บทที่ 7
ขณะรถสปอร์ตเปิดประทุนสีบรอนซ์เงินคันหรู เคลื่อนตัวอยู่บนลานจอดรถ ใจคนขับก็ยังประหวัดถึงคอลัมนิสต์สาวคนสวยวายุส่ายหน้าพลางยิ้มน้อยๆ ใบหน้าเคร่งขรึมแปรเปลี่ยนเป็นสดใสอย่างแปลกตา และเมื่อวนรถลงมาถึงชั้นเจ็ดสายตาก็สะดุดกับใครบางคนที่เห็นแค่แวบเดียวก็จำได้ คอลัมนิสต์คนสวย ยืนอยู่หน้ารถยนต์ญี่ปุ่นสีน้ำเงินคันเล็กกะทัดรัดฝากระโปรงรถเปิดค้างไว้ ทำท่าเหมือนกำลังตรวจดูเครื่องยนต์ วายุยิ้มมุมปาก ขณะชะลอรถจอดตรงหน้ารถหญิงสาวก้าวลงจากรถ สาวเท้าเข้าไปหาหล่อน รถเป็นอะไรไปครับ อ้าว คุณเอง ไม่รู้เป็นอะไรค่ะจู่ๆ ก็สตาร์ตไม่ติด หล่อนแสร้งทำหน้าใสซื่ออย่างแนบเนียน รอยยิ้มเป็นประกายชอบกลในแววตาคมเป็นเหตุให้หล่อนหรี่ตา คุณคงคิดว่าฉันจงใจล่ะสิ ผมยังไม่ได้กล่าวหาคุณเลยมาขอผมลองสตาร์ตดูหน่อย วายุตอบ ยามนี้ไม่สำคัญสักเท่าไร ว่าจะเป็นเรื่องจงใจหรือบังเอิญเพราะสิ่งสำคัญกว่าคือ เขาชักอยากลงไปเดินเล่นในหลุมเสน่ห์ของหล่อนเสียแล้วสิ สายตาสองคู่สบประสานกันรอยยิ้มบางเบาในแววตาของชายหนุ่มบ่งบอกหญิงสาวได้เป็นอย่างดีว่า ผู้ชายคนนี้กำลังตกหลุมเสน่ห์หล่อน หล่อนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบค่ะ เขาลองสตาร์ตรถสองสามครั้งเครื่องยนต์ก็ไม่มีแนวโน้มจะติด เดี๋ยวผมลองดูเครื่องยนต์ให้ เขาขันอาสา และลงไปตรวจเช็คเครื่องยนต์ให้โดยซันนี่เฝ้ามองอย่างใจจดใจจ่อ หลังจากผ่านไปเกือบสิบนาที วายุก็หันมาบอกกับเจ้าของรถคนสวยน่าจะต้องเปลี่ยนอะไหล่บางชิ้น คงต้องให้ช่างมาจัดการน่ะครับ ฉันนี่แย่จังเลยนะคะเอาแต่ขับรถ ไม่ดูแลมันเลย หล่อนตำหนิตัวเองเบาๆ ไว้พรุ่งนี้ค่อยโทร. เรียกช่างมาจัดการแล้วกันงั้นฉันขอตัวไปเรียกแท็กซี่ก่อนนะคะ เอ่ยจบก็ทำท่าจะผละไป เดี๋ยวครับให้ผมไปส่งดีกว่า วายุร้องเรียกทันควัน และเสนอตัวทันที ไม่ทันเห็นรอยยิ้มมุมปากของฝ่ายนั้นที่เมื่อหันกลับมาก็แสร้งทำหน้าเกรงอกเกรงใจ เกรงใจจังเลยค่ะคุณไม่ติดธุระที่ไหนหรือคะ วายุส่ายหน้าปฏิเสธยิ้มๆทั้งที่วันนี้ตั้งใจจะกลับบ้านแต่หัวค่ำสักหน่อย กลับดึกมาหลายวัน จนบิดากับมารดาเลี้ยงตัดพ้ออยู่เนืองๆ แต่ฉันว่าฉันกลับเองดีกว่า ยังลีลาเล่นตัวอีกหนึ่งคำรบ ไป ผมไปส่ง ครั้งนี้ชายหนุ่มเอ่ยแกมบังคับ และเข้าแผนหญิงสาวสุดท้ายไม่ว่าเขาจะเล่นตัวสักแค่ไหน ก็ต้องติดบ่วงหล่อนในที่สุด เมื่อสาวสวยจัดการล็อกรถตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็ก้าวขึ้นนั่งรถคันหรู โดยมีสารถีรูปหล่อเปิดประตูรถให้ตามมารยาทสุภาพบุรุษ ขอบคุณมากนะคะ หล่อนหันไปขอบคุณเมื่อวายุก้าวขึ้นนั่งประจำที่คนขับ ซึ่งเขาก็หันมายิ้มให้ ขณะรถเคลื่อนตัวไปตามทางบนลานจอดรถหญิงสาวบนรถก็สบตากับใครบางคนที่หลบอยู่หลังเสาต้นหนึ่งขณะรถเคลื่อนผ่าน...