไงคะคุณพี่ขาาาา


นี่ ๆ เจองี้ พี่แสบของนู๋ จะใจดีไปซื้อให้ ไหมค้าาาาา แง๊บ ๆ

แล้ว ปรัชญา " อือ กูรักของกู "
นี่ก็เข้าทีนะ คล้าย ๆ คำพูด
ในนิยายโปรเจคเจ็ดชั่วโคตร ของป้า เรยว่ะ
ก็ไอ้เรื่องที่มีทั้ง เกย์ ทั้งนักข่าว
จนป้าต้องไปอ่านตำรา เรื่องเพศที่ 3 นั่นแหล่ะ
มีโอกาสจะเอามาเปิดเป็น ประเด็น ให้ถกนะ อิอิ

เมื่อ สิบกว่าปีก่อน ป้าก็เคย ตั้งกาทู้
เพื่อหาข้อมูล เขียนนิยายไว้อ่ะ

ชื่อ กาทู้ ถ้าผู้หญิงที่คุณรัก ขอคุณแต่งงาน
โดยที่เธอ ไม่ได้รักคุณเลย คุณจะทำยังไง ?

เจ้าพี่ชายนอกไส้ของป้า ก็เคยไปแจมในกาทู้นี้นะ
โหย นึกถึงแล้ว ขำกลิ้ง ว่ะ ไอ้พี่เวงมันตอบได้กวนจิงๆ อิอิ


และ สิ่ง หนึ่ง ที่ ป้า อยากจะเตือน เอ็ง ไว้ คือ
ไอ้ปัดยา " อือ กูรักของกู " เนี่ย ไงก็ใช้อย่างระวังนะเว๊ย

เพราะ บ่อเกิดของ เจ้ามานะ
มันก็มาจาก คำว่า ตัวกู ของกู เนี่ย แหล่ะ
ทั้ง กูร้ากกกของกู
ตราบเท่าที่เค้าปกป้องหัวใจของผม
ครอบครัวของกู กูทิ้งม่ายด้ายยยย ฯลฯ
ไงก็หาจุดยืนที่สมดุลของส้นตี่น ให้ได้นะเอ็ง



ตั้งแต่ หลวมตัวไปอ่านนิยายประโลมโลกในบล็อคของเอ็งเนี่ย
ป้ารู้สึกว่า เอ็งนี่มันช่างขยันผูกปมให้ชีวิตจริ๊งจริง ไอ้ท้าวแสนปมเอ๊ย
ขมวดอยู่ได้ ไม่เบื่อหรือไงฟะ อีรุงตุงนังเรยยย
เลิกทำตัวเป็นหินชนวนที่แข็งแต่เปราะ
แล้ว หัดทำตัวเป็นหินแกรนิตที่ทั้งแข็งทั้งแกร่งซะมั่งนะเอ็ง


เอ้า เอามาฝาก
กาทู้ป้านู๋ขวัญเค้า (ป้านู๋บีช่วยโปรโมทจ้า อิอิ)
//board.palungjit.com/f4/มานะเกิดเพราะปริยัติ-205184-9.html

รุ่นน้องเคยบอกว่า ข้อเสียของคนแฟร์ๆ
ก็คือถ้าทำให้เริ่มรู้สึกไม่จริงใจ
ก็จะเริ่มมองและกลายเป็นคนละเอียด
ชนิดจุบจิบไปได้หมดเลย ซึ่งผมกำลังเข้าสู่จุดนั้น
-----------------------------------------
อันนี้ รุ่นป้า ขอบอกหลานอย่างเอ็ง ว่า
มันเป็น ข้อเสียของคนวิตกจริต
ที่คาดหวังกับชิวิตมากเกินไปตะหากว่ะ
พอเคยถูกทำให้เจ็บ มันก็เลยหวาดระแวง
ไม่ใช่ ข้อเสียของคนแฟร์ หรอกจ้า


คนแฟร์ จิง ๆ มันต้องใจนักเลง
หมูไปไก่มา เมื่อซื้อเนื้อไก่ได้แร้ว
หัวใจไก่จะบินไปอยู่ไหน ก็ต้องทำใจ บอกว่า
กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ เว๊ย
ใช้เงินซื้อกับ ใช้ใจซื้อ มันต่างกันยังไง
เอ็งก็ดูใน เสน่หาเงินตรา แหล่ะกัน


แต่ป้า ว่า เอ็งดู สูตรเสน่หา ดีกว่า อ่ะ
พี่เคนธีเดช ทั้ง เอ๊าะ และ น่าหม่ำ เอ๊ย น่าร้ากกก
กว่า อีตาสันติสุข แยะ ( แก่โคตร )
และที่สำคัญ เอ็งจะเรียนรู้ทักษะการบริหารเสน่ห์ ด้วยว่ะ


แหม ? เห็น ยัย อลิน ทีไร
ป้าเหมือนเห็นตัวเอง ทู๊กที
ไอ้ผู้กำป้าฟ้องเรียกค่าลิขสิทธิ์ ดีไหมเนี่ย เหอ ๆ


แล้วไอ้เรื่องชนะใจคนเนี่ย
มันก็เป็น พรสวรรค์ ประจำตัวของป้านู๋บี เรยจ้า
พูดแร้วจาหาว่าคุย ทั้ง ผู้หญิง ผู้ชาย กระเทย เกย์
ล้วนแร้วแต่ เคยเอ่ยปากเจรจา
ว่า ชอบ ป้านู๋บีมาแร้ว ทั้งน้านนน

ขนาดไม่เคยเจอหน้า กัน ป้าก็กล่อมจนเคลิ้ม
ให้หลวมตัวเข้ามาเป็นแฟนคลับ ได้เลยว่ะ
นี่ไงเอาหลักฐานมาอวด อิอิ

//my.thaimail.com/mywebboard/readmess.php3?user=kitisako&idroom=1&idforum=752&login=&keygen=&nick=


บอกแร้ว ตำแหน่ง เจ้าแม่ฮาเร็ม เนี่ย ได้มาด้วยฝีมือและคารมล้วน ๆ เว๊ย
แบ่บว่า เทคนิคการบริหารเสน่ห์ แพรวพราว ว่ะ
ลูกเล็กเด็กแดง ติดกันงอมแงม 555
อืม....แต่ ป้านู๋บี คงสอนให้นู๋แสบ เป็น วิทยาทาน ไม่ได้หรอกนะ
เพราะ ของงี้ มันเป็น ฟามสามารถ เฉพาะบุคคล ว่ะ
เลียนแบบกันไม่ได้ อิอิ

เออ ไหน ๆ ป้าก็เปิดประเด็นเฉพาะกิจ นี้ขึ้นมาแระ
ป้า เอาไปตั้ง เป็นกาทู้โหวตแบบดูเร็กซ์โพล ที่โต๊ะสาดหนาดีกว่าแฮะ
ตั้งกระทู้ ให้ หลานชายคนโปรดทั้งที มันก็ต้อง เอิกเกริก กันหน่อยว่ะ
เอ็งจะได้ เร้าใจจนหายเซ็ง และ ป้าก็จะได้หายเฉาปากด้วย เหอ ๆ
ไม่ได้แกว่งปากหาเท้าที่ถิ่นเก่า มาหลายวันแระ อิอิ

อ่ะ ทั่น สมาชิก ทุกท่าน ตามไปทัศนา ได้ที่


//www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8615191/Y8615191.html

อ้อ ถ้า กาทู้นี้ ถูกป๋าวรพจน์ที่ร้ากกก เจี๋ยนอมยิ้มอีกหน
เอ็งต้องรับผิดชอบ เป็น ร่างทรงให้ป้าเหมือนเดิมนะเว๊ย ไอ้หลานร้ากกกก เหอ ๆ

บ๊าย บาย ไปล่ะ มัวแต่ฝอยจนติดลมอีกแระ ตูเอ้อออ

ติ๊กต่อกๆๆๆๆๆๆๆ

"ไม่รู้จะชนะใจเด็กดื้อนั่นยังไงหรอก
ไม่แนะนำหน่อยเหรอ งิงิ ทำบุญน่า แง่บๆ"

"อ้อลืมบอกไปอ่ะป้าๆ
เวลาคนที่จริงใจนะ
มันจุกแค่คอ ไม่ค่อยอยากพูดอะไร
แต่คนเล่นๆ ปุ๊งปิ๊งๆ เนี่ย
เล่นได้เล่นดี
แล้วพวกนี้ก็ติดดีจัง แง่บๆ"

ตอบแบบนักดูจิต เลยนะ
เวลาเจอคนที่จริงใจด้วย... อะ อามรมณ์ร๊ากกกก มันครอบงำจิตใจ จนซื่อบื้อ ทำไรไม่เป็น ที่เคยมีสติปัญญา ก็กลายเป็นคนโง่ ที่เคยคารมพลิ้วไหว สะเด็ดสะเด่า ก็กลายเป็นติดอ่าง ซะละมั้งกลายเป็น คนโง่ ซื่อบื้อ ตาบอดหูหนวก ทำไรไม่ถูก เนี่ย ถ้าเด็กมันมีอารมณ์ร๊ากร่วมเหมือนท่านนะ มันคงเห็นว่าท่านน่ารักน่าเอ็นดูไปโม๊ด ทำไรก็ถูกใจไปโม๊ด แต่ถ้าเด็กมันเหนือชั้นกว่า มันมองท่านทะลุ มันก็หลอกใช้ความรู้สึกหลงรัก หรือสงสาร มาเป็นประโยชน์แทน แต่ถ้าเด็กมันไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยแค่รู้ว่าเป็นที่พึ่งให้มันได้ชั่วครั้งชั่วคราว มันก็มาเป็นครั้งเป็นคราว เดือดร้อนเมื่อไรก็มา เห็นเป็นพี่ เป็นป๋า ไป มันก็ขอเงินค่าขนมมั่ง มาปรึกษาชีวิตบัดซบมั่ง ในใจมันเห็นประโยชน์ของท่านได้เพียงเท่านี้ อะ

ดังนั้น ก่อนจะทำอะไรลงไป ลองเปลี่ยนสันดานจากป๋าผู้ใจบุญ ที่คอยมาให้อาหารนกในสวนสาธารณะ มาหัดเป็นนักส่องนก ดูซักตั้ง ดูว่าในชีวิตจริงๆของนกนั้นมันต้องการอะไรบ้าง แล้วดูตัวเองด้วย ที่ชอบมาดูนก เนี่ย เพราะสงสารนก เพราะรักนก เพราะสนองอัตตาตัวเอง หรือเพราะอยากช่วยให้นกมีความสุขจริงๆ แล้วจะพบทางเองแหละมั้ง

อื่นๆ เห็นด้วยกับป้านู๋บีทุกประการ ของบางอย่างเลียนแบบกันไม่ได้ เรื่องเดียวกัน แต่คำตอบที่ถูกของแต่ละคนมันอาจไม่เหมือนกัน เพราะปัจจัยเรื่องของใจคนและสิ่งแวดล้อมมันต่างกัน...นะ

อย่างเคสของป้าเนี่ย....เล่าให้ฟังก่ได้ว่าโคตรไอ้เข้มันเอาชนะใจป้าได้ไง

ยกที่1....ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก...จริงๆป้าก็เด็กดื้อเหมือนกันนะไม่เคยอยากมีปั๋ว กะจะอยู่บนคานตลอดชีพ กะว่าเบื้องปลายชีวิต จะบวชชี หาเงินนอนเป็นทุนได้ ก็ไปอยู่ป่าแทนแระ แต่บังเอิญช่วงชีวิตหนึ่ง ต้องไปรู้จักโคตรไอ้เข้ เนี่ย แร้วดันมาปิ๊งเราเรื่องกตัญญูมั้ง กะอยากเอาชนะเราว่าเราไม่สนใจผู้ชาย ตอนแรกๆก็มาฟอร์มเพื่อน มีของชอบมาล่อ ตอนนั้นบ้าเกมคอม อยู่พวกเกมคอมมาน วอร์คราฟ สมัยนั้นยังไม่มีออนไลน์ มีแต่ออฟไลน์ มันต้องสะสมกัน แร้วโคตรไอ้เข้ เนี่ย มีเกมเพรียบ เพราะฟามโลภอยากได้ของ เลยไปอี๋อ๋อ กะมัน พอขอแฟนก็ดันโอเคเพราะอยากได้ของ ไม่ได้อยากได้คน กะว่าพอเขาเบื่อก็เลิกเองแหละ เพราะเราก็ไม่ได้สวย ปากจัด นิสัยก็งี่เง่าเยอะ มีดีอย่างเดียว เล่นเกมเก่งกะเถียงเก่ง เหอๆ.... ดวลเกมแล้ว ชนะทุกที(ไม่รู้เป็นแผนด้วยไหม แบบว่าแกล้งแพ้ให้เราตายใจ เหอๆ) ทีนี้พอถูกขอแต่งงาน เราก็จะถอนตัว....หูย...ลูกระเบิดลง ชีวิตบัดซบ มีแต่เรื่องเขาเอาจริง...ง่ะ เกิดมาไม่เคยเจอ...คนเอาจริง เดือดร้อนไปถึงพ่อแม่....จนเราเหนื่อยหน่ายชีวิตแระ หนีไม่ออก ก็สู้..วะ แต่งก็ได้ กะว่ายายแม่มดออกโรงทุกวัน ขี้คร้านจะเอาไปปล่อยทิ้ง ยกนี้ จบเพราะถูกตื๊อ...จนยอมแพ้แต่ใจไม่แพ้...เหอๆ นิสัยไม่ดีนะเนี่ย อาฆาตพยาบาท เห็นชีวิตเป็นของเล่น เลยต้องจบชีวิตในมือเขา...ฮิฮิ

ยก2. ยายแม่มดอาละวาด....แบบอาริยขัดขืน เขาชอบอะไร ก็จะให้ไม่เต็มที่ ให้แบบฝืนๆ ก็คนมันไม่ชอบ...ง่ะ เจ็บก็เจ็บ...ผู้หญิงอะ...ถ้าใจไม่มีให้นะ...ร่างกายมันไม่เล่นด้วย ไม่รู้คนอื่นเป็นไหม หรือว่ามีป้าคนเดียวที่เป็นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เขาก็ไม่โกรธป้านะ ให้แค่ไหนเขาก็รับแค่นั้น ส่วนเรื่องอื่นๆในชีวิตประจำวัน ก็ทำหน้าที่แม่บ้านหาข้าวให้กิน ปรนนิบัติไป งั้นๆ ไม่ได้มีใจให้เท่าไร พอเก็บกดไปนานๆไปมันก็ระเบิด ทะเลาะกันทีนึง ป้าก็จะหนีอย่างเดียว เคยหนีไปดูหนังลอร์ดออฟเดอะลิ้งภาคจบคนเดียว แกโกรธมาก หนังเรื่องนี้แกชอบด้วย แล้วแกก็ไม่ยอมดูภาคนี้เลย ซื้อมาให้ดูที่บ้าน ก็ไม่ยอมดู เราก็เลยรู้สึกผิดนิดๆ ว่าเราทำเกินไปไหม ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาไม่เคยทำร้ายเราเลยนะ โกรธแค่ไหนก็ไม่ทำ ถ้าระงับไม่ได้ เขาก็ทำร้ายตัวเองแทน ถ้าคนอื่นมาทำร้ายเรา เขาจะออกหน้าปกป้องเราเสมอ อันนี้ก็ความดีของเขาเหมือนกัน แบบว่าถ้าไปตีหัวใครแล้วหนีเข้าบ้านแอบบหลังเขาอะ ปลอดภัยแน่นอน เขายอมเจ็บแทนเรา อันนี้ก็ซึ้งขึ้นมาอีกหน่อย ว่าเขาไม่ทิ้งเรา พออยู่ไปนานๆ ก็สงสารเขานะ แล้วมันก็เริ่มมองเขาใหม่ ว่าสงสัยเขาจะรักเราจริงมั้ง ก็เลยยอมๆตามใจเขาไปแระ จนมีลูก เนี่ย ลูกมันก็สอนเราเรื่องหน้าที่และความรับผิดชอบ ป้าก็เลยเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้ เพราะมีปั๋วและมีลูก ในชีวิตป้า ปั๋วเขาขอป้าอยู่เรื่องเดียว ห้ามคิดนอกใจ นอกนั้นเขาไม่ว่าอะไร และถ้าเขาจะมีเมียน้อย ถ้าเราไม่อนุญาติ เขาก็ไม่เอา เขาก็จะพูดนิสัยของเขาให้เราฟังเรื่อยๆ เจอนั้นสวย คนนี้นมตูมดี วันนี้เจอสาวเซ็กซี่ถูกสะเป๊ค เห็นแล้วมีอารมณ์ แต่ไม่จีบหรอก ถ้าเราไม่อนุญาติ ก็ว่าไป เหอๆ แต่ถ้ามาพูดแบบนี้ แปลว่าต้องการให้เราต้องช่วยเขาเยอะๆหน่อย ให้เขาอิ่มๆ จะได้ไม่ทุกข์ เหอๆ สรุปว่า ตอนนี้เข้าใจอกเขาอกเรา มากขึ้น รู้ว่าเขาจริงใจกับเราจริงๆ คงจะเลี้ยงดูปกป้องเราได้ แล้วกำลังใจเขาหนักแน่นกว่าเรา อย่างไรเขาไม่ยอมเลิก เราก็มีลูก มันก็ไปบวชไม่ได้ ก็ต้องยอมรับความจริงตามสภาพ ทำหน้าทีไปให้ดีที่สุด สุดท้ายก็เลยยอมติดคุก แล้วหันเข้าหาธรรมะ จะได้ไม่เผลอเป็นแม่มดอีก หาวิธีอยู่กับโลกให้ได้ แบบทุกข์น้อยๆ หรือไม่ทุกข์ได้เลยยิ่งดี ก็เรียกว่า ป้าก็แพ้ความจริงใจของเขาเหมือนกันนะ

เรื่องความจริงใจ น่ะ ไม่ใช่แค่เรารับรู้อย่างเดียวนะ มันมีสัญชาติดิบๆ ในตัวเราอีกมิติหนึ่ง ที่ควบคุมไม่ได้ ไอ้ตัวนั้นน่ะ ถ้ามันเปิดใจรับอะไรแล้ว มันฝังแน่นในวิญญาณ แล้วแสดงออกเป็นธรรมชาติของตัวเราอีกที เหมือนความรักมันบังคับให้รักไม่ได้ แต่ถ้ามันรักแล้ว มันก็รักเลย ไม่มีเหตุผล มันเป็นของแปลกไม่เจอกับตัว ก็ไม่รู้หรอกว่ามีของแบบนี้ด้วย การจะควบคุมมันทำไม่ได้ มีแต่ต้องเจริญสติ เพื่อรู้ให้เท่าทันมัน จะได้ไม่ถูกครอบงำจนหลงแล้วทำอะไรผิดๆ นอกลู่นอกทาง จนไปทำร้ายคนอื่น หวงของ กลายเป็น ของกูเท่านั้น ป้าไม่อยากหวงสามีไว้คนเดียว ก็เลยต้องพยายามมีสติให้เยอะๆ ยิ่งรู้ว่าดันไปรักเขาเข้าให้แล้ว เนี่ยยิ่งต้องระวังตัวเอง จะได้ไม่ทุกข์ใจเอง คนที่มีรักนะ มันหน้ามืดง่ายๆ ป้าไม่ชอบหน้ามืด...ง่ะ เลยต้องหาทางงัดออก...เหอๆ แต่ก็นะ ถ้างัดไม่ออก ก็ต้องยอมรับความจริง มีสติรู้ทันโมหะ ของตัวเข้าไว้ จนกว่าจะถึงวันหลุดพ้น โน่นแหละ ตอนนี้ก็ รอคุณสามีเขาอยู่ เพราะเขาก็ตั้งใจเรื่องธรรมเยอะ แต่เขาใจใหญ่กว่าเรา ก็ต้องรออนุโมทนาบุญของเขา ...ง่ะ

สรุปว่า....วิธีชนะเด็กดื้ออย่างป้า คือต้องแสดงความจริงใจให้เห็นกันถึงก้นบึ้งของจิตใจ เลยนะ ถ้าใจมันเปิดออกมารับรู้ ก็จะชนะใจซึ่งกันและกันได้ แต่วิธีของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน ของปั๋วป้า มันกำลังเยอะ เลยต้องยอมแพ้ เพราะถ้ายังไม่ยอม จะยับเยินไม่เลิกรา เบื่อแล้ว...ง่ะ อยากจบ ก็เลยต้องยอมเล่นกับเขาด้วย ไม่งั้นเรื่องมันจบไม่ได้ เราก็ไปไหนไม่ได้...ง่ะ เรื่องแมวจับหนู ก็มีแค่นี้ ลองพินาดูแล้วกันนะ ไม่รู้จะพอเป็นไอเดียให้ได้ไหม คนต่างกันวิธีเอาชนะใจมันก็ต่างกัน ถ้าวาสนามันต้องกัน ก็ไม่แคล้วคลาดกันหรอกมั้ง

ถึงป้านู๋บี
เรื่องไอ้มดตะนอย อะ

มันบอกว่า มันเป็น

เมฆบ้า เมฆาหมื่นลี้ ล่องลอยแปรรูป ล้านลักษณ์
ไปมาอิสระ คว้าจับก็กลับหาย เกิดเป็นสายฝนประโลมโลก อ่ะ อิอิ

แถมยังบอกว่า

สาว แถวพังจิต รู้จักมันดี
เพราะมันคือพวกนอกคอก หัวขบถ
เคยทำให้แม่บ้านหรรษา และ ปวดตับมาแล้ว

เนี๊ยนะ...สาวขวัญ นึกไม่ออกเลย ว่าเป็นใคร
พวกที่โดนแบนเป็น กิจวัตร ก็มี คุณบรัชที่มีหลายไอดี เช่น บางสะพาน และอื่นๆอีกมากมาย ก็ไม่น่าจะใช่ จะว่าเป็นคุณใบไม้นอกกำมือ ก็ไม่น่าจะใช่ เพราะไม่น่าจะมีสติมาเขียนคำตลกๆ ได้ขนาดนี้ นึกไม่ออก...ง่ะ สงสัยจะอยู่คนละวงโคจร หรือว่าไม่ได้สนใจหนุ่มๆ สนใจแต่เรื่องเถียงหัวชนฝา จะเอาชนะคนอื่นอย่างเดียว (เมื่อก่อนอะนะ เด๋วนี้เพลาๆลงเยอะแระ แหะ แหะ)

ก็ดูท่าทีมันต่อไปแระกัน แต่สำนวนตลกดีมีปัญญาอยู่มากโข ยิ่งเป็นพวกขบถเนี่ย น่าสนใจเหอๆ (แต่ห้ามให้ปั๋วรู้เด็ดขาด ฮิฮิ)

17 ต.ค. 2552, 18:12 น.
ถึงอดีตภริยาที่เคารพ
เนื่องด้วยกระผม พบทางสว่างแล้วในตอนนี้
จึงได้หันไปติดเกมส์เฟสบุคแทน
อาจห่างหายจากการติดต่อซักพักหนึ่ง

ถ้าอดีตภริยาที่เคารพคิดถึงเป็นอย่างมาก
กรุณาติดต่อทาง mail นะจ๊ะ

สุดท้ายนี้ หวังว่า อดีตภริยาคงมีความสุขกับเด็กๆในฮาเร็ม

ส่วนอดีตซะมีที่พบทางรอดแล้ว จะขอใช้ชีวิตที่เหลืออย่างต่อไปทดแทนอดีตที่ผ่านมานะจ๊ะ จุ๊บๆ

------------------------------------------------

นี่ ๆ ป้านู๋ขวัญ ลองวิเคราะห์ ไอ้ปั๋วเก่าของป้า ให้ทีจิ
ว่า มันยังอาลัยร้ากกกก ป้านู๋บี อยู่ป่ะ
เด๋วครึ้ม ๆ ป้านู๋บีจะได้ ไปจุดถ่านไฟเก่ากะมัน เหอ ๆ

ตอบว่านะ มันกลัวว่านู๋บีจะหามันไม่เจอ อะดิ แบบนี้ เจ๊ฟันธง ว่า มันเจอองุ่นเปรี้ยวแล้ว กินไม่ได้ กินไม่เป็น เลยต้องบอก เจ้าองุ่นเปรี้ยว ว่า ฉันไปกินแตงโมหวานๆ ดีฝ่า องุ่นเปรี้ยวเป็นไหนๆ....แบบว่า มีถ่านคุโชนอยู่เต็มเตา แต่เอาฝามาปิดเตาไว้ เพื่อบอกเรา ว่า เตาข้าไม่มีไฟแล้วนะเฟ้ย แต่เราสัมผัสความร้อนได้...ง่ะ ยังระอุไม่เลิก นี่ถ้านู๋บีตามไปเปิดเตามันนะ มันคงกระหยิ่ม ยิ้มอยู่ในใจ ฮิฮิ คนที่ตัดใจได้จริงๆนะ ถ้าเป็นเจ๊นะ จะไปแบบไม่ทิ้งรอย ถ้ารักและคิดถึงจริง ก็แกะลอบฃยเอาเองดิ ไม่มีฝีมือก็ไม่ต้องมาให้เห็นหน้า... ถ้าไม่มาแล้วก็ดี ห่างๆไปมันก็มีอย่างอื่นมาแทนที่ได้เอง

----------------------------
อะโหย โคตรไอ้เข้อย่างปั๋ว อีหนูนี่ บ้าดีเดือดพิลึก
โหด มันส์ ฮา และ ดู สยอง ไงก็ ไม่รู้ เหอ ๆ
งี้ ถ้าน้องจูนโตขึ้นปั๋วคงเปลี่ยนจากหวงเมีย
มาเป็น หวงลูกแทนแหง๋ ๆ
( ระวังจะตกกระป๋องกลายเป็น หมาหัวเน่า เน้ออีน้องงง อิอิ)

ฮิฮิ....โคตรไอ้เข้เนี่ย...มันกลัวการมีลูกสาวมากมาย เพราะก่อกรรม กับสาวๆ ไว้เยอะ กลัวกรรมจะไปตกกะลูกสาว มันทำใจไม่ได้ ถ้าลูกสาวจะมีนิสัยแบบมัน เหอๆ... เลยต้องแก้เคล็ดขัดยอก ยกให้เป็นลูกสาวพี่สะใภ้ไปแล้ว มันเห็นหน้าลูกสาว เหมือนมีเข็มแทงใจ ....เฮ้อ ไม่เข้าใจเขาเลย มันบอกว่า ถ้าลูกสาวทำตัวเจ้าชู้เหลวแหลก ท้องก่อนแต่ง มันจะไม่เอาไว้เลยนะ มันกลัวควบคุมอารมณ์ไม่ได้ แล้วไม่ให้อภัยลูกด้วย...ถ้าทำอย่างนั้น น่ากลัวใจ... ชิบ ก็เลยต้องให้พี่สะใภ้อบรมบ่มนิสัย เพราะถ้าเป็นเจ๊เลี้ยงตามใจลูกเนี่ย ลูกมันอาจเสียคนก็ได้ ลูกชายก็ไม่เท่าไรมันไม่สึกหรอ เขาว่างั้น... ชีวิตรันทดเล็กๆ สงสารลูกแต่ไม่รู้จะทำไง แต่เขาไปอยู่ทางโน้น เขาก็รักทางโน้นนะ เด็กเนี่ยใครรักใครเลี้ยงเขาใครจริงใจกับเขา เขาก็รักตอบคนนั้นเหมือนกัน เขารักพี่ชายเจ๊ มากกว่าพ่อเขาอีก ก็เป็นไปตามกรรม แหละเนอะ

------
เรื่องปุจฉา....จะลองไปถามความเห็นมาให้นะ ได้ความแล้วจะมาบอก
----

ถึงท่านประทาน ฝ่าย แง่บๆ
เกือบลืมไปเพิ่งนึกได้อีกประเด็นนึง คิดว่าอาจมีประโยชน์

อ้างนึงคำพูดท่านแง่บๆ นะ

ไม่เลือกฮับ แล้วแต่เธอ
ถ้าต้องเลือกจริงๆ ผมก็เลือกจะกอดเธอไว้
แล้วให้เธอตัดสินใจ
ผมให้ได้แค่ชี้ดีเสียที่แตกต่างกัน
แล้วแต่ว่าเธอจะให้น้ำหนักข้างไหนมากกว่า
แต่ไม่ว่าเธอเลือกข้างไหน ผมก็พร้อมจะกอดเธอไว้
ถ้าเธอยอม

ต้องถามผู้หญิงแหละ คิดอย่างไร

ถ้ามีนิสัยแบบนี้ ต้องหาเมียที่มีปัญญามากๆหน่อยนะ
เพราะถ้าได้เมียโง่ คิดไม่เป็น ไร้สติปัญญา
การตัดสินใจของเธอ มันจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพของ
ตัวเธอเอง เพราะมักจะตัดสินใจทำให้เกิดผลร้ายตามมา

จะให้ผู้หญิงตัดสินใจเรื่องไหน ต้องประเมินและวิเคราะห์
สติปัญญาของเธอก่อน ด้วยใจที่เป็นกลางด้วยนะ ห้ามเข้า
ข้างเธอและตัวท่านเอง ว่ามีสติปัญญาพอจะตัดสินใจเรื่อง
ไหนได้บ้าง แฮ่ๆ

ยังไม่จบ ฮิฮิ

การที่คนเราได้ข้อมูลครบมูลครบถ้วนแล้ว ใช่ว่าจะตัดสินใจได้ถูกนะ เพราะปัญญาส่วนตัวถ้ามืดบอด มันก็ช่วยตัวเองไม่ได้ ก็อาจเลือกข้อมูลที่ผิด มาประกอบการตัดสินใจ

ทางที่ดี หากเล็งเป้าหมายล๊อคสาวคนไหนไว้แล้ว หมายมั่นปั้นมือจะลองดูกับคนนี้ซักตั้ง ก็ต้องเผื่อเวลา อบรมสาวเจ้าให้พัฒนา สติปัญญา ขึ้นมาด้วย ก็จะช่วยให้พัฒนาการดีขึ้น แล้วเธอก็จะสามารถตัดสินใจได้เท่าท่า เรื่อยๆ

อืม....แค่ก็พูดได้เข้าท่าดี นิ
( ถึงเวลาจิง ๆ จะทำได้หรือเป่า ไม่รู้เน๊าะ แง่บ ๆ )
ผมให้ได้แค่ชี้ดีเสียที่แตกต่างกัน
แล้วแต่ว่าเธอจะให้น้ำหนักข้างไหนมากกว่า ?

ไหน ลองชี้ดีเสียที่แตกต่างกัน
ของ การถูกข่มขืน และ การ เหยียบกับระเบิด ในสายตาของเอ็ง
ให้ฟังมั่งจิ ถูกข่มขืน ดีกับคุณ แต่ เสีย หน้าผม ช่ายป่ะ ?
เหยียบกับระเบิด ดีกับผม แต่ เสียขาคุณ ช่ายป่ะ อิอิ
...........................................
แหะๆ มันเป็นคำถามที่ตอบไปแร้วอ่ะ
จะให้ตอบตรงๆ ไปทำไมนิ เอิ๊กๆ นิสัยผุ้หญิงกันจริงๆ แง่บๆ
ถ้าในสถานะการณ์จริง ก็ไม่ให้ไปทั้งคู่นั่นแหละ แง่บๆ
แล้วถึงยังไงชีวิตก็สำคัญ
กับระเบิดมันไม่ได้สร้างมาหวังผลแค่ตัดแขนขาซะเมื่อไหร่
ตาย....นะครับป้าๆ
คำถามจึงเหมือนว่า "แฟนมีชู้ กับแฟนตาย เลือกทางไหน"
เพียงแต่นิสัยผุ้หญิงถ้าไปบอกว่าไปทางไหน
เธอก็จะตอบเหมือนกันว่า ไม่รัก ไม่หว่งใย
ไม่เข้าใจ และอีกหลายหลาก
เพราะคำตอบเธอเหมือนกันคือ ผิดหวัง
ดังนั้นไอ้เรื่องเสียตัวให้ใครเนี่ยผมกลัวอย่างเดียว
กลัวจะไปติดใจแบบป้าบีว่าง่ะ
ไอ้เรื่องเซ็กส์เนี่ยผู้ชายชอบมาโม้แข่งกันว่า
ฟันคนนั้นคนนี้มาแล้ว มีเมียสามสี่คนแล้ว
แต่ผมมักตอบง่ายๆว่า
ไอ้ที่มีอยู่น๊ะให้เค้าเสร็จได้ทุกครั้งก่อนเหอะ ค่อยคุย
เหมือนที่ผมชอบถามว่า
ถ้าผมไปมีอะไรกับใครๆ ลูกออกมาลูกใคร.... ก็ลูกผม
แต่ถ้าผู้หญิงไปมีอะไรกับใครๆ ลูกออกมา จากพ่อคนไหน
มันฟังดูเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัวของผุ้ชาย เพราะผู้ฟังเป็นหญิง
เลยไม่ได้ฟังอีกประโยคในหัวผู้ชายว่า
หากผมอยากมีลูกกับคุณจริงๆ ผมจะทำอย่างไรไม่ให้คุณไปมีกับคนอื่น
ผูกตัวแบบวัวควายก็ทำได้
แต่เลี้ยงควายให้อิ่มอยู่ดีกินดีไม่ไปไหนมันสบายกว่า
รู้ว่าลำบากหรืออาจจะไม่มีเลย
แต่ผมเป็นคนขี้เกียจ ผมเลยขี้เกียจไปเหนื่อยภายหลังด้วยเช่นกัน
นั่นคือแง่มุมของเรื่องบนเตียง และความแตกต่างทางเพศ
ผู้ชายเป็นเพศที่มักจะมองไปที่เป้า ขณะที่ผุ้หญิงจะมองรายละเอียด
จะฟังข้างใดข้างหนึ่งอย่างเดียวไม่ได้ มันต้องมีทั้งสองอย่างนั่นแหละ แง่บๆ
คนคบกันขาดความเชื่อใจก็เป็นอันจบ
....
ค่อยต่อเนาะ ที่เหลือ แง่บๆ

เฮ่อ.......
ป้าเวปวดตา แหะๆๆ
ประเด็นที่กำลังถกกัน....
ให้ผู้หญิงไปโดน ขย่ม
กับให้ ไปตาย เลือกอย่างไหน
เอ๊.....ป้าเว ไม่ใช่ผู้ชายนี่หว่า?
จะตอบไงดีละ
แต่ถ้าเว เป็นผู้ชายนะ
ไม่ให้ไปทั้งสองอย่างแระ จะยึดคำที่ว่า ของของกู กูไม่ให้ใครหรอก
ฮาฮาฮา
แต่นะ ถ้าต้องเลือกจริงๆ พี่ยอมให้น้องโดนขย่มหลายคน เพราะถึงยังไงน้องก็ยังมีลมหายใจอยู่
แต่หากน้องตายไป พี่ก็คงเศร้าใจ
อะไรเถือกนั้นแระ
แต่ในกรณีป้านุ๋ขวัญ ตอบตรงๆนะ ถ้าปั๋วป้านู๋ขวัญเลือกแบบนั้นก็ไม่ผิด เพราะเท่าที่เจอๆมา ปั๋วทุกคนอยากได้ของใหม่ๆกันทั้งน๊าน
ปั๋วบ้างคนจะเอาเมียส่งกลับให้พ่อตาแม่ยายยังมี
นับประสาอะไรส่งเมียไปตาย....นั้นละของชอบนักแล
ทางที่ดี ปล่อยๆวางๆ
แค่ทำให้ใจเราเป็นคนเต็มคน ในวันนี้ยังอยาก
เฮ่อ....
หากเรามองทุกอย่างให้เป็นเรื่องเป็นไป
เราก็จะรุ้ว่าจริงๆแล้ว มันมีเหตุและผล จาก การกระทำของมัน

แง้ ! กาทู้ต้องเลือก โดนข่มขืนกะ เหยียบกับระเบิด
โดน แก้งค์สามลิง สอยไปแระ

แถม ป้านู๋บี โดนยึดอมยิ้ม อีกแล้วว่ะ


อ่ะ งั้น โคลนิ่ง ให้อ่าน ที่

//board.palungjit.com/f181/นี่-ๆ-เหล่านักปฏิบัติ-จ๋าาา-ช่วยวิสัชนา-ตอบ-นู๋บี-ทีซิ-ว่า-ขรัวตาจะตีไหมค้าาาาาาาา-209696-11.html#post2691792

แระกัน

ป้านู๋เวจ๋าาาาาาา
แท้งกิ้ว ที่ เข้ามาร่วม สังฆกรรม เอ๊ย ปฏิบัติภารกิจ
เชือด ควาย ให้ มด ดู เหอ ๆ




หากเรามองทุกอย่างให้เป็นเรื่องเป็นไป
เราก็จะรุ้ว่าจริงๆแล้ว
มันมีเหตุและผล จาก การกระทำของมัน
----------------------------


เห็นด้วยจ้า อิทัปปัจจัยตาาาาา
สิ่งโน้นเกิด สิ่งนี้จึงเกิด
มันก็เป็นเช่นนี้ เอง
ตถตาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
สาธุ๊ สาธุ

ดูอย่างป้านู๋บี จิ ทำกรรมดี อารายก็ไม่รู้
มีแต่หนุมนิสัยดี ๆ เข้ามาให้เลือกตั้งมากมายก่ายกอง
ว้า ไม่พูดดีกว่า เด๋ว หลานชายนอกไส้มันจะอิจฉาป้าว่ะ เหอ ๆ

ไอ้นู๋แสบหลานร้ากกกกก

------------------------------
ไอ้เรื่องเซ็กส์เนี่ยผู้ชายชอบมาโม้แข่งกันว่า
ฟันคนนั้นคนนี้มาแล้ว มีเมียสามสี่คนแล้ว
แต่ผมมักตอบง่ายๆว่า
ไอ้ที่มีอยู่น๊ะให้เค้าเสร็จได้ทุกครั้งก่อนเหอะ ค่อยคุย
-------------------------

อย่างนั้น เด็ก ๆ ว่ะ

ป้าว่า ทำให้สาวเจ้าประทับใจเราได้
โดยที่ ไม่ต้องติดใจเรื่องเสียว ตอนมีเซ็กส์
แร้วค่อยคุยจะเวิร์กกว่าว่ะ ไอ้นู๋ เอิ๊ก ๆ


นี่ ๆ พูดแร้วจะหาว่า คุย
เคยมี สาว ๆ อย่างน้อย สองคน
ที่เอ่ยปากบอกว่ารักป้า โดย ไม่ต้องมีเรื่องเสียวมาเอี่ยวว่ะ
( นี่ไม่นับที่มี กระเทย กะ ผู้ชาย มาบอกชอบนะ 55555 )
อันนี้ พูดจริ๊ง จริง ถือศีล อยู่ว่ะ
ป้าโกหกไม่ได้ หรอกจ้า 5555







เหมือนที่ผมชอบถามว่า
ถ้าผมไปมีอะไรกับใครๆ ลูกออกมาลูกใคร.... ก็ลูกผม
แต่ถ้าผู้หญิงไปมีอะไรกับใครๆ ลูกออกมา จากพ่อคนไหน
----------------------------

อันนี้ ป้าจะตอบให้นะจ๊ะ ไอ้หลานร้ากกกก

ถ้าผู้หญิงไปมีอะไรกับใครๆ
ลูกก็ออกมา จากผู้ชายที่เขาหมายตา...
คิดเอามาทำพันธุ์ เอ๊ย ทำพ่อของลูก ไงจ๊ะ แง่บ ๆ


ขำ ๆ นะ ตอนมีข่าว น้องแหม่ม คัทลียาท้องก่อนแต่ง
ป้า ตอบแบบฟันธง ไปเรยยย ว่า

" สำหรับผู้หญิงอย่างป้า
ถ้าจะต้องท้องก่อนแต่ง
มีอยู่สาเหตุเดียว คือ ...ต้องการจับผู้ชาย ว่ะ "
( เรียนเภสัชแร้วท้องไม่มีพ่อน่ะ มันขายขี้หน้า อาจารย์ ว่ะ เหอ ๆ )


แร้วงิ ผู้ชายเป็นเพศที่มักจะมองไปที่เป้า
ขณะที่ผุ้หญิงจะมองรายละเอียด จิงอ่ะ
แหม ? เวลาดูรูปสลักของ เดวิด
ป้าก็ชอบคิดแต่จะมองไปที่ เป้า เหมือนกันอ่ะ เหอ ๆ

ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาา

ไอ้มดตะนอยต่อยไม่เจ็บ
หลานชายคนใหม่ นอกฮาเร็มของป้านู๋บีน่ะ
มัน บ่ ช่าย คนหัวรุนแรง หรอกจ้า
มัน ขี้อายจะตายยย ยังบอกป้า เรยว่า


โอ๊ะ โอ เกิด 12 ตุลาคม นี่ ราศรีธาตุลม เปาปุ้นจิ้น ( ตุลย์ )
แต่ลมคนละแบบกับ สาวแบกหม้อ ( กุมภ์ ) กับ คนสองร่าง ( เมถุน )
ผม ลมแบบ เมถุน ล่ะป้า
-------------------------------------------
ป้านู้บี น่ะ ต้องผ่านโลก โลกีย์เข้มมากกว่าผมแน่เลย
เห็นตั้งชมรม กอดคานไว้อย่าให้หงอย ในบล๊อกพันติ๊บ
ผมได้ช่วย เพิ่มเรทติ้ง ให้ป้าแล้ว ผมเขียนชื่มชมป้า
บอกประกาศต่อชาวโลก และ มนุษย์ต่างดาว
ว่า ผมรู้สึกยังไงกับป้า เขียนไว้สองเว็บ ฮิ ฮิ ฮิ
ใส่ลิ้งในฮาเร็ม ให้ด้วยเลย




ตอนแรกผมเขิลไม่กล้าเขียนมาหา
ผมอายด้วยล่ะป้าเอ้ยยยยยยยยยย ตอนนี้ผมหายแล้ว
เขียนให้อ่านเลย ล่ะ แต่จะไม่สน แล้วล่ะ
ว่าจะตอบผมหรือไม่ เดอะเลทเทอร์ ของผม

---------------------------------------



ป้านู๋ขวัญ ว่า หลานลูกมด น่าดูเอ็น เอ๊ย น่า เอ็นดูดีป่ะ อิอิ
แต่ถ้า ไอ้หมอนี่มาอ่าน คงโล่งใจพิลึกแฮะ
ที่ ผู้หญิงปัญญาดี อย่างป้านู๋ขวัญ แกะ รอยไม่ถูก
ขนาดป้านู๋บีทิ้งภาพปริศนาธรรม ซะหญ่ายเบ้อเร่อ ขนาดน้านนนน 555


หลานลูกมด มัน บ่ช่าย พวกเด็กดื้อ ของป้าวีฯ หรอกจ้า
เด็กคนนี้น่ะ ป๋าวีฯ และ เหล่าผู้ดูแลเวบ ทั่นปลื้มมากกกกกก อิอิ
ยังเคยเห็นแว๊บ ๆ ว่า ป้านู๋ขวัญ ก๊อปข้อฟามของมัน
ไปโพสแจกชาวบ้านเรยอ่ะ ( มะช่าย อีตา บรัช น้า เหอ ๆ)


ส่วน เรื่อง อีนังอ้าด ปั๋วเก่า ป้านู๋บีอ่ะ
เด๋วว่าง ๆ จะเอามันมาเมาส์ ให้ฟัง
มันนี่แหล่ะ ที่เคยสร้างตำนาน
" การมีผัวโดยไม่ทันรู้ตัว ของคุณบัวผ่อง " กะป้านู๋บี อ่ะ


รับรองอ่านแล้ว ขำก้าก ไม่ลำบากลูกตา
แบบเวลานั่งอ่าน นิยายประโลมโลก ของทั่นประธาน หร็อก เอิ๊ก ๆ

นี่ ๆ จำได้ว่า ตอนป้านู๋บี hurt
กับไอ้หนุ่มธรรมมะธรรมโมคนนึงนะ
ป้านู๋บี ก็ร้องไห้แง ๆ ไป เม้นในฮิฟิ หาอีนังอ้าดปั๋วเก่าอ่ะ
ป้าบอกมันว่า

-----------------------------------
นี่แหน่ะ พ่อปั๋วเก่าาาาาา

รู้ก็รู้ว่าช้าน กะลัง hurt ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แกยังไม่มาปลอบใจช้านเลย

งี้น่าปลดประจำการนะเนี่ย

( เขี่ยออกจากฮาเร็มดีไหมหว่า อิอิ )


เออ จะบอกว่า ช้านไม่แน่จริง เว๊ย

เลยไม่กล้าเอารูปไอ้หมอนั่นมาให้แกดู

เอาเป็นว่า แกก็ดูเวลา พี่โดม ปกรณ์ลัม โพสท่า ดิ


หมอนั่นมันก็โพสท่าได้เจ๋งประมาณนั้นแหล่ะ

ไม่งั้นช้านจะ hurt ขนาดนี้เร๊อะแก

คิดแล้วก็เสียดาย

ผู้ชายที่มันธรรมมะธรรมโม ถือศีล 5 แล้ว นั่งสมาธิก่อนนอนเนี่ย

มันไม่ได้จะหาง่าย ๆ หรอกนะเฮ้อ

( สงสัย ชาติก่อนหมอนี่มันจะ ทำบุญมาดีว่ะ เลยรอดเงื้อมมือชั้นไปได้ หุหุ )

ไงว่าง ๆ แกก็เอา แหวนเพชรเจ็ดกะรัต มาปลอบใจเมียเก่าหน่อยดิ

ช้านกะลัง hurt ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ( จริ๊ง จริง...)

ไงก็ขอบใจนะยะนังอ้าด ที่ยังมาดำดูดี เมียเก่า อย่างช้าน

อย่างน้อยอ่านเม้นแกแล้ว ก็หาย hurt นิดหน่อย

( ประมาณว่า ไม่ว่าจะ hurt ไง ก็ยังมี แกเป็น "ของตาย" ของช้าน ไง้ 555 )

ปล.

รูปหน้าไฟสว์ อ่ะ เปลี่ยนเหอะ แก

หน้าแกมันแอ๊บแบ้ว และ หวานเกินไปว่ะ

เด๋วชาวบ้านจะเข้าใจผิดว่า ช้านมี ปั๋วเก่า เป็นกระเทย แค๊ก ๆ






รู้ป่ะ ปั๋วเก่าที่ร้ากกกกก มันปลอบป้านู๋บีว่า ไง
มันซ้ำเติม ป้านู๋บี แบบเนี๊ยะ


---------------------------------
20 ม.ค. 2552, 17:08 น.
น้องส้มจ๋า

ฉันไม่เข้าใจเลยว่าแกจะเฮิร์ทไปถึงไหน

ฉันคิดว่าแกทำใจเรื่องคานทองนิเวศได้แล้วนะ

แต่ก็อย่างว่า

เรารู้จักกันมานาน

ฉันรู้ว่าแกเป็นคนดันทุรัง

แต่เวลาจะดันทุรังเรื่องอะไร

ก็คิดถึงความเป็นไปได้บ้างนะจ๊ะ

สุดท้ายนี้

อยากบอกว่า

ฉันเป็นห่วงแกจากใจจริงนะ

ส่วนแหวนนะ

รอไปอีกซักพักนะจ๊ะ

ตอนนี้ไปเม้นรูปให้ฉัน (ดีๆหน่อยนะ) ก่อนละกัน

ฉันรอแกมาเชยชมนานละ

อิอิ อ่านเม้นมันแร้ว ขำก้าก hurt ต่อไม่ลงเรยอ่ะ
จะว่าไป นอกจาก น้อง ดอ. แร้ววววว
ตอนป้า hurt เพราะไอ้หนุ่มศีล 5 เนี่ย
ก็ได้ อีนังปั๋วเก่านี่แหล่ะ ที่คอยปลอบใจ
เรย hurt ได้ ไม่เต็ม เม็ดเต็มด้วย
( หลานแสบ จะเอาวิธีของป้า ไปประยุกต์ ใช้ก็ได้นะจ๊ะ อิอิ )






อืม.... เข้าใจแร้ว นะว่า
ทำไม ป้านู๋ขวัญ ถึงชอบบ่นว่ากัวใจผู้ชาย
เพราะงี้นี่เองงงงงงงงงง 5555


เฮ้ออออออ เคราะห์ดีที่ป้านู๋บี
อ่อยผู้ชายอย่างถูกวิธี อ่ะ
เรยไม่ต้องไปตกแร้วเสน่ห์โคตรไอ้เข้ที่ไหน
แบบป้านู๋ขวัญ หุหุ

อืม.... เข้าใจแร้ว นะว่า
ทำไม ป้านู๋ขวัญ ถึงชอบบ่นว่ากัวใจผู้ชาย
เพราะงี้นี่เองงงงงงงงงง 5555


เฮ้ออออออ เคราะห์ดีที่ป้านู๋บี
อ่อยผู้ชายอย่างถูกวิธี อ่ะ
เรยไม่ต้องไปตกแร้วเสน่ห์โคตรไอ้เข้ที่ไหน
แบบป้านู๋ขวัญ หุหุ


อ้อ แต่ตำนานร้กเกมส์ออฟไลน์
กับยุทธการ เอาเกมส์เข้าล่อ
ของโคตไอ้เข้นี่ โรแมนติกจังอ่ะ
ยื้ม ไปเป็น พล็อตนิยาย ได้ป่ะ อิอิ


อืม...จิง ๆ สมัย อยู่มหาลัย
ก็ เคยคิดพล็อตนิยาย
ประมาณ รักทรหด แบบนี้ เหมือนกันนะ


ฝ่ายหญิงไม่รักฝ่ายชายเล๊ยยยย
แต่จำใจ ต้อง ขอผู้ชายแต่งงาน
เพราะฟามรับผิดชอบบางอย่าง

แถมยังบอกฝ่ายชาย อีกว่า

" นายรู้ไหม การที่เราจะรักใครสักคน
มันหมายถึงเราสามารถทุ่มเททั้งชีวิตจิตใจ
ทำทุกอย่างให้เขาได้โดยไม่มีเงื่อนไข
แม้จะต้องไปตายแทน ก็พร้อมที่จะตายแทนได้


แต่ในโลกนี้ ยังไม่มีผู้ชายคนไหน
ที่ทำให้เราตาบอดซะจนยอมโง่ตายแทน มันได้

และถ้า เราจำเป็นต้องเลือกที่จะรักผู้ชายสักคน
เราสัญญาว่า นายจะเป็นผู้ชายคนแรก ที่เราจะมองหา "

เอาล่ะ เรียน ทั่น มาชิก ทุกทั่น
อิฉัน ขอนุญาต เปิด ประเด็น อภิปราย ด้วย ยติ นี้

ถ้าคุณเป็น ฝ่ายชายในนิยาย ของอิฉัน
คุณจะทำอย่างไร โอเค ไม่โอเค แต่ง ไม่แต่ง ?
เมื่อ ฝ่ายหญิง ขอคุณแต่งาน
แถม บอกคุณ แบบข้อฟาม ข้างบนล่ะ

ปอลิง
ถามไว้เป็นข้อมูล
ประกอบการเขียนนิยายเจ้าค่ะ แหะ ๆ

บ๊ายบาย ไปไปดู ครูกุ๊ก จิง ๆ แระ อิอิ

ฮืออๆ ๆ ๆ .... กร้ากกกกกกกกก....

