เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันค่ะ ตอนไปร่วมงาน Pow wow อเมริกันอินเดียนค่ะ ได้ยินเสียงขลุ่ยน้ำตาไหลเฉยเลยค่ะ ความรู้สึกมันเหมือนเคยสัมผัสตรงนั้นมาค่ะ ...แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ มันรู้สึกเหมือนเคยมาอยู่ที่นั่นจริง ๆ ค่ะ

กลับมาบ้านได้เรื่องสั้นหนึ่งเรื่องค่ะ ...อิอิ ไว้แก้ไขให้ดีก่อนแล้วจะเอามาโพสต์ให้อ่านกันค่ะ

หลับฝันดีนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านงานเขียนของยีนส์ค่ะ

อยู่เชียงใหม่ แต่รักเมืองใหญ่เหมือนกัน เพราะอะหยัง ก่อบ่ฮู้เนอะ

แวะมาเยี่ยมคุณ สหมิวค่ะ วันนี้ไม่มีการบ้านเลยเล่นเน็ตได้ค่ะ ...สบายดีหรือเปล่าค่ะ อากาศที่นิวยอร์คเป็นยังไงบ้างค่ะ?

ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ

แวะมาให้กำลังใจคะ...ทำงานหนักก็อย่าลืมรักษาสุขภาพนะพี่

แว่บจากงานมาอ่าน blog ของน้องหมิวอีกแล้วจ้ะ ความรู้สึกแบบนี้พี่ก็เคยเป็นนะ มันแปลกดีเหมือนกัน กับคนบางคนบางทีเราก็รู้สึกเหมือนเคยรู้จักและรู้สึกคุ้นเคยกับเค้านะคะ แต่งัยก็ตาม วันนี้น้องหมิวก็อยู่ได้ถูกที่ถูกเวลาแล้วค่ะ... ความอบอุ่นเก็บไว้ในใจ ส่งผ่านเป็นแรงกำลังให้สู้ต่อไปนะคะ สักวันคงได้กลับมาสู่อ้อมกอดของคนที่เรารักค่ะ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ...