บันทึก ว่าด้วยการ“เผา” ความทรงจำ คนเรามักจะจำในเรื่องที่อยากจำ และมักจะลืมในเรื่องที่ไม่สำคัญในสาระ บางคนเลือกที่จะจดจำบุญคุณ บางคนเลือกที่จะจดจำความแค้น บุญคุณ ... เป็นสิ่งที่ต้องทดแทน แต่อย่าเอามันมาเป็นตัวบีบรัดทางเดินชีวิตของคุณ ส่วนความแค้น... ก็ลืมๆมันไปซะบ้าง แล้วจะทำให้สบายใจมากขึ้น มีคนประเภทหนึ่ง ชอบจดบุญคุณและความแค้นลงบนกระดาษ เขาหรือเธอ มักจะเขียน และเขียน และเขียนทุกอย่างที่คิดลงในสมุดบันทึกประจำวัน “สมุดบันทึก” ที่กลายเป็น “สมุดบรรทุก” เรื่องราว ฉันเริ่มเขียนบันทึกมาตั้งแต่เริ่มอ่านออกเขียนได้ แรกๆ... ก็เขียนรายการอาหารที่กิน หนังที่ดู ชื่อตอนละคร คิดแล้วก็รู้สึกว่า ตัวเองไร้สาระ หลังๆ... ก็ยังเขียนรายการอาหารที่กิน หนังที่ดู ชื่อตอนละคร และความสัมพันธ์ของผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตประจำวัน คิดแล้วจึงรู้ว่า นั่นแหละ คือ สาระในชีวิตของฉัน เขียน... ทุกวัน บางทีวันละหลายครั้ง เขียน... เป็นเวลาหลายปีแล้ว รวมๆแล้วคงได้ชิ้นงานดีๆสัก ๑๕ เล่ม เขียน... เพื่อระบายความรู้สึก เขียน... เพื่อที่จะบอกใครสักคนให้รับรู้เรื่องบางอย่าง เรื่องที่ไม่สามารถบอกให้คนอื่นรู้ได้ เขียน... สารภาพความผิดที่ตนทำไว้ โดยที่ไม่ไปที่โบสถ์เพื่อไถ่บาปกับพระคุณเจ้า เขียน... บรรยายเรื่องราวของความดีที่ตนได้ช่วยเหลือชาวบ้าน คนเดินถนน หรือเด็ก ฉันเขียน... เพื่อถ่ายทอดเส้นทางชีวิตของฉันลงบนกระดาษ ฉันเขียน... เผื่อว่าสักวันหนึ่งที่ฉันคิดถึง ฉันจะเอามันมาอ่าน และรู้ว่าขณะนั้น เวลานั้น สถานที่นั้น ฉันคิดหรือว่าเห็นอย่างไร ฉันเขียน... เพื่อบอกรักคนบางคน และเพื่อระบายโทสะคนอีกหลายคน แต่ละคนทีสไตล์การเขียนไดอารี่เป็นของตัวเอง การเขียนของฉันนั้น เหมือนกับการพูดกับตัวเอง ฉันมอบความไว้วางใจทั้งหมดลงบนกระดาษ เหมือนกับที่ฉันไว้ใจตัวเอง และไม่เคยคิดว่ามันจะทรยศฉันเลย แต่มันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหากว่าไดอารี่ของฉันตกไปอยู่ในมือผู้หวังดีประสงค์ร้าย??? สมุดธรรมดาๆเล่มหนึ่งก็จะกลายเป็นดาบสองคมทันที บางทีนั้นการที่เราเก็บความทรงจำไว้มากจนเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี บางเรื่องรกสมอง เปลืองพื้นที่ ฉันจึงคิดว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องทำความสะอาดกันเสียที ล้างหัวอ่าน ... จัดระบบข้อมูล ... ปัดฝุ่นไดอารีเล่มเก่า ... ปัดละอองไอน้ำฝ้ามัวออกไปจากความทรงจำ สี่ปีแล้วที่ฉันมาอยู่ที่ฝรั่งเศส สี่ปีแห่งความรัก... ความแค้น ความโลภ... ความโกรธ... ความหลง ความสุข... ความทุกข์ รอยยิ้ม... น้ำตา พบพาน เพียงแผ่วพลิ้ว แล้วจากลา ไดอารีที่รัก... ถึงแม้ว่าภารกิจและเวลาของฉันที่นี่จะจบลงแล้ว แต่ความรักและความทรงจำทั้งหมด จะฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ ไม้ขีดไฟ – เทียน – ไดอารีเล่มเก่า – ความทรงจำครั้งเก่า – เปลวไฟ – เถ้าถ่าน... ไดอารีที่รัก... ฉันกลัว และไม่รู้ว่าทางเดินข้างหน้าต่อไปจะต้องเจอกับขวากหนามมากอีกเท่าไหร่ และท้ายที่สุดแล้ว ชีวิตของฉันจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งหรือไม่ ก็คงได้แต่ปล่อยให้เป็นไปตามลิขิตของกาลเวลา ไดอารี่ของฉันเหมือนกับนกฟีนิกซ์ มันไม่มีวันตาย เมื่อถึงอายุขัย เปลวไฟก็จะเผามันให้มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน และในกองเถ้าถ่านนั้น คุณจะพบเศษเสี้ยวแห่งความทรงจำ และสมุดไดอารีเล่มใหม่   Create Date : 10 พฤษภาคม 2549 56 comments Last Update : 10 พฤษภาคม 2549 2:58:24 น. Counter : 324 Pageviews. Share Tweet

เคยเขียนบันทึกอยู่ช่วงนึงค่ะ...หลายปีมาแล้ว แต่...ก็ได้เผาทิ้งไปหมดแล้วเหมือนกันค่ะ ...กลัวความลับรั่วไหล อิอิ   โดย: petunia lover 10 พฤษภาคม 2549 4:11:21 น.

แคนดี้ก็เคยเห็นเหมือนกันตอนนี้อยู่ที่เมืองไทย อิอิ ไม่รู้มีใครเปิดอ่านมั่งเปล่า แต่เขียนได้พักเดียวก็หยุดเพราะบางทีไม่รู้จะเขียนอะไรก็เจอแต่เหตุการณ์เดิมๆ   โดย: Candydolls 10 พฤษภาคม 2549 4:30:37 น.

je sais pas pk bloggang est si lent. Je reviendrai plus tard ja.   โดย: brasserie 1802 10 พฤษภาคม 2549 4:53:45 น.

เคยลองพยายามเขียนไดอารี่ค่ะ แต่ว่าไปไม่รอด เพราะว่าเขียนไม่ต่อเนื่อง แต่แปลกว่ามาเขียนบ่นในบล็อกได้ แปลกใจตัวเองเหมือนกันค่ะ   โดย: JewNid 10 พฤษภาคม 2549 5:31:10 น.

พันยันทึกปึกใหญ่หลายกองท่วม ฤาจักรวมลึกเท่ารักเก่าฟวาน ฤาจักเท่าเราสุขคลุกคลอกัน ฤาจักบรรยายเจ็บยามรักจาง ในเมื่อคำแทนความไม่ตามสัจจ์ จึงจำตัดใจเบือนไม่เขียนสร้าง ภาพวันเก่าชัดกว่าหมึกที่จาง วันนี้มือจึงวางจากหมึกคำ แวะมาเยี่ยมครับ   โดย: piangdin 10 พฤษภาคม 2549 5:35:25 น.

เวลาเอาสมุดบันทึกเก่าๆมาอ่าน มันก็ได้อารมณ์ของวันเก่าๆกลับมาหลายอย่างเหมือนกันนะครับ   โดย: กุมภีน 10 พฤษภาคม 2549 5:39:54 น.

การเขียนไดรอารี่ของเราก็เหมือนกับการพูดกับตัวเราเองเหมือนกันเลย ตอนนี้ก้ยังเขียนอยู่เริ่มเขียนแบบออกแู่นวพุดๆบ่นๆกับตัวเองอย่างนี้ตอนอยู่ ม. 5ค่ะ นี่ก็โห ปาเข้าไป 12 -13 ปีละหล่ะ ว่างๆๆๆๆๆมากๆๆๆเอามานั่งอ่านนึกถึงตอนเก่าๆก็ happy ดีไม่น้อยค่ะ   โดย: มิสฟลอเรนซ์ค่ะ IP: 82.58.159.121 10 พฤษภาคม 2549 6:05:34 น.

เข้าใจ คนที่เขียนไดอารี่นะคะ แต่ตัวประกายดาวเอง เลิกเขียนไปนานแล้ว บางทีฟูมฟาย กับบางสิ่งในชีวิต แล้ว ก็เห้นความเปลี่ยนแปลง สุข ทุกข์มาๆ ไปๆ... บางครั้ง การดีลีท ไฟล์ เก่าๆ ในหัวใจ ก็ทำให้จิตใจเราเบาสบายขึ้น กับคนรัก ประกายดาวกับพี่เค้า พูดกันเสมอ ... เราจะไป keep record ...ทุกนาทียิ้มได้ เสมอเริ่มต้นกันใหม่ได้ทุกเวลานาที ...และถึง บางที่ที่ ความรุ้สึกบางอย่างไม่ลงตัว เราก็ต้องอ่อนโยน กับ หัวใจตัวเองค่ะ ดาวคิดแบบนั้น   โดย: ประกายดาว 10 พฤษภาคม 2549 7:27:42 น.

การเขียนช่วยเยียวยาจิตใจได้นะคะ   โดย: grappa 10 พฤษภาคม 2549 7:56:01 น.

บางความทรงจำที่นึกว่าลืมไปแล้ว ลบไปแล้ว บางทีมันก็กลับมาได้เอง และทำให้น้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัว...   โดย: พลทหารไรอัน 10 พฤษภาคม 2549 9:15:27 น.

แนะนำว่าใส่ลงบ่อเพนซิฟเลยนะจ๊ะ ไม่ตกไปอยู่ในมือใครได้เลยทีนี้   โดย: ดำรงเฮฮา 10 พฤษภาคม 2549 9:54:32 น.

เคยเขียนเหมือนกันค่ะ แต่ก็อย่างที่ว่า เหมือนดาบสองคมไงไม่รู้ เลยเลิกเขียนค่ะ แต่นานๆทีย้อนไปอ่านก็ได้อีกอารมณ์นะคะ คือแบบว่า อืมเราทำไปได้ไงนะ ทำให้นึกถึงอดีตที่แสนหวาน หรือบางช่วงที่แสนขมขื่น ยังไม่คิดทำลายหรอกค่ะ แต่ไม่เขียนเพิ่ม และเก็บไว้ดูหรืออ่านตอนเราเหงาๆ ทำให้มีกำลังใจเยอะดีค่ะ   โดย: au_ja IP: 58.147.104.91 10 พฤษภาคม 2549 10:32:27 น.

บางทีไดอารีก็เก็บความรู้สึกที่เราลืมๆไปเหมือนกันค่ะ แต่มีเยอะแยะอ่ะ เรื่องที่อยากลืม แต่จำได้ทุกรายละเอียด   โดย: PADAPA--DOO 10 พฤษภาคม 2549 12:55:07 น.

มาตอบว่า กระโปรงยังใส่ได้เหมือนเดิมค่ะ เพราะเป็นแค่การ remake แต่งเพิ่มเข้าไป ไม่ใช่การแก้เอว หรือแก้สัดส่วนของกระโปรง ดังนั้นไซส์มันจึงเท่าเดิม ถ้าจะใส่ไม่ได้ก็คงเป็นเพราะผอมลงประการเดียวเท่านั้น สมัยอยู่ไทยก็ทำเสื้อผ้า remake ใส่เองอยู่เสมอ เอากางเกงมาทำเป็นกระโปรง เอากระโปรงหนังกับกระโปรงยีนส์มาผสมรวมกัน แต่มาอยู่ที่นี่พึ่งได้ทำเพราะอุปกรณ์พึ่งจะพร้อม และถ้าทำได้ดีมันก็เป็นอีกหนทางที่จะเพิ่มรายได้ให้กับเรา (รายได้ดีซะด้วย)   โดย: soulfighter 10 พฤษภาคม 2549 15:22:53 น.