ใช่ หล่อนจงใจสร้างสถานการณ์นี้ขึ้นมา รถเสียอย่างนี้แล้วพรุ่งนี้คุณจะไปทำงานยังไงละครับ วายุถามขึ้นมือกุมพวงมาลัยรถอย่างมั่นคง สายตาจดจ้องอยู่กับถนนเบื้องหน้า แท็กซี่รถไฟฟ้าเยอะแยะออกค่ะ...ว่าแต่คุณเป็นห่วงฉันหรือคะ เป็นผู้หญิงคนไหนผมก็ต้องถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเหมือนกันทั้งนั้นแหละครับเขาตอบยิ้มๆ ซันนี่ย่นจมูกเล็กน้อยและตวัดค้อนคนขับแบบทีเล่นทีจริง สงสัยกว่าคุณจะห่วงผู้หญิงคนไหนสักคนเป็นพิเศษคงจะยากน่าดูมีหวังคงได้รอกันจนเหงือกแห้ง ชายหนุ่มยิ้มขำถ้อยคำประชดเชิงตัดพ้อนั่นนอกจากหล่อนจะสวย เซ็กซี่ ลึกลับ น่าค้นหา และเร้าใจแล้ว ยังน่ารักอีกต่างหาก คุณก็พูดเกินไป เกินไปที่ไหนกันคะหนุ่มคนดังของเอ็นไอบี เป็นที่หมายปองของสาวน้อยสาวใหญ่ค่อนประเทศยังไม่มีคนรักเป็นตัวเป็นตน ท่าทางคงจะเลือกผู้หญิงน่าดู เขาส่ายหน้าอย่างละเหี่ยใจแกมขำกับบทวิเคราะห์ของคอลัมนิสต์สาวสวยที่มีต่อตัวเขาขี้เกียจจะต่อปากต่อคำด้วย เห็นมั้ย คุณไม่เถียงแสดงว่าฉันสรุปได้ถูกต้องตรงเผง หนุ่มเซเลบของเราเข้าข่ายหล่อเลือกได้ ยังไม่เลิกหยอกเย้า ส่วนคนขับก็ได้แต่ยิ้มขำ การจราจรบนสะพานพระรามแปดติดยาวเหยียดรถแทบไม่ขยับ และรถหรูก็ติดอยู่กลางสะพานมาเกือบห้านาทีเต็ม โดยไม่มีแม้แต่การกระดืบสักนิด รถติดยาวเหยียดไม่ขยับเลย ซันนี่บ่นพึมพำ ขณะชะเง้อคอมองไปเบื้องหน้า รถติดยาวราวกับขบวนรถไฟ ค่ำแล้ว ยังติดอีก กรุงเทพฯ ก็แบบนี้แหละครับ แรกๆ วายุก็ไม่ชินกับการจราจรในเมืองไทย แต่พอกลับมาอยู่ได้ปีกว่าก็เริ่มชินไปโดยปริยาย น่าเบื่อจัง อืม จู่ๆ หล่อนก็หันขวับไปทางคนขับ ฉันคิดอะไรออกแล้วเรามาทำอะไรแก้เบื่อกัน ออกไปชมวิวแม่น้ำฆ่าเวลาดีกว่าพูดไม่ทันขาดคำ ก็เปิดประตูรถ และก้าวลงไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจเสียงทัดทานจากเขา เดี๋ยว! คุณ จะทำอะไร วายุร้องเรียกทันควันทั้งอึ้งและงงงันกับพฤติกรรมบ้าบิ่นของหล่อน และมองอย่างไม่เชื่อสายตาเมื่อหล่อนปีนข้ามรั้วเหล็กไปยังขอบรั้วสะพาน หลังจากเขามองด้วยความงุนงงอยู่หลายวินาทีก็ส่ายหน้าและอดยิ้มไม่ได้ กับความคิดพิเรนทร์ของใครบางคน ออกไปชมวิวแม่น้ำระหว่างรอรถติดเนี่ยนะ ในที่สุดวายุก็จำต้องเปิดประตูรถออกมายิ้มเก้อๆ ให้กับคนขับในรถคันหลังที่จ้องมองมาตาไม่กะพริบ สาวเท้าตรงไปหาหล่อน