(ร้องไห้เพราะต้องเป็นม้าใช้ต่อไป แทนที่จะได้เป็นม้าฮ่ออร่อยๆ
หัวเราะแล้วพูดว่า.... กรูว่า แว้วววววววว
ประทัดน่ะ แว่บเดียวยังไม่เห็นแสง แง่บๆ)

แหม่ป้านู๋บีเรื่องเซ็กส์เนี่ยเค้าวิจัยมาว่า
เมื่อถึงจุดสุดยอดร่างกายจะหลั่งสาร
ออกซี่ทิงนองนอยอะไรเนี่ยแหละ
เพื่อสานความสัมพันธํ์
และจากประสพการณ์ชีวิตที่เคยมีแฟนเอาแต่ใจตัวแม่
แหะๆ ..จะโวยกด โวยกด... พอเธอเสร็จแระทีนี้ถามให้ตาย
ก็ไม่มีไรว่าแระ เริ่มฟังเหตุผลกันเป็นแระ แง่บๆ
พวกผุ้ชายเลยมักเอาเรื่องจริงพวกนี้มาพูดเล่นกัน
เพียงแต่เราจะไม่พูดถึงแฟนคนปัจจุบันของเราเท่านั้นเอง
เพราะจริงๆแล้วทั้งหมดที่ทำก็เพียงเพื่อ
ให้ส่งผลไปถึงอีกสิ่งที่ป้าพูดถึงนะแหละ แง่บๆ

อย่างกรณีป้านู๋ขวัญก็เป็นปรกติที่จะขัดขืนน่ะ เป็นทุกคนแหละครับ
แต่พอเริ่มชิน ก็จะเริ่มสบาย เป็นไปโดยกลไกปรกติของร่างกาย
(เพราะเพศหญิงเป็นเพศที่มีแนวโน้มจะต่อต้านสิ่งแปลกๆ ใหม่ๆ)
เพียงแต่นั่นแหละมันต่างกันทางเพศ
อย่างง่ายๆก็ ฝ่ายหญิงมักอยากคุยหนุงหนิง ก่อนมีไรกัน
แต่ชายนะอยากปิ๊ดๆ แล้วค่อยนอนกอดกันคุยกัน
แต่ถ้าตามใจทั้งสองฝ่าย คงได้แต่นอนคุยกันอย่างเดียวทั้งคืน
เพราะพอหญิงเริ่มมีชายก็เริ่มหดแระ อะไรทำนองเนี๊ย แง่บๆ
ผมเคยบอกไว้ว่า
งานศิลปะที่เกือบสูงสุดในโลกคือ อาหาร
เพราะใช้ประสาทสัมผัสครบทั้งหมด
แต่มีที่สูงกว่าอาหารอยุ่อีกอย่างนึง
ก็คือเซ้กส์เนี่ยแหละ

.....
เรื่องเด็กดื้อตอนนี้ก็ทำใจแล้วหละครับ
อารมณ์รักนั่นนะ มักมีโมหะมาเกาะด้วย
เพราะเนื้อของรักมันไม่มีเกินพรหมวิหาร4
เลยอดไม่ได้ที่จะอยากกก อยากก อยู่ใกล้ๆ
ก็ปุถุชนอะเนาะ ละได้หมดก็ไม่ใช่แระ
วูปวาบกันบ้างเอิ๊กๆ
............

เหอะๆ ถามลอยๆ ไม่มีเหตุการณ์ปลากรอบจะตอบไงดี
เอ้าสมมุติถ้าผมเป็นผู้ชายในนิยายผมคงจะตอบว่า
"อือ มีไรในใจ รึมีปัญหาอะไรรึเปล่าเนี่ย คุยกันได้นะอย่าคิดสั้นๆเลย"แง่บๆ

แน่นอนข้อนึงคือผมไม่แต่งกับคนไม่รัก
และอีกข้อคือผมไม่รักใครโดยไร้ศักดิ์ศรี
(หล่อเลือกได้เจงๆนะกรูนิ แง่บๆ)

เอาคำตอบของโคตรไอ้เข้ มาให้นู๋บี แระ

พอถามปุ๊บ อีมองหน้าแปลกๆ แล้วบอกว่า ไม่มีสาเหตุต้องตอบ แถมบอกว่า ถ้าเป็นคุณนาย ต้องเลือกยอมถูกข่มขืนแน่เลย ...ใช่ไหม ป้าเลยต้องรีบบอกว่า ชั้นเลือกเหยียบกับระเบิด ตะหาก อีบอกว่าไม่เชื่อหรอก ผู้หญิงไว้ใจไม่ได้ แถมบอกต่ออีกว่า ให้เลิกคบกะคนตั้งคำถามด้วย โทดฐานชอบคิดหมกมุ่น และบอกว่าคนถามต้องเลือกถูกข่มขืนแน่นอน เหอๆ จบข่าว

แถมยังโดนอบรมต่ออีกนะ บอกว่าสมัยนี้มีพวกแปลกๆนิยมสวิงกิ้งแบบเซ็กหมู่อะ ให้ระวังตัวถ้าเจอให้เลิกคบไปเลย แล้วมีต่ออีก บอกว่าเมื่อวันก่อนฝันว่าป้าจะหนีไปหาผู้ชายคนอื่น ไม่สนใจลูก จะออกจากบ้านให้ได้ อีเลยเอาไม้ฟาดหัว ไม้หักแล้วยังไม่สลบ เลยแป้นเทปกะหน่ำอีกที ทีนี้สลบเลย ออกจากบ้านไม่ได้ มาเล่าให้ป้าฟังแบบทำหน้าเฉยๆ ไม่รู้มีเจตนาไร เหอๆ

แหม....ไหนๆก็เอาโจโฉมาขายแระ คุยแบบเปลือยหัวใจ เป็นวิดยาทานละกัน ป้านู๋ขวัญอะเฉยๆ เรื่องเซ็ก เรื่องเสียว มันไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญเลยนะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยไคลแม๊ก แล้วโจโฉอะ อีตั้งใจจะให้ป้าเป็นอย่างนั้นทุกครั้ง แต่ป้ากลับไม่ชอบ จนอีกลุ้มใจ สรรหาสารพัด จะให้เซ็กจัดๆ จนป้าเซ็ง ต้องบอกว่าคนไม่หิวอะ กินหูฉลามพระกะโดดกำแพงมันก็ไม่อร่อย แล้วพอไคลแมกแล้วมันจะหงอยนานหลายวันเลยนะ มาจ่งมาจับนี่ มือมันปัดทิ้งแบบออโต้ เลยนะ จนโจโฉ อีบอกว่า จะหวงไว้ให้ใคร แล้วก็ งอลล
จนป้าสำนึกผิดหน่อยๆ บอกว่ามันเป็นเอง..ง่ะ ไม่รู้ตัว ก้เลยต้องมาเจอกัน ที่ทางสายกลาง คิดๆแล้วก็สงสารเหมือนกันนะ ว่าเราเป็นเมียที่ไม่ได้เรื่องเลย ก็ทำได้แค่เนี้ย ฟังเทศน์ดีๆ ยังเกิดปิติ มีฟามสุขกว่าไคลแมก ตั้งแยะ ขอบอก

แป่ว....นึกว่าอีอ้าด เป็นผู้ชายซะอีก นึกว่าไม่ได้แอ้มดวงใจนู๋บี เลย งอล เก็บกระเป๋าหนีจากไป ทิ้งไว้แต่ลายแทง ให้ไปหาถ้ายังคิดฮอด กันอยู่ ซะอีก...แป่ว แป่ว

เรื่องอีตามดแดง เนี่ย ยอมรับว่า จำมะได้ อะ ไม่มีเหลือค้างในฟามทรงจำ ซักกะติ๊ด จำมะได้เรื่องขโมยของชาวบ้านไปก๊อปแปะแจกให้ชาวบ้านเนี่ย อาชีพหลักของป้าสมัยท่องยุทธจักรพังจิต ใหม่ๆ มั่วๆ จำไม่ได้แระ มันเยอะจัด ....อ่า แต่ยอมรับว่า ทำเนียนจนจำไม่ได้จริงๆตามรอยไม่ถูก ยอมแพ้ เหอๆ

เรื่องตำนานเกมออฟไลน์เนี่ย ไม่สงวนลิขสิดนะ
ตามฉะบาย แล้วไม่ต้องมีคำยมให้เจ้าเรื่องนะ ไม่อยากดัง เหอๆ ....กัว เป็นแบบ ไมเคิล

เอ่อ...เกือบลืม ฝากบอกไอ้มดแดงด้วยนะ ว่าเจ๊ อะ ปลื้มแต่ข้อเขียน ส่วนคนเขียนไม่ค่อยได้จำ ไอ้มด เลยรอดตัวไปได้ แต่ยอมรับว่า สำนวน โอเคนะคะ ผ่าน อ่านแล้วขำก๊าก มีเสน่มากมาย ขอบอก

งานศิลปะที่เกือบสูงสุดในโลกคือ อาหาร
เพราะใช้ประสาทสัมผัสครบทั้งหมด
แต่มีที่สูงกว่าอาหารอยุ่อีกอย่างนึง
ก็คือเซ้กส์เนี่ยแหละ

แต่มีที่สูงกว่าเซ็กส์อีกนะ ขอบอก
เรื่องเซ็กส์ กลายเป็นขี้ปะติ๋ว เรย...สิบอกไห่

สาวบางคนบอกว่า ห้องสมุด หล่อกว่าชายงามซะอีก
สาวบางคนบอกว่า เกมส์สำคัญกว่าการมีปั๋ว
สาวบางคนบอกว่า มีหนังสือดีดี สักเล่ม ก็ลืมโลกได้แล้ว
เมื่อใจหลงรักหลงรสในสิ่งไหน สิ่งอื่นล้วนด้อยค่า
ไร้ราคา อยู่ที่ว่าใครมีประสบการณ์ผ่านเจออะไรมาบ้าง
มีความสุขที่สุดที่ยิ่งกว่านี้อีก ถ้าเราไม่หลงในรสความสุข
ที่พบเจอตอนนี้ เราก็จะเดินหน้าเพื่อรู้จักสิ่งที่ยิ่งนี้ ต่อไป
จนถึงที่สุดได้ ไม่หลงติดอยู่ในวังวนที่เรื่องแค่นี้

ถ้าคุณเป็น ฝ่ายชายในนิยาย ของอิฉัน
คุณจะทำอย่างไร โอเค ไม่โอเค แต่ง ไม่แต่ง ?
เมื่อ ฝ่ายหญิง ขอคุณแต่งาน
แถม บอกคุณ แบบข้อฟาม ข้างบนล่ะ

ขอติ๊ต่างว่าเป็นผู้ชายในนิยายนะ
จะดูว่า นางเอกเดือดร้อนไหม ถ้าเราไม่ช่วย
ถ้าเดือนร้อนมากๆ แล้วไม่ได้แต่งกะเรา ทำให้ต้องไป
แต่งกะคนอื่นเนี่ย เค้าจะเสียอนาคตไหม
ถ้าเราว่างๆอยู่นะ ไม่มีไรทำ ไม่ได้มีแควนเป็นตัวตนอยู่
ไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ในการตัดสินใจของเรา
ก็จะช่วยนะ ถือว่า ช่วยให้คนมีอนาคต เหมือนได้สร้างเจดีย์ 8 ชั้น ทำเหมือนเล่นละครกันอะ หรือเล่นจริงก็ได้
เพราะผู้ชายมันไม่สึกหรอ แฮ่ๆ ก็ช่วยๆกันไป
อีกอย่าง คนที่รักคนอื่นได้ จนยอมตายแทนได้เนี่ย
ต้องมีจิตใจดีแน่นอน เป็นของหายาก น่าคบหาสมาคมด้วย

ยังไม่ได้อ่านอะไร แค่มาฝากชื่อไว้ก่อนว่าได้มาเยี่ยมชมครับ

ป้าเวจะไม่แต่งกะคนที่ไม่รัก
ป้าเวจะไม่รักกะคนที่ใครบังคับให้แต่ง
เพราะนั้น ส่อ ให้เห็นว่า
คือ คนที่เดินตาม
อยากได้คนที่เดินเคียง...
สรุป แต่ง หรือ ไม่แต่ง ก็ไร้ความหมาย หากไม่รักและเข้าใจ
ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยมีใครขอแต่ง
แหะๆๆๆๆ

ถ้าสมมุติ เป็น พระเอกในนิยายอ่ะ
นางเอ๊ก มาขอแต่ง
อย่างแรกคิดก่อนเลย
เอ๋....เธอคิดอะไรอยู่ เธอเดือดร้อนอะไรมั้ย เราช่วยไรได้บ้าง ถามความจำเป็นมากน้อยแค่ไหน
ถ้ามากมายลำบากมากก็ช่วย
แต่ไม่แต่งด้วยหรอก...คบแบบเพื่อนไป ต่อไปข้างหน้า ถ้ากระผมหวั่นไหว กระผ้มก็จะแต่ง และเธอก็ต้องร๊ากกระผ้มด้วย....และกระผ้มก็มีใจให้เธอเช่นกัน
อวสาน.........คิกๆๆๆ
ป้านุ๋บีอ่ะ
ป้าเว ไม่ค่อยเข้าใจคำถาม
ไม่มีที่มา เลยไม่รุ้ว่าจะหาที่ไปให้แบบไหนดี??
กระจ่างกว่านี้หน่อยจิค๊าาาาาาาาาา

....

อะแฮ้ม ! เรียนทั่น มาชิก ผู้มีเกือก ทู้กท่านนนนนน

เพื่ออรรถรสในการ ถก
ป้านู๋บีจึงไปคุ้ยกาทู้เก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้ ( ใน พันทิปยุคแรก ๆเมื่อสิบปีก่อน)
มาเป็นเอกสารประกอบการอภิปราย ด้วยจ้าาาา อิอิ

-------------------------------------------

ผู้ชายจะทำอย่างไร ถ้าผู้หญิงที่เขาแอบรัก ขอ เขาแต่งงาน แต่เธอไม่ได้รักเขาเลย ?

สมมุติว่า คุณเป็นผู้ชาย คุณจะทำอย่างไรคะ
ถ้าแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง
แต่ผู้หญิงคนนั้น ให้คุณได้แค่คำว่า เพื่อน

เธอเป็นผู้หญิงเถื่อน ๆ ค่อนข้างขวางโลก
ความคิดความอ่านเหมือนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง
ทำอะไรด้วยสมองมากกว่าหัวใจ

ที่สำคัญเธอเห็นการแต่งงานเป็นเสมือนห่วงผูกคอ
ที่สวยแค่ไหน ก็เป็นได้แค่ห่วงผูกคอ
( สมมุติว่า เธอเป็นแบบนี้ แล้วคุณก็ยังรักเธออ่ะ )


ทว่าด้วยความรับผิดชอบ และ ความรู้สึกผิดบางอย่างที่เธอมีต่อคุณ
เธอจึงขอคุณแต่งงานพร้อมกับบอกว่า

" ถ้าเราพูด ว่าเราขอนายแต่งงานเพราะความรักมันก็คือการโกหก
สำหรับเราการที่จะรักใครสักคนมันหมายถึง
การที่เราสามารถให้เขาได้ทุกอย่างแม้จะต้องตายแทนเขา
และยังไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอที่เราจะเสียสละชีวิตตัวเองให้

แต่สัญญานะ ว่าถ้าจำเป็นต้องรักผู้ชายสักคน
เราจะมองนายเป็นคนแรก "

ถ้าคุณเป็นผู้ชายคนนั้น คุณจะทำอย่างไรคะ
ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณรัก หรือ ปฏิเสธเธอไป

หมายเหตุ:
ขอความเห็นจากทุกทั่นเป็นข้อมูลในการเขียนนิยายนะค่ะ แหะ ๆ

จากคุณ : นู๋บี - [ 18 ธ.ค. 11:25:01]

-------------------------------------------------------------

ปอลิง

อืม....ย้อนกลับไปอ่านกาทู้เก่า ๆ
ที่เคยโพสไว้ที่โต๊ะห้องสมุด
ก็อมยิ้มแฮะ แหม่ ?ตอนโพสกาทู้นี้
ตูช่างบิ้วอารมณ์ ได้ ดราม่าโคตร ๆ

ยังคิดอยู่เล๊ยยยย ว่าถ้าอีน้องขวัญ
มีคารี้คารมประมาณยัยผู้หญิงในกาทู้นี้นะ
น้องนู๋อาจไม่ต้องซวยโดนโคตรไอ้เข้ตามมาล่าตัว
จนต้องกลายเป็น จำเลยร้ากกกกของอีปั๋วอย่าง งี้หรอกเนอะ
เอ? หรืออาจจะถูกโคตรไอ้เข้ หลงเสน่ห์ในฟามจิงใจ
จนกัดไม่ยอมปล่อยมากกว่าเดิม ล่ะหว่า เหอ ๆ


บ๊าย บาย ไปล่ะ
จะรีบไปปฏิบัติภารกิจ จ่ายยาเสน่ห์ให้คนไข้ แย้ววว อิอิ

อ้ออออออออ.........
แล้วจะมาตอบค่ะ
ไปบิ้วอารมณ์ก่อน
ตอนนี้ป้าเว จิตตกเล็กน้อย เลยข้างขึ้นข้างแรม อารมณไม่คงที
แหะๆๆ

ป้านู๋ขวัญ:
แหม่ป้า... ไอ้คำว่าศิลปะที่เลิศก็ไม่ได้แปลว่าเราจะชอบที่สุด
เพียงแต่เราปฏิเสธไม่ได้ว่า เซ็กส์มันใช้ประสาทสัมผัสทั้งหก
ติดเกมส์เอาลิ้นเลียหน้าจอแล้วมันหวานป๊ะล่ะ แง่บๆ
เมื่อเราใช้ครบหมด แถมมีรีแอคชั่นเหมือนเกมส์
พระพุทธเจ้าถึงกับจัดว่า
งูยังเข้าใกล้ได้แต่มาตุคามเพศเนี่ย แหะๆ
เรื่องพวกนี้มันเหมือนกับที่ผมเคยเขียน
เปรียบเทียบกับต้มมะระนั่นแหละครับ
แต่นั่นแหละ เรื่องพวกนี้ลองผมไปสะกิดใจใครเข้า
ผู้ชายบางคนก็จะมาบ่นกันเหรอ
"ไม่ไหวๆ นอนกับท่อนไม้ดีกว่า"
แล้วก็ดิ๊กๆๆๆ ไปหาข้างนอกง่ะ

คนเรามักพูดว่า หน้าที่นั้นทำแบบนี้ หน้าที่นี้ทำแบบนั้น
นั่นความคิดพวกบ้องตัน
คนเราจะทำอะไรได้ดีต้องมาจากแนวคิด
เป็นแม่ต้องคิดอย่างไรมองลูกอย่างไร
เป็นภรรยาต้องคิดอย่างไรตอบสนองและรู้สึกกับสามีอย่างไร
ชีวิตจะได้ไม่ต้องพูดว่า ฉันก็สุขของฉันเธอก็ไปสุขของเธอซิ
ไม่งั้นจะแต่งงานกันทำติ๊งไรจริงมั๊ยครับ ถ้าเราไม่สุขด้วยกัน
เซ็กส์จึงมีส่วนสำคัญอันหนึ่งในชีวิตคู่
ที่แตกต่างจากแค่อยู่กันแบบเพื่อน
แต่เราต้องรู้ขอบเขตและแนวทางที่ถูกต้องที่จะใช้
เพราะถ้าจะหันทางธรรมซะอย่างเดียวสงสัยต้องเลี้ยวเข้าวัด
สละสิ้นเสียแล้วลูกผัวละค๊ะคุณป้า
แต่ตราบเท่าที่เรายังต้องวนเวียนในโลกก็ประคองตัวไว้
ให้สบายๆตรงกลางๆของทั้งสองฝั่ง
ซึ่งนั่นเป็นข้อดีของคนโสดที่ทำอะไรก็ได้ไม่มีราหุลข้างหลัง
เหมือนป้านู๊บีไง คริกๆ

ไอ้สวิงไรนั่นนะ ผมก็เคยมีคนมาปรึกษาป้าลองหาอ่านได้
และจากประสพการณ์ผมก็ตอบว่า มันก็ งั้นๆ
แปลกๆ ใหม่ๆ เดี๊ยวก็เบื่อ
คนสมัยนี้เค้าว่าธรรมชาติเพราะขาดความแยกแยะ
เลยไม่ค่อยได้สัมผสรสชาติของคุณธรรมกันนะครับ
เรื่องพวกนี้ถ้าลึกกว่านี้สงสัยต้องหลังไมค์ไม่งั้นติดเรทแน่ๆ เอิ๊กๆ

X-man : ไม่ช่วยผมหน่อยเหรอครับ แง่บๆ

นู๋เว : ตอบแบบนี้แสดงว่าได้อยุ่เป็นเพื่อนกันอีกนานนน แง่บๆ

ป้านู๋บี : แล้วผู้หญิงไปทำร้ายไรหว่า
รึว่าตอนเช้าตื่นมา ผู้ชายนอนกัดผ้าผ่มน้ำตาร่วงซิกๆ
แล้วผู้หญิงนอนลูบหัว "ตัวเองงง เค้ารับผิดชอบ แง่บๆ"
แล้วผู้ชายก็ตอบ "ความบริสุทธิของค้าวววว แง้งงงงง"

ไอ้แสบ

พล็อตเรื่อง ประมาณหนังเรื่องเพื่อนสนิท
ผู้ชาเกิดอุบัติเหตุยตาบอดเพราะทะลึ่งไปช่วยฝ่ายหญิง
แม่คุณเรยต่อมคุณธรรมะกำเริบ
จะขอรับผิดชอบดูแลด้วยการแต่งงานด้วย

ไง น้ำเน่าคลาสิก ดีป่ะ พล็อตนิยายเจ็ดชั่วโคตรของป้า

บ๊าย บาย ป้าจะไปฉันเพล แย้ววว เอิ๊กส์ ๆ

ป้านู๋บี : แล้วผู้หญิงไปทำร้ายไรหว่า
รึว่าตอนเช้าตื่นมา ผู้ชายนอนกัดผ้าผ่มน้ำตาร่วงซิกๆ
แล้วผู้หญิงนอนลูบหัว "ตัวเองงง เค้ารับผิดชอบ แง่บๆ"
แล้วผู้ชายก็ตอบ "ความบริสุทธิของค้าวววว แง้งงงงง"

ชอบมุขนี้มาเรย...สุดจะขำ

ต่อเรื่องเล่มเกมส์ จริงๆแล้ว ความรู้สึกหลงเพราะติดใจอะไรซักอย่างมันก็ คล้ายๆ ครือกันนะ
ติดใจความสนุกเพลิดเพลินที่ได้จากเกมส์
ติดใจความสนุกเพลิดเพลินที่ได้จากเซ็กส์
ติดใจความสุขที่ได้จากอามรมณ์ปิติ
ติดใจความสุขที่ได้จากการช้อปแหลกในของที่ชอบ
ติดใจความสุขที่ได้เจอหนังสือที่ถูกใจ
ติดใจความสุขที่ได้เจอธรรมะที่ถูกใจ
ติดใจความสุข อยากอยู่ใกล้ๆ คนนี้
ติดใจควมาสุขที่ได้แฟนถูกใจ และอื่นๆอีกมากมาย

คำว่าติดใจเนี่ย มันคือความหลงชนิดหนึ่ง คือพอได้ลองทำอะไรซักอย่าง จนได้ประสบการณ์ทางอารมณ์ที่เป็นความสุขมันก็สุขประเดี๋ยวประด๋าวแหละ ยกตัวอย่าง ไคลแมก มันก็แค่เสี่ยววินาที หรือบางคนอาจจะนานเป็นนาที แล้วก็จบ แต่ที่มันไม่จบคือ ความติดใจในรสนั้น และอยากเสพอีก จนกลายเป็นความรู้สึกต้องการเสพเนืองๆ เห็นแล้วอยาก เหมือนติดสิ่งเสพติด มันเร้าให้เราอยู่เฉยไม่ได้ ต้องลนลานขวนขวายกลับไปทำกิจกรรมนั้นเนืองๆ

อย่างป้าสมัยติดเกมส์ออฟไลน์ พอว่างปั๊บใจมันไปอยู่กับเกมส์นั้น เล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เล่นแล้วเล่นอีก พอชนะแล้วก็เริ่มเล่นใหม่อีก จนกว่าไอ้ความรู้สึกอยากเล่นมันจะหมดไปเอง บางทีก็เล่นเกมส์เดียวเป็นเดือนๆ พอเบื่อแล้วก็จะมองหาเกมส์ใหม่ไปเรื่อยๆ ในสมองไม่มีเรื่องอื่นเรย เหมือนคนบ้า

แล้วอาการเสพติดสุขเนี่ยมันเกิดจากที่สมองหลั่งสารความสุขบางอย่าง เมื่อได้เล่นเกมส์ มันฟิลเดียวกับการติดสุขจากเซ็กส์นั่นแหละ ไม่ใช่ทุกคนจะเสพติดเซ็กซ์ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเสพติดเกมส์ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเสพติดเหล้า หรือเสพติดเรื่องอื่นๆ มันมาจากอาการของจิตอ่อน ขาดสติ ลืมตัว เจอความสุขที่ถูกใจก็หลงติด แต่บางคนที่จิตแข็งมีสติ พวกนี้เสพสุขแล้ว อาการติดใจสุขจะน้อยหรือแทบไม่มี ไม่มีอะไรในโลกจะทำให้ติดใจได้ ก็จะมีแต่ความเป็นอิสระ พ้นจากการผูกพัน

