Group Blog All Blog
|
.:+*+:. คิดถึงบ้าน .:+*+:. วันนี้เกิดอาการ Home sick สุดๆ วันนี้ป๊าโทรมาหาแต่เช้าเลย เพราะที่บ้านไหว้เชงเม้ง เค้าโทรมา ก็ดีใจมากๆ ที่ได้ยินเสียงเค้าแต่เช้า แล้วป๊าก็ถามว่า "วันนี้ทำไมตื่นเช้าได้..รับโทรศัพท์ด้วย" (( ปกติ หลับลึกมาก ไม่รับโทรศัพท์เลย )) ได้ตอบไปแค่ "ก็เพราะรู้ว่าป๊าโทรมาไง ก็เลยรีบรับโทรศัพท์" ยังไม่ทันได้คุยอะไร..แล้วป๊าก็ยื่นโทรศัพท์ให้ ป้า คุยต่อ ความรู้สึกตอนนั้นมันแป่วๆ อยากคุยกะป๊ามากกว่า อยากคุยกะม๊าด้วย อยากคุยกะเอี๋ยน กะคุนก็ได้ ในใจเริ่มจะร้องไห้แล้ว จนมาถึงเจ้ (ลูกพี่ลูกน้อง) เค้าก็รับแล้วก็พูดแนวๆ ว่า "เสียดายจังที่วันนี้เราไม่ได้กลับไป ของกินอร่อยๆ เยอะแยะเลย" เรื่องกับข้าวที่กวางโจว เราก็เซ็งอยู่แล้ว เป็นสาเหตุนึงที่ทำให้อยากกลับบ้านอยู่แล้ว เค้าก็ยังมาย้ำเราอีก ... เศร้า แล้วยังจะมาได้ฟังบรรยากาศญาติพี่น้องพร้อมหน้าพร้อมตากันอีก ยิ่งเศร้าไปใหญ่เลย แค่รุ้ว่าวันนี้เค้าไหว้เชงเม้งกันจากป๊า ก็ไม่มีสมาธิคุยโทรศัพท์แล้ว มาเจอเจ้พูดแบบนี้อีก เราก็บอกเจ้ไปว่า "อย่าพูดแบบนี้ดิ ทางนี้ยิ่งหาของกินแบบนี้ไม่ได้ .. หาไม่ได้เลย" ทั้งบรรยากาศอบอุ่นแบบครอบครัว..หาไม่ได้ ทั้งของกินอร่อยๆ ที่ทุกๆ คนช่วยกันทำ..หาไม่ได้ อยู่ที่นี่..มีเงินเท่าไหร่ ก็หาไม่ได้ เจ้ไม่รู้หรอกที่เจ้พูดเล่นๆ มาอ่ะ ทำให้เราเศร้าได้ทั้งวันเลย ทำให้เรารู้แล้วว่า เหงา มันเป็นยังไง คิดถึงบ้าน มันเป็นยังไง อยากกลับบ้านนะรู้มั้ย แต่กลับไม่ได้ .. เราเลือกจะมาแล้ว จะให้กลับง่ายๆ ไม่ได้นะ อย่าทำให้เราทรมานได้มั้ย เราพยายามหาความสุขนิดๆ หน่อยๆ จากที่นี่ให้ตัวเองแล้ว แต่อย่ามาทำลายมัน ด้วยการทำให้คิดถึงบ้านอีกเลย พยายามจะไม่คิดถึงบ้าน พยายามจะไม่คิดถึงอะไรๆ ที่เคยมีแล้ว แต่แล้วก็มีคนมาทำให้คิดถึงๆๆๆ อยู่นี่มันเหงาจะแย่ อะไรๆ ก็ไม่สบาย ผู้คนก็แปลกตา ภาษาก็แปลกไป อยู่ต่อหน้าคนอื่น ก็ต้องทำตัวเฉยๆ จะมีใครรู้บ้างมั้ยว่าคิดยังไงอยู่ข้างใน ต้องยิ้ม ต้องหัวเราะ ต้องฝืนร่าเริงแบบที่ไม่อยากจะทำ หลอกตัวเองว่าไม่เป็นไรไปเรื่อยๆ บอกตัวเองว่าต้องทำได้ๆๆ ให้กำลังใจตัวเองว่าต้องเข้มแข็งและอดทน ขอได้มั้ย ขออยู่อย่างสบายใจ ขออยู่อย่างไม่ต้องคิดอะไร ขออยู่อย่างไม่ต้องฝืนใจ ดีนะ ที่วันนี้อย่างน้อย ตอนกลางคืน ก็ได้คุยกับม๊าเป็น ชม เลย ม๊าจะรู้มั้ยน้อ ว่าที่จริงอ่ะ แอบร้องไห้ไปหลายทีแล้ว เสียงที่อยู่ไกลๆ แต่มันอบอุ่นจริงๆ เรื่องราวที่ม๊าเล่าให้ฟัง แทบไม่ได้ใส่ใจเลย แต่ดีใจ ที่ม๊าบอกว่าคิดถึง ดีใจที่ได้คุยกัน ดีใจที่เค้าไม่วางหู ดีใจที่เค้าพยายามหาเรื่องนู้นเรื่องนี้มาเล่าให้ฟังเรื่อยๆ คิดถึงบ้าน
ถ้าต้องการคุยนานๆๆ ประหยัด เข้าไปใช้เว็ปนี้นะจ๊ะ ใช้อยู่จ๊ะ โทรกลับบ้านทุกวันเลย ที่สำคัญ ซื้อครั้งเดี่ยว ใช้ได้ สาม ถึง สี่เดือนจ๊ะ ลองศึกษาดูนะ //www.voipdiscount.com
โดย: โดดเดี่ยว..แต่ไม่เดียวดาย
 วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:2:31:55 น.คิดถึงบ้านเหมือนกันเลย เข้าใจที่เขียนทีเดียวเลยล่ะ แต่ของเรานี้คงไม่ได้กลับง่ายๆเหมือนคุณเพราะเรามาด้วยเรื่องของหัวใจอ่ะ
โดย: sasinee
วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:2:47:07 น.เค้าโทรฟรีกับฟรีบ็อกแล้ว
โดย: นุ้ย IP: 82.228.245.39 วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:3:00:50 น.