เนอะ เราว่าไม่มีหลักฐานได้เป็นดีที่สุด อิอิ   โดย: zMee 10 พฤษภาคม 2549 15:43:02 น.

สวัสดีครับ มาเยี่ยมเยียนครับ แบบว่ายังไม่ว่างเท่าไหร่ ปล. ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันครับ   โดย: kaazanova IP: 202.12.74.8 10 พฤษภาคม 2549 16:28:07 น.

จ๊ะเอ๋ๆๆๆ หนี่ฯชอบเขียน เหมือนกันคะ แต่ตอนนี้ เป๊นเรื่องงาน ซะมากกว่า   โดย: หนี่หนีหนี้ (แพรวขวัญ ) 10 พฤษภาคม 2549 16:28:27 น.

เขียนมาตั้งแต่มัธยมค่ะ แต่ช่วงสามสี่ปีนี้เริ่มเขียนน้อยลง เพราะยุ่งมากๆๆๆ พอกลับไปอ่านไดอารี่เก่าๆ... ก็ขำๆ ตัวเองนะคะ บางอันไม่รู้ทำไปได้งัย   โดย: กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก 10 พฤษภาคม 2549 19:50:05 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะครับ ไดอารี่ผมก็เคยเขียนอยู่วันสองวัน ช่วงนั้นอารมณ์เปลี่ยวไม่มีอะไรทำ ก็เลยลองซะหน่อย แต่เป็นประเภททำอะไรไม่ค่อยจบครับ เลยเลิก เศร้าจิต...   โดย: Moonlight Mile 10 พฤษภาคม 2549 21:09:57 น.

ชอบเขียนเหมือนกันค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังเขียนอยู่เกือบๆ ทุกๆ วันค่ะ แต่...รู้สึกสงสารน้องได เหลือ ช่วงนี้รับบทหนัก มีอะไรก็ไปลงที่น้องได ตลอด เลยยย   โดย: Niobean 10 พฤษภาคม 2549 22:25:10 น.

ติดปีกให้ความทรงจำ โบยบินเคียงคู่ความฝัน สบัดข้ามขอบเขตเปลวเพลิงแห่งอดีต เพื่อมุ่งสู่ห้วงเวลาอันเป็นนิรันดร์ ------------------------------------------- ชอบจริงๆเลยครับ กับการเปรียบเทียบไดอารีเหมือนนกฟีนิกซ์   โดย: FlyleaF 11 พฤษภาคม 2549 1:08:26 น.

บุญคุณ ... เป็นสิ่งที่ต้องทดแทน แต่อย่าเอามันมาเป็นตัวบีบรัดทางเดินชีวิตของคุณ ส่วนความแค้น... ก็ลืมๆมันไปซะบ้าง แล้วจะทำให้สบายใจมากขึ้น พยายามที่จะลืมอย่างหลังมากๆ เลยค่ะ แต่บางทีกิเลสหนามันลิมยากจัง ไม่ดีเลย   โดย: Malee30 11 พฤษภาคม 2549 4:15:48 น.

พี่ตุกตา เคยคิดเขียนไดอารี่เป็นของตัวเองตั้งแต่ อายุ 14 จนตอนนี้อายุ 40 เข้าไปแล้ว.......... ยังไม่มีไดอารี่เป็นของตัวเองซักเล่มเลยอ่ะคะ อิอิ ก็แบบว่า........เขียน ๆ แล้วก็ไม่รู้จะเขียนอะไร..... เป็นคนไม่รำพึงรำพัน..........ไม่เป็นคนผันไกลอ่ะคะ..... อยากมีความลับแต่ก็กลัวเขียนแล้ว.....จะไม่เป็นความลับ....... ฉะนั่นเลยไม่ได้เขียน อิอิ......... เพ้อเจ้ออีกแล๊ะ.......... มาเยี่ยมอ่ะคะ..........ไปก่อนนะคะ   โดย: tukata001 11 พฤษภาคม 2549 4:40:12 น.

ตอนกลับบ้านเมื่อปีก่อน ได้อ่านไดอารี่ที่เขียนไว้ตอนเด็กๆ โอ้ ความหลังพรั่งพรู ขำกับสิ่งที่ตัวเองทำ ก็มันเด็กอ่ะนะ อายแม่ด้วยแหล่ะ คงแอบอ่านไปแล้ว   โดย: Rive Gauche 11 พฤษภาคม 2549 8:37:03 น.

กี้ก้อเป็นคนหนึ่งที่เคยเขียนไดอะรี่ แต่ตอนนี้เลิกเขียนแล้วล่ะ - -" แต่ตอนเอากลับมาอ่านทีไรก้อจะจำความรู้สึกตอนนั้นได้เลย แต่ความรู้สึกบางอย่างก้อไม่อยากจำมันอีก อ่านทีไรต้องร้องไห้ทุกที จนวันนี้ยังไม่กล้าที่จะเขียนมันอีกเลย....ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้าไปอ่านบล๊อกเรา เราพึ่งหัดทำค่ะ ยังไงจะอัพบ่อยๆนะคะ ช่วยคอมเม้นด้วยค่ะ ขอบคูรค่ะ   โดย: กี้ (chompoo123pinky ) 11 พฤษภาคม 2549 8:53:03 น.

สวัสดีจ้า ... ใชแล้วค่ะ เมื่อวานนี้ที่เห็นรูปขนมรูปสุดท้าย มันคือปาท่องโก๋จริงๆ ล่ะค่ะ ยาวเชียว เห็นแล้วนึกถึงนมข้นหวาน จิ้มกินอร่อยดี ... แต่แฮ่ๆ หนหน้าซื้อใหม่ค่ะ หนนี้เอาของพี่เค้ายืมมาถ่ายรูปเอง อากาศทางโน้นช่วงนี้เป็นยังไงมั่งค่ะ คุณ จขบ อยู่เมืองไหนเอ่ย   โดย: JewNid 11 พฤษภาคม 2549 11:16:43 น.

Lyon เราผ่านไปแต่ยังไม่ได้เข้าไปเดินเล่นในเมืองเค้าเลยค่ะ ... ต้องหาโอกาสซ๊าแร่วววว ... เราอยู่ใกล้ ๆ ร็อตเตอร์ดัมค่ะ ขับรถ 10 นาทีก็ถึงแล้วค่ะ อยู่ไม่ไกลแต่ก็โชคดีว่าไม่ไกลเมืองใหญ่แต่ก็มีธรรมชาติให้รื่นรมย์ ไม่ต้องถ่อไปไกลๆ เลย   โดย: JewNid 11 พฤษภาคม 2549 15:40:58 น.

เคยเขียนไดอารี่เหมือนกันครับ แต่หลังๆ ไม่มีเวลาเลยเลิกไปเลย บางครั้งกลับไปอ่านก็ฮาขี้แตกขี้แตนว่าตูเขียนลงไปได้ไงเนี่ย บางเรื่องก็ยังเศร้าเหมือนเดิม ปัจจุบันแค่เก็บไว้เป็นที่ระลึกเท่านั้นเองครับ   โดย: เข็มขัดสั้น 11 พฤษภาคม 2549 15:54:46 น.

เมื่อก่อนก้อชอบเขียนไดอารี่เหมือนกัน ระบายความในใจ ความรู้สึกได้ดีทีเดียว ยังหยิบมาอ่านอยู่บ่อยๆ บางอย่าง บางเรื่องก้อขำขำ ตลกตัวเอง บางเรื่องก้อเศร้านึกถึงวันเก่าๆ ก้อแอบร้องไห้ ตอนนี้เลิกเขียนไปแล้ว ไม่ค่อยมีเวลา แต่เปลี่ยนมาเขียนในบล๊อคแทน อิอิ   โดย: N-Bankk 11 พฤษภาคม 2549 18:12:40 น.

** Have a nice day na **   โดย: อ้วนดำปื๊ดปื๊อ 11 พฤษภาคม 2549 19:32:41 น.

ชอบอ่าน แต่ไม่ค่อยชอบเขียนเลยเรา แย่จัง   โดย: ปุ้งกี๋ สีน้ำหวาน 11 พฤษภาคม 2549 20:46:00 น.

ความทรงจำเก่าๆ จะอยู่ในตัวหนังสือ หรือ อยู่ในหัวใจ อยู่ที่ไหน ความเร้าใจก็เหมือนเดิม ผมหล่ะ ชอบทำเป็นลืมเรื่องเก่าๆ จริงๆจำได้ทุกอย่าง ไม่รู้ทำไม   โดย: สะติมม๊อนโสสะโตเบ้ว 12 พฤษภาคม 2549 0:56:35 น.

ความกลัวที่สุดของการเขียนdiaryก็คือ ความลับที่รั่วไหลออกจากตัวเรา เรื่องที่เราไม่อยากให้ใครรับรู้ มันกลับถูกส่งผ่านไปถึงผู้อื่น ด้วยมือของเราเอง เหมือนกับว่า เราตั้งใจจะเผยแพร่มัน แต่ต่อให้มันน่ากลัวขนาดไหนที่จะเขียนลงไป ก็หยุดเขียนไม่ได้ เพราะเราไม่อยากเก็บความลับไว้กับตัวเอง การเก็บความลับนี่ มันยากจิงๆเลย   โดย: creme_bouquet (creme_bouquet ) 12 พฤษภาคม 2549 8:19:24 น.

แวะมาเยี่ยมชมบล็อกครับ บล็อกสวยหวานดีจังครับ ได้มาอ่านเรื่องราวของสมุดบันทึกไดอารี่ของเจ้าของบล็อกด้วยครับ ตอนอยู่ต่างประเทศไกลบ้านเมืองของเรา ผมเองก็ชอบเขียนบล็อกบันทึกเรื่องราวความรู้สึกของตัวเองเช่นกันครับ พอกลับมาอ่านอีกทีหลังจากนั้น ก็เหมือนทำให้นึกถึงเหตุการณ์สมัยที่เคยอยู่ต่างประเทศครับ ขอบคุณเจ้าของบล็อกนะครับที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมบล็อกของผม มาฟังเพลงและมาชมเรื่องราวของหนังที่บล็อกของผม ดีใจที่ทราบว่าชอบครับ ขอบคุณครับผม   โดย: Tempting Heart 12 พฤษภาคม 2549 10:17:34 น.

แหะ...แหะ..ชอบอ่านมากกว่าอะคร๊าบ   โดย: Tahannam 12 พฤษภาคม 2549 11:56:28 น.

“สมุดบันทึก” ที่กลายเป็น “สมุดบรรทุก” เรื่องราว .. โดนมากๆ..ขอยืมไปใช้ครับ ทุกวันนี้ต้องมีสมุดติดตัว เพราะชอบคิดอะไรออก ตอนที่ไม่ได้คิด .. ส่วนเรื่องไดอารี่...ผมชอบหยิบมาอ่าน นานๆครัง ยิ้มก็บ่อย หัวเราะก็มาก หวังว่าจะมีโอกาสเขียนร่วมกับใครสักคนอีกครั้ง   โดย: แร้ไฟ 12 พฤษภาคม 2549 12:42:31 น.

มาเยี่ยมครับ   โดย: kaazanova 12 พฤษภาคม 2549 15:54:56 น.

มีความสุขมากๆ กับการพักผ่อนในวันหยุดจ้า   โดย: N-Bankk 12 พฤษภาคม 2549 16:38:05 น.

เลือกจดจำแต่สิ่งที่ดีๆดีกว่านะค่ะ แวะมาเยี่ยมค่ะ   โดย: แม่น้องKevin and Jasmin 12 พฤษภาคม 2549 18:47:10 น.

ส่วนมากเนยสีฟ้าจะเขียนเรื่องในวันหนึ่งๆ ลงที่บล็อก จะเขียนในเรื่องธรรมดาไม่เครียดมาก กลัวเพื่อนจะอ่านแล้วเครียดตามไปด้วยอ่ะ   โดย: เนยสีฟ้า (เนยสีฟ้า ) 12 พฤษภาคม 2549 20:20:25 น.

จะกลับแล้วหรือคะ ทำไมไม่ขอทุนต่อ? ความทรงจำที่เจ็บปวดบางอย่าง ลบมันไปก็ดีค่ะ เห็นด้วยที่จะลบ ทำความสะอาดหัวอ่านเสียบ้าง   โดย: brasserie 1802 13 พฤษภาคม 2549 4:55:54 น.

ผมไม่ค่อยจดเรื่องแย่ๆ ลงในได เลย เค้าว่าให้เขียนเรื่องแย่ๆ บนพื้นทรายที่ทะเล ประการหนึ่งเพราะมันไม่ควรค่าที่จะอยู๋บนไดอันมีค่าของเรา อีกประการคือปล่อยให้ธรรมชาติซัดพาไปง่ายๆ ..   โดย: เด็กชายหัวหอม 13 พฤษภาคม 2549 13:35:19 น.

เคยเขียนไดอารี่สมัยม.ต้นครับ พอโดนเพื่อนเอาไปอ่าน 555 ความลับทุกอย่างได้กลายเป็นของสาธารณะไปหมด ถึงเผาไปแต่ถ้าใจไม่ลืมก็ไม่มีความหมายนะครับ แต่ถ้าเข้มแข็ง ต่อให้สิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นความลับก็จะไม่มีใครเอามาเป็นเครื่องมือทำร้ายคุณได้เลย   โดย: นายเบียร์ 13 พฤษภาคม 2549 15:38:40 น.

เคยเขียนไดอารี่อยู่พักนึง แต่เขียนไม่ค่อยเก่ง พอกลับไปอ่านของเก่าทีไรก็ขำ รับไม่ได้ ต้องลบออกทุกที ตอนนี้เลยไม่เขียนแล้ว   โดย: LEE (lyfah ) 13 พฤษภาคม 2549 22:16:46 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม เนื้อหลวงศรี ฯ ที่บล๊อกนะคะ พอดีนานๆจะมีโอกาสล๊อกอินเลยมาเยี่ยมตอบช้าเชียวค่ะ ไดอารี่นี่ถ้าว่างก็เขียนบ้างนะคะ แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยว่างเลยหลังๆเลิกเขียนไปโดยปริยายค่ะ   โดย: Regenbogen ^_^ 14 พฤษภาคม 2549 3:12:14 น.

เก็บเธอไว้ ในใจ เก็บเธอไว้ ทุกคำ คำว่ารัก และ ความผูกพันธ์ มีค่าเกินกว่า จะจดลงใน ไดอารี่ มันต้อง บันทึกลงใน ดวงใจเท่านั้น   โดย: สยึมกึ๋ย 14 พฤษภาคม 2549 17:31:00 น.

หวานเย็นเขียนไดอารี่เพื่อบันทึกความทรงจำบางเรื่องไว้อ่านเตือนยามเริ่มเลือนลางจางหาย ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะคะ   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 14 พฤษภาคม 2549 20:18:31 น.

ลองคิดว่าหากคุณเก็บไดอารี่ที่คุณเขียนไว้ สัก 80-100 ปี ในหีบห้องใต้บันได แล้ววัน นึงหลานๆคุณไปพบเข้าโดยบังเอิญ มันจะมีคุณค่าและประวัติศาสตร์...แค่ไหนนะ เนี่ย เป็นแบบที่พวกฝรั่งนิยมทำกันจิงๆ อิอิ.....   โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม 15 พฤษภาคม 2549 14:17:55 น.

อยากบอกว่าน่านึบถือมาก เราไม่เคยมีความคิดนี้อยู่ในหัวเลย ไม่กล้า อาจเป็นเพราะเป็นคนขี้ลืมมั้ง...แล้วก็คงจะกลัวที่สุด ถ้าวันหนึ่งความทรงจำของฉันจะหายไปโดยที่ฉันไม่มีทางที่จะกู้มันกลับมาได้...... ฉันอาจจะเป็นคนที่ชอบจมอยู่กับอดีต เพียงแค่ได้เปิดอ่านมันความทรงจำทั้งหลายก็หลั่งไหลเข้ามา ทั้งสุขทั้งเศร้า ทั้งเจ็บปวด แต่ที่สุดแล้ว อย่างน้อยในความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุด ก็บอกกับฉันว่า ไม่ว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหน เราก็จะผ่านมันมาได้ เหมือนที่ฉันเคยผ่านมันมาแล้ว หรือเป็นเพราะฉันเชื่อในคำพูดที่ว่า สิ่งที่สำคัญที่สุด และมนุษย์กลัวที่จะสูญเสียที่สุดก็คือ ความทรงจำ หล่ะมั้ง...//ยิ้ม//   โดย: เมอร์คิวรี่ IP: 43.244.33.49 15 พฤษภาคม 2549 22:29:16 น.

อยากเขียนไดอารี่เหมือนกันคับ แต่ไม่เคยได้เกินเดือนซะที   โดย: 90210 16 พฤษภาคม 2549 7:22:14 น.

การจดบันทึกไว้เป็นเรื่องที่ดีนะคะ แต่แป๋มก็ไม่เคยทำสักทีค่ะ พยายามจะจดไว้เผื่อว่าวันหนึ่ง เรากลับมาอ่านเราอาจจะพบตัวเองอีกมุม ที่เราก็ลืมมองเหมือนกันนะคะ   โดย: หยิ๋งแป๋ม 16 พฤษภาคม 2549 11:24:25 น.

แม้เผาไปแล้ว แต่เราก็เก็บไว้ในความทรงจำได้เนอะ   โดย: Duke-ดุ๊ก 17 พฤษภาคม 2549 1:59:35 น.

หืมม ใจเด็ดจังค่ะ เราไม่กล้าเผาอ่ะ วันนี้เขียนได้ล่องลอย ดีจังค่ะ อ่านแล้วนึกถึงแฮรี่ค่ะ พออ่านตอนท้าย ๆ ก็ใจตรงกับจขบ.เลย >_<   โดย: -S n o w G i r l- 17 พฤษภาคม 2549 9:13:29 น.

แวะมาดู blog หวานจังค่ะ เมื่อก่อนเราก็ชอบเขียนบันทึกล่ะ เดี๋ยวนี้ก็ยังอยากจะทำ แต่ไม่สามารถทำได้บ่อย ๆ อย่างใจนึก เพราะต้องใช้เวลากับโน่น นี่ นั่นเยอะมาก (หรือว่าเป็นข้ออ้างหว่า)   โดย: unwell 17 พฤษภาคม 2549 19:15:10 น.

hello แวะมาเยี่ยม สบายดีนะคับ   โดย: หากผมรักคุณจะผิดมากไหม 19 พฤษภาคม 2549 13:06:22 น.

เคยอ่านสมุดบันทึกของโรอัล ดาห์ลเขาบอกว่า อย่าเขียนบันทึกหากไม่มีที่ซ่อนที่ดีจริงๆ ปรากฏว่าเขาเอาใส่กล่องเหล็กไปแขวนไว้ยนต้นไม้ในสวน ไม่มีใครพบที่ซ่อนเลย ผมไม่ได้เขียนมานานแล้วเหมือนกัน เล่มเก่าๆ ไปเก็บที่บ้านหมดแล้ว เดี๋ยวเขียนได้เป็นบางวัน ที่มีอะไรมากระทบเท่านั้น ออกจะเป้นบันทึกสั้นๆมากว่าด้วย มาเยี่ยมชมครับ   โดย: ยีน IP: 203.118.74.173 21 พฤษภาคม 2549 21:55:18 น.