lll ในวันที่...โดนผีอำ >.< lll

คำเตือน: โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านของวันนี้นะค่ะ >.<

เมื่อวันเสาร์ - อาทิตย์ที่ผ่านมา ได้ไปเที่ยวงานเทศกาลเบญจมาสบาน ในม่านหมอกที่วังน้ำเขียวมาค่ะ...

ก่อนออกเดินทางจากเพชรบุรี ก็หาที่พักในเวบไซต์ต่างๆ แล้วก็จดเบอร์ติดไปด้วย..

ทีแรกว่าจะโทรถามบรรดาที่พักพวกนั้นเลย..แต่คุณพ่อบอกว่าไม่รู้เราจะถึงวังน้ำเขียวกี่โมง และให้ไปถึงโน่นก่อน แล้วค่อยโทร

แต่พอไปถึงวังน้ำเขียวก็เย็นเกือบค่ำแล้วล่ะค่ะ..

พอโทรไปตามบรรดาที่พักต่างๆที่จดเบอร์มา...

ก็เต็มหมด..!!!!

(แหง๋ดิ...ที่พักสวย ราคามาตรฐาน บริการดี...คนอื่นที่จะไป ก็คงหาจากเวบไซต์เหมือนเราเหมือนกัน -*- )

แล้วก็เริ่มดูเหมือนจะวุ่นวายขึ้น เมื่อต้องวิ่งไปตามทาง และคอยจดเบอร์โทร และติดต่อไปที่รีสอร์ทพวกนั้น...

ดูเหมือนฟ้าจะเป็นใจ....(เย้..!!!)

เราได้ที่พัก เป็นบ้านหลังสุดท้ายในรีสอร์ทที่หนึ่งค่ะ

เป็นบ้านพักที่มีสองห้องนอน ห้องน้ำในตัว และมีห้องครัวให้ด้วย

ราคาห้องพักก็ไม่แพงมาก ดูสภาพห้องแล้วน่าจะเปิดมานานพอสมควร

บวกกับเวลาที่ใกล้จะมืดไปทุกทีๆ..เราเลยสรุปว่า เราจะนอนกันที่นี่..

หลังจากเอาของเก็บที่บ้านพักแล้ว ก็ขับออกไปซื้อของกิน เข้ามากินที่บ้านพัก...

เสร็จแล้วก็ไปนั่งดูละครในห้องพักของแม่ค่ะ

พอดูจบ..

เจ้าของบล๊อคเลย ย้ายกลับมานอนห้องตัวเอง..

(คุณพ่อ นอนกะคุณแม่ค่ะ...ส่วนนู๋ก็..นอนคนเดียว >.< )

ห้องที่นู๋นอนเนี้ย..เป็นเตียงเดี่ยว สองเตียงวางข้างๆกันค่ะ

ด้วยความที่กลัวนิดนึง..เลยเปิดไฟนอน 5555+

(นิดรึป่าว...ไม่แน่ใจ...แต่ก็สวดมนต์ก่อนนอนนะค่ะ >.< )

ก็นอนหลับๆตื่นๆ ยังราวๆตีห้าครึ่งค่ะ...

ได้ยินเสียงแม่ออกมาต้มน้ำร้อนเตรียมกินยาตอนเช้าๆ...

เลยออกมา morning kiss แม่ค่ะ..

เห็นว่าเช้าแล้ว...เลยเข้าไปปิดไฟ กะนอนสักชม.นึงค่อยตื่น..

แล้วก็ได้เรื่อง O_o"

พอนอนไปได้สักพัก เริ่มเคลิ้มๆ จะพลิกตัว เริ่มขยับตัวไม่ได้

(กรูเป็นอะไรเนี้ย...ตะคริวก็ไม่ใช่..เพราะไม่เจ็บเลย -"- )

ก็พยายามขยับตัวสักพัก..ก็เริ่มได้ยินเสียงเย็นยะเยือก..เนิบๆ เรียกชื่อเรา..

(เอาแล้วไงตรู T^T )

แล้วก็ขนลุกซู่ทั้งตัว...

เคยได้ยินคำว่า..เสียวสันหลังวาบ ไหมค่ะ...

อาการแบบนั้นเลย...เพราะหลังเย็นวาบขึ้น ทั้งๆที่นอนห่มผ้านวมหนาๆอยู่ทั้งตัว

(แว๊กกกกกก O_o")

เลยนอนสวดมนต์ในใจค่ะ..โชคดีที่ตอนยังเด็กแม่เคยสอนให้ท่องบทพาหุงให้ขึ้นใจ ทั้งบทอิติปิโสอีก..

โอย...นึกอะไรออก ก็ท่องมันทุกบทอ่ะค่ะ >.<

พอสวดมันแทบทุกบทแล้ว...ตัวขยับได้แล้วล่ะค่ะ.. - -"

เลยคว้ากุญแจห้อง กดล๊อคห้อง แล้ววิ่งไปเปิดประตูห้องของแม่ที่อยู่ข้างๆ

พ่อนอนอยู่บนเตียง หันมามองหน้าแบบ งง ๆ

แม่นั่งเตรียมยาอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง หันมามองแบบ งงๆเหมือนกัน..

แล้วฉันก็หันไปยิ้ม.."แหะๆ...นอนด้วยนะจ๊ะ"

"ยังจะนอนอีกแนน..มันเช้าแล้วนะ..ไหนว่าจะออกไปถ่ายรูปกะหมอกไง"

"เปลี่ยนใจแล้วอ่า...เมื่อคืนแนนนอนไม่ค่อยหลับอ่ะแม่"

พ่อเลยหันมาเอาขาพาด.."ทำไมตัวร้อนแบบนี้...อากาศเย๊นเย็นขนาดนี้"

แม่เลยลุกมานอนอีกข้าง แล้วหันมากอดฉันอีกเหมือนกัน "อื้ม..ตัวร้อนเชียว"

สักเจ็ดโมงเช้า...แม่ก็ไล่ไปอาบน้ำที่ห้อง >.<

"อาบนี่ได้ป่ะแม่ แหะๆ"

"ไปโน่นเลย พ่ออีก แม่อีก...ไปๆๆ..อาบไวๆนะแนน"

(แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....แม่อ่ะ T^T )

พอเก็บของออกจากรีสอร์ท เลยเล่าให้พ่อกะแม่ฟังในรถ

พ่อหัวเราะลั่นรถเลย..

"พ่อหนิ..กลัวจริงๆนะ เลยวิ่งมานอนด้วยเนี้ย เหอๆ"

"อ๋อ...ตอนที่พ่อกอดแนน แล้วตัวร้อนๆนั่นอ่ะนะ"

"อ่าดิ..ยังตกใจ กลัว เกือบช๊อคแหนะ"

"แล้วตอนที่อยู่ในบ้านแหละ ไม่บอกแม่ ให้แม่ไล่กลับไปห้องอีก"

"ใครจะกล้าพูดล่ะ แม่หนิ -*- "

พ่อเลยหันมา.."กลัวจะมาให้เห็นเลยใช่ม่ะ"

"ถูกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"

เมื่อตอนที่เป็นเด็กๆ มี sense เรื่องนี้มาก..คือมีความรู้สึก แต่ไม่เคยได้ยินเสียง ไม่เคยเห็นเป็นๆ

พอโตมา..ก็เริ่มไม่รู้สึกแล้ว..

แต่...คราวนี้มาเป็นเสียงเลย T^T

Create Date : 27 มกราคม 2553		3 comments
Last Update : 27 มกราคม 2553 12:16:57 น.
Counter : 419 Pageviews.
Share Tweet