ต้องถามตัวเราเองว่า เราติดใจความสุขในเรื่องอะไรบ้าง ที่ต้องหวนไปหามันเนืองๆ ถ้ามันฟุ้งขึ้นมาในหัวต้องหาทางสนองมันทุกครั้ง นั้นแหละ เราเป็นทาสมันแล้ว แต่ถ้ามันไม่มีอำนาจเหนือเราได้ เราย่อมเป็นอิสระจากมัน และความสงบสันติสุขที่พ้นจากครอบงำของมันได้ นั้นแหละคือความสุขที่แท้จริง แต่น้อยคยที่จะยอมเสียสละความสุขเฉพาะหน้าเพื่อจะพบความสุขที่อยู่เบื้องหลังนั้น ป้าก็ยังสละออกไม่ได้ทุกเรื่อง เพราะมันต้องอาศัยกำลังใจอย่างมากที่จะหักดิบ ไม่รู้จะมีคนเข้าใจที่ป้าพูดมาไหม เรื่องการสละความสุขเฉพาะหน้าเนี่ย หาแนวร่วมยาก

ความรู้สึกที่เราติดใจอะไรซักอย่างเนี่ย บางคนอาจเห็นว่า เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะน่าติดเรย เช่น ติดเกมส์ ติดบอล ติดสาว ติดหนุ่ม ติดรักใครสักคน หรือติดเน็ต

การเข้าใจความรู้สึกของคนที่ติดสุขในเรื่องใดเรื่องหนึ่งมันยากที่จะเข้าใจ ว่าทำไมถึงบ้าได้ขนาดนั้น นอกจากคนที่เคยหลงบ้าแล้วรู้สึกตัวขึ้นมาได้ มันจะขาดตัดฉับความติดใจมันจะหายไปเลย หรือลดระดับลง ไม่ติดใจมากเหมือนเมื่อก่อน ก็จะคล้ายๆแบบว่า คิดได้ สติมาปัญญาเกิด จะมีคนรู้เรื่องกะเราไหมเนี่ย เหอๆ

แหม่ป้า... ไอ้คำว่าศิลปะที่เลิศก็ไม่ได้แปลว่าเราจะชอบที่สุด
เพียงแต่เราปฏิเสธไม่ได้ว่า เซ็กส์มันใช้ประสาทสัมผัสทั้งหก
ติดเกมส์เอาลิ้นเลียหน้าจอแล้วมันหวานป๊ะล่ะ แง่บๆ

แหม...ติดเกมส์มันไม่หวานเหมือนเอาลิ้นเลียหรอกนะ
แต่มันทำให้คลั่งได้ ขาดมันแล้วหงุดหงิด เซ็กส์ยังสู้เกมสู้เน็ตไม่ได้เลย สำหรับป้านะ เซ็กส์ไม่เคยมีอยู่ในหัว

รู้ป่าว...คนเราตรึกนึก ถึงเรื่องอะไรบ่อยๆ จะพาให้เกิดอาการคลั่งในเรื่องนั้น เรียกว่า กามวิตก วิตกตรึกถึงความสุขที่ได้เสพในเรื่องนั้น มันก็คิดแต่เรื่องนั้นในอยู่หัว แล้วมันก็ล้นทะลัก ออกมาทางกาย วาจาใจ

มีคนถามพระพุทธเจ้าว่า มีกามราคะเกิดขึ้นไหม
ท่านตอบว่า เราไม่มีกามราคะเกิดขึ้น เพราะ เราไม่มีกามวิตก
แปลเอาเองว่า เพราะเราไม่คิดถึงเรื่องกามวิตก กามราคะจึงไม่เกิดขึ้นในเรา

ในโลกนี้จะมีใครซักกี่คน ที่ไม่คิดในเรื่องใดๆเลย ก็หายากนะ ส่วนใหญ่มันก็คิดทั้งนั้น แต่คิดไม่เหมือนกัน บางคนคิดถึงคนรักก็เกิดเป็นกำหนัด บางคนคิดถึงพนันบอกก็เกิดเป็นกำหนัด บางคนคิดถึงเน็ตเกมก็เกิดกำหนัด บางคนคิดถึงสาวสวยหมวยเอ็กซ์ก็เกิดกำหนัด บางคนคิดถึงโดม ปกรณัม ก็เกิดกำหนัด จะให้เลิกคิด ก็ไม่ได้ เพราะมันบังคับไม่ได้ พอว่างมันแล่นไปในเรื่องที่ติดใจ ที่ค้างใจอยู่ด้วยความเคยชิน

ใกล้จะเป็น แม่ชี เข้าไปทุกวันแระเรา เหอๆ

ยังคิดอยู่เล๊ยยยย ว่าถ้าอีน้องขวัญ
มีคารี้คารมประมาณยัยผู้หญิงในกาทู้นี้นะ
น้องนู๋อาจไม่ต้องซวยโดนโคตรไอ้เข้ตามมาล่าตัว
จนต้องกลายเป็น จำเลยร้ากกกกของอีปั๋วอย่าง งี้หรอกเนอะ
เอ? หรืออาจจะถูกโคตรไอ้เข้ หลงเสน่ห์ในฟามจิงใจ
จนกัดไม่ยอมปล่อยมากกว่าเดิม ล่ะหว่า เหอ ๆ

อะนะ...รุป่าว ที่เสียท่าไปอะ เพราะหน้ามืดไปโลภอยากได้เกมของเขา เลยหลุดปากยอมเป็นแฟน ถ้าไม่หลุดปากไปนะ ก็รอดแร้ว เรียกว่าไปหลอกเขาก่อน เลยโดนตลบหลัง ถ้าเราไม่ไปกะล่อนกะเขาก่อน เขาก็ทำไรเราไม่ได้ ไม่มีใครดึงเราลงจากคานอันศักดิ์สิทธิได้ ถ้าเราเป็นผู้บริสุทธิ์ ทั้งกาย วาจา ใจ มันเป็เกราะป้องกันพรหมจรรย์ เหอๆ ที่โดนมาอยู่ในสภาพเนี้ย ก็เพราะกรรม ดันไปหลอกเขาเก่า พอเขาเอาจริงขึ้นมา เลยหมดทางหนี ถ้าเขายังไม่เอาจริง เขาก็ปล่อยเราไปแล้ว ตัวเลือกเขามีเยอะแยะ ไม่ได้มีแค่เรา หรือเขาจะดัดนิสัยเรามั้ง จะว่าไปนะ ตั้งแต่รู้จักเขามาเนี่ย ตาสว่างขึ้นเยอะ ในหลายๆเรื่อง แบบว่ามีโอกาสเล่นกับไฟ ก็รู้จักไฟ ถ้าแพ้ก็โดนไหม้หมดตัว ถ้ารอดก็มีภูมิคุ้มกัน เหอๆ

ว่าแต่ว่า นู๋บี อะ ระวังตัวไว้เหอะ ถ้าไปเจอ ผู้ชายที่มีห้องสมุดส่วนตัว สุดอลังการ เห็นแล้วน้ำลายหยด ติ๋งๆ ไปขอสิงอยู่ห้องสมุดเขา แล้วลืมตัว เวลามั่วๆ เขายื่นโนติ๊สให้เซ็น ก็ดันหลับหูหลับตาเซ็น ก็เสร็จโก๋ เขาเหมือนกันนะ สิบอกไห่ แต่ถ้านู๋บี มีสติดีๆ ก็คงไม่หน้ามืด เหมือนป้าหรอกเนอะ สมัย ตอนนู้น ยังไม่รู้เรื่องธรรมะ ไม่รู้เรื่องเจริญสติ รู้แต่หาเรื่องสนุกไปวันๆ คานศักดิ์สิทธิ์ เจ๊งกะบ๊ง เรย....

ป้าเวจะไม่แต่งกะคนที่ไม่รัก
ป้าเวจะไม่รักกะคนที่ใครบังคับให้แต่ง
เพราะนั้น ส่อ ให้เห็นว่า
คือ คนที่เดินตาม
อยากได้คนที่เดินเคียง...
สรุป แต่ง หรือ ไม่แต่ง ก็ไร้ความหมาย หากไม่รักและเข้าใจ
ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยมีใครขอแต่ง
แหะๆๆๆๆ

ตอบป้าเวมั่ง
ป้านู๋ขวัญ ชอบเดินตามหลัง หลบอยู่ข้างหลัง อะ เวิร์คสุด เหมาะกะนิสัย ขี้เกียจทำ หรือถ้าเกิดเรื่องไปทำให้คนอื่น
ไม่พอใจ จะเอาเรื่อง เราก็หนีไปหลบข้างหลัง ให้หัวหน้า
รับศึกไปคนเดียว ฮี่ฮี่ โทดฐาน มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าเรา
ก็ต้องรับเละ แทนเราด้วย แร้วค่อยไปทดแทนคุณหัวหน้า
ด้วยอย่างอื่นทีหลัง นิสัยป้าน่าคบไหม

ส่วนเรื่องรัก เนี่ย....ไม่รู้ดิ ไม่เคยคิดรักใคร
กลัวความรักทำพิษ รักมาก ก็ทุกข์มาก กัวมากมาย
แต่ถ้าร่วมทุกข์ ร่วมสุข ทำงานร่วมกันเพื่อความฝันของเรา
ใครจริงใจกับเรา ยอมช่วยทำให้ฝันของเราเป็นจริงนะ
เราก็ยอม ทำได้ทุกอย่างเลย

ตอนนี้ยังนึกความฝันไม่ออก รู้แต่ว่าใครจริงใจกับเรา
เราก็มีใจให้เขาได้เหมือนกัน ไม่รู้จะเหมือนความรักไหม

ป้านู๋ขวัญ: "ใกล้จะเป็น แม่ชี เข้าไปทุกวันแระเรา เหอๆ "
กร้ากกกกกกกกกกกก....
ถ้ายังเห็นใจคุณสามีแนะนำให้ไปอ่านเรื่องต้มมะระให้ดี เอิ๊กๆ
แต่ไม่ได้ให้ไปหาถ้วยใหม่นะ แต่หมายถึงการปรับแนวคิดง่ะ
แล้วไม่แน่นะ น้าโจแกอาจจะเปลี่ยนไปอย่างที่ป้าไม่คาดมาก่อน อิอิ

ป้านู๋บี: เอาของจริงป๊ะ
เพื่อนผมรถคว่ำเอาตัวกันผู้หญิง
ผลคือสันหลังหัก เดินไม่ได้ตลอดชีวิต
แฟนมันที่รักกันมาหลายปีถึงกับแลกชีวิตให้เนี่ย
นั่งเกาะมือข้างเตียงได้ไม่ถึงเดือน
ชีก็มีใหม่แระ
ชีว่าจะไปรั้งเธอไว้ทำไมอย่าเห็นแก่ตัว แง่บๆ

อีกรายเค้าตีกันลูกผู้ชายกันผู้หญิง
โดนเปรี้ยงตัดขั้วสันหลัง(ทำไมมันเยอะจังไม่รู้)
แต่งกันได้สองสามปี.
ผุ้ชายกลายเป็นคนโมโหร้าย
และผู้หญิงก็ไม่เคยดูแลใคร
ลงเอยที่.......หย่า

เอาอีกม๊ะ มีอีกเรื่องนี้ป้านู๋เวเป็นต้นเรื่อง
คนข้างบ้านเค้าเอง ไปถามแกดู

คนเราน่ะที่พูดที่ตั้งใจที่วาดฝัน
กับความจริงบางทีเราห่างไกลกันมาก

ดังนั้นถ้าถามผม ยิ่งรุ้ว่าผู้หญิงไม่รักด้วยแล้วละก็
คงตอบเหมือนตอนแฟนเก่าชีบอกผมว่า
"ขอคบไปแบบนี้เรื่อยๆจนกว่าเค้าจะแต่งงานกับคนใหม่ได้มั๊ย"
ผมตอบง่ายๆสั้นแปลเป็นไทยว่า
"ไปไหนก็ไปไกลๆเลย ชาติหน้าชาติไหนก็อย่าได้กลับมาเจอะเจอ"
ม่าวว คิดสั้นเจงๆ แง่บๆ

.............
ทุกศาสนาต่างเน้นที่ตัวรู้
รู้ไม่ใช่เพื่อให้ลุ่มหลง
แต่รู้เท่าทันว่า อ้อมันมาแบบนี้นี่เอง
การติดเกมส์อาจจะจัดเป็นโมหะและโลภเล็กๆ
ต่างแต่แค่เอาใจไปจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเกินควร
แล้วถึงเวลาก็จะอิ่มเองแบบที่ป้าๆ เคยเป็น
ดังนั้นถ้าเราดูจากประตูรับเข้าทั้งห้า
มาบวกกับส่วนผสมภายในอีกหนึ่ง
กว่าจะได้เป็นคำว่าเจ้าสังขาร
สิ่งที่คนทั่วไปมองว่าเข้ามาได้ครบทุกทางก็คืออาหาร
เช่นไอ้รสชาติกรอบบบ เนี่ยมันยังไงหรือ
ลิ้นมันรับรสอะไรละ?
ดังนั้นหากเปิดใจและมองต่อไม่จิตตก
ก็ต้องบอกว่าเซ็กส์เนี่ยแหละ ครบกว่า
มาทุกทางแถมมีเรื่องการตอบสนองเข้ามาเกี่ยวซะด้วย
ไม่ใช่แค่ฝ่ายรับแต่อย่างเดียว
แต่ในเมื่อทุกอย่างมักมีอีกข้างเสมอๆ
คนเราจึงต้องมีการแยกแยะต่อด้วยว่า
แบบใดควรและไม่ควร
ต้องมองให้ถึงที่สุดของการกระทำว่าทำเพื่ออะไร
หากการกระทำนั้นทำเพราะรัก
การแสดงความรักอาจจะไม่ใช่ยอมให้เขากระทำ
แต่อาจจะเป็นการแสดงความรักตอบกลับด้วยเช่นกัน แง่บๆ

อืม...อ่านซะตาแฉะ เรยตู
ตกลงที่นี่ สมาคมกอดคานเสวนา
หรือว่า รายการ ชูรักชูรส กันแน่ หว่า อิอิ


เด๋วจะมาทำสงครามน้ำลายโตยเด้ออออออ

แต่ตอนนี้ ขอไป สร้าง ศิลปะชั้นเลิศ
สร้างสมดุลบนซ่งตีน
ด้วยการ เดินจงกรม รอบโรงบาล ก่อนว่ะ ทุ่มกว่าแระ

อ่านเม้นท์ ของทั่นปะทานแล้วคันปาก ยุบยิบ
ขอเทดสะหนาหน่อยละกัน ไม่รู้จะเป็นการซ้าเติมคนรับเคราะห์ไหม

ป้านู๋บี: เอาของจริงป๊ะ
เพื่อนผมรถคว่ำเอาตัวกันผู้หญิง
ผลคือสันหลังหัก เดินไม่ได้ตลอดชีวิต
แฟนมันที่รักกันมาหลายปีถึงกับแลกชีวิตให้เนี่ย
นั่งเกาะมือข้างเตียงได้ไม่ถึงเดือน
ชีก็มีใหม่แระ
ชีว่าจะไปรั้งเธอไว้ทำไมอย่าเห็นแก่ตัว แง่บๆ
----
ถามจริงๆนะ พวกที่ปากว่ารักเนี่ย มันรักคนอื่นจริงหรือมันสนองอัตตาที่ทุรนทุรายของตัวเองเคสเนี่ยยอมรับว่าผู้ชายรักผู้หญิงจริง ยอมเจ็บแทนก็น่าสรรเสริญอยู่ แต่สงสัยจะตาบอดเพราะความรัก มองไม่ทะลุจิตใจผู้หญิงว่าที่เขารักตอบเนี่ยเขารักที่อะไร ที่จิตใจ หรือที่ผู้ชายให้สิ่งที่ต้องการ พอไม่มีสิ่งที่เขาต้องการ เขาก็ต้องไป ไม่งั้นเขาก็เป็นทุกข์ เขาทนทุกข์กันไม่เป็นหรอก ถ้าไม่มีคุณธรรมประจำใจ

ถ้าผู้ชายจิตใจดี แต่ขาดปัญญา ตาบอดเป็นนิจ ก็มีโอกาสหาทุกข์มาใส่ตัวได้ทุกเมื่อ ถ้าเป็นโจโฉนะ อีจะมีเกรดผู้หญิงอยู่ แบบไหน เอาเป็นของเล่น แบบไหนเอาแม่ เอ๊ยไม่ใช่เป็นเมีย แหะๆ ถ้าจะเอาเป็นเมียต้องมีกตัญูญู รู้บุญคุณคนถ้าขาดข้อนี้ ก็เป็นได้แค่ของเล่น ไม่ยกย่องเชิดชู ต่อให้สวยนมโตขนาดไหน ก็ทิ้งได้อีกอย่างเขาว่าผู้หญิงเลี้ยงไม่เชื่องมีมาก ผู้หญิงมีคุณธรรมหาได้ยากและส่วนใหญ่จะขาดรูปสมบัติแถมไม่ค่อยจะสนใจมีคู่อีกต่างหากเวลาดูทีวีเจอเด็กสาวกตัญญูเนี่ย โจโฉมันก็จะบ่นว่า เนี่ยคนกตัญญูอย่างนี้ทำไมไม่มีคนสนใจเอาเป็นเมีย แค่เขาไม่สวยแต่จิตใจดี ผู้ชายก็มองข้าม ก็เลยมีแต่ทุกข์แหละที่ชอบวิ่งเข้าหากัน เป็นคู่ ตอนไม่มีเหตุ ก็มีสุขดีกันอยู่ แต่พอเกิดเคราะห์กรรม ก็ชิ่งหนีไปแระ ก็ไม่มีคนอบรมคุณธรรมให้เขานินา เนอะ คุณผู้ชายก็ไม่อบรมพันยา คุณพันยาก็ไม่เคยคิดอบรมตัวเอง ก็เลยมีแต่เรื่องเศร้า จะโทดใครละเนี่ย ต่อมคุณธรรมมันเกิดขึ้นเองได้ง่ายๆ ไหมเล่า อย่างท่านประทานอะ มีแฟนก็หลายคน โดนแฟนทิ้งก็หลายที เนี่ย ยังอบบรมผู้หญิงให้รักดี มีต่อมคุณธรรมไม่ได้เล้ย แค่เขาเผยสันดานเลว ไปเห็นคนอื่นดีกว่า ก็ไล่ไปแระ ไม่อบรมส่งท้าย เขามั่งเลย ตกลง รักเขาจริงเป่าเนี่ย หรือว่าแค่หัวใจมันเต้นแรงเวลาอยู่กับเขาก็เลยขอให้เขามาอยู่ใกล้ๆ จะได้มีเลือดฉีดวูบวาบ แค่นั้น แล้วบอกว่า นั้นคือรัก คือการเลี้ยงดูเอาใจใส่ พอเขาไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว ก็เออ ไปดิ ขอให้ไปดี ก็แล้วกัน อวยพรส่งท้ายแค่นั้น แบบนี้ เจ๊ฟันธง ท่านประท่านต้องทำให้ผู้หญิงเขาเบื่อ หรือไม่มีอะไรน่าสนใจแล้วในสายตาเขา เขาก็ไป ขอกะทืบซ้ำอดีตของท่านประทานหน่อยนะ ถ้าไม่ชอบ หรือไม่ใช่ ก็ขออโหสิละกัน ในใจเจ๊มันคิดอย่างนี้อะ ถูกหรือเป่าไม่รู้
----

คนเราน่ะที่พูดที่ตั้งใจที่วาดฝัน
กับความจริงบางทีเราห่างไกลกันมาก

ดังนั้นถ้าถามผม ยิ่งรุ้ว่าผู้หญิงไม่รักด้วยแล้วละก็
คงตอบเหมือนตอนแฟนเก่าชีบอกผมว่า
"ขอคบไปแบบนี้เรื่อยๆจนกว่าเค้าจะแต่งงานกับคนใหม่ได้มั๊ย"
ผมตอบง่ายๆสั้นแปลเป็นไทยว่า
"ไปไหนก็ไปไกลๆเลย ชาติหน้าชาติไหนก็อย่าได้กลับมาเจอะเจอ"
ม่าวว คิดสั้นเจงๆ แง่บๆ

เนี่ยนะ เจ๊มองว่า ผู้หญิงคนเนี้ย น่าคบออก เขาจริงใจเปิดเผย ออกปานนั้น น่าสนใจศึกษาตัวตนของเค้าจะตาย แถม เอามาเป็นหนูทดลอง เรื่องสัจจธรรมส่วนตัวได้อีก ว่า ความรักมันคืออะไร ถ้าท่านรักเขาจริง ก็ต้องพยายามเอาชนะใจเขาให้ได้สิ ในเมื่อเขายังไม่ได้เจอใคร มีแต่ท่านประทาน ก็เหมาะที่จะเรียนรู้น้ำใจกันด้วยการเปิดเผย ชอบก็บอกว่าชอบ ให้กันได้แค่นั้น ก็แค่นั้นแต่ก็นะ ต่างคนต่างความคิด ถ้าเห็นว่าไม่จริงใจ ไม่น่าคบก็เลิกไปเลย จบง่ายดี สรุปว่าก็ไม่ได้รักกันจริง นินา

ต่อมคุณธรรมเนี่ย ใครมีไว้เป็นสมบัติ ค่อยน่าคบ ถ้าไม่มีก็ต้องคิดหนักหน่อยนะ ถ้าไม่ยึดเรื่องคุณธรรม ก็ตามนั้นแหละ รอเวลาเกิดเรื่องไม่ดี แล้วถามหาคุณธรรมกันทีหลัง จะได้อย่างที่อยากหรอ หายากจะตาย

มันอารายกัน มันอารายก๊าน!
เดี๋ยวผู้เฒ่าเหล่านั๊งมาอ่านอีกรอบ สมองพักนี้ทึบตึ๊บ
ตามไม่ทันเล๊ย แต่นี่ประโยคเด็ดโดนใจจ้า นู๋บี
"ต่อมคุณธรรมเนี่ย ใครมีไว้เป็นสมบัติ ค่อยน่าคบ ถ้าไม่มีก็ต้องคิดหนักหน่อยนะ ถ้าไม่ยึดเรื่องคุณธรรม ก็ตามนั้นแหละ รอเวลาเกิดเรื่องไม่ดี แล้วถามหาคุณธรรมกันทีหลัง จะได้อย่างที่อยากหรอ หายากจะตาย"
เดี๋ยวจาแวะมาอีก

ป้านู๋ขวัญ:
เอิ๊กๆ ต้องแยกหลายส่วนอ่ะเล่นหมารวมมาหมด เอิ๊กๆ

กรณีคำตอบผมจากตัวอย่าง
มองแง่แรก คืออารมณ์ประชดของผู้ชาย
ไปไหนก็ไปเถอะฉันดูแลตัวเองได้อย่ามาห่วงฉันเลย
(ชะหนอยตอนตรูดีๆ ดันไม่ปิ๊งพอปะแง่บๆ
จะมาทำห่วงใย จะมีแรงทำอะไรไหวฟะ)

มองอีกแง่คือ ป้าก็ลองเทียบกับอีกคู่ที่ยกมาดูครับ
ชีวิตอะนะป้าถ้าเรามีแต่ถูก กับผิด เนี่ย
ชีวิตก็มีแต่เดิน กับ หยุดเดิน
และไม่ว่าเราจะก้าวรึไม่ เวลาก็ไม่ได้หยุดคอยเราหรอก
เพราะถูกผิด ดีเลว
เราจะตัดสินจากมุมคนได้ รึด้านคนเสียล่ะ
เหมือนผู้ว่ายในน้ำก็ย่อมไม่รู้สึกว่ามันเปียก
จนกว่าจะตะกายมายืนสั่น แง่กๆ ที่ฝั่ง
ผมจึงไม่ว่าใครในกรณีทั้งคู่
ัมันเป็นเรื่องของคนที่ว่ายอยู่ในน้ำ...ตถตา
ผมไม่กล้าว่าใคร เพราะเราไม่ใช่เขา
แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญคือ ใจเขาใจเรา
เช่นเห็นคนงานก่อสร้างเราจะไปเยาะว่าฐานะเขาต่ำก็ไม่ได้
เขาก็ย่อมมีส่วนสุขและทุกข์ของเขา เพราะทุกอย่างล้วนเป็น
ธรรมชาตินั่นแหละ มีทั้งคุณและโทษ

พุทธจึงสรุปง่ายๆว่า สิ่งใด กุศลกรรม และ อกุศลกรรม
เลือกเอา เพียงแต่ถ้าเราเป็นเขา
เราจะแสวงหาธรรมชาติส่วนที่เป็นคุณได้อย่างไรซิน่าคิดกว่า
แล้วหวังว่าเขาคงได้พบสิ่งเหล่านั้น เห็นพวกเมียน้อยก็ไม่ได้ไปรู้สึกว่า
น่าขัน เพราะเขาคว้าเอาความสุขใกล้ๆที่ไม่จีรังแล้วไปแบกทุกข์อันหนักกว่า
ซึ่งหากถ้าไม่ฝังตรงนี้ไว้ เราจะขาดคุณสมบัติความเป็นคนอันยิ่งใหญ่
ที่มีทั้งในพระพุทธเจ้าและพระเจ้าคือ
"เมตตา"
ไอ้เจ้าคุณธรรมที่เราว่ากันจึงต้องไปวัดกันที่ พรหมวิหาร4
ที่อาจจะเรียกรวมๆง่ายว่า "รักแท้"
ซึ่งจะมีได้กว้างแค่ไหนก็ขึ้นกับสภาพจิตใจว่า ถ้วยชา รึมหานที

อย่างที่ป้าบอกนั่นแหละ การเริ่มต้นที่โคลงเคลงนั้นไปได้ยาก
และการต้องไปรับผิดชอบคนพิการซักคน
ไม่ใช่เรื่องสนุก เหนื่อย
ดังนั้นหากผมเป็นชายคนนั้นก็คิดว่า
ที่ตาบอดก็เพราะมูลเหตุแห่งตัวเอง
แล้วทำไมจะต้องให้ผู้หญิงที่ตนรักมาร่วมรับผิดชอบด้วย
ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้รักเรา
หากเขาจะรักษาดูแลกันต่อไป จนเกิดความรักแล้วแต่งขึ้นมา
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่าทำคิดสั้นๆ มองตื้นๆ
ผูกมัดตัวเองไว้กับสัญญาที่ไม่รู้อนาคต เพราะไม่ได้ไตร่ตรอง
เพียงแค่ต่อมคุณธรรมมันกระตุกมาชั่วขณะเท่านั้น
ซึ่งคนพวกกระหายแต่ธรรมดีซะฝ่ายเดียวนั้น
สุดท้ายเขาก็กลายเป็นได้แค่ ปัจเจกพุทธเจ้า
อันส่งผลให้โดดเดี่ยวโด่เด่ ... ฉันดีและถูกต้องของฉัน แง่บๆ
ซึ่งผมตอบได้ตามตรงว่าผมคงไม่แต่งกับคนวูปวาบแบบนั้น

โลกความจริงหลังการแต่งงานป้าก็รู้แล้วเห็นแล้วว่า
มันไม่ได้เหมือนที่วาดฝันก่อนแต่ง
การแต่งงานไม่ใช่จุดจบแฮบปี้แบบในเทพนิยาย
เพียงแต่เป็นอีกย่างก้าวที่เปลี่ยนไป
เช่นจากคนทำอะไรก็ไว้แค่เพียงปากท้อง ก็ต้องมาคิดหาเผื่อลูก
ถึงจะไม่เคยโลภก็ต้องหัดขวนขวายเพราะเสียงร้องของลูก เป็นต้น
เพียงแต่เมื่อก้าวไปอยุ่ในหน้าที่นั้นของชีวิตจะทำอย่างไรนั่นซิน่าคิด

ขณะเดียวกันชีวิตโสดผมนั้น ขณะที่ด้านหนึ่งผมก็เจอคนหลอกไม่น้อย
แต่อีกด้านผมก็มีกำลังไปดูแลแม่ ไปกราบยาย มีอิสระ
มีเพื่อนๆ น้องๆ พี่ๆวนเวียนและจริงใจต่อผมอีกเยอะมากเช่นกัน
คำว่าครอบครัวผมเลยไม่ได้ไปจำกัดแค่สามีภรรยา
แต่มันขยายไปถึงกลุ่มคนที่ซึ่งไม่ว่าเวลาผมผงาดเหนือฟ้า
รึหกล้มนอนปะง่าบๆ ... เค้าก็ไม่เคยทิ้งผม
และเราปราถนาดีต่อกัน ตักเตือน และช่วยเหลือกันเสมอๆ
ในมุมนี้ของชีวิตผมมันไม่ดีกว่าคนแต่งงานหรือ
ผมมีคนที่เชื่อใจได้มากกว่าแค่คนเดียว และ
อย่างน้อยผมก็ไม่ถูกผลักดันให้เกิดความกระหาย
จนสุดท้ายก็ต้องสร้างตัวตนขึ้นมา
จึงเป็นอีกรูปแบบของความรักที่ไม่ต้องครอบครองและคาดหวัง

ส่วนเรื่องชีวิตรักผมตอบเลยผมมีวิธีกำจัดกามราคะ
ถ้าผมชอบใครซักคนอย่างแรกผมก็วนไปลงอ่าง
แล้วค่อยกลับมาดูว่า ผู้หญิงคนนี้ฉันจะรักเขาได้ตรงไหน
ถ้าไม่มีเรื่องพวกนั้นมาเกี่ยว
ผมจึงมีสิ่งที่เรียกว่าแฟนน้อยมาก และคบกันก็ไม่ใช่แค่ปีสองปี
เพราะผมเน้นที่แนวคิดก่อนว่าไปกันได้รึไม่
จะว่าเลือกมากก็ไม่เป็นไร
เพราะถึงไม่มีชีวิตผมก็มีความสุขพออยู่แล้ว
แต่มีก็มีความสุขมากขึ้น(แต่ส่วนมากเหนื่อย)
ดังนั้นกรณีที่ผมพูดแบบนั้นกับแฟนเก่า
หลากหลายแฟคเตอร์ให้คิดเช่น
ทั้งเรื่องศีลธรรม ทั้งเรื่องตัวเธอเอง
แต่หากโดนบีบคั้นจนต้องรับสภาพคลุมถุงชนแล้วละก็
อะไรเป็นจุดที่เราควรยืน
แต่จะให้ผมลาออกจากงานแล้วไปนั่งเฝ้ารับส่งถึง รพ. ทุกวัน
แบบที่ผุ้ชายคนนั้นทำผมก็ทำไม่ได้ เป็นต้น
เพราะโดยส่วนตัวผมเชื่อว่าเกิดเป็นคนต้องมีเกียรติ
ไอ้ประเภทรักเกินห้ามใจ รู้ว่าเขามีใครแล้วก็จะเอา
นั่นไม่ใช่ผม เพราะรักไม่ได้ชนะกันตรงได้ครอบครอง
มีแต่ไคร่เท่าน้นถึงจะต้องได้มาเท่านั้น
และเธอแค่คนที่ผมคาดว่าจะมาเป็นคนในครอบครัว
แต่จะให้ผมละจากครอบครัวเดิมที่มีไปตามเธอเสียเลย ก็ไม่ใช่ผม
ประจบกับนิสัยพวกเขาและแนวคิดพวกเขา
ซึ่งมักจะเห็นแต่สิ่งที่ตนทำให้ ไม่ได้คิดถึงสิ่งที่รับจากคนอื่น
เธอจึงไม่พยายามรักผมแบบที่ผมเป็น
เหมือนที่ผมพยายามรักเธอแบบที่เธอเป็น
ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมพยายามบอกเธอมาตลอด
แต่เธอก็ไม่เคยปล่อยผมไป และปรับได้น้อยเกินไป
จึงไตร่ตรองแล้วว่าคำพูดนั้นเหมาะสมแล้ว
ดีกว่าจะต้องไปเจออะไรที่ผิดศีลธรรมภายหลัง
เพราะความออ่นไหวของเธอ และความเผลอเรอของผม
จากนั้นไม่ว่าครอบครัวเขาจะแยกแตกรึอะไรภายหลัง
ก็ต้องไม่ใช่ผมไปมีส่วนร่วมให้เกิดความแตกแยก
และรู้ว่าน้ำหน้าอย่างเธอไม่มีทางคิดได้
แต่ผมก็มีชีวิตอย่างสบาย อย่างน้อยก็ไม่ได้ไปทำร้ายใคร
แน่นอนสิ่งหนึ่งที่เธอไม่รู้และหลายๆคนไม่รู้คือ
ถ้าขออภัยอย่างถูกควรในสถานะที่ถูกต้อง
คนอย่างผมกล้าขอก็กล้าให้
เกือบสิบปีเธอก็ไม่เคยคิดจะรู้ตรงนี้ของผมเลย
แล้วคิดว่าไม่ควรพูดหรือ?

ส่วนที่คนเหลือผมขอเรียกว่ากิ๊กกั๊กดีกว่า
เพราะผ่านเข้ามาวูปวาปไม่นานก็ไป
และผมก็ไม่เคยพล่อยบอกรักใครง่ายๆ
ถ้าคิดว่ามุมมองชีวิตไม่ใช่ผมไม่อยากเหนื่อยแบบเดิมอีก
ยอมรับว่าจะมีมากหน่อยก็เด็กคนนี้
แต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง ผมก็จะกลายเป็นคนเย็นชา
แล้วจะมองเธอยิ่งกว่าอากาศที่แม้ลมพัดบ้างยังรู้สึก
ซึ่งจะส่งผลให้ผมขาดเมตตาที่เคยให้ได้กับคนอื่นๆ ลง
ซึ่งผมกลัวตัวเองตรงนั้นมากกว่า แง่บๆ

อืม....
หัวเราแตกเราย่อมมองไม่เห็น
ต้องอาศัยให้คนอื่นมอง...ถึงจะรู้
เฮ่ออออออ

อะนะ ท่านประทานก๊อ... เจ๊ก็ไม่ได้บอกว่า เจ๊เข้าใจถูก
ในมุมมองของเจ๊ เห็นแค่ว่า ท่านประทานยังไม่ได้รักใคร
จริงแค่นั้น เอง เพราะรักถ้ารักจริง ป่านนี้ ใจคงยับเยิน
ยู่ยี่ กลายเป็น คนเย็นชา เกลียดผู้หญิงไปแร้ว

สรุป ว่า เจ๊เข้าใจผิด ละกัน ตกลง ท่านประทานใจดีและ
จริงใจ ต่อหญิงสาวที่ได้เข้ามาเกี่ยวพัน ทุกคน ขอให้
รักษาฟามใจดี ไว้นานๆนะท่านนะ สงสาร นู๋ๆตาดำๆ
อย่าไปบังคับจิตใจ เหมือนใครบางคนของเจ๊ นะ เนี่ย
ถ้าโจโฉอีได้ซักครึ่งนึง ของท่านประทานนะ เจ๊ก็สบาย
ตัวไปแล้ว ก็รอดตาย ไม่ต้องโดนจับ คงจะกะล่อนต่อไปได้อีกเรื่อยๆ เหอ ๆ

ป้านู๋ขวัญ: ชิชิ
กระผ้มก็ไม่ได้ดีตลอดหรอก ฮับ

ป้าเข้าใจไม่ผิดหรอกครับ ผมไม่เคยรักใครแบบคู่ครองจริงๆ
ผมเป็นโรคขี้เบื่อขี้รำคาญพอๆ กับเป็นโรคกุ๊กกิ๊กๆ
รู้สึกว่ามันไม่ใช่สุขที่แท้จริงน่ะ ไม่ใช่จุดที่เราจะวางใจลงไปได้
ถึงต้องหันมาอ่านธรรมเยอะๆ ไม่งั้นเดินไปไหนมาไหน
คงได้มีคนเรียกพ่อไปทั่วเมือง
ต้องมาอ่านอะไรเอาไว้ติดเบรคตัวเอง แง่บๆ

จากประสพการณ์จริงในทั้งหมดที่หลอก
ก็ยังมีคนไม่หลอกปะปนในแบบคล้ายๆ
ผมเคยเจอมาแล้ว รู้สึกดีมากๆด้วยทีเขารอดตรงนั้นมาได้
ผมเลยมักจะยอมวัดใจดูซักตั้งเสมอๆ
ทั้งๆที่รู้ว่าเขาหลอกนะแหละ เพียงแต่ก็ไม่ซะกะทุกคน
เป็นการเล่นสนุกแบบเด็กๆของผู้ชายโตๆ
แต่ในสถานะคนให้เรากลับนั่งมองขำๆ
แถมเอามาคุยกันเป็นเรื่องตลก
แบบเออเว้ย คนนี้เอามุขเก่าๆมาขายอีกแระ
ลองดูต่อไปเผื่อมีมุขใหม่อีก เหมือนเอาขนมล่อปากหมา
แต่พอโดนมันงาบลึกๆก็ โอ๊ยยย เจ็บบบบ แง่บๆ

..........
เรื่องใหม่ๆ
"ถ้าชู้จะมาขอแฟน คุณจะทำไง?"
ช่วยออกความเห็นหน่อย...
เรื่องของเรื่องคือรุ่นน้อง ชีประชดสามี
เลยเผลอไผลไปเที่ยวกะหนุ่มเกย์
(คิดว่าเกย์จะไม่กะผู้หญิงที่ไหนได้)
ชะเอิงเงยลงไป คืนเดียวนั้นแหละ
หนุ่มเกย์ติดใจ ไม่ยอมปล่อยซะด้วย
จะมาขอเธอกับสามี

เรียนทั่น สมาชิกผู้มีเกือก ทู๊กทั่น


วันก่อน ไปคุ้ยเมล์เก่า ๆ ที่เม้าส์กะชาวบ้าน
แล้วเจอ เวอร์ชั่น เต็ม ๆ ของ กาทู้ ขอแต่งงาน ที่นำมาเป็นประเด็น
เก๊าะเรยเอามาแปะ ให้อ่านที่

//board.palungjit.com/f181/นี่-ๆ-เหล่านักปฏิบัติ-จ๋าาา-ช่วยวิสัชนา-ตอบ-นู๋บี-ทีซิ-ว่า-ขรัวตาจะตีไหมค้าาาาาาาา-209696-11.html#post2707134

อืม...นิยายเรื่องนี้ตั้งใจจะเขียนเป็นแนวโรแมนติกดราม่าแอคชั่น
มีการเมืองเป็นแบลคกราวด์ น่ะ ( คล้าย ๆ คู่กรรม อิอิ)


ตัวละครหลัก ๆ ในนิยายเรื่องที่เขียนน่ะ มี 3 คนนะ
แบ่งเป็น สามคาแรคเตอร์ เหมือน นิยายเรื่อง พี่น้องคารามาซอฟ อ่ะ

คนแรก คือ นางเอก ( Super Ego )เป็นหมือนผู้หญิงในอุดมคติ
เป็นตัวแทนของความถูกต้องดีงาม ที่ป้าขี้เกียจจะเป็น

คนที่สอง คือ พระเอก (Id)เป็นเหมือนตัวแทนของสัญชาตญาณดิบ
ความอำมหิต ความหยาบกระด้างที่มีในตัวป้า
ที่ป้าพยามกดมันไว้ไม่ให้แสดงออกมา


และคนที่สาม เก๊าะ คือ ผู้หญิงที่ขอผู้ชายแต่งงาน (Ego )
ในประเด็นที่กำลังถกเนี่ยแหล่ะ
เจ้าหล่อนเป็นเหมือนตัวแทนที่ถ่ายทอดความคิด
และการมองโลกของป้าให้คนอ่านได้รับรู้


น่าเสียดายนะที่ ยายผู้หญิงคนที่ 3 เนี่ย เหมือนป้าแค่ 99.99 %
ชีวิตของเธอที่โลดแล่นอยู่ในแผ่นกระดาษเลยรันทดไปหน่อย
คือ ตอนแรกป้า อยากจะสร้างตัวละครมาถ่ายทอดความรู้สึก ความคิด
และก็มุมมองจริง ๆ ของป้าให้คนอ่านรับรู้น่ะ


ไอ้ครั้นจะถ่ายทอดผ่านตัวพระเอก หรือ นางเอก
มันก้อเหมือนจะชักนำคนอ่านเกินไป ไม่อยากจะทำงั้น
เลยสร้างตัวละครอีกตัวนึงขึ้นมาเพื่อเป็นตัวแทนของป้าในแผ่นกระดาษ
เท่าที่วางพล็อตเอาไว้ เจ้าหล่อนสะท้อนความคิด / มุมมอง
การมองโลกมองชีวิต ของป้าได้ดีทีเดียวนะ

ในเรื่องน่ะ จะประมาณว่าเจ้าผู้ชายคนที่ถูกขอแต่งงานน่ะ
ตาบอด เพราะช่วยเหลือ ผู้หญิงคนนี้น่ะ
เธอเลยรู้สึกผิดเลยขอเขาแต่งงาน เพื่อจะคอยดูแลเขา

ในเรื่องน่ะฝ่ายชายตกลงแต่งนะ
แต่ความจริงที่เจ็บปวดยิ่งกว่านั้น
คือฝ่ายชายน่ะหายตาบอดแล้วตอนที่เธอขอแต่งงาน
แต่เขาปกปิดเธอไม่ให้เธอรู้
ผู้หญิงเลยไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่งงานด้วย ซวยไป

สุดท้ายก็จบด้วยการยอมรับที่จะอยู่ด้วยกัน
แบบคู่คิดมิตรคู่เตียงอ่ะ แต่ก้อไม่ได้รักกันหรอก
ถึงพล็อตมันจะไม่เน่ามากแต่ก็ฝืนความรู้สึกคนเขียนมั่ก ๆ

การตัดสินใจและมุมมองบางอย่าง
ของผู้หญิงคนนี้ในเรื่องนะไม่เหมือนป้าสักนิด
อย่างน้อยป้าก้อไม่บ้องตื้นไปขอใครแต่งงานหรอกนิ เสียฟอร์มตายชัก
แม้ว่าไอ้บ้านั่นมันจะตาบอด
เพราะป้าเอามีดไปแทงตามันก้อเหอะ แหะ ๆ



แต่ก็นั่นแหล่ะ นิยายมันก้อคือนิยายแหล่ะ
ยังมีข้อจำกัดอีกหลายอย่าง
ที่ทำให้ไม่สามารถเขียนให้ตัวละครตัวนี้
เหมือนป้าราวกับโคลนนิ่งได้

อย่างน้อยในการเขียนนิยาย
ก้อต้องคำนึงถึงความน่าติตามของงานเขียนด้วย
ขืนเอานิสัยทั้งหมดของป้าไปใส่ในนิยายเรื่องนี้อ่ะนะ
เรื่องมันคงจะจืดชืดน่าดูเลย

หรือไม่งั้นก้อคงกลายเป็นว่า
ฝ่ายหญิงโมโหที่ถูกหลอก
เลยลอบฆ่าฝ่ายชายด้วยยาเบื่อหมา
โอย แค่คิดบีก้อสยองแล้วอ่ะ
ขืนเขียนงั้นนิยายโรแมนติ๊ก ที่จะเขียน
คงกลายเป็นนิยายฆาตกรรมแหง๋ ๆ เฮ้อ

นี่ก็ยังไม่ได้เริ่มเขียนเล๊ย
เพราะดันไปหยิบโปรเจค ศีล 5 ในฮาเร็ม มาปั่นก่อน
นิยายเรื่องยาวววววว มันต้องใช้เวลา
แต่ถ้าเรื่องสั้นเนี่ย เขียนง่ายกว่า เสร็จเร็วกว่าอ่ะ

เด๋ว ครึ้ม ๆ ป้าก็ว่าจะเอาเรื่องราวของ
เจ้าผู้ชายตาบอดกับผู้หญิงหัวรั้นที่ขอมันแต่งงานนั่น
ไปเขียนเป็นเรื่องสั้นอีกเวอร์ชั่น น่ะ
เขียนเป็นเรื่องราวของความผูกพันธ์ใสๆ
ประมาณเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ
ตั้งชื่อเรื่องไว้แล้วอ่ะ ว่า " เขียนให้เพื่อน "

อยากจะเขียนเป็นของขวัญวันเกิด
ให้เจ้าคนที่มันเกิดวันที่ 29 อ่ะ
ตั้งใจมานานนนน มากกกกก หกปี ได้แล้วล่ะ
ป่านนี้ไอ้คนที่ป้าคิดจะเขียนให้ มันแต่งงานมีลูกไปแล้วมั้ง
แต่ป้าก็ยังมัวอู้ เขียนให้มันมะเสร็จเรยยยยย ว่ะ อิอิ


อ่ะเอาที่เคยเขียนมาให้อ่านเล่นๆก่อน เป็น กระสัย
เพราะจะเขียน สไตล์ประมาณเนี๊ยะ

-------------------------------------------
น่าขำนะ นึกถึงวันที่ 29 แล้วนึกถึงอดีตเพื่อนซี้คนนึงจังว่ะ
ขานั้นน่ะขี้ใจน้อย แล้วก็ชอบฟัง ซาเวจการ์เด้น

น่าเสียดายนะที่ ทิฐิกับความโกรธโง่ ๆ ของชั้น
ทำให้ชั้นเขี่ยมันออกจากชีวิต เฮ้อ
วันที่ 29 เลยกลายเป็นวันเกิด
ที่ไม่อยากจะจำซักนิดแต่ก็ เสือก จำได้
ทุกครั้งที่คิดถึงมันเลยกลายเป็นความทรงจำ
ที่งดงามและเจ็บปวดเสมอแฮะ


จำได้ว่า ตอนมันถูกชั้นเขี่ยออกจากชีวิตน่ะ
ท่าทางมันโทรมชิบเป๋งเลย ดูแย่มากจนชั้นใจหาย
ขอบตาคล้ำอย่างกับหมีแพนด้าแหน่ะ
เหอะ เหอะ ช่างบอบบาง เสียนี่กระไร
ผิดกับชั้นลิบเลยว่ะ พอเขี่ยมันเสร็จ
ก็ยัง ยิ้มระรื่น พูดคุยหัวเราะ กับชาวบ้าน ได้อยู่นะ
อืม ช่าย ...หน้าใส... แต่น้ำหนักลดไป 5 โลได้มั้ง เฮ้อ


ตอนนั้นน่ะความรู้สึกมันแย่มากเลยว่ะ
นั่งเขียนไดอารี่ถึงมันได้ตั้ง 10 หน้ามั้ง
เขียนจนสมุดบันทึกหมดเล่ม
แล้วยังอุตส่าห์ไปหาเศษกระดาษมานั่งเขียนต่ออี๊ก
นั่งเขียนถึงมันตั้งแต่ 3 ทุ่ม ยัน ตี 2 เลย เฮ้อ
อย่างกับอีบ้าแหน่ะ เขียนเข้าไปได้ไงวะ

นี่ถ้าไม่เจอกับตัวเองคงไม่เชื่อหรอกนะ
ว่าคนเราจะทำอะไรที่มันเกินๆ ล้น ๆ ได้ขนาดนี้
ตอนหลังกลับไปนั่งอ่าน ๆ ไดอารี่เก่า ๆที่เขียนถึงมันน่ะ ยังขำเลย
คิดอยู่นะ ว่า สักวันถ้าสลัดเจ้าทิฐิโง่ ๆ
และความขี้ขลาดเฮงซวย ที่มีในตัวได้
ชั้นจะฉีกไดอารี่ส่วนนี้ ส่งให้มันอ่าน
เป็นของขวัญวันเกิดตอนวันที่ 29 น่ะนะ


ส่งไปพร้อมกับ โอเล่ 1 เม็ด
ที่มันเคยสะกิดยิก ๆ ยิ้มแหยๆ แล้วบอกว่า

" ถ้าเราโกรธกัน เวลาจะง้อ ชั้นไม่เอา ฮอล์น
แบบในโฆษณานะ ชั้นชอบโอเล่ "

แต่คงยากว่ะ บางทีชั้นก็ขี้ขลาดเกินไป

การให้คนอื่นรู้ถึงความอ่อนแอของเราน่ะ
บางที่มันก็อาจจะกลายเป็นจุดอ่อน
ให้เขานำมาเฉือดเฉือนให้เราเจ็บปวดก็ได้ว่ะ
จริง ๆ นะ ไอ้เรื่อง เจ็บปวดน่ะมัน ขี้ปะติ๋วนะ บ่ยั่นหร็อก
เพียงแต่ชั้นไม่อยากเจ็บปวดเพราะน้ำมือของเพื่อนมากกว่าว่ะ

อืม...
จงแบ่งปันขนมปังให้ผู้เป็นสหายกิน
แต่อย่าได้กัดกินขนมปังก้อนเดียวกัน
จงหยิบยื่นมิตรภาพความสนิทสนมให้ผู้เป็นเพื่อน
แต่อย่าลืมรักษาระยะห่างระหว่างกัน

เคยอ่าน ข้อความนี้หลังปกหนังเล่มนึงน่ะ
บางที...อาจเป็นเพราะชั้นลืมรักษาระยะห่างระหว่างมันกับชั้นก็ได้มั้ง
เรื่องมันเลยลงเอย อย่างงี้ เฮ้อ

ไม่แน่นะชั้นขี้ขลาดมา 2 ปี แล้ว อีกสัก 10 ปี
ชั้นอาจจะมีความกล้าขึ้นมาก็ได้ว่ะ
------------------------------------------------------------

อิอิ ทั่น มาชิก ขาาาาาา ช่วยวิจานหน่อย จิค๊ะ ว่า
ถ้าอ่านงานเขียนแนวเนี๊ยะ แล้วรู้สึกไงมั่ง
( ปกติ ป้านู๋บี เคยเขียนแต่ แนวฮาร์ดคอร์
ไม่ก้อ จิ๊กกี๋ คอมมาดี้ กะ ชีวิตรันทดอ่ะ
พอจะเขียนแนวหวานปะแล่ม ๆ
เรยชักไม่ชัวร์ว่า จะ เขียนได้เนียนแค่ไหน เฮ้อออออ

ปอลิง
มาชิกทุกทั่น โปรดติดตามชมรายการชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
ตอน "คู่แท้ สัญญารัก" ในวันอังคารที่ 8 ธันวาคม 2552
เวลา 20.20-21.10 น. ทางทีวีไทย

//www.thaipbs.or.th/RealLife/

ด้วย นะค้า ดูไตเติ้ลแร้ว นึกถึง ประเด็นที่กะลังถก อิอิ

ไอ้นู๋แสบหลานร้ากกกกกก

ชิ ลิงยังตกต้นไม้ได้
แร้วทำไม ป้านู๋บี จะถูกเจี๋ยน อมยิ้ม ไม่ได้ยะ 55
ฮือ ๆ ๆ ที่ป้าโดนเจี๋ยนอมยิ้มเนี่ย
หลานรู้บ้างไหม ? ว่า ป้าโดนเจี๋ยนอมยิ้ม เพื่อ หลาน นะจ๊ะ
ไม่ใช่โดนเจี๋ยนอมยิ้มเพราะหลาน อะแค้ก ๆ ซิก ๆ เหอ ๆ



