 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
ฟิค พีก้อง >> เมื่อไหร่ก็รักคุณ ตอนพิเศษ : เมื่อ... มีเรื่องดี ๆ ที่ผมเพิ่งได้เข้าใจ
ตอนพิเศษ คั่นรายการ ก่อนตอนที่ 9 จะมาค่ะ ^ ^
อ่านเล่น แก้เบื่อกันนะคะ รู้สึกว่าไม่ค่อยจะดีซักเท่าไหร่ เหอะ เหอะ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ความรู้สึกดี ๆ ที่มีผมเท่านั้นเข้าใจ..
ง่วงนอน.. ผมสะบัดหน้าไล่ความง่วง กว่าจะอดทนทำเคสสุดท้ายเสร็จ วันนี้ก็ต้องใช้กาแฟช่วยไปหลายแก้วเลยนะ คิดถึงเตียงนอนอุ่น ๆ จังเลย
ไปไหน เจ้าหนู แท็กซี่สีเขียวส้มชะลอจอดรับ คุณลุงคนขับ ลดกระจกชะโงกหน้ามาถามมผม
เอ่อ.. ขอโทษครับลุง ผมไม่ไปแล้วครับ คุณลุงหันมามองผมด้วยสายตาแปลก ๆ ผมเลยฝืนยิ้มแห้ง ๆ ไปให้
อย่าโทษผมเลยครับลุง โทษสายตากับความคิดของผมเถอะ ก็มันเห็นช้า คิดช้า....... เพิ่งจะเห็น เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตรงข้ามถนน ตึกสูงข้างหน้าน่ะ มัน คอนโด ของพี........
...................
ผมใช้กุญแจ เปิดห้องเข้ามาเองโดยไม่ได้กดออด เพราะแน่ใจว่าในเวลาแบบนี้ พีคงยังไม่กลับจากทำงานแน่ ๆ ละนะ แต่ถ้าเกิดเจอขึ้นมาล่ะก็ แปลว่า ผู้บริหาร PAT อู้งาน ได้เกิดเรื่องแน่ ๆ หึ ....
ผมเดินเข้าไปทรุดตัวลงนั่งที่ชุดโซฟา ที่ยังจัดไว้ที่เดิม วางกระเป๋าลง แล้วเอนหลังพิงไปตามความนุ่มของพนัก หลับตา เพื่อผ่อนคลายตัวเอง และไล่ความเหนื่อยล้าในการทำงาน
และเมื่อประสาทสัมผัสส่วนหนึ่งหยุดทำงานลง สัมผัสอื่น ๆ ก็จะรู้สึกได้ชัดขึ้น เหมือนกับที่ผมหลับตาแล้วรู้สึกว่า ความรับรู้ถึงบรรยากาศของเจ้าของห้อง ชัดเจนอยู่ในมวลอากาศ ที่ไหลวนอยู่รอบตัวผม .... ชัดเจนจนผมรู้สึกอบอุ่น และเผลอยิ้มออกมาคนเดียว
บ้า !! ไม่เจอหน้ากันไม่ถึงวัน ผมคงไม่ถึงกับคิดถึงพีหรอกน่า ..
ใช่ ๆ .. ไม่ได้คิดถึงซะหน่อย ... ก็แค่ประสาทส่วนความรู้สึกมันชัดขึ้นก็เท่านั้นเอง ...
ผมปิดปากหาวอีกครั้งด้วยความง่วงงุน ก็เมื่อคืนนี้แทบไม่ได้นอนเลยนี่นะ ... ถามว่าทำไมผมไม่ได้นอนน่ะเหรอ !! ก็เมื่อคืนที่ผมนอนค้างกับพีในรถ .. ถึงจะมั่นใจว่าพีจะไม่รู้ แต่ก็หลอกตัวเองไม่ได้ว่าตลอดทั้งคืน ไอ้อาการนอนนิ่ง ๆ มีขยับบ้างนิดหน่อยเหมือนคนกำลังหลับสนิทของผมนั่นน่ะ จริง ๆ แล้ว ผมหลับไม่ลงแม้แต่นาที..
มันคงไม่น่าอายเท่าไหร่หรอกมั้ง ถ้าผมจะคิดให้ตัวเองฟัง .. ก็ความรู้สึกดี ๆ ที่มีมือของพี มากุมมือของผมไว้ตลอด ทำให้ผมแปลความหมาย ว่ามันแทนเครื่องหมายของคำพูดพี ว่า เราจะไม่มีวันแยกจากกัน และช่วงเวลาดี ๆ แบบนั้นมันก็ น่าจดจำ น่าซึมซับเข้าสู่หัวใจมาก ... มากเสียจน ผมคงเสียดายแย่ ถ้ามันจะขาดหายไปเพียงช่วงเสี้ยว ในตอนที่ผมเผลอหลับไป .... ผลก็เลยออกมาง่วงขนาดนี้ แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่แลกกับการที่ต้องง่วงนอนจนกลับบ้านไม่ไหวมันก็คุ้มค่าอยู่นะ ถ้ายอมรับแล้ว ผมว่าเกินคุ้มด้วยซ้ำไปมั้ง ... แต่ก็อย่างว่า คิดเองก็เขินเอง ตั้งแต่เกิดมา ผม..ก้องบดินทร์ ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เฮ้ออ !! ไม่อยากเชื่อ .. ว่าจะเป็นไปได้
อ่อ.... เรื่องนี้น่ะ มัน ความรู้สึก ดี ๆ ที่มีผมเท่านั้นเข้าใจ ห้ามใครบอกพีนะครับ....
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ความรู้สึกดี ๆ ที่ผมเพิ่งได้เข้าใจ ( และเอาคืน 555 )
ผมหลับไปนานเท่าไหร่กันนะ แต่พอตื่นมาบนเตียงนอน... ที่ถึงไม่ใช่เตียงตัวเอง แต่ก็ทำให้ผมหลับสนิท และฝันดีทุกครั้งที่นอนหลับลง บนที่ของ คน ๆ นั้น ...
อื้มมม ... พอได้นอนหลับแบบเต็ม ๆ ตา ผมก็รู้สึกสดชื่นขึ้นกว่าเก่ามาก รีบกลับบ้านดีกว่า ถึงพีบอกว่าวันนี้จะไปบ้านผม แต่ถ้าเกิดเขาเปลี่ยนใจ กลับคอนโดขึ้นมาผมคงทำหน้าไม่ถูกแน่ ๆ แล้วเดี๋ยวมันก็จะกลายเป็นจุดอ่อนให้ คุณพีรวิชญ์ คนขี้แกล้ง หาเรื่องมาล้อผมได้ ชอบเหลือเกินล่ะ .. ได้เห็นคนอื่นโมโหน่ะ
ผมกำลังจะรีเดินออกจากห้องนอนอยู่แล้ว แต่พอดีหางตากลับเห็นเจ้ากล่องดำของพี ที่มาวางอยู่ข้าง ๆ เตียงนอนซะได้
เอ๊ะ ! จำได้ว่าแต่ก่อนไม่ได้อยู่ตรงนี้นี่.. แต่ไอ้เจ้าวัตถุที่พีเรียกกว่ากล่องดำ ทั้ง ๆ กล่องดำน่ะไม่ได้มีสำดำอะไรเลย แต่เพราะมันเป็นกล่องเก็บความลับของพี รถซิ่งเด็กเล่น ตั้งแต่สมัย ๆ ไหน ๆ เก็บรวบรวมอยู่ในนั้น และยังมีพวกวัตถุต้องสงสัย ที่เจ้าตัวไม่ยอมเล่าที่มาที่ไปอีกหลายชิ้น...
ผมชอบรื้อของในกล่องดำของพีขึ้นมาดู มันให้ความรุ้สึกเหมือนกับว่าผมได้เข้าไปรู้จักกับพี ในวันเวลาเหล่านั้นไปด้วย มันเป็นความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกรอยยิ้มและให้ความรู้สึกภูมิใจกับผมทุกครั้ง
แต่แล้วผมก็สะดุด... กระดาษนี่มันอะไร !! ผมหยิบกระดาษ 3 แผ่นแปลกปลอมนั้น ขึ้นมาดู จำได้ว่าครั้งก่อน มันไม่มีนี่นา แล้วกระดาษ ธรรมดา ๆ แบบนี้ มันมีอะไรน่าจดจำจนกลายเป็นความทรงจำดี ๆ ของพีตรงไหนกันนะ พึถึงได้เก็บมันไว้รวมอยู่ในกล่องดำ แห่งความทรงจำของตัวเขาด้วยได้
และพอผมพลิกดูอีกด้าน !! ก็เห็นตัวหนังสือตัวโต ๆ
แผ่นแรก ข้อความบนนั้นทำให้คิ้วผมต้องขมวด
แผ่นที่สอง ทำให้งง เข้าไปอีก
..... จนถึงแผ่นที่สาม ก็ทำให้ ......
.
.
.
.
.
.
ฮัลโหล พี่ตุ่มเหรอครับ ก้องมีเรื่องจะถาม
...............................................................................................
เซ็งสิ !! ผมก็พอเข้าใจอยู่หรอก ว่าก้องไม่พอใจผม ที่เซ้าซี้ให้อยู่ค้างด้วยกันในรถเมื่อคืน แล้วยังคดีเมื่อเช้าที่ผมกล้าไปเรียกร้องสัญญา กับเขาแบบมีตราประทับ หน้าห้องนอน ในบ้านของตัวเองแบบนั้นอีก ...
แต่ก้องก็ไม่น่านะ ไม่น่าหงุดหงิด ไม่พูด ไม่มองหน้า ถึงขนาดทำเป็นมองไม่เห็น ผมขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ผมก็พยายามง้อมาตลอดตั้งแต่เย็นจนเริ่มจะดึกแล้วนะนี่ ยังทำหน้าเฉยอยู่ได้ ไม่มีแม้แต่จะเหวี่ยงซักนิด ให้ผมพอใจมาได้บ้าง ว่าโกรธไม่จริง ไม่นานหรอก เดี๋ยวก็หาย เล่นอย่างนี้ก็ใจแป้ว หลับไม่ลงน่ะสิก้อง!!
จะง้อวิธีไหนดีอีกล่ะนี่ !! ผมได้แต่นั่งเอามือกุมขมับตัวเอง พยายามคิดหาวิธีทำให้ก้องหายโกรธ อย่างเอาเป็นเอาตาย
ยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ไม่ทำงานรึไง เสียงก้องแน่ ๆ หายโกรธแล้วรึเปล่านะ ถึงได้ออกมาตามผม แต่อีกใจนึงก็บอกว่าก็ยังวางใจไม่ได้อะนะ ดูสิ !! เสียงนิ่งมาเชียว
ก็คุณโกรธผมนี่ก้อง จะหลับลงได้ยังไงล่ะ ผมตอบกลับไป พยายามให้น้ำเสียงฟังแล้วอ้อน ๆ หน่อย เผื่อก้องจะใจอ่อน แต่เขาก็ยังจ้องผมหน้านิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น จนผมเริ่มถอดใจ คิดหาวิธีใหม่จะดีกว่า...ไม่น่าเชื่อ ไม่คิดว่าจะเป็นความผิดร้ายแรงด้วยซ้ำไปนะนั่น
อ้าว !!... ใครโกรธใครล่ะพี ผม... ผมก็แค่อยากดูอาการ .. หึหึ
อยู่ ๆ หน้านิ่ง ๆ ปากนุ่ม ๆ นั้นก็คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์นิด ๆ ยักไหล่กวน ๆ ลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ กับอาการ งง นิ่ง อึ้ง ของผม ..... ให้ตายสิ !! ก้องนะก้อง แค่อยากดูอาการแค่นี้ ทำผม กลุ้มใจซะแทบแย่นะ !!
แค่อยากดูอาการ!! แล้วเห็นชัดรึยังล่ะก้อง !! อาการผมน่ะ ผมกลุ้มใจแทบแย่นะ ผมพูดเสียงดังออกไป หันหน้าหนี จากรอยยิ้มกวน ๆ สบาย ๆ อารมณ์ นั่นซะ
ก้องนี่นะ... เวลาจะหาเรื่องกวนผมขึ้นมา ทำเอาพูดไม่ออกทุกที ไอ้ทรายสร้างบ้านก็ทีนึง .. ไอ้สะดุดรักก็อีกทีนึง ล่ะ... แล้วคราวนี้ยังจะมาอยากดูอาการอีก ทำเอาผมกระวนกระวายแทบแย่ ไม่รู้ล่ะ !! คราวนี้ผมจะงอนก้องบ้าง!!
ช่วงเวลาแห่งความเงียบระหว่างเรา ผ่านไปซักพักนึง จนผมเริ่มหมดความอดทน นี่ก้องเค้าไม่คิดจะง้อผมบ้างเหรอ !!
แต่ก่อนที่ผมจะหันกลับมา ก็มีแรงเบา ๆ มาจับไหล่ผม เพื่อให้หันหน้ากลับไป
โกรธผมเรื่องอะไร
ทำไมอยู่ๆ คุณถามผมแบบนี้ล่ะ ผมก็แค่แสดงอาการไง ผมจะไปโกรธอะไรคุณได้ล่ะก้อง ผมไม่ใช่คนที่จะโกรธอะไรคุณได้อยู่แล้ว มีแต่คุณนั่นแหละ ที่โกรธผม ผมยังงอนอยู่นะก้อง มาถามผมเหมือนจะง้อ แต่ทำหน้ากลั้นยิ้ม ไปด้วยแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย !!
ผมโกรธคุณตอนไหน คุณคิดไปเองแล้วพี ผมยังไม่ได้โกรธคุณเลย ก้องทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กับอาการงอนของผม
ตอนไหนล่ะก้อง ก็ตั้งแต่ผมมา คุณก็ไม่ยอมคุยกับผม ผมตักกับข้าวให้คุณก็ไม่กิน ทำเหมือนมองไม่เห็นผมน่ะ ถ้าไม่คิดว่าคุณโกรธผม แล้วจะให้คิดว่ายังไงได้ !! ก้องเล่นอะไรนี่ ผมเริ่มจะโมโหแล้วนะ
แล้วถามผมซักคำมั้ย ก้องเลิกคิ้วถามผม ริมฝีปากนั้นกลั้นยิ้มจนแก้มป่องหนักเข้าไปอีก ก้องเป็นอะไรนี่ ทำไมต้องหาเรื่องกวนผมขนาดนี้
แต่ว่า โกรธผมเรื่องอะไร .... แล้วถามผมซักคำมั้ย ประโยคพวกนี้มันคุ้น ๆ นะ
ไปอาบน้ำนอนเถอะพี พรุ่งนี้อาสาจะไปส่งแม่กับพี่แก้วที่วัดไม่ใช่เหรอ ต้องออกแต่เช้า เดี๋ยวก็ตื่นไม่ไหวหรอก ก้องเอื้อมมือมาจับมือผมจูงให้เดินตามเข้าไปในบ้าน
ถึงคราวพีรวิชญ์ จะเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันเกมส์ก้องบดินทร์แล้วรึไงนะ ก็เมื่อสี่ชั่วโมงก่อนก้องโกรธผม เมื่อสองนาทีที่แล้ว ผมโกรธก้อง แต่นาทีนี้ ก้องกลับจับมือผม จะพาเดินเข้าบ้านเฉยเลย ตกลงมันยังไง !!
เดี๋ยวก้อง คุณจะเล่นอะไรเนี่ย ผมงงไปหมดแล้ว บอกผมมาก่อน ไม่งั้นผมไม่อาบน้ำ ไม่นอน ไม่อะไรทั้งนั้นแหละ ผมขืนตัวไว้ ถามก้องทั้งคำพูด และสายตา
ใบหน้าใส ๆ นั้น จากที่กลั้นยิ้มไว้เต็มที่ ตอนนี้ไม่กลั้นยิ้มแล้ว แต่ผมน่ะเห็นรอยยิ้มกว้างของก้องระบายเต็มหน้าเลยทีเดียว
ก็ไม่อะไร ผมก็แค่..... ก้องหลิ่วตาให้ผม ยิ้มกวน ๆ แล้ว ...
.
.
.
.
.
ก็ผมอยากดูแล ..พี
นี่คือข้อความที่กระดาษแผ่นหนึ่ง ที่คนริวางแผน คงซ่อนไว้ข้างหลังแต่ผมมัวแต่ว้าวุ่นใจ เลยไม่ทันได้สังเกตุ
รู้ได้ไง ผมถามก้อง น้ำเสียง ไม่มีความหงุดหงิดอีกแล้ว เพราะขนาดผมฟังเสียงตัวเอง ยังรู้สึกว่า มันหวานและเต็มไปด้วยความรู้สึกเต็มตื้นได้มากมายขนาดไหน
ก้องบดินทร์ ....ก้อง.... คุณจะทำให้ผมไม่มีลิมิตของคำว่ารักมากขึ้นทุกวันแล้ว รู้ตัวบ้างมั้ย !!
ก็คุณแหละพี ขี้โกง .. ไม่เห็นเคยเล่าเรื่องกระดาษพวกนี้ให้ฟังบ้างเลย ผมก็แค่อยากมีส่วนกับ ความรู้สึกดี ๆ ..... พี ขอบคุณมากนะ คำขอบคุณซึ้ง ๆ ที่มาจากทั้งปากทั้งตาของก้อง มันเหนือกว่าคำพูดอะไรทั้งนั้น ผมใช้มือข้างที่ก้องไม่ได้จับไว้ รวบก้องเข้ามากอดไว้ แล้วเกยคางลงบนไหล่นุ่ม ๆ นั้น
ขอบคุณอีกแล้ว... ไม่ต้องขอบคุณผมแล้วก็ได้ก้อง เคยบอกแล้วไง ผมทำ..เพื่อหัวใจของผม จบคำพูดนี้ ผมก็รับรู้ได้ถึงใบหน้าที่ซบลงบนไหล่ผม และแขนที่ยกขึ้นมาโอบรอบตัวผมเหมือนกัน
ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าคุณน่ะ ก็ช่างวางแผนเหมือนกัน เดี๋ยวนี้ร้ายนะครับคุณก้องบดินทร์ ผมได้ยินเสียง แว่ว ๆ เบา ๆ ว่า เพิ่งรู้เหรอ แล้วอ้อมแขนผมก็สั่นไปตามแรงหัวเราะของเขาอีก มีความสุขจริงนะครับ..
...ใส่ใจคนรอบข้าง แต่บางทีก็ขี้โมโห ชอบเหวี่ยง แต่พยายามเหลือเกินที่จะทำตัวเข้มแข็ง ทั้ง ๆ ที่ก็ยังมีอ่อนแอให้เห็น..และจนถึงตอนนี้ผมต้องเพิ่มเข้าไป คือ มุมขี้เล่น มุมเจ้าเล่ห์ รวมมุมจอมวางแผนด้วยให้กับก้อง แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง ทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งของผู้ชายที่ผมรัก ...
ผมไม่รู้ว่าผมจะมีความสุขมากกว่านี้อีกซักแค่ไหนนะ ถ้าในชีวิตนี้ ผมจะได้อยู่ข้าง ๆ ก้อง ได้เรียนรู้ถึงความเป็นก้องบดินทร์แบบนี้ของเขาตลอดไป
ผมรักคุณจัง ก้อง ... คน ๆ เดียว ที่มอบ ความรู้สึกดี ๆ ให้ผมได้เข้าใจ...
.........................................................................................................
___________FIN _________ ตอนพิเศษ
| Create Date : 29 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 31 พฤษภาคม 2553 0:10:55 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 683 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: tipjang  วันที่: 3 มิถุนายน 2553 เวลา:18:38:52 น. |
|
| โดย: jew IP: 124.122.220.178 วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:2:04:42 น. |
|
| โดย: มะนาว IP: 58.97.43.114 วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:12:16:00 น. |
|
| โดย: ลูกอมหนึ่งเม็ด IP: 110.49.233.249 วันที่: 1 เมษายน 2554 เวลา:0:35:38 น. |
|
| โดย: lek^lek. IP: 223.205.10.25 วันที่: 15 มิถุนายน 2554 เวลา:3:01:23 น. |
|
|
|
|
| ยังคงรักจะยืนอยู่ตรงนี้ |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เป็น 3 ประโยคที่ชอบที่สุด เพราะมันให้อารมณ์ต่างกันระหว่าง 2 หนุ่ม
ในมุมของพี เป็นมุมที่ดูแล้วน่าสงสาร อยากดูแลคนรักแต่ก็ทำไม่ได้
ในมุมของก้อง เป็นมุมที่น่ารัก ขี้เล่น แต่ได้ดูแลคนรัก
สำหรับความรู้สึกดีๆ ของพีก้อง ที่มีแต่คนที่รักเท่านั้นที่รู้