เบื่อจังไม่มีเพื่อนเลยเหงามากอยู่ต่างบ้านต่างเมือง
โดย: นุ้ย IP: 82.228.245.39 วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:3:03:35 น.
เข้าใจดีเลยนะคะ คนอยู่ต่างบ้านต่างเมืองเป็นยังไง
ยังไงก็ต้องสู้ ๆ ต่อไปน้า...เลือกจะมาแล้วอย่าถอย ให้กำลังใจตัวเองเข้าไว้ แล้ววันที่เรียนสำเร็จ ทำให้ครอบครัวภาคภูมิใจกับเรา เราก็จะภูมิใจในตัวเอง เป็นกำลังใจให้คนต่างแดนเช่นเดียวกันค่ะ สู้ ๆ โดย: นางสาวดุ่บดั่บ
วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:5:03:37 น.นี่ถ้าไม่อ่านเจอ ลืมไปเลยนะครับว่าเชงเม้งแล้ว...
เวลาทางบ้านมีกิจกรรม เราไม่ได้ร่วมด้วย ก็รู้สึกคิดถึงนะครับ...  โดย: Flying Dragon of WDC
วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:8:21:09 น.
โดย: fahtsuki
วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:14:31:41 น.ช่ายๆๆ ครีมเองอยู่บ้านคนเดียวก้อเหงาเหมือนกันแระ(ถึงจะอยู่เมืองไทยก้อเหอะ) แต่ก้อเข้ามาบล็อกแกงค์ ทำให้เหมือนได้รู้จักคนอีกโรคนึงที่มีน้ำใจดีๆหยิบยื่นให้กาน
สู้ๆๆๆ จ้ะ เอาใจช่วยนะ โดย: ครีมหวาน (PoPcream
) วันที่: 31 มีนาคม 2551 เวลา:16:03:09 น.เป็นกำลังใจให้นะคะ นี่ลูกสาวเราก็เพิ่งเรียนจบ กลับมาบ้านแล้ว ตลอดเวลาที่เราได้คุยกับลูก เค้าก็คงมีความรู้สึกคิดถึงบ้านเหมือนหนู แต่ไม่เคยบอกเราเลย คงกลัวเราไม่สบายใจ นี่เราก็เพิ่งรู้นะเนี่ยะ ยิ่งทำให้รักเค้ามากมาย ขอให้สู้ต่อนะคะ ยังมีคนที่รอคอยความสำเร็จของหนูอีกมากมาย อย่างน้อยก็ป๊ากะม้าไง!
โดย: ขอแจม IP: 119.42.66.253 วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:16:30:50 น.
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจที่ส่งให้กันนะคะ
ถึงแม้จะเหนื่อยที่ต้องพยายามทำตัวเข้มแข็ง แต่ก็จะพยายามค่ะ โดย: Creamchoco
วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:22:32:37 น.โดย: CrackyDong
วันที่: 3 เมษายน 2551 เวลา:13:40:12 น.เป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งเสียงครับผม
 กวางโจ่วก็ไม่ได้แย่ทีเดียวนะ แรกๆอาจจะเป็นเรื่องของ Home sick แหละนะ แต่พอเราคุ้นเคยกับวัฒนธรรม, สถานที่ท่องเที่ยวต่างๆในเมืองแล้ว เราว่าน่าจะดีขึ้นอะน่ะ ของเราก็คือสามเดือนแรกนี้แหละ ที่เป็นช่วงเวลาแห่งความทรมาณจริงๆ ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากทำอะไรเลย แต่มันสามารถจะดีขึ้นได้น่ะ ดีแบบว่าอีก 15-16 เดือนต่อมา เราคิดๆแล้วไม่อยากกลับมากทม.เลยล่ะ  ปรึกษากันได้เสมอนะครับ  โดย: BloodyMonday
วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:22:49:51 น.โดย: คนเดินดิน (หน้าใหม่อยากกรอบ
 ) วันที่: 9 สิงหาคม 2554 เวลา:12:59:09 น.โดย: คนเดินดิน (หน้าใหม่อยากกรอบ
) วันที่: 9 สิงหาคม 2554 เวลา:12:59:50 น.โดย: คนเดินดิน (หน้าใหม่อยากกรอบ
) วันที่: 12 สิงหาคม 2554 เวลา:15:17:25 น. |
Creamchoco
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] . . . ที่ไหนๆ ก็ไม่เหมือนที่บ้านเรา . . . กาลเวลา...จะพิสูจน์ทุกสิ่ง . . . Friends Blog |
|||||||||||||||
