คิดไม่ออกบอกไม่ถูก
พูดไม่ได้ โดย สหมิว
คิดไม่ออกบอกไม่ถูก
พูดไม่ได้
เกือบตี 2 แล้ว เพิ่งกดวางโทรศัพท์ลงไป หลายๆครั้ง เมื่อชีวิตมาถึงทางแยก ที่ต้องเลือกระหว่างก้าวเดินไปข้างหน้า หรือย่ำอยู่กับที่ แล้วเกิดความลังเลใจ ผมมักเลือกที่จะโทรกลับบ้านเพื่อปรึกษาแม่
ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมกำลังตัดสินใจที่จะเลือกว่าจะทำงานร้านไหนดี ระหว่างร้านเก่าที่ต้องใช้ความอดทนในการทำงานสูง ต้องต่อสู้ดิ้นรนกับปัญหาสารพัดอย่างที่รุมเร้า กับร้านใหม่ที่เพิ่งไปเริ่มงานได้ 2 อาทิตย์แล้วได้ตารางงานเพิ่ม
ผมนอนคิด นั่งคิด ตีลังกาหกสองขาคิดเรื่องนี้มาหลายวันเต็มที คิดถึงข้อดี ข้อเสียของ 2 ร้านนี้ แทบจะเรียกได้ว่าเขียนกันออกมาเป็นข้อต่อข้อ
- ร้านเดิมรายได้ต่อวีคต่ำกว่าร้านใหม่ - ร้านเดิม ความเครียดในการทำงานสูงกว่าร้านใหม่ - ร้านเดิม งานหนักกว่าร้านใหม่ - ร้านเดิมลูกค้างี่เง่า เจ้าอารมณ์ โมโหร้าย กว่าร้านใหม่ - จิปาถะร้านเดิมก็ยังดูแย่กว่าร้านใหม่
หลายๆครั้งที่ผมมองการทำงานแล้วเริ่มรู้สึกถูกลดคุณค่าความเป็นมนุษย์ลงเรื่อยๆ ยิ่งทำให้การตัดสินใจครั้งนี้ เริ่มเข้าเค้าใกล้ถึงจุดแตกหักของเรื่องราวแล้ว
แต่ก่อนที่ทุกอย่างของวันนี้จะดำเนินต่อไป เมื่อคืนวาน ผมขอโทรกลับบ้านสักครั้ง เพื่อคุยกับคุณแม่ และก็เช่นเคย แม่มักถามเสมอเรื่องการทำงานว่าเป็นอย่างไรบ้าง ทำงานหนักไหม เหนื่อยไหมลูก หิวข้าวไหม มีอะไรกินหรือเปล่า ผมมักจะตอบท่านด้วยความจริงเพียงเล็กน้อยเสมอ
แม่ ถ้ามีงานบ่อนใหม่ดีกั๋วเก่า แม่ว่าผมควรสิลาออกไปบ่ สิลาออกไปเฮ่ดหยั่ง อย่าไปลืมคุณคนเด้อลูก เฒ่าแก่เผิ่นซอยเฮามาถ่อได่ อย่าไปลบเลือนคุณเผิ่นเด้อหล้า ครับ
เช้าวันต่อมา ผมไปทำงานร้านเดิม ร้านที่เคยให้โอกาสเด็กบ้านนอก ผู้เดินทางมาจากแดนไกล มุ่งหวังมาทำงานหาเงินปลดหนี้ให้ที่บ้าน ผมเริ่มทำงานไปด้วยจิตใจที่มีความสุข เมื่อถึงเวลาที่ต้องคุยเรื่องตารางงานใหม่กับเจ้านาย ผลที่ออกมาก็เป็นไปด้วยดี
วันจันทร์ ทำร้านใหม่ ลั่นลาๆ วันอังคาร ทำร้านเดิม เก็บกดต่อไป วันพุธ ทำร้านเดิม โอดโทน อดทน
วันพฤหัสฯ ทำร้านเดิม ซ้ำซากจำเจ
วันศุกร์ หยุดพักผ่อน แร่ดๆซักผ้า วันเสาร์ ทำร้านเดิม ตบตีแหลๆกับลูกค้า วันอาทิตย์ ทำร้านใหม่ เกร๋ๆเป็นนิวยอร์คเกอร์ในแมนฮันตัน ตวบๆ
ผมเขียนตารางงานใหม่ลงบนกระดาษข้างฝาด้วยแววตาอันมุ่งมั่น เมื่อพิณาดูดีๆ ผมยังอยู่ร้านเดิมตั้ง 4 วัน เพียงแต่ลดตารางงานลงไปบ้าง เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศไปทำงานร้านใหม่ในเมืองมากยิ่งขึ้น
บางทีเหตุผลที่ผมลืมคิดในการชั่งน้ำหนักระหว่าง 2 ร้าน ที่แม่พยายามบอกผม คือ ความกตัญญูรู้คุณคน
ผมจะขยันทำงานมากขึ้น และจะทำให้เต็มที่ทำให้ดีทั้ง 2 ร้าน ให้สมกับที่เจ้านายให้ความไว้วางใจกับเด็กบ้านนอกคอกนาคนนี้
Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550 |
|
13 comments |
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 14:28:14 น. |
Counter : 1325 Pageviews. |
|
|
|