จริงๆ ตั้งแต่อ่านโปรยปก
ของเรื่องนี้ ไม่มีความคิดที่จะซื้ออยู่ในหัวเลย ทั้งๆ ที่ตัวเองก็
เป็นคนหนึ่งที่ตามเก็บนิยายของภัสรสามาหลายเรื่อง
แบบว่าชอบนิยายแนวเฮฮาของเค้ามากกว่า... พอมาเรื่องนี้
อ่านด้านหลังแล้วเหมือนแนว ทวงแค้น ประชดรัก อะไรนั่นนี่
ซึ่งเป็นแนวในตลาดมีเยอะมาก แถมหาเรื่องที่ชอบจริงๆ ได้น้อยมาก
ก็เลยไม่ได้สอยมากลัวไม่สนุก (ตอนในเซตอัญมณีก็ไม่ได้ซื้อ)
จะว่าไปแล้ว มันเหมือนเป็นนิสัยเสียของหนอนนั่นแหละ
เพราะหนอนชอบตีกรอบในการเลือกซื้อนิยาย ประมาณว่า
นิยายเรื่องนี้สนุก เราก็เก็บมันจำใส่สมองไว้ว่า
คนเขียนคนนี้ จะแต่งนิยายประมาณนี้ แล้วเราถูกใจ ชอบ ไว้คราาวหน้าจะซื้อใหม่
ทีนี้ พอเค้ามาเปลี่ยน.. ไปเขียนอีกแนว ซึ่งไม่ใช่แนวที่ชอบก็ไม่ค่อยกล้าอ่าน
แล้วก็เลย กลายเป็น พดลาด ไม่ได้อ่าน นิยายดีๆ บางเรื่องไป
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
หนอนว่า.... ความรู้สึกโดยรวมหลังจากที่อ่านเรื่องนี้จบ
มันเป็นอะไรที่ได้เลยอ่ะค่ะ ไม่ถึงกับปลื้มม มากจนเว่ออ...เพราะ
เนื้อเรื่องไม่ได้โดนกับประสบการณ์ที่ผ่านมาของตัวเองเท่าไร
อ่านแล้วไม่มีความหลังฝังใจในประเด็นนี้....
แต่ใช้คำว่า "ชอบนะ" คำนี้ น่าจะเหมาะสมที่สุด
ตามความคิดของหนอน เรื่องนี้เป็นส่่วนผสมของนิยายดราม่า
(นิดๆ มั๊งถ้าเทียบกับเรื่องหนักๆ ที่เคยอ่าน) ผสมผสานไปกับ
บทสนทนาจิกๆ กัดๆ ประชดประชันกันทางอารมณ์ของตัวเอกในเรื่อง
เรียกน้ำตาให้คนอ่านได้เป็นฉากๆ ไป เดินเรื่องได้เร็วดี อ่านได้ลื่นไหลไปจนจบ
จริงๆ แล้วหนอนเป็นพวกชอบอ่านนิยาย
ที่แบบ อ่าแล้ว...เกิดอาการจิ๊ดๆ ที่หัวใจอยู่แล้ว
อ่านทีไรร้องไห้เว่อทุกที พอมาอ่านเรื่องนี้เลยถูกใจ
(หรืออาจะเป็นเพราะว่าตอนที่เปิดอ่าน
หนอน...ไม่ได้คาดหวังอะไรไว้เลยกับเรื่องนี้ก็ได้
พออ่านแล้วใช่ มันเลยถูกใจมากกว่าปกติ)
ถึงแม้จะเป็นนิยายแนวเน้นการแสดงทางอารมณ์ของตัวละคร
ที่เวลาอ่านก็จะเกิดความกดดันไปด้วย ตามเนื้อเรื่อง
แต่หนอนว่า... คุณคนเขียนก็ยังไม่ทิ้ง ..
เอิ่มมม
เรียกว่าอะไรดีกว่า ... มันคล้ายๆ กับว่าเป็นเอกลักษณ์ของผู้เขียนล่ะมัง
เพราะระหว่างเรื่อง... ในบางฉากตอนสองตัวเอกสาดอารมณ์ใส่กัน
น้ำตาก็ไหลมาทันที แต่พอมาอีกฉากก็ดันกลับมีคำพูดที่ทำให้ยิ้มแบบขำๆ ได้
ทั้งๆ ที่เมื่อครู่ยังร้องไห้อยู่เลย ฮ่าาาาา เป็นส่วนผสมทางอารมณ์
ที่แปลกไปอีกแบบ.... ชอบบบ
อารมณ์ คล้ายๆ เหมือนกินคุกกี้เข้มๆ สอดไส้ผลไม้ (เกี่ยวไหมนั่น)
ชมมาหมดเกือบทุกหน้าแล้ว.. ยังมีสิ่งนึงที่แอบติดๆ ขัดๆ เล็กน้อย
ตรงเรื่องราวของพระเอกอ่ะค่ะ นิดนึง (คิดเอง) ว่าเหมือนตอนเริ่มเรื่อง
มันยังนำเสนอนิสัยตัวละครของพระเอกน้อยไปหน่อยหรือเปล่าหว่า
ยังไงก็ไม่รู้ล่ะ แต่หนอนอ่านแล้วยังเข้าใจตัวตนที่ลึกซึ่งของพระเอก
ได้ไม่มากเท่าไร
อย่างเช่นตอนเริ่มเรื่องมา.. พระเอกและนางเอกเจอกันตอนเด็ก
แล้วก็เหมือนประทับใจกันและกัน จึงเขียนจดหมายติดต่อกันมาจนโต
จนกลายเป็นความรู้สึกชอบกันแบบหนุ่มสาว
ตรงนี้.. อ่านแล้วเข้าใจได้ว่า พระเอกชอบนางเอกล่ะนะ
แล้วนางเอกก็ปลื้มพระเอกมากด้วย พอได้เจอกัน
ก็มีบทสนทนาหวานแหววกันเลย ตามความรู้สึกของทั้งคู่
ที่ปลื้มกันและกันมานมนานตั้งแต่วัยเยาว์
แต่พอพระเอก.. ได้รู้ว่า นางเอกมีจุดประสงค์แอบแฝง
ของการมาเจอกันในครั้งนี้ ไอ้คำพูดคำจาหวานแหววทั้งหลาย
ที่เคยพูดมาทั้งหมด ทั้งมวลตั้งแต่เล็กจนโต
ก็กลับกลายเป็นเย็นชาในทันที
นี่ล่ะ นิ๊ดนึง ตรงตอนที่.... ต้องเปลี่ยนอารมณ์ตรงนี้นี่ล่ะ
มันเร็วไปนิดนึง หนอนเปลี่ยนไม่ทัน มันน่าจะมีเหตุการณ์อะไร
ซักอย่างก่อน(หรือเปล่า) ก่อนจะเย็นชากันได้แบบนั้น
ก้ออ..จากคนที่เคยเอ็นดูมันนานนม
มันจะเปลี่ยนได้เร็วขนาดนี้เลยหรือเปล่าหว่า
เลยแอบขัดนิดนึงค่ะ (นิดเดียวจริงๆ)
อย่างไรก็ตาม...
ที่เหลือทุกอย่างดีหมดแล้ว หนอนร้องไห้ไปตลอดเรื่อง
บวกมีแอบยิ้มๆ ขำๆ ไปด้วยในบางฉากสลับไปมาอย่างกะคนบ้า
แล้ว..เรื่องนี้ก็ทลาย ความคิดที่ว่า
คนเขียนคนนี้ต้องแต่งนิยายแนวนี้เท่านั้นถึงจะสนุกไปแล้วล่ะ
แถมตอนนี้เพื่อนมันยังไม่ได้จ่ายตังค์ค่าหนังสือหนอน
เพราะงั๊น เล่มนี้ คงยึดเป็นสมบัติส่วนตัวของตัวเองเลยละกัน
ไว้ให้มันไปซื้อใหม่ทีหลังแระ เหอๆ
(แหมะ...ตอนที่บอกมันไปว่า.. เล่มที่เธอออ..สั่งเราซื้อมา
สนุกกว่าเรื่องที่เราซื้ออีกว่ะ เพื่อนหนอนมันเลยคุยโม้ใหญ่เลย
ว่าเห็นมะ ว่ามันเลือกแล้วไม่เคยพลาดด โดนซ้ำเติมเลยหนอน)
สุดท้าย... จากการ์ตูนท้ายเล่มของคนเขียน
ที่บอกว่า อ่านแล้วคิดเห็นยังไงให้บอกด้วย
เลยอยากฝากบอกว่า... ขออีกนะคะแนวนี้
เรื่องหน้าเอาให้มันร้องไห้แบบสะจายยยไปเลยนะคะ ชอบมากค่ะ
ปล. ตอนนี้กำลังอ่านเรื่อง มุกดา... มายารักอยู่
หลังจากที่มองข้ามไปด้วยเหตุผลดังกล่าว อ่านแล้วเป็นยังไง
เดี๋ยวมาเม๊าในนี้ ให้ให้อ่านกันนะคะ