พักสมองในวันที่แอบโดดงาน แต่บริหารความคิดกับการจัดการ
      ผมเรียกมันว่านิสัยเสียอย่างหนึ่งของผมคือผมไม่ชอบที่จะยอมทิ้งสิ่งของอะไรง่ายๆ หรือจะเรียกมันว่าขี้เหนียว ก็ไม่ผิด แต่มันก็ไม่ใช่ว่าเพราะหวงสมบัติหรืออะไรทำนองนั้นนะ แต่เพราะคิดว่ามันน่าจะยังใช้หรือเอามาทำอย่างอื่นได้ เพียงแต่ยังคิดไม่ออกว่าเราจะจัดการกับมันยังไงดี บางครั้งพอทำเสร็จก็ยกให้คนอื่นง่ายๆ ใครอยากได้ก็เอาไปเลย เพราะเราหมดความสนุกกะของชิ้นนั้นแล้ว 555 
      และอีกอย่างที่ชอบคือการจัดการกับพื้นที่ ที่มันมีจำกัดอย่างเช่นระเบียงหลังห้องที่คอนโด ในตอนแรกอยากให้เป็นส่วนเล็กๆต้นไม้เยอะๆ ก็ไปเลยซื้อกระถางสี่เหลียมยาวมาเลย (ไม่เคยจะวางแผนอะไรเลย อยากได้อยากทำก็ทำเลย กะๆเอา ) สุดท้ายบางอย่างมันก็ออกมาดี แต่บางอย่างมันก็ห่วยซะไม่มี แต่ที่สนุกที่สุดคือไอ้ตอนที่มันออกมาห่วยที่สุดนี่หละ คือได้คิดต่อไงว่า แล้วจะทำกะไอ้ผลงานสุดห่วยในี้ยังไงดี 555 

       และเรื่องสนุกและสุดจะปวดจิต ก็เป็นอย่างในภาพด้านบน เพราะมันยังหาทางออกกับผลงานสุดจะห่วยแตกของตัวเองได้ (จริงๆแล้วตอนนี้ในหัวมีแบบ ระเบียงหลังห้องที่อยากได้ แต่ยังหาทางจัดการกับ กระถางเหลี่ยมยาวๆนั้นไม่ได้ (ทึ้งก็ได้แต่ ยังหวงสมบัติอยู่ 555))