ประสบการณ์ลดน้ำหนัก ตั้งแต่เด็กจนโต ตอนที่๑๔ ตอนจบซะที

สวัสดีค่ะ ต้อขอโทษมิตรรักแฟนบล็อกทุกคนที่หายหน้าหายตาไปซะหลายวัน ไม่ได้มาเขียนเล่าประสบการณ์ต่อ…ช่วงนี้ยุ่งหลายเรื่องเลยค่ะ…ยิ่งใกล้ตรุษจีนยิ่งยุ่ง…ทั้งไหว้เจ้า ทั้งทำขนม …เยอะจริงๆ…เรื่องไหว้เจ้านี่เอาเข้าจริงๆก็เหนื่อยกว่าไปฟิตเนสอีกนะคะ…

ตอนที่แล้วได้เล่าถึง lifestyle เมื่อตอนที่ิอยู่อเมริกาไปแล้ว…อยากบอกว่าชีวิตที่โน่นกับที่เมืองไทยมันต่างกันมากๆค่ะ อยู่ที่โน่นเมย์อยู่ตัวคนเดียว จะกิน จะนอน จะซื้ออะไรไม่ต้องห่วง ไม่ต้องเผื่อคนอื่น ดังนั้นเรื่องอาหารการกิน เรื่องการเทรน เมย์ทำได้สบายมากค่ะ
แต่พอกลับมาเมืองไทย กลับมาอยู่กับครอบครัว เรื่องกินมันกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาทันที
ธรรมเนียมที่บ้านคือกินข้าวต้องพร้อมหน้า ช่วงเวลากินข้าวคือ Family Moment ค่ะ ป๊าเมย์เป็นคนฮ่องกงค่ะ เรื่องฝีมือทำกับข้าว ไม่ต้องพูดถึง…ลูกๆเเปรมกันทุกม้ือ…เวลากินข้าวป๊าจะมีระบบเติมอัตโนมัติ คือถ้าชามข้าวเมย์ว่างๆ ป๊าจะคีบกับข้าวมาให้ทันที กับข้าวไม่หมด ไม่ต้องลุก!!

ตอนแรกๆที่กลับมาบ้าน มีปัญหาเรื่องการปรบตัวกลับมากินกับข้าวที่บ้านมากๆค่ะ เพราะเมย์ฝึกตัวเองให้ไม่กินของหลายอย่าง จนกลายเป็ฯปัจจุบันกินไม่ค่อยได้ อย่งเช่นเนื้อหมู เมย์ไม่ได้กินมานานมากแล้วค่ะ มากินตอนนี้เมย์ว่ามันเหม็นสาบมากๆ แต่ก่อนเคยสงสัยว่าเพื่อนที่ไม่กินเนื้อ ทำไมกินไปแล้วบ่นว่าเหม็น มาตอนนี้รู้แล้วค่ะว่าอะไรที่เราไม่กินมานาน พอมากินอีกทีก็จะรู้สึกแปลก

ช่วงที่เมย์กลับมาบ้านใหม่ๆ ขัดใจคุณป๊าบ่อยมากๆ เพราะโน่นก็ไม่กิน นี่ก็ไม่กิน ป๊าก็เคืองเป็นธรรมดาค่ะ …ยิ่งเวลาป๊าตั้งใจต้มยาจีน เพราะเห็นว่าเราผอมเหลือเกิน กลัวลูกผอมตาย ตั้งใจต้มนานนับสิบชั่วโมง พอใส่น้ำตาลเท่านั้นแหละค่ะ เมย์ไม่กินเลย ป๊ายิ่งโมโหไปกันใหญ่ เมย์เห็นป๊าเครียด เมย์ก็ยิ่งเครียด

จนในที่สุดเมย์เองก็มานั่งทบทวนค่ะว่า เราจะควบคุมการกินเข้มข้นเหมือนตอนแข่งทำไม เราเองก็ไม่ได้จะไปแข่งอะไร กินอยู่ ออกกำลังกายอย่างมีความสุข เอาแบบสุขภาพดี สังคมดี สนุกๆดีดว่า อย่าทำให้เรื่องกินเรื่องออกกำลังกายมาทำให้เราเครียด สิ่งไหนที่เราเลี่ยงได้ก็เลี่ยง สิ่งไหนเลี่ยงไม่ได้ก็ทานให้น้อย แต่อย่าไป say no ตลอดเวลา เพราะมันเสียสุขภาพจิตคนรอบข้าง
เมย์เคยบอกแล้วว่าตอนที่เมย์เทรนหนักๆ สังคมของเมย์แคบลงไปเยอะ เพราะไม่อยากออกไปกินๆเที่ยวๆกับเพื่อนฝูง ถึงตอนนี้เข็ดแล้วค่ะ ปรับตัวมาให้สมดุลจะดีกว่า

เมย์กินๆเล่นๆ มากขึ้น แต่ยังไม่ทิ้งการฝึก ยังคงไปฟิตเนสเกือบทุกวันค่ะ
ยิ่งเวลากลับบ้านที่ฮ่องกงยิ่งกินใหญ่ 555 ก็แหมนานๆจะกลับไปที เจอญาติแต่ละที ก็กินกนเปรม…แต่ก็ยังไม่ลืมไปออกกำลังกายค่ะ ไปเดินในสวน เดินขึ้นเขา เดินชอปปิ้ง…จากบ้านเวลาเข้าเมืองก็เลือกลงก่อนถึงป้ายสัก 3-4 ป้ายค่ะแล้วก็เดินเอา เดินไปเรื่อยๆ ยังไงก็ไม่ได้รีบไปไหน ถือว่าออกกำลังกายไปในตัวค่ะ


ให้ดูเล็กๆว่ากินอะไรมาบ้างเวลากลับบ้านที่ฮ่องกง


อันนี้ข้ามเรือไปเที่ยวเล่นที่มาเก๊าค่ะ


ตอนนี้น้ำหนักขึ้นมากว่าตอนที่กลับมาใหม่ๆ ประมาณ 2 กิโล จะว่าเครียดก็ไม่เครียด จะว่าไม่เครียดก็เครียดค่ะ…เอะยังไง…

ก็แหม คนเคยผอมจัดๆ น้ำหนักดีดกลบขึ้นมา อีกทีมันก็ทำใจลำบาก….อันนี้คือเครียดค่ะ
แต่ที่ว่าไม่เครียดก็เพราะรู้ตัวว่าต้องเพิ่มปริมาณไขมันในร่างกาย เพราะร่างกายเสียสมดุลไปจากการ ออกกำลังกายและควบคุมอาหารอย่างหักโหม…

ตอนนี้เมย์พยายามกู้สมดุลให้กับร่างกาย แต่ก็ยังต่อสู้กับจิตมารที่ทนเห็นเลขตาชั่งปรับขึ้นไม่ได้ ขอให้เพื่อนๆมาเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

ถึงตอนนี้เมย์ก็ได้เล่าประสบการณ์ตั้งแต่เด็กจนโตจบแล้วค่ะ ขอบคุณเพื่อนๆที่ติดตาม และทนอ่านมาถึงตอนนค่ะ…แล้วพบกันใหม่ ในบล็อกต่อไปเน้อ

Create Date : 31 มกราคม 2554 Last Update : 31 มกราคม 2554 20:39:11 น. Counter : 893 Pageviews.		19 comments
Share Tweet