เฮ้อ ไม่น่าเล๊ยว่ะ ป้าว่าจะหลังไมค์ไปหว่านเสน่ห์
ใส่เหล่าแฟนคลับซะหน่อย อด เรยตู เหอ ๆ
เหอะ เด๋ว ครึ๋ม ๆ ค่อย ไปอ้อน ป๋าวรพจน์
แต่ตอนนี้ขี้เกียจว่ะ ง้อ เร็วไป มันเสียฟอร์มลูกผู้ญิ๋ง ง่ะ เอิ๊กส์ ๆ








แหม่ป้านู๋บีเรื่องเซ็กส์เนี่ยเค้าวิจัยมาว่า
เมื่อถึงจุดสุดยอดร่างกายจะหลั่งสาร
ออกซี่ทิงนองนอยอะไรเนี่ยแหละ
เพื่อสานความสัมพันธํ์
และจากประสพการณ์ชีวิตที่เคยมีแฟนเอาแต่ใจตัวแม่
แหะๆ ..จะโวยกด โวยกด... พอเธอเสร็จแระทีนี้ถามให้ตาย
ก็ไม่มีไรว่าแระ เริ่มฟังเหตุผลกันเป็นแระ แง่บๆ
พวกผุ้ชายเลยมักเอาเรื่องจริงพวกนี้มาพูดเล่นกัน
เพียงแต่เราจะไม่พูดถึงแฟนคนปัจจุบันของเราเท่านั้นเอง
เพราะจริงๆแล้วทั้งหมดที่ทำก็เพียงเพื่อ
ให้ส่งผลไปถึงอีกสิ่งที่ป้าพูดถึงนะแหละ แง่บๆ
-----------------------------------------



อ้าว ฟังที่เอ็งเล่ามาเนี่ย
งั้น ทฤษฎี ผู้หญิงใช้ เซ็กส์แลกฟามร้ากกก
ส่วน ผู้ชายใช้ ฟามรักแลกเซ็กส์
มันเก๊าะไม่ถูกอ่ะดิ ป้าว่า มันน่าเชื่อถือ ดีออกนิ อิอิ



แหม ? หลานลูกควาย เรื่องเซ็กส์เนี่ย
เค้าก็วิจัยกันมาเหมือนกัน นะจ๊ะ
ว่า ผู้หญิงชอบ ช้อปปิ้ง มากกว่า มีเซ็กส์ ว่ะ 555


แร้วเวลามีเซ็กส์ เนี่ย
เธอก็คิดถึงเรื่องช้อปปิ้งมากกว่าเรื่องเสียวด้วยอ่ะ
ดังนั้น ถ้าจะให้สาวเจ้าประทับใจ
ชวนไปช้อปปิ้ง ดีที่ซู๊ดดดด จำไว้
จะได้ชนะใจเธอ เหอ ๆ



แต่ฟังจาก ทฤษฎีโวยกด .....โวยกด ของเอ็ง นี่
ป้า เข้าใจแล้วล่ะ ว่าทำไมแฟนเก่าเอ็ง
ถึงกลายเป็นผู้ญิ๋งเอาแต่ใจตัวแม่
เพราะ เอ็งนั่นแหล่ะที่เป็น สาเหตุ ของเรื่องทั้งหมด
ป้าขอเรียกมันว่า ทฤษฎี โวย เพราะ อยากถูกกด ง่ะ
อิทัปปัจจัยตา สิ่งโน้นเกิด สิ่งนี้จึงเกิด เอิ๊ก ๆ


ขำ ๆ ว่ะ อาทิตย์ที่ แล้ว
มีคนไข้ ไข่เน่าเพราะฝังมุกมาที่โรงบาลอ่ะ
พี่ที่ห้องยา วิจานใหญ่
ว่า เค้าไม่เจ็บหรือไง ทำไมต้องไปฝังมุกด้วย

ป้าเรยบอกเค้าไปอย่าง ปลง ๆ ว่า
ก็ทีผู้หญิงยัง ทนเจ็บเพื่อไปเสริมนมเรย
แล้วทำไม ผู้ชายจะทนเจ็บเพื่อเสริมเป้า ไม่ได้( วะ )


เฮ้ออออ เอาเป็นว่า ป้าเชื่อ เอ็ง แล้วจ้า
ว่า ผู้ชายมักจะมองที่เป้า
ส่วนผู้หญิงมักจะมองที่เต้า เอิ๊ก ๆ




อ้อ ขอบใจที่เอาเรื่องจริงของ รักแท้แพ้อัมพฤกษ์ มาฝาก
แต่ ป้าคิดจะเขียน นิยายประโลมโลก
ประเภทดรามาโรแมนติก นะจ๊ะทูนหัวววววว
ไอ้ ประเภท นิยายสะเทือนโลกงี้
เอ็ง เอาไว้เขียนในบล็อกเอ็งแระกัน
เผื่อจะได้ซีไรท์ กะเขามั่ง
ป้าไม่แข่งกะเอ็งหร็อกจ้า
อย่าวิตกจริตไปเล๊ยยยย อิอิ





อืม...โลกที่เราเห็น
มันก็เป็นอย่างที่เราปรุง นั่นแหล่ะ


ศิลปะในการมองโลกมองชีวิต
อาจไม่ใช่ศิลปะชั้นเลิศแบบ การทำอาหารหรือ เซ็กส์
แต่สมดุล และ ความสงบสุขของชีวิต
มันก็อยู่ที่วิธีคิด ในการมองโลกมองชีวิตนั่นแหล่ะ



ไอ้ไข่ต้มเอ๊ย แง๊บ ๆ แง้ว ๆ งุงิ ๆ งี้
แล้วเมื่อไรจะกลายเป็น กาแฟซะทีล่ะเนี่ย หืมห์ ?
ปล่อยให้สิ่งเร้าภายนอกมาเปลี่ยนจิตวิญญาณตัวเองไปได้
เป็นหลานชายคนโปรดของป้านู๋บีน่ะ
ก็ต้องทำตัวเป็น มหานที สิจ๊ะ ไม่งั้นเสียชื่อป้ามันหมด อิอิ

ป้านู๋เวจ๋าาาาาา

เห็นบอกว่า
จิตตกเล็กน้อย เลยข้างขึ้นข้างแรม
หายยังอ่ะ อิอิ

งั้น เพื่อให้ป้านู๋เว หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใส
เด๋วป้านู๋บีจะคิดพล็อตนิยาย ให้อ่านเล่นแก้เซ็งแระกัน
ลอง อ่านดูนะ ว่า ถูกใจ ป่ะ เอิ๊ก ๆ



------------------------------------------------

เรื่อง : รักไร้พรมแดน
บทประพันธ์โดย : คุณป้ามหาภัย เหอ ๆ


เพราะความไร้น้ำยา เอ๊ย ความต่างทางศาสนา
ทำให้ พระเอกผู้อาภัพ ต้องถูก แฟนเก่าทิ้ง
แถมเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ดัน มี ดี้ มาชิงกิ๊กไปอี๊ก
ด้วยความใจดีมีเมตตาเกินไป ทำให้พระเอกพูดอะไรไม่ออก
นอกจากปลอมตัวเป็นไอ้ทุยคุยกับเด็กเลี้ยงแกะเป็นระยะ ๆ


และเมื่อฟามอดทนถึงที่สุด
พระเอกจึงต้องหยุดเพื่อวาง อุเบรคขา
เขาซมซานกระเซอะกระเซิง
จนไปเจอนางเอกแสนสวยที่คุยด้วยถูกคอ
แต่อนิจจา เจ้าหล่อนดันเป็นกระเทยแปลงเพศ
พระเอกจึงจำเป็นต้องข่มฟามรักที่มีต่อนางเอกเอาไว้ในอก
ทว่าในคืนวันหนึ่ง มีเหตุให้นางเอก
จำเป็นต้องอาศัยนอนที่ห้องพระเอก


และแล้ว...อุบัติรักข้ามหมอนข้างก็เกิดขึ้น
พระเอกปฏิเสธคำที่เธอร้องขอ( พอเป็นพิธี )
แต่ก็ต้านทานฟามต้องการของหัวใจ ไม่ไหว...


ครั้นรุ่งเช้าตื่นมา พระเอกจึงต้องนอนกัดผ้าห่มน้ำตาร่วงซิกๆ

แล้วนางเอกนอนลูบหัวหงิก ๆ "ตัวเองงง เค้ารับผิดชอบ แง่บๆ"

พระเอกสะอื้นฮัก ๆ สะบัดหัวหนี
"ความบริสุทธิของค้าวววว แง้งงงงง"


จากนั้น ก็เกิดอาการพ่อแง่แม่งอน
พระเอกจึงเล่นตัวเรียกร้องฟามสนใจจากนางเอก
ด้วยการหนีนางเอกมาขออาศัยอยู่กับ ....
ป้านู๋บีคนเฒ่าใจดี ประจำสมาคมสูงกินลมฯ
ด้วยฟามเมตากรุณาปราณีที่ป้านู๋บี มีอย่างเปี่ยมล้น
ป้าแกเรยเทศนาสั่งสอนหลานชายนอกไส้ ไปว่า


ไอ้แสบ เอ๋ยยยย เอ็งไม่ต้องอายหรอกจ้า
ป้าเข้าใจเอ็งนะ ถ้าเอ็งจะเปลี่ยนไปชอบผู้ชาย
อันฟามร้ากกกก นั้น มันไม่มีพรมแดน
ไม่มีศาสนา ไม่มีสปีชีซ์ และ ไม่มี เพศ ดอกนะจ๊ะ
ถ้าเอ็งรักน้องเค้าจริง เอ็งต้องรับได้ดิ กับสิ่งที่เขาเป็น
รักแท้จะแพ้ ซิลิโคนได้ไงจ๊ะ ฯลฯ


หลังจาก เสียน้ำลายไปหลายปี๊บ
เพื่อ เทศน์โปรดพระเอก
พระเอกผู้อาภัพก็เริ่มเห็นดวงตาธรรม
ค้นพบความชอบที่แตกต่าง
ซึ่งแฝงเร้นอยู่ในตัวเขามาแสนนานนนนน
พระเอกยืดอก ยอมรับ
ความเบี่ยงเบนทางเพศของตนอย่างกล้าหาญ


แต่แล้วอนิจจา พระเอกดันไม่ดูตาม้าตาเรือ
แอบย่องไปตีท้ายครัวแอบจีบหนุ่ม ๆ ในฮาเร็มของป้านู๋บี
แถมยังเหิมเกรืมวางแผนคิดจะพากิ๊กคนโปรดของป้านู๋บี
แหกฮาเร็มหนีไปสวิงกิ้งที่บาร์เกย์
ครั้นป้านู๋บีชิงรู้เข้าก็เกิดบันดาลโทสะ ประกาศกร้าว

" เด็กข้าใครอย่าแตะ ถ้าแตะ กูเอาถึงตายยยย "

ว่าแร้วป้าบีจึงแอบเอายาเบื่อหมา
ผสมปาท่องโก๋ไข่ลวกให้ไอ้หลานทรพีกิน
จนมันทนพิษบาดแผลไม่ไหว
ขณะที่ ป้าบีกะลังจะสำเร็จโทษ
ไอ้หลานชายนอกไส้ด้วยการตอน


นางเอกที่เที่ยวตามหาพระเอกก็วิ่งกระหืดกระหอบ
กระเตงขันหมาก เข้ามาสู๋ขอพระเอก
ป้านู๋บีเห็นแก่ เงินค่าสินสอด เอ๊ย ฟามรักของหนุมสาว
เลยยอมมอบยาถอนพิษ และไว้ชีวิตพระเอก


และแล้ว ตำนานรักของ
การ์เฟร์ผู้ชั่วร้ายกับมุสลิมสาวใจดี
ก็จบลงอย่างมีฟามสุกกกกกกกก


แฮ่ป-ปี้ -เอน-ดิ้ง

---------------------------------------------



อิอิ อ่านแร้วจิตแจ่มใสขึ้นไหมจ๊ะ ป้านู๋เวจ๋าาาาาา
นี่ ๆ พล็อตเรื่องนี้ ป้านู๋เวว่าว่า โอ ป่ะ จ๊ะ
เผื่อป้านู๋บีจะส่งเข้าชิงโนเบล เอิ๊ก ๆ

ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาาา

แท้งกิ้วที่เสี่ยงชีวิต ?
ไปแสวงหาคำตอบของโคตรไอ้เข้ มาให้ป้านู๋บี
แม้ว่าจะ ไม่ได้คำตอบอารายกลับมาก็ตาม
แถมยังถูก อบรม (และ ข่มขู่ )อีกตะหาก อิอิ

ว่าแต่ ไมตอนถามไม่บอกคุณปั๋ว ไปล่ะ ว่า

ที่ร้ากขาาาาาาาา ตอบหน่อยสิจ๊ะตัวเอ๊ง นะนะนะ
อยากรู้จิง ๆ อ่ะ ว่า เฮียจะแคร์คุณนายเน่า แค่หนายยยยย
55555555555555555555555555555555

เฮ้อ ปั๋วอีนู๋ขวัญ นี่ มันบู๊ดีจังอ่ะ
ฝากบอกปั๋วนู๋ด้วยว่า ป้านู๋บี ขอคาราวะ เหอ ๆ

แถมทายแม่นยังกับตาเห็นแหน่ะ
ว่า ป้าจะเลือกถูกข่มขืนนนนน อิอิ

แต่ ไอ้น้อง ดอ. เด็กป้า มันรู้ใจป้ายิ่งกว่านั้นอีกนะ
มันบอกว่าอย่างป้าเนี่ย
ต้องเลือกข่มขืนเขา ไม่ใช่ถูกเขาข่มขืนนนนน
เอากะมันสิ เหอ ๆ


ขำ ๆ นะ ประเด็น ถูกข่มขืนกะ เหยียบกับระเบิด เนี่ย
ตอนนี้ กลายเป็น ประเด็น ฮอท ในโรงบาล ป้าเรยอ่ะ
เวลาว่าง ๆ เจอผู้ชายในโรงบาล
ป้าก็จะหาเรื่อง ยื่นไมค์ถามพวกมันเสมอ
เป็นที่เฮฮาขำขัน เป็นอย่างยิ่ง
แหม่ เวลาเห็นพวกนั้นทำหน้าพิลึก
เมื่อได้ยินคำถาม แล้วตลกดีว่ะ


ไอ้จอ. เด็กในฮาเร็มของป้าอีกคน ตอบว่า
มันไม่เลือกสักอย่าง มันจะขอไปถูกข่มขืนแทนเอง
แต่มีเงื่อนไขเล็กน้อยว่าว่า
ขอเปลี่ยน คนข่มขืนจากผู้ชายเป็น ผู้หญิงได้ป่ะ !

ส่วน พี่ที่ห้องยาอีกคนหนึ่ง ท่าจะคาใจกับคำถามนี้มาก
เพราะป้าบอกว่า เราสามารถเห็นตัวตน
ของคนตอบได้จาก เหตุผลที่เขาตอบ
พี่แกเรยหอบคำถามไปถาม คุณสามี ที่บ้าน
คุณสามี ก็ แสนดี ตอบไปว่า


เลือกให้ คุณเมีย ไปเหยียบกับระเบิด
เพราะ ถ้าถูกข่มขืนมันเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ
แต่ เหยียบกับระเบิดเนี่ย
ตายแร้ว ก็ได้ เงินประกัน ไว้เลี้ยงลูกด้วย 555




แถมยังโดนอบรมต่ออีกนะ บอกว่าสมัยนี้มีพวกแปลกๆนิยมสวิงกิ้งแบบเซ็กหมู่อะ ให้ระวังตัวถ้าเจอให้เลิกคบไปเลย แล้วมีต่ออีก บอกว่าเมื่อวันก่อนฝันว่าป้าจะหนีไปหาผู้ชายคนอื่น ไม่สนใจลูก จะออกจากบ้านให้ได้ อีเลยเอาไม้ฟาดหัว ไม้หักแล้วยังไม่สลบ เลยแป้นเทปกะหน่ำอีกที ทีนี้สลบเลย ออกจากบ้านไม่ได้ มาเล่าให้ป้าฟังแบบทำหน้าเฉยๆ ไม่รู้มีเจตนาไร เหอๆ
--------------------------------------------------
แหะ ๆ ฝากบอกปั๋วป้านู๋ขวัญ ด้วยน้าาาา
ว่าป้านู๋บี ไม่เคยคิดจะชวน ใครไปสวิงกิ้งหรอกจ้า
ถ้าชวนไปถือศีล 6 ค่อยว่าไปอย่าง อิอิ
ดังนั้น อาเฮียโจโฉ สบายใจได้ จ้า
หรือว่า ถ้า ปั๋วอีน้องยังข้องหัวใจฝันร้ายอยู่บ่อย ๆ
ป้านู๋บียินดีทำพิธีปักตะไคร้เพื่อแสดงฟามบริสุทธิ์ใจ อิอิ
( ตูจะโดนฟ้าผ่า ไหม หว่า เหอ ๆ)


แต่บอกตรง ๆ นะ เท่าที่ ฟัง อีนู๋เล่ามา
ป้านู๋บีว่า เฮียโจโฉ แกคงมีปมมั้ง
ประมาณว่า กัวเมียไม่ร้ากกกกก เรยฝันร้ายบ่อย ๆ เหอ ๆ
และถึงเวลาจิง ๆ ถ้า ป้านู๋ขวัญแอบหนีเที่ยว
เฮียเค้าก็คง เอาไม้ฟาดกบาลตัวเองต่อหน้าอีนู๋มากกว่า ฮ่ะ
ใครจะกล้า ทำร้ายคุณนายเน่าได้ลงคอล่ะเนอะ หุหุ

แหม....ไหนๆก็เอาโจโฉมาขายแระ คุยแบบเปลือยหัวใจ เป็นวิดยาทานละกัน ป้านู๋ขวัญอะเฉยๆ เรื่องเซ็ก เรื่องเสียว มันไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญเลยนะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยไคลแม๊ก แล้วโจโฉอะ อีตั้งใจจะให้ป้าเป็นอย่างนั้นทุกครั้ง แต่ป้ากลับไม่ชอบ จนอีกลุ้มใจ สรรหาสารพัด จะให้เซ็กจัดๆ จนป้าเซ็ง ต้องบอกว่าคนไม่หิวอะ กินหูฉลามพระกะโดดกำแพงมันก็ไม่อร่อย แล้วพอไคลแมกแล้วมันจะหงอยนานหลายวันเลยนะ มาจ่งมาจับนี่ มือมันปัดทิ้งแบบออโต้ เลยนะ จนโจโฉ อีบอกว่า จะหวงไว้ให้ใคร แล้วก็ งอลล
จนป้าสำนึกผิดหน่อยๆ บอกว่ามันเป็นเอง..ง่ะ ไม่รู้ตัว ก้เลยต้องมาเจอกัน ที่ทางสายกลาง คิดๆแล้วก็สงสารเหมือนกันนะ ว่าเราเป็นเมียที่ไม่ได้เรื่องเลย ก็ทำได้แค่เนี้ย ฟังเทศน์ดีๆ ยังเกิดปิติ มีฟามสุขกว่าไคลแมก ตั้งแยะ ขอบอก
------------------------------------



ฟังที่ป้านู๋ขวัญเล่ามา
ป้านู๋บีว่า อีปั๋วนู๋ น่าเอ็นดูดีออก
อย่างนี้ ป้านู๋ขวัญน่าจะหว่านเสน่ห์ใส่ปั๋ว
ให้อีหัวปักหัวปำ ไปเล๊ยยยยยย เหอ ๆ


อืม....และในฐานะ เป็น แฟนคลับ ลุงหมอนพพร
ขออนุญาตแนะนำตามประสา กูรู้ (จริ๊ง จริง )
เผื่อจะเป็นวิดทะยาทาน
เคยอ่านเจอ ในหนังสือ อ่ะ ประมาณว่า

ผู้หญิงในสังคมไทยถูกเลี้ยงดูแบบ ไข่ในหินอ่ะ
และถูกปลูกฝังให้เห็นเรื่องเพศเป็นของสกปรก
ดังนั้น สิ่งเหล่านี้ก็จะถูกฝังอยู่ในจิตใต้สำนึก
จนทำให้ รู้สึกผิดลึก ๆ ที่ตัวเองมีความสุขทางเพศ
รู้สึกว่า มันเป็น บาป เป็น ตัณหา ที่น่าละอายและเกิดอาการจิตตก
( ป้าเรียกว่า ถูกหิริโอตัปปะ มันทิ่มแทง )
สุดท้ายจึงเกิดกลไกการปฏิเสธความสุขทางเพศรส
เพราะมันทำให้วิตกจริต


แต่การ ฟังเทศน์ ทำให้ผ่อนคลายได้ โดย ไม่ต้องพะว้าพะวง
จึงทำได้อย่างสบายใจ โดยไม่รู้สึกผิด
ดังนั้น ผู้หญิงบางคนจึงชอบที่จะเข้าวัดมากกว่ามีอะไรกับสามี


ถ้า ในทางธรรม
คนเป็นคู่กันต้องสมกันสี่อย่าง สมศรัทธา จาคะ ศีล และปัญญา
แต่ในทางโลก มันต้องเพิ่ม จริต 6 และ เซ็กส์ ต้องเสมอกันด้วยมั้ง
ถึงจะไปกันได้แบบชิว ๆ ไม่หิวจนลงแดงตาย

แต่ ไอ้ของงี้น่ะ มันไม่ได้ สั่งได้เหมือนเวลาฮั้วประมูลนิ
กมฺมุนา วต.ตตี โลโก กุ๊ก ๆ อ่ะ อิอิ


แหะ ๆ อันนี้ ป้าจำ ๆ ขี้ปากหมอนพพร มาช่วยในวิเคราะห์ อ่ะ
ผิดถูกอย่างไร โทษ ลุงหมอ เอาเองเด้อ ป้า ม่ายเกี่ยววววววว


ส่วนเรื่อง หน้ามืดลงจากคานอันแสนสุข น่ะ
ป้านู๋บีคงไม่โชคร้ายตกจากคานหรอกมั้ง
เพราะ แค่ขัน 5 ใบ ที่แบกไว้บนหัวก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว
ไม่ชอบหาขันมาเพิ่ม มันหนักหัว
ที่สำคัญ ไม่ชอบให้ อะไร มามีอิทธิพลกับ ชีวิตตัวเองมากเกินไป
ไม่ว่าจะ คน สัตว์ สิ่งของ ทุกอย่างจะมีอิทธิพลกะป้าได้ เท่าที่ป้าอนุญาตเท่านั้น


แบบ ว่าสวยเลือกได้อ่ะ อิอิ

เหล่าฮูจื้อ

ขอบคุณ ค่า ที่มาตามเทียบเชิญ
แต่ อิฉันดูท่า แล้ว ไอ้แสบหลานอีช้าน
มันท่าจะหายช้ำในแระค่า
( พิจารณาจากคุณภาพปาก และ การ จิกกัดของมัน )

แปะ บ่ ต้อง ควงไม้ตะพด
มาช่วยซ้ำเติมมัน แย้วค่า
เด๋ว แปะจะธรรมะแตก จนโรคปวดหลังกำเริบ
อีกอย่าง อีช้านกัว แปะ จะโดนหลานอิฉันมันกัด ฮ่ะ
อีฉันยังไม่ได้พาไอ้แสบไป ฉีดยาค่าาาา แหะ ๆ

แล้วเด๋ว จาเมล์ไปเม้าส์โตยนะค้า แปะ ^ 0 ^

เรียน ทั่น ประธาน

แม่เจ้าโว๊ย นาน ๆ จะเห็น ตั้งประเด็น ซะที
ซอรี่ ที่ โพส ขัดจังหว่ะ

นี่ ๆ ไอ้เรื่อง

-----------------------
เรื่องใหม่ๆ
"ถ้าชู้จะมาขอแฟน คุณจะทำไง?"
ช่วยออกความเห็นหน่อย...
เรื่องของเรื่องคือรุ่นน้อง ชีประชดสามี
เลยเผลอไผลไปเที่ยวกะหนุ่มเกย์
(คิดว่าเกย์จะไม่กะผู้หญิงที่ไหนได้)
ชะเอิงเงยลงไป คืนเดียวนั้นแหละ
หนุ่มเกย์ติดใจ ไม่ยอมปล่อยซะด้วย
จะมาขอเธอกับสามี

-----------------------

ขอดีเทล ปลากรอบด้วย
อาทิเช่น ปั๋ว หล่อไหม เอ๊ย มีลูกมีเต้าไหม
เจ้าหล่อนเลี้ยงชีพด้วยตัวเองได้ไหม ฯลฯ
แล้วเด๋วจะมาตอบ

เออ ขึ้น หน้าใหม่ เหอะเอ็ง
หน้านี้ ยาวแระโหลดช้าว่ะ

..........
เรื่องใหม่ๆ
"ถ้าชู้จะมาขอแฟน คุณจะทำไง?"
ช่วยออกความเห็นหน่อย...
เรื่องของเรื่องคือรุ่นน้อง ชีประชดสามี
เลยเผลอไผลไปเที่ยวกะหนุ่มเกย์
(คิดว่าเกย์จะไม่กะผู้หญิงที่ไหนได้)
ชะเอิงเงยลงไป คืนเดียวนั้นแหละ
หนุ่มเกย์ติดใจ ไม่ยอมปล่อยซะด้วย
จะมาขอเธอกับสามี

ตอบว่า ความซวยมาเยือนแระ ตายทั้งเป็น
ถ้าสามียอมรับไม่ได้เรื่องมีชู้นะ ก็ต้องระวังให้ดีไม่รู้จะถึงตาย
ไหม ซักวันเรื่องมันก็ต้องแดงขึ้นมา ไม่รู้จะออกความเห็น
ยังไงดีในชีวิตป้า กลัวเรื่องมีชู้ที่สุด เหมือนฆ่าตัวตายทั้ง
เป็น เรื่องเซ็กมักทำให้คนเราหน้ามืด ถลำตัวลึกติดร่างแห
ไปแล้วแก้ไม่ออก ทางออกสุดท้าย ถ้าสามีไม่ให้อภัย ก็เลิก
กันไปเหอะ และถ้ามีลูก ก็ช่วยกันรับผิดชอบไป แต่ถ้าสามี
ให้อภัยได้ ก็ตัดหนุ่มเกย์ให้ออกไปจากชีวิต ถ้าอีหนุ่มเกย์
ไม่ยอมเลิก ก็ต้องปรึกษากับสามี ให้ช่วยจัดการด้วยเพื่อ
ฟามสงบสุขของครอบครัว และคุณผู้หญิงสมควรสำนึกในความผิดครั้งนี้ให้มากๆ อย่าทำผิดซ้ำซาก อีก

เรื่องมีชู้ เนี่ย ส่วนใหญ่บ้านพัง ครอบครัวแตกแยก กัน
ทั้งนั้น ถ้าโชคร้ายก็มีคนต้องตาย อย่างเจ๊ ก็ไม่ได้คิดเรื่อง
พวกนี้ เพราะคิดว่ามันไกลตัว มันเป็นทางประมาท ทำให้เรา
ขาดความระวังตัว คิดว่าคนอื่นเขาจะไม่มีอะไร ไม่คิดเรื่องชู้
สาว แต่พอมาอยู่กับเฮียโจโฉ เขาจะใส่ความคิดพวกนี้เข้ามา
ให้เจ๊บ่อยๆ ว่าเขารับไม่ได้นะเรื่องชู้ ถ้ามีก็จะเล่นให้ถึงตาย
ทั้งคู่ ไม่มีคำว่าให้อภัย ทำให้เรารู้ว่า เรื่องพวกนี้มันสำคัญนะ
เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ถ้าบังเอิญไปเฉียด เรื่องพวกนี้ เจ๊
เดาว่า เจ๊ต้องคิดถึงภาพเฮียโจโฉมาเตือนสติเจ๊ แน่ๆ แบบ
ว่าเห็นภาพปั๋วถือไม้หน้าสาม สะพายปืนมาแยกเขี้ยวยิงฟัน
ก็คงจะมีสติมาปัญญาเกิด ได้ทันท่วงที เพราะมันฝังอยู่ในจิต
ใต้สำนึก ของเจ๊ไปแล้ว

ขอคารวะ อาแปะ เหล่าฮู้ ...อ่า อาหลู ขอฝากเนื้อฝากตัว อิอิ
แถมมีไม้ตะพด ไว้ตีหัวหนุ่มๆ ด้วย
แร้วมีไม้เรียว มาหวดก้นสาวๆ ด้วย เป่าคะ
แถวๆนี้มีแต่ ฮาร์ดคอร์ อะ อาแปะ
มีหล่อเลือกได้ กะสวยเลือกได้ กินกันไม่ลง
มีแต่กระดูก เจี๊ยะกันบ่อเลาะ...อ่า

ส่วนอาหลูเอง ก็ติดคุกขี้ไก่ ไปแร้ว เลยได้แต่ดูหล่อ
กะสวย เขาเลือกได้ อิอิ กะมาแฉเรื่องชีวิตคนคุก อิอิ

ป้านู๋บี - ------------------------------------------------------------

อิอิ ทั่น มาชิก ขาาาาาา ช่วยวิจานหน่อย จิค๊ะ ว่า
ถ้าอ่านงานเขียนแนวเนี๊ยะ แล้วรู้สึกไงมั่ง

ตอบว่า รู้สึก จั๊กกะจี้ ง่ะ คงคล้ายๆ อาการ ที่นู๋บี อ่าน
เจ็ดเดือนทะลุทำ ประมาณนั้น

ถ้าเป็นตอนวัยสะรุ่น ยังไม่ได้ติดคุกขี้ไก่ เนี่ย ก็คงจะมีเคลิ้ม
มั่งแหละ แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นไร เห็นเป็นเรื่องตลก ซะงั้น
ชอบแบบว่า ถ้าแกเขกหัวฉัน ฉันจะกระโดดเตะตัดขาแก
ถ้าแกมาพูดอ้ำๆอึ้งๆ ฉันจะว๊ากให้หน้าหงาย ถ้าแกมาบอกรัก
ฉัน ฉันเตะผ่าหมากให้หน้าเขียวไปเรย ถ้าแกไม่โกรธที่ฉัน
ทำกับแกขนาดนี้ ฉันรับรองว่า ฉันจะไม่ลืมแก เรย....ว่ะ
อิอิ

แหม มันติดใจ ทฤษฎีโวยกด .....โวยกด ของทั่นประทาน
เจ๊ก็มีมาแชร์ มาเหมือนกัล.... เหอๆ
แต่ของเจ๊...อะ มันตรงกันข้าม อิอิ

ทฤษฎีของเจ๊ โวย....แล้วห้ามกด .....นะโว้ย
เวลา เจ๊ โวย หรือโจโฉ โวย ก็เหมือนกัน
ไม่คุยกัน ไม่เดินคู่กัน ไม่มองหน้ากัน แต่อยู่บ้าน เดียวกัน
นอนเตียงเดียวกัน ดูหนังเรื่องเดียวกัน ได้ ห้ามหนีไปไหนด้วย
เจ๊ ก็เฉยๆ โจโฉ อีก็เฉยๆ บางทีก็ สามวัน ห้าวัน
บางทีก็เป็น เดือน เจ๊ ก็ เฉยๆ สุดท้าย โจโฉ อีก็ต้องเลิก
โวยก่อน เพราะ ทำมะชาดของผู้ชาย มันอึดสู้ผู้หญิงไม่ได้

พอโจโฉ อีเลิกโวย เจ๊ ก็เลิกโวย ก็ได้ ขี้เกียจต่อฟามยาวสาว
ฟามยืด เพราะส่วนใหญ่ก็แค่เรื่อง ขี้หมูราขี้หมาแห้ง
เดี๋ยวนี้ ก็ยังเป็นอยู่ แต่โจโฉ อียอมรับได้เรื่องนึง คือ ถึง
เจ๊จะผิด เจ๊ก็ไม่เคยยอมรับผิด และถึงเจ๊ไม่ผิด เจ๊ก็อภัยให้
คนผิดได้ซำเหมอ ไม่ได้ติดใจ พยาบาทเป็นนานสองนาน
และฟามจำเจ๊ก็สั้นด้วย แถมโจโฉ อีก็ชอบชมเจ๊ ว่านิสัยดี
จริงๆ ผิดแล้วก็ไม่เคยยอมรับผิด

นิสัยเจ๊ น่าทิ้งไหมเนี่ย รู้ตัวว่าไม่ดี แต่แก้ไม่ได้ ตัวตนมัน
สะเทือนขนาดหนัก ถ้าแก้เดี๋ยวจะเสียเซลฟ์ ไม่เหลือตัวตน
มันจะทนไม่ได้ ทุกข์หนอ ทุกข์หนอ แต่ที่ไม่น่าเชื่อยิ่งกว่านี้
ก็คือ โจโฉ อีทนเจ๊ได้ไง ก็ไม่รู้ เหอๆ จนกลายเป็นว่า ยอม
รับ ความงี่เง่าของเจ๊ ได้แระ เป็นงั้นไปอีก

ถึงป้านู๋บี้ นิสัยของโจโฉ เขาก็ชอบมองคนที่มาเกี่ยวข้องกะป้า
ในแง่ร้ายทุกคนแหละ เขาไม่อยากให้เราไปคบหาสมาคมกะ
คนอื่น สงสัยกัวว่า เราจะฉลาดขึ้น เหอๆ แล้วพอบอกว่านู๋บี
จะปักตะไคร้พิสูจน์ฟามบริสุด แหม อีโจโฉ บอกอยากเจอตัว
จะท้าพิสูจน์ด้วย ซะงั้น เป็นงั้นไปอีก แล้วฟ้าจะผ่าไหมเนี่ย
สงสัย จริงๆ

ป้านู๋บี
"และแล้ว ตำนานรักของ
การ์เฟร์ผู้ชั่วร้ายกับมุสลิมสาวใจดี
ก็จบลงอย่างมีฟามสุกกกกกกกก "

ไม่จบแบบนี้ไม่ได้เหรอ เข็ดแว้ววว
มุสลิมเป็นสังคมปิดครับ ขี้เกียจมานั่งจิตตกว่า
อะไรว้า ทำเราแต่ไปขอโทษกะพระเจ้า เอิ๊กๆ
อยู่กับผู้ว่ายากนะ มันไม่แฮปปี้หรอก
นรกขุมใหม่ตะหาก แง่บๆ

ขอแบบอยู่ง่ายๆกะคนชิลๆ
มีอะไรก็เห็นใจกัน ไว้ใจกันได้
เป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่มีบ้างเหรอ แง่บๆ
..........
กร้ากก ไปว่านี้โจแกขี้ระแวง
เปล่านะแค่ชนักปักหลังง่ะ แง่บๆ
คนเราน่ะเวลาจีบก็แบบ เวลาจริงอาจจะอีกแบบ
อย่างตอนตาคนนั้นมาจีบแฟนเก่าผม
ต่างฝ่ายต่างสูบบุหรี่ด้วยกันทั้งคู่
เธอถามว่าผมเลิกได้มั๊ย เพราะอีกฝ่ายยอมเลิกเพราะมาจีบเธอ
ผมตอบ ไมได้หรอก แต่ถ้าลดนะพอได้
วันนี้เขาอาจจะเลิกได้จริงๆ แต่เพื่อนผมอีกคน แบบเดียวกัน
ลูกสามแระ ทุกวันนี้มันก็ยังต้องมีกระป๋องใส่ก้นบุหรี่หลบเมียดูดอยู่
ความจริงง่ายๆคือ
ผุ้หญิงไม่ชอบคนโกหก แต่มักเลือกฟังคำโกหก
ปัญหามันจึงไม่ได้อยู่ที่ตอนเลือกแต่อยุ่ที่ว่า
หลังจากเลือกไปแล้วทำไงต่อ
แต่คนที่ลงทุนหนักๆ ตอนแรกนะ
มักจะตามมาด้วยความหวง
หวงแล้วก็กลายเป็นระแวง เป็นปิดกั้น
เจอผู้หญิงยอมดักดานก็ดีไป
ไปเจอสาวๆสมัยนิยมเข้าละก็ เหอะๆ แง่บๆ

ป้านู๋ขวัญ ป้านู๋บี:
"ถ้าชู้จะมาขอแฟน คุณจะทำไง?"
โทษเรื่องชู้อ่ะ เป็นที่รู้กันครับ
แต่ผู้ชายนะ ถ้ารักภรรยาพอ เค้ารับได้นะแหละ
เพียงแต่อย่าพูดนะ ชั้นจะเจ็ป
ถ้าจะให้เปรียบเทียบ ระหว่างหนุ่มเกย์กับพี่แก
บอกได้แค่ ฟ้ากับเหว
รวยหล่อเอาใจเก่ง
เดินไปไหนหยิบอะไรมา แกซื้อให้หมด
นอนเอาโลชั่นทาตัวให้ ตื่นมามีกับข้าวพร้อมเสริฟ
(โหยยยอะไรจะขนาดนั้น)
ต่างจากสามีเธอคนละขั้ว ซื้อให้แค่แก้วน้ำรูปหมี
แถมไม่ให้ดีๆ มีหยิกกัดว่าซื้อให้ผิดคน
นอนยังกรนซะกระจกแทบแตก
และนั่นแหละคือจุดต่างที่ชัดเจน

เกย์นะตามอารมณ์ แล้วอารมณ์มักพาเราตกต่ำเสมอๆ
เป็นจุดที่ผมชี้ให้เธอดูได้
การทำอะไรเพียงเพราะหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง
มันไม่เรียกว่ารักหรอก เป็นได้แค่ความไคร่
เกย์ทำให้เพราะตอ้งการเธอ
แต่สามีทำให้ก็เพราะอยากให้เธอ
จะวัดอะไรต้องเอากำลังคูณกับความตั้งใจ ไม่ใช่แค่สิ่งที่ได้
เล็กน้อยบางทีจึงยิ่งใหญ่กว่ามากมาย
เธอคิดว่าสามีไม่รุ้ ทั้งๆที่เค้ารู้อยุ่เต็มอกแต่ไม่พูด
ทางเลือกของเขาคือถ้าเธอจะไปเขาก็ยอมสละให้
แต่กับเกย์ทางเลือกของเขาคือ ต้องได้เท่านั้น
ซึ่งเมื่อเธอลองทำดูผลก็ออกมาอย่างที่คาด
ตอนนี้จากที่สามีขี้โมโห กลายเป็น น่ารัก กุ๊กกิ๊กๆ

อย่างว่าคนเขามีสำนึกรู้ว่าอะไรถูกผิด
ขาดแค่ความกล้ากลับไปรับผิดชอบกับคนของตน
เรากระตุ้นหน่อยให้กำลังใจหน่อย ก็กลับไปได้
เพียงแต่พายุมาแน่เพราะตาเกย์นั่นถึงกับเคยบอกแม่ผัวเธอว่า
เขานะเป็นคนที่รักผู้หญิงคนนี้ที่สุดในโลก
ตอนนี้คอยเวลาว่าเอาไงดีหว่า ถ้าเรื่องนี้ถึงหูสามีเธอ
เหอะๆ... ว่ารับได้ๆ หวานๆอยู่เนี่ย
กระจายแหงมๆ ก็คนนี่นา
ผมก็ถึงทางตันเหมือนกัน ว่าเอาไงดีหว่า แง่บๆ

เรื่องของคน3คนเนี่ย ไม่รู้เหมือนกัน
ตันเหมือนกัน เจอคนพูดไม่รู้เรื่อง ไม่มีคุณธรรม
ไม่รู้ดีรู้ชั่ว อยากได้ก็จะเอาอย่างเดียว น่ากลัวจะตาย
ถ้าไม่ซวยเพราะผัว ก็จะซวยเพราะเกย์ แต่อาจจะจบแบบ
ไม่ซวยก็ได้ใครจะไปรู้ เขาอาจจะพบทางออกที่ดีก็ได้

โอ้ว....อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก (ทำไมต้องเข้าตึกแขกด้วยฟะ) คิกๆๆ
อันนี้ตรงกับสุภาษิตไทยที่ว่า ควายใครเข้าคอกคนนั้น
ใครทำอย่างไรไว้ ย่อมรู้แก่ใจ
ซึ่งผลที่ตามมา รับได้หรือไม่ ก็ต้องรับกับมันให้ได้
อาจเป็นคำตอบที่เห็นแก่ตัว แต่นี้คือ ความจริง
ซึ่งคนส่วนใหญ่ มักรับกับความจริง ที่ว่าตัวผิด ไม่ค่อยจะได้
ป้านู๋บี นิยายจรรโลง...อ่ะนั้น คิกๆ
นู๋เว ม๊ะปลื้มตอนจบ อยากได้แบบโชกเลือด อ่ะ
สะจายยยยยยยยย
อิอิ

เรียนทั่นปะทาน

โทษเรื่องชู้อ่ะ เป็นที่รู้กันครับ
อันนี้ขออนุญาติไม่เห็นด้วย นะฮับ
เพราะถ้ารู้โทษกันจริงๆ อยากที่ปากพูดนะ
ก็คงไม่มีชู้เกิด แล้ว เกิดอีก เกิดซ้ำเกิดซาก
ไม่ขาดสติจนเกิดเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้หรอก
และถ้าเกิดพลาดท่าเสียที แบบไม่เต็มใจ หรือโดนข่มขืน
สามีตัวจริง ก็คงจะเห็นใจ และช่วยกันแก้ไขให้พันยารอด
จากผู้ชายต่ำทรามด้วยมั้ง แต่ถ้าสมยอมมีชู้แบบเต็มใจเนี่ย
เรียกว่า ไม่รู้โทษของการมีชู้หรอก

คนส่วนใหญ่คิดว่ารู้ รู้นั่น รู้นี่ รู้นู่น รู้ไปหมด
แต่ทำไมถึงยังทำผิดซ้ำซาก เหมือนรู้แต่ปาก
แต่จิตใจมืดบอดไม่ได้รู้จริง ไม่มีสัญชาติญาณแห่งการรู้
ผิดชอบชั่วดี ไม่รู้โทษจริงก็เลยไม่กลัวที่จะทำผิดต่อผู้อื่น

เรียนทั่นปะทาน อีกแระ

ความจริงง่ายๆคือ
ผุ้หญิงไม่ชอบคนโกหก แต่มักเลือกฟังคำโกหก

อันนี้นะ เรียกว่าผู้หญิงโง่ ไม่ทันการเฟร์ผู้ชั่วร้าย อิอิ
ถ้าผู้หญิงมีปัญญานะ จะเลือกคนที่พูดจริงทำจริง
ถ้าพูดจริงแต่ไม่ทำจริง ก็เฉือนทิ้งให้เป็ดกินเลยดิ
ก็ไม่ใช่ลูกผู้ชายนินา จะเก็บไว้ทำเตี่ย รึ ฮี่ฮี่

ป้านูขวัญ:
"ถ้าพูดจริงแต่ไม่ทำจริง ก็เฉือนทิ้งให้เป็ดกินเลยดิ"
มิน่าเฮียโจแกไม่ชอบกินเป็ดชิมิ มันแสลงงง แง่บๆ

"ไม่ขาดสติจนเกิดเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้หรอก"
นั่นแหละครับที่สำคัญ สติ
แล้วไม่ได้ว่านะคนสมัยนี้ส่วนมาก็เตือนสติกันดีๆท้างน้านนน
อย่างน้องคนนั้นอ่ะ พอพลาด ก็มีแต่คนกระทืบซ้ำ
แถมยุให้ไป ดีว่าเธอยังพอฉุกได้ แล้วได้คุยกับผมพอดี
เรื่องก็เลยพลิก เพราะจริงๆคนที่ให้โอกาศเธอมากที่สุดไม่ใช่ผมหรอก
แฟนเธอต่างหาก แต่เธอไม่รู้ เพราะขาดเจ้าตัวที่เราว่านั่นแหละ "สติ"

นู๋เว: ชิชิ พวกชอบซ้ำเติมค้าววว แง่บๆ

เรียนทั่นเบ๊ เอ๊ย ทั่นประธานที่เคาร๊พพพพพ

นี่แหน่ะ พ่อหลานร้ากจ๋าาาาาาาาา

ถ้าเอ็ง ซดน้ำใบัวบกแก้ช้ำใน เสร็จแร้ววว
ได้โปรด เจียดเวลาเล็มหญ้าอ่อนตอนสาย ๆ
เข้ามาขึ้นหน้าใหม่ให้คนเฒ่าเค้าเม้าส์กันหน่อยสิจ๊ะคนดี ( อะแค้ก ๆ )

ร้อยกว่า เม้นท์ แระ น๊าาาาา
น้ำหมากท่วมกาทู้ แล้วว๊อยยยยยย
ขึ้นหน้าใหม่ซะทีเถอะจ้า พ่อหลานร้ากกกก


เออ เอาอันนี้เป็น รูปปลากรอบ ดีป่ะ
ฟามหมายเข้าท่าดีว่ะ
เข้ากะคอนเซปต์สมาคมเรา เหอ ๆ


//variety.teenee.com/foodforbrain/img1/64854.jpg

อ้อ แล้ว ปาเด็น
"ถ้าชู้จะมาขอแฟน คุณจะทำไง?"


กรณีถ้าเป็นป้านะ


ถ้าเป็น สมัย ยังไม่เข้าสู่วงการปฏิบัติธรรม
ป้า จะหาเรื่อง เขี่ย แควน ให้ชู้ ไปเรยว่ะ
เพราะถือว่า เสียศักดิ์ศรี ถูกเหยียบตะหมูก
คนอย่างตู หยิ่งยโสพอที่จะ ไม่รับ เดน ใคร เว๊ย


อย่าว่าแต่ชู้เล๊ย ถ้ารู้ว่า ถูกนอกใจ
ป้าก็พร้อมจะหาเรื่องเฉดหัวคนเหล่านั้นออกจากชีวิตได้เสมอ
( ป้าสวยเลือกได้อยู่แระ กัวอะไรล่ะจ๊ะ เหอ ๆ)


แต่พอ ปฏิบัติ ธรรม แร้ว สงบลงอ่ะ
สงสัย ตัวกูของกู มันจะ สึกกร่อนลงไปแยะว่ะ เหอ ๆ



ดังนั้น ถ้าชู้จะมาขอแฟน


กรณีถ้ายังไม่มีลูกเต้า และ ต่างคนต่างเลี้ยงตัวเองได้

ก็แล้วแต่แฟน มั้ง ถามชี ไปเรย ว่า
ที่รักจ๊ะ อยากอยู่กับชู้ หรือ อยู่ก๊ะ ปั๋ว
ถ้า ชี เลือกชู้ เราเก๊าะหาเมียใหม่ เอ๊ย ปล่อย ชีไปตามหัวใจปาดถะหนา แหะ ๆ
เพราะ ถ้า คนเรามันไม่มีใจให้กันแร้ว
ก็ไม่รู้จะรั้งมันไว้ ทำเบื๊อกอะไรวะ
สิ้นเยื่อขาดใยกันแร้วนิ
ป้า บ่ ช่าย เฮียโจโฉของอีนู๋ขวัญ นิ

จะได้ขู่ฟ่อ ๆ บอกเมียว่า

รวมกันเราอยู่ มีชู้ มึงตายยยยย ( แต่ตูไปลงอ่างได้ เหอ ๆ )

คนไม่ใช่ สิ่งของ นี่หว่า
เราจะทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของใครไม่ได้
การที่ ใครสักคนตกลงมารวมหัวจมท้ายก๊ะเรา
ไม่ได้หมายฟามว่า ตัวของมัน จะเป็น ของกู เสมอไป
ดังนั้นเราต้องเคารพการตัดสินใจของอีกฝ่ายด้วย


อีกอย่าง ต้อง พิณา ตัวเองด้วยว่า
ตู บ่ มี ไก๊ ไรว๊า ถึงมัดใจแควนเอาไว้ไม่ได้
แร้วก็ถามเหตุผลแควนด้วย
ว่า อิทัปปัจจยตา อะไรคือเหตุปัจจัย ให้เกิดเรื่องพวกนี้
จะได้กระจ่างแก่ใจ ว่า เพราะอะไรมันถึงนอกใจตู ?



แต่ไม่ว่า เหตุผลที่รู้ จะเป็น อะไร
ก็ ให้แควนมันตัดสินใจนะ ว่า จะเอาไง ตามใจมันง่ะ
แต่ที่แหง๋ ๆ ความเชื่อใจ ความไว้ใจที่มีให้กัน คงง่อนแง่นแระ
อันนี้ น่ากัว กว่า แฟนไปมีชู้อีกว่ะ
ถ้าเคลียร์ กัน ไม่ กระจ่าง
หากมีปัญหากระทบกระทั่งกันอีก
โอกาสผิดใจกันสูงมากกกกกกกกกกกก


แต่ถ้า ชี เลือกเรา ก็ต้องเคลียร์ ก๊ะชู้ ดี ๆ ว่ะ
คนมันมีหลายแบบนิ ผู้ชายทุกคนไม่ใช่พ่อพระ
ที่หยิ่งในฉักฉี เข้าใจอะไรง่าย ๆ แบบทั่นประธาน ทุกคนนิ
เกิด มันเป็นประเภท กัดไม่ปล่อย
กูไม่ย๊อม กูจะเอา นอนก๊ะกู
ก็ถือว่า เป็น เมียของกูเหมือนกัน งี้ ล่ะก็ ซวยลิ่ว



ส่วนกรณีถ้าไม่มีลูกเต้า และ เค้าเลี้ยงตัวเองไม่ได้

อันนี้ ก็ต้องคิดหนัก หน่อย
ถ้าชู้เป็นคนดี ก็ โมทนาไป
แต่ถ้าเกิด ชู้ มันโหล่ยโท่ย

แร้วพร้อมใจหนีตามกันไปกัดก้อนเกลือกิน
แควนตูมิขาดต้องไปขุดดินกินจนสารอาหารตาย เหรอ ?
เออ ก็ขนาดที่บ้านเอาหมาไปปล่อยวัด ยังห่วงมันเรยนิ
อดีตแควนทั้งคน เคยรักใคร่เอาใจใส่
เคยขุนเลี้ยงมันมาจนตัวอ้วนปี๋ขนาดนี้
มันก็ อดห่วงไม่ได้แหล่ะน่า


แต่ก็คงได้ แต่สงสารมั้ง แร้วก็วางอุเบรคขา
พร้อมกับ ปลอบใจตัวเองว่า
เค้าเลือกของเค้าแร้ว
กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ

กรณีถ้ามีลูกเต้า
อันนี้ ก็ลำบากใจพิลึก
มันไม่ใช่ปัญหา ของ คน สามคน แระ
มันต้องรวม ลูก เข้ามาด้วย

จะทำอะไร ตามใจ คนแค่สามคนไม่ได้
ไหน ๆ ก็ทำให้ลูกมันเกิดขึ้นมา แระ
ก็ ต้องรับผิดชอบ ดูแลมันให้ตลอดรอดฝั่งหน่อย

ถ้าเด็กมันเป็นพวกใจแข็ง
รับได้เสมอกับการที่พ่อไปทางแม่ไปทาง ( อาทิ เช่น ตัวป้าเอง )
ก็ดีไป ตัดสินใจง่ายหน่อย
แต่ถ้าไปเจอไอ้เด็กประเภท
แง ๆ เค้ารับไม่ได้ถ้าครอบครัวต้องแตกแยก
นี่ก็ ยิ่งตัดสินใจลำบากเข้าไปใหญ่


ไงลูกก็คงต้องมาก่อน มั้ง
แควนมันอยากมีชู้ ก็ช่างหัวมัน เมิงไปเรย ตามฉะบาย
แต่ห้ามให้ลูกรู้ และ เสียความรู้สึก นะเว๊ย
เด็กน่ะ ถ้าเป็นเด็กอ่อนไหว
มันจะเตลิดไปเรยนะ เด๋วกลายเป็นเด็กมีปัญหาอีก เฮ้อ



อืม...อันนี้ ตอบจากเหตุการณ์สมมุติ
ที่ปรุงแต่งขึ้น( ในแต่ละกรณีที่ เป็นตัวเองนะ )
แต่ในสถานะการณ์จริง ๆ อาจจะตัดสินใจอีกอย่างก็ได้
มันก็ต้องดูแฟคเตอร์ อื่น ๆ ประกอบด้วย
ไว้ ป้ามีชู้เมื่อไร จะมาโพสบอกอีกทีแระกัน
ว่า อีปั๋วป้ามันจะทำไง เอิ๊ก ๆ


ส่วนเรื่อง รุ่นน้องเอ็งง่ะ ป้าก็ขอ ตัน ด้วยคน แหะ ๆ
ป้าไม่รู้จะแนะนำยังไงว่ะ
เรื่องพวกนี้มันเปราะบางนะ
เราไม่รู้ตื้นลึกหนาบางในครอบครัวเค้าด้วย
แนะนำซี้ซั้ว เอาตัวเราเข้าไปสมมุติในเหตุการณ์
บางที สิ่งที่ คิด มันอาจจะเหมาะกะคนอย่างเรา
แต่ ไม่เหมาะ กับ คนอย่างเค้า ก็ได้ว่ะ
นานาจิตตัง เอวังด้วยประการฉะนี้ เฮ้ออออ

สรุป ปาเด็นนี้ สอนให้รู้ว่า
ถ้า คิดจะมีชู้ คุณผู้หญิงเรา ต้อง เลือกดี ๆ นะคะทั่นมาชิกทั้งหลายยยยยย
ไม่ใช่หลับหูหลับตา คว้าเอามา (เพราะหน้ามืด)
มิฉะนั้น ฟามซวยจะมาเยือนทั่นได้ง่าย ๆ
แม้ ตัวเรา อาจจะแค่เห็น ตัวมัน เป็นของเล่น
แต่ถ้า ตัวมัน เจื๋อกเห็น ตัวเรา เป็น ของมัน
ชีวิตบัดซบแหง๋ ๆ กมฺมุนา วตฺตตี โลโก กุ๊ก ๆ เหอ ๆ กำเวง

------------------------------------------
มุสลิมเป็นสังคมปิดครับ ขี้เกียจมานั่งจิตตกว่า
อะไรว้า ทำเราแต่ไปขอโทษกะพระเจ้า เอิ๊กๆ
-----------------------------------------



อืม... สำหรับบางคนที่เขามีความเข้มแข็งทางจิตใจน้อย
การยึดเหนี่ยวเจ้าศรัทธาเอาไว้ มันก็ช่วยให้เขาอุ่นใจขึ้นนะ
การขอโทษพระเจ้า คงทำให้ เขารู้สึกว่า
อัตตาของเขาปลอดภัยขึ้นอ่ะ


ไหนบอกว่า จำเป็นไขกระดูก
ถึงคำว่า "ใจเขา ใจเรา" ไง
ทำฟามเข้าใจกับคำว่า "จริตเขา จริตเรา" ด้วยก็ ไม่เลวนะจ๊ะ คุณหลาน
จะได้ไม่น้อยใจเมื่อถูกกระทำ อิอิ
ไม่รู้ดิ พอเรารู้และเข้าใจถึงรากเหง้า และ เหตุปัจจัยที่เขาแสดงออก
บางทีมันก็ทำให้เราอภัยกับสิ่งที่เขากระทำกับเราได้ง่ายขึ้นนะ
เพราะเรารู้ว่า เราโชคดีที่เกิดมาเข้มแข็งมากกว่าเขา
ในเมื่อเขาเข้มแข็งน้อยกว่าเรา มันก็เป็นเช่นนั้นเองงงง อิอิ


คริสต์เหมือนหยิน อิสลาม เหมือนหยาง นะ ป้าว่า
เหมาะสำหรับ พวกศรัทธาจริต
ส่วน พุทธเนี่ย จะอยู่ตรงจุดสมดุลกึ่งกลางระหว่างหยินกับหยางมั้ง
เหมาะกับพวกขวางโลกนอกคอก เอ๊ย พุทธจริตอย่างเอ็งไง อิอิ


ว่าแร้วก็สอนไอ้เข้ว่ายน้ำซะหน่อยเน๊าะ
ที่มุสลิม เป็นสังคมปิด
มันก็มีเหตุปัจจัยของมันนั่นแหล่ะ
ต้นกำเนิดของอิสลาม มันอยู่ท่ามกลางทะเลทรายนี่หว่า
แห้งแล้ง กันดาร ลำบาก ปากกัดตีนถีบ

ดังนั้นการเอา ศรัทธา มาหลอมรวมกับวิถีชีวิต จนแนบแน่น
จึงเป็นเครื่องมือในการช่วยดำรงเผ่าพันธุ์ของตนให้เป็นหนึ่งนะ
บัญญัติข้อห้ามต่าง ๆ ของอิสลาม ก็มีเหตุผล
และที่มาที่ไป เหมือนพระวินัยนั่นแหล่ะ

แต่ ทั้งบทบัญญัติ และ พระวินัย ก็ไม่ใช่ พระธรรมนิ
มันขาดความเป็น อกาลิโก อ่ะ
เมื่อผ่านกาลเวลา บางสิ่งที่เคยเหมาะสม จึงล้าสมัยไม่เข้ากับยุค
แล้วพวกนี้ จะมีความเข้มแข็งทางวัฒนธรรมสูงมาก
บางทีเห็นแล้วก็ขำดี แผนนารีพิฆาต นี่มันใช้ได้ผลจิง ๆ ว่ะ
ดูทีวี แร้วเจอข่าวตอน พี่ฮิวโก้ สุดหล่อ ของป้า ไปแต่งงานกะยัย ฮาน่า อ่ะนะ
ป้างี้เสียด๊าย เสียดาย ขาดดุลสาวมุสลิมอีกแร้วตู ฮือ ๆ ( จิตตกเล็กน้อยว่ะ อิอิ )
แหม ? สงสัยป้าต้องไปแก้แค้นด้วยการ ยิงเรือหนุ่มอิสลาม ซะแร้วว่ะ
มันถึงจะสาสม เหอ ๆ

อยู่กับผู้ว่ายากนะ มันไม่แฮปปี้หรอก
นรกขุมใหม่ตะหาก แง่บๆ
-------------------------------

จะเป็น นรกขุมใหม่ ไหม เนี่ย
เอ็งก็เคยได้ยิน คำว่า สวรรค์ อยู่ในอก นรกยู่ในใจนิ อิอิ



สมมุติว่า มีเจ้าชายซาอุ รูปหล่อ พ่อรวย
( แถมมีห้องสมุดสุดอลังการ ด้วย ) มาจีบป้านะ
ป้าก็พร้อมจะอนุญาตให้ตัวเองหน้ามืด
แปลงร่างเป็น ผู้ว่าง่าย เตลิดไปอยู่กับผู้ว่ายากอ่ะ

จากนั้นถ้าไม่อยากให้รู้สึกเหมือนต้องตกนรกและจิตตก
ก็ปรับวิธีคิด และมุมมองปรุงแต่งซะใหม่ให้มันแฮ่ปปี้ สิเอ็ง ประมาณว่า

แหม ? ดีจังคุณขาาาาาาา
ทำละหมาด วันละหลายครั้ง งี้
เป็นการออกกำลังบริหารร่างกายดีออก

อุ๊ย ไม่กินหมู ก็เข้าท่านะคะคุณขาาาาาา
ช่วยลดโคเลสเตอรอลในเลือดด้วย


เอ ? จะให้ถือศีลอดเหรอค้า ได้ค่า
นี่ก็ช่วยฝึกความอดทน ฝึกรับมือกับความอยาก
จะได้เข้าใจคนหิว มากขึ้นนนนนนนน


อ้าว ต้องใส่ผ้าคลุมกบาลด้วยเหรอ
ได้ค่าาาาาาาได้ น่าสบายดีออกนะ
จะได้ไม่ต้องหวีผมสระผมบ่อย ๆ 555
ฯลฯ

อืมตอนแรกก็รับหูหลับตายอมมันไปก่อนว่ะ
พอมันตกหลุมเสน่ห์เราเมื่อไร ค่อย ยึดอำนาจ เหอ ๆ

เห็นป่ะ พอคิดในแง่บวก จิตมันก็ไม่ตกเยย อ่ะ
แต่ สิ่งสำคัญที่สุด คงเป็น เพราะ...
เราได้มีโอกาสตัดสินใจ เลือก ที่จะทำเอง
หรือ เราจำใจทำเพราะแรงบีบบังคับจากคนอื่น มากกว่ามั้ง

ถ้าอัตตามันไม่สึกร่อน จิตมันก็ไม่ตกหร็อกจ้าไอ้นู๋
แหม ? น่าเสียดายที่ป้าเลคเชอร์สอนเอ็งช้าไป
ไม่งั้นเอ็งคงได้ทะลุสัจธรรม
สร้างตำนานรักอมตะข้ามสาดหนา ไปแร้วววว เหอ ๆ

ขำ ๆ นะ วันหนึ่งป้าเปิดทีวี
แร้วเจอ เค้าพูดถึงเดือนถือศีลอดมั้ง
ตอนนั้นกะลังกินมังฯด้วย มั้ง
ยังนึกครึ้มอยากจะลองถือศีลอดดูเล๊ย
ไม่ใช่ศรัทธา อะไร หรอกนะ แต่อยากรู้น่ะ
ว่าตัวเองมีศักยภาพพอที่จะทำอย่างนั้นไหม

จะได้ฝึกจิตไปในตัวด้วย ท้าทายดี ว่ะ
แต่โชคดีที่ยังไม่บ้าจี้ทำตามที่ใจมันคิด
ไม่งั้น อดอยากปากแห้ง แหง๋ ๆ เรยตู
ยิ่งตะกละ ๆ อยู่ด้วยเหอ ๆ

นี่ ๆ เรื่องถูกขอให้เลิกบุหรี่น่ะ
จะว่าไป แฟนเก่าเอ็งก็หวังดีก๊ะเอ็งนะเนี่ย
ถึงได้ตะล่อมขอเอ็งแบบนั้น อ่ะ อิอิ
เคยอ่านในนิยายน้ำเน่า อ๊ะเป่า
ส่วนใหญ่พี่พระเอกมักจะเลิกสูบบุหรี่ได้
เพราะถูกน้องนางเอกขอร้องงงงงง นะ
โรแมนติ๊กจะตายไป เอิ๊กส์ ๆ


ป้าเองยังเคยวีนเรื่องบุหรี่กะไอ้น้องชายในไส้เล๊ย
ได้กลิ่นบุหรี่ แร้วพาโลนึกว่ามันสูบ
( จิง ๆคนข้างบ้านสูบ แต่ป้าไม่ทันเห็น)

ป้าเลยสลัดคราบนางเอกทิ้งแร้วแปลงร่างเป็นหมาบ้า
โล้งเล้ง เอ็ดตะโรใส่น้องมันใหญ่ ประมาณว่า

" เฮ้ย เมิงจะสูบบุหรี่ เมิงก็ไปสูบไกล ๆกู
ตัวเมิง ปอดเมิง จะเป็นไง กูไม่สนหรอกนะ
แต่ไม่ต้อง มาทำใจดี เอามะเร็งปอดมาเผื่อแผ่กู
กูยังอยากมีชีวิตอยู่งี้อีกนาน ๆ ฯลฯ"

ฉอด ๆ เสร็จ ไอ้น้องชายมันก็นั่งไม่รู้ไม่ชี้หน้าซื่อตาใส
ส่วนไอ้เราหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ
เพราะดันไปเหน็บผิดคน
แต่คนข้างบ้านนี่ ไม่รู้มันได้ยินที่ป้าแว้ด ๆ ออกไปไหมนะ
( ยิ่งแปดหลอดอยู่ด้วยตู กัวมันจะสำลักควันบุหรี่ตายเหมือนกันว่ะ เหอ ๆ )



พูดถึงเรื่อง บุหรี่ มีเรื่องอยากจะเม้าส์ว่ะ อิอิ
เคยนั่งถก กะพี่ ๆ ที่ห้องยา
ว่าทำไม๊ชาวบ้านมันสูบกันจริ๊ง บุหรี่ เนี่ย
สูบแร้วก็เป็นถุงลมโป่งพอง
ต้องหอบแฮ่ก ๆถ่อสังขารมารักษาที่โรงบาลอีก
บางทีจ่ายยาพ่นให้คนไข้ไปก็ขำนะ
ยาพ่นมั๊นก็พ่น แต่ บุหรี่มั๊นก็ยังสูบ
แล้วมันจะหายหอบไหมวะเนี่ย ( ตูละเบื่อ )


แต่บางทีก็ขำ นะ เพราะป้าเองก็เคยเจอ
ทั้งหมอ ทั้งเภสัช และคนในแวดวงสาสุก เองนี่แหล่ะ
ที่สูบซะเอง แต่ส่วนใหญ่แอบ ๆ สูบว่ะ
ให้คนไข้เห็นไม่ได้ เด๋ว จะเสียลุค หุหุ

ป้าเองเคย ยก ทฤษฎีจิตวิทยาของฟรอยด์
มาอธิบายเรื่องนี้ให้พี่ที่ห้องฟังนะ
ประมาณว่า พวกสิงห์อมควันเนี่ย
เค้าวิเคราะห์วิจัยกันว่า
สมัยเด็ก ๆ ไม่ได้ดูดนมแม่
โตขึ้นจิตใต้สำนึกเรยรู้สึกว่า ขาด ๆ
จึงต้องชดเชยทางปากด้วยการดูดบุหรี่

ดังนั้น ถ้าไม่อยากให้พวกมันดูด บุหรี่
เก๊าะหา อย่างอื่น มายัดใส่ปากให้มันดูดแทน (อาทิเช่น นมจากเต้า 555)
เอ็งว่า ไอเดียป้าเจ๋งป่ะ เอาไปจดสิทธิบัตรได้เรยนะเนี่ย เหอ ๆ

ความจริงง่ายๆคือ
ผุ้หญิงไม่ชอบคนโกหก แต่มักเลือกฟังคำโกหก
ปัญหามันจึงไม่ได้อยู่ที่ตอนเลือก
แต่อยุ่ที่ว่าหลังจากเลือกไปแล้วทำไงต่อ
-----------------------------------

แร้วมันเป็นปัญหาตรงไหนล่ะ
เก๊าะท่องไปดิ๊ ว่า อะแฮ้ม !
ก่อนอ้าปากเราเป็นเจ้านายของคำพูด
พูดเสร็จ เราก็ยังเป็นเจ้านายของมันอยู่ดี ( แหม๊ มันคุ้น ๆ เหอ ๆ)


นี่แหน่ะ ไอ้ตัวแสบหลานร้ากกกก
จะผู้หญิง ผู้ชาย ก็ไม่มีใครชอบคนโกหก หรอกจ้า
เพราะ ทุก ๆ คนเขาก็อยากให้ชาวบ้านมาจิงใจกะ ตัวกู ทั้งนั้นแหล่ะ
ส่วน ตัวกู จะจิงใจกะชาวบ้านไหม
อันนี้ก็แร้วแต่อารมณ์และทรงผม ของกู ว่ะ เอิ๊กส์ ๆ

อืม....ผุ้หญิงไม่ชอบคนโกหก แต่มักเลือกฟังคำโกหก งั้นหรือจ๊ะ

แหม ๆ ก็ผู้หญิงอย่างพวกเรามันบอบบาง นิ
ทนฟังคำพูดแรง ๆ เฉือดเฉือน
ทำร้ายหัวจิตหัวใจไม่ค่อยได้หรอกจ้า
ดังนั้นมันจึงเป็น หน้าที่ ของ สุภาพบุรุษผู้เข้มแข็งอย่างพวกเอ็ง ๆนั่นแหล่ะ
ที่จะต้อง พูดจาแต่เรื่องละมุนละม่อม
ถนอมน้ำใจผู้หญิง นะจ๊ะทูนหัวววววเหอ ๆ


เฮ้ออออ ผู้หญิงเค้าก็ต้องมีฟอร์มให้รักษา บ้างสิจ๊ะ
จะมาสำออย กระซิก ๆ บอกว่า

"ช้านรับได้นะแหละ เพียงแต่อย่าพูดนะ ชั้นจะเจ็บบบบ "


ได้ไงล่ะ ประโยคนี้ ไอ้พวกผู้ชายมันขโมยไปใช้แร้วนี่หว่า
ขืนเอาไปใช้ เด๋วก็หาว่าเลียนแบบอี๊ก เอิ๊กส์ ๆ


เออ อีกอย่างอ่ะนะ
ในฐานะที่ ป้าเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่อง ญิ๋ง ๆ
ป้าขอบอกว่า ผู้หญิงไม่ได้เลือกฟังเฉพาะคำโกหก หรอกจ้า
เพียงแต่ พวกเธอไร้เดียงสาและอ่อนต่อโลกไปหน่อยอ่ะ
เรยฝันกลางวัน คิดไปว่า ไอ้พวกแมวๆ เอ๊ยพวกผู้ชาย
เป็นสิ่งมีชีวิตที่แสนจะซื่อตรง และ หนักแน่นมั่นคงในสัจจะ เหอ ๆ


แต่ฟังเรื่องเพื่อนลูกสาม กระเตงกระป๋อง
แอบเมียไปดูดบุหรี่ของเอ็ง เนี่ย
แหม๊ ไอ้หมอนั่นมันก็น่าเอ็นดูดีว่ะ
อย่างน้อย มันก็เป็นสุภาพบุรุษดีนะ
ยอมลำบากแอบ ๆ ซ่อน ๆ สูบบุหรี่
เพราะไม่อยากให้เมียเสียใจและผิดหวังในตัวเขา
( นี่ป้าเข้าใจหรือเป่าหว่า 555 )

อืม....แต่ไม่ว่าจะยังไง
ผู้ชายขี้เกรงใจและเคารพพันเมียแบบนี้
อนาคตมันจะเจริญก้าวหน้า นะ คุณป้าฟันธง เหอ ๆ

ป้านู๋ขวัญจ๋าาาาาาา

นี่ ๆ อ่านนิยายป้านู๋บี แล้วรู้สึก จั๊กกะจี้
แบบ ที่ป้านู๋บี อ่าน เจ็ดเดือนทะลุทำ เยยเหยอ เหอ ๆ

แหม พูดซะเห็นภาพมั่ก ๆ เลยแฮะ
(ขว้างงูไม่พ้นคออีกแระ ตู โดนฉกเรยยยย อิอิ)

จิง ๆ ข้อฟามที่เอามาให้อ่านให้วิจานเนี่ย
ป้านู๋บีเอาชีวิตจิงของตัวเองมาเขียนเรยน้า ( เชื่อป่ะ ? 5555 )
ชื่อเรื่องเต็ม ๆ ของมัน คือ "เขียนให้เพื่อน จากเพื่อนถึงเพื่อน " จ้า
(เรียกสั้น ๆ ว่า โปรเจคเอาเพื่อนมาขายกิน แหะ ๆ )
อารมณ์ขันพิเรนทร์อีกอย่างของป้านู๋บี อ่ะ
แบ่บว่า ชอบเอาคนที่รู้จักมานินทาระยะเผาขนน่ะ

ประมาณว่า เอาเมล์เพื่อน ๆ มาแฉมั่ง ล่ะ
เอาเรื่องคนรอบตัวมาเม้าส์ให้คนอื่นฟังมั่งล่ะ
แถมเขียนนินทามันในเนตเสร็จ
ครึ้ม ๆ ป้าก็ส่งไปประเคนให้เพื่อนที่ถูกเม้าส์ เอาไปนั่งอ่าน ด้วยนะ

แต่บังเอิญเป็นคนเกิดมาโชคดี อ่ะ
เอาใครต่อใครมานินทา แค่ไหน
ก็ไม่เคยโดนใครตามมาราวี
แบบคนแถวนี้หรอกเน๊อะ เหอ ๆ
สงสัยบารมีของ ศีล ที่แบกไว้
จะเป็นเกราะคุ้มกันภัย เจง ๆ ด้วย 555

พูดถึงเรื่อง ไอ้นิยายโปรเจคเจ็ดชั่วโคตร ที่คิดจะเขียนเนี่ย
เริ่มโปรเจคสมัย ม.ต้น อ่ะ อ่านนิยายประโลมโลกมาก ๆ
แล้วฝันเฟื่อง เออ พวกนักประพันธ์เค้าเก่งจังแฮะ
ที่ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือได้
เรยอยากเขียนอะไร ที่อ่านแล้ว
ทำให้คนอ่านรู้สึกดี ๆ ได้ แบบนั้นมั่งอ่ะ
( แต่ไง๋เวลาโพสกาทู้ ดันออกแนวจิ๊กกี๋คอมมาดี้ไปได้ก็ไม่รู้แฮะ เหอ ๆ )

คอนเซปท์ของเรื่อง ก็เหมือนที่เล่าให้ฟังในกาทู้ ขรัวโต นั่นแหล่ะ
ประมาณ ร้ากกกกกแท้สามารถเอาชนะอุปสรรคทู๊กอย่างได้
แหม ?ก็พี่พระเอก รักของพี่นี่หว่า น้องนางเอกจะทำตัวซ่าส์แค่ไหน
พี่เก๊าะทนรับด้ายยย ซำเหมอออออออ
ขออย่างเดียว ห้ามนอกใจเฮียยยยยยย นะ
ก็บอกแร้วอ่ะ ว่าจะเขียนนิยายร้ากโรแมนติ๊ก อิอิ

ในเรื่องน้องนางเอกเค้าเป็นปัเจกชนโคตร ๆ เรยอ่ะ
แล้วก็มีชีวิตหรรษาอยู่ในรังไหมอันแสนสุข
พอพี่พระเอกสะแอ๋งบุกรุกเข้ามาขอเป็นหุ้นส่วนหัวใจด้วย
พี่พระเอกแกก็เรยโดนไล่ตะเพิด อ่ะ
เพราะน้องนางเอกเธอรู้สึกว่า ถูกเพื่อนทรยศ
หนอย บอกให้เล่นบท พลาโตนิค
ทะลึ่งจะเล่น บทเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกะตู ไอ้เวงเอ๊ย อะไรประมาณนั้น

นี่ก็เรยต้องมาเดือดร้อน ให้คนเขียนต้องใส่มุขแกล้งตาบอดเข้าไปอ่ะ
สงสารพี่พระเอกอ่ะ เด๋วจะอดแอ้ม เนื้อสาวววว เอิ๊กส์ ๆ
แหม ? น่าเสียดายที่พี่พระเอกมันซื่อบื้อเกินไปอ่ะ
ถ้าใช้ กลยุทธเอาเกมส์เข้าล่อ แบบเฮียโจโฉ ก็โกอินเตอร์ ไปแระ อิอิ

แถมตานี้พอวางพล็อตแก้ปม ให้พี่พระเอกได้แระ
ก็ยังมีปัญหาอี๊ก คือว่า พอเวลามันเปลี่ยนไป
มุมมองและฟามคิดของคนเขียนก็เริ่มเปลี่ยนน่ะดิ๊
จากไอ้ที่ บอกว่า อะโหย พลังของรักแท้เนี่ย
ต้องจะไม่แพ้อุปสรรค สามารถทะลุทะลวงขวกหนาม ทุกอย่างได้ ฯลฯ
พอเริ่ม เข้าสู่วงการ ปฏิบัติธรรม
ป้านู๋บีก็ เปี๊ยนนนนน ไป๋


ขนาดตอนวันวาเลนไทด์ พี่หน.ฝ่าย
เปรยขึ้นมาลอย ๆ ให้ลูกน้องในห้องฟัง ว่า
" แล้ว ความรักคือ อะไรล่ะ ?"

ป้ายังยิ้มแหย ๆ แล้วบอกพี่แกไปว่า
" สำหรับบี มันคือ ขันธ์ 5 ค่ะพี่ "

โอยยยยยย ยิ่งคิดยิ่งขำาาาาา
เฮ้ออออ ถ้าคนเขียนเริ่ม กามตายด้าน มี วิชั่นแบบนี้
มันจะไปรอดไหมเนี่ย ไอ้นิยายเรื่องเนี๊ยะ
ฟามรักคือ อุปทานขันธ์ ทั้ง 5 ใบ
หมดกั๊น หมดกัน นิยายรักโรแมนติ๊กของตู


จิง ๆ กัวว่าเรื่องนี้จะเกิดกับตัวเองตั้งแต่สมัยอยู่มหาลัยด้วยซ้ำ
ประมาณว่า พออายุมากขึ้น แร้วจะเขียนอะไรหวาน ๆ ไม่ลงอ่ะ
คือ เคยเห็นวิวัฒนาการการเขียนหนังสือของเจ๊ทมยันตี
แล้วขัดใจน่ะ เห็นเจ๊เขียน นิยายพาฝัน หวาน ๆ อยู่ดี ๆ
ไง๋ ยุคหลัง ๆ เจ๊แกดันลากเข้าวัดซะได้ฟระ
ตอนนั้นยังตั้งปณิธาน กะตัวเองเรยนะ

ว่า ต่อไป ฉันจะวัดรอยตีน เอ๊ย เจริญรอยตามเจ๊ทม ฯ ในเรื่องการเขียน
แต่ฉันจะไม่ยอมเขียนอะไร ที่มันลากเข้าวัด เด็ดขาด( ทำใจไม่ได้ว๊อยยยยยย )