และกระโดดพรวดเดียวข้ามขอบรั้วเหล็กอย่างคล่องแคล่วเพื่อไปยืนประกบข้างคนกำลังตั้งอกตั้งใจชมวิวแม่น้ำเจ้าพระยาเบื้องล่าง คุณทำอะไรของคุณคนมองกันทั้งสะพานเลยรู้มั้ย เขาเตือนเบาๆน้ำเสียงหาได้มีร่องรอยความไม่พอใจใดๆ ใบหน้าคมสันยังแต่งแต้มรอยยิ้มบางๆปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกการกระทำของผู้หญิงคนนี้เติมไฟแห่งความชีวิตชีวาให้เขาได้ทุกครั้ง วิวที่นี่สวยจังเลยค่ะ หล่อนไม่ได้ตอบคำถามเขา อาการมองเหม่อ ฟ้องว่ากำลังเพลิดเพลินกับวิวตรงหน้าสักแค่ไหนคุณรู้มั้ย ฉันอยากให้ใครบางคนได้ชมวิวสวยๆ ของกรุงเทพฯสักแค่ไหน และฉันก็อยากให้เขามีโอกาสมายืนอยู่ตรงนี้บ้าง วายุขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจทั้งลักษณะท่าทางและน้ำเสียงคล้ายกับหล่อนกำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์ และมั่นใจว่าเห็นประกายความเศร้าสร้อยในดวงตาดำขลับแจ่มชัดแม้จะเป็นยามค่ำคืนก็ตาม เมื่อหันมาเห็นสีหน้าฉงนใจของวายุก็รู้สึกตัว ซันนี่รีบคลี่ยิ้มหวานกลับมาเป็นสาวสวยทรงเสน่ห์คนเดิมได้อย่างแนบเนียน ฉันหมายถึงเพื่อนเก่าคนหนึ่งน่ะค่ะเธอยังไม่เคยมีโอกาส...ได้มาเมืองไทยเท่านั้นเอง ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้แม้ยังสงสัยครามครัน ในแววตาเศร้าสร้อยสุดแสนเมื่อสักครู่บางทีเธอคงมีความหลังกับใครบางคนหรือเรื่องบางเรื่องกระมัง รถเริ่มขยับแล้วไปกันเถอะค่ะ หล่อนเอ่ยชวนเมื่อเห็นรถด้านหน้าเริ่มเคลื่อนตัว เขาคาดเดาอารมณ์แปรเปลี่ยนฉับพลันของหล่อนไม่ทัน วายุกระโดดข้ามขอบรั้วเหล็กพรวดเดียวเช่นเดิมเพื่อรอรับหญิงสาวที่ต้องค่อยๆ ปีนข้ามรั้วเนื่องจากชุดและรองเท้าส้นสูงเป็นอุปสรรคพอสมควร ร่างบางเซปะทะร่างสูงใหญ่ขณะปีนลงจากขอบรั้ว ทรวงอกอิ่มเบียดแนบอกกว้างแกร่ง สายตาทั้งสองสบประสานกันอีกครั้งครั้งนี้เลือดในกายเขาเต้นเร่าๆ ยิ่งกว่าครั้งไหน ผู้หญิงคนนี้กำลังปลุกเร้าสัญชาตญาณดิบของเขา เสียงแตรรถยนต์ร้องเตือนทำให้สองหนุ่มสาวหลุดจากห้วงภวังค์ วายุหันไปเห็นคนขับรถด้านหลังคันต่อจากเขาส่งสัญญาณไม่พอใจเพื่อเตือนว่ารถเคลื่อนตัวแล้ว วายุยกมือข้างหนึ่ง สื่อถึงการขอโทษรีบเดินไปเปิดประตูข้างคนขับให้หญิงสาว และเดินแกมวิ่งไปนั่งประจำที่นั่งคนขับเพื่อออกรถทันที
^_________^
| Create Date : 18 พฤศจิกายน 2558 |
| Last Update : 18 พฤศจิกายน 2558 9:18:14 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 240 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [