?? กะหรี่ปั๊บตรอกโพธิ์โบราณเจ้าเด้ดหากินยากยิ่ง..ไปไกลถึงต่างแดน ???

ไปงานศพคุณยาย
เจอลูกพี่ลูกน้อง(รุ่นลุง)ที่ไปเป็นเจ้าของบ่อนในปอยเปต
ขณะหลังเลี้ยงพระเพลเสร็จก็ตั้งวงกินข้าว...
แกคุยขโมงว่าคนอย่างแก ได้มาด้วยลำแข้ง
ไม่เคยไปแอบอ้างอิงอิทธิพลใครไม่ใช่พวกตะไคร่ชั้นต่ำ
ที่เที่ยวอ้างคนโน้นอิงคนนี้ รู้จักท่านโน่นท่านนี่แล้ว ทำตัวหางชู
บารมี พึงมีด้วยตน ไม่ใช่ รู้จักคนนั้นคนนี้
อั๊ม... อึ๊บบบ...
แกเคี้ยวขนมชิ้นนั้นในปากอย่างช้าๆ
....ก่อนจะพูดยิ้มๆขึ้นมาว่า
ตอนไปที่โน่นเพื่อนแก นั่งกินกระหรี่ปั๊บแบบนี้แหละ
แกถามเค้าก็ว่า "กินกะหรี่ปั๊บ"
แกบอกว่า "เปล๊า..นี่มัน ปั้นสิบซื้อมาจากไหนละ"
เพื่อนแกว่า " เจ้านี้สุดยอด หากินยากมาก "
แกคว้ามากัด... อั๊ม. แล้วดูไส้ จึงพูดว่า
"ชิ้นละสิบตังค์ใช่มั๊ย"
เพื่อนแก ตอบ "บ้าซิ... อันละ สองบาทห้าสิบ"

แกถาม "คนขาย แก่ๆซัก หกสิบ เจ็ดสิบใช่ป๊ะ"
เพื่อนแก "อื้อ"

แกถาม "ขายคนเดียวเหรอ"
เพื่อนแก "อื้อ..แต่ต้องสั่ง แกทำไม่ทัน"

แกถาม "อยู่ตรงวัดสุทัศษ์เหรอ"
เพื่อนแก "อื้อ.. ตรอกโพธิ์ รู้ได้ไง"

แกยิ้ม.... " บ้านกูเอง"
และด้วยเหตุนั้น มันทำให้แกกลับเมืองไทยบ่อยขึ้น

ปั้นสิบเจ้านั้น
พี่สาวแกทอดขายมันส่งแกเรียน
ตอนนี้ก็ยังขายอยู่ ถึงแกจะให้หยุดก็ตาม
ก็คนเคยทำมาทั้งชีวิตอะนะ
แต่ผมยอมรับว่า ปั้นสิบชิ้นเล็๋กๆ ของหญิงชราคนนึง
มันผ่านเวลาและมีอะไรที่น่าจดจำมากมาย
มีแนวคิดหลากหลาย เช่น ขึ้นราคาแต่ว่าไม่ลดคุณภาพ ฯลฯ
และหนึ่้งในนั้นคือ... มันอร่อยจริงๆงะ
(อยากกินไปหาเอาเอง แต่ต้องสั่้งไว้นะครับไม่งั้นไมไ่ด้กิน)

Create Date : 02 พฤษภาคม 2554		0 comments
Last Update : 2 พฤษภาคม 2554 23:54:23 น.
Counter : 825 Pageviews.
Share Tweet