แบกจานใบใหญ่ไปเสิร์ฟลูกค้า ห่างหายจากการแบกจานไปสำเริงสำราญที่เมืองไทยอยู่พักใหญ่ พอเสนอหน้าหวานๆกลับมาที่ร้านช้างน้อยอีกครั้ง พนักงานก็ล้นทะลักจนแทบจะเหยียบกันตายในร้าน โอ้....น้องๆหน้าใหม่เข้ามาเพี๊ยบ ตรงกันข้ามกับเวทหน้าแก่ เหี่ยว เขี้ยวรากดิน ถูกถอดรากถอนโคนกันออกไปหลายคน โอย...อยากจะดีใจเหมือนกัน แต่พอมาคิดอีกที เจ๊ๆพี่ๆไปอยู่ร้านไหนกันหมดแล้วนี่ น้าน้ำตาล "แหม ทำไมยูมาช่วงนี้เนี๊ยะ น้าไม่นี๊ดคนเลย" สหมิว "ขอตารางงานวันไหนก็ได้ครับ (แมนม๊ากๆ) ทำได้ทุกอย่างเลยครับ" น้าน้ำตาล "เอาไป 2 วันก่อนล่ะกัน ถ้ามีตารางเพิ่มจะให้อีกนะ" นี่ล่ะจ้า อุปสรรคของการหางานทำในนิวยอร์ค ตอนนี้ซัมเมอร์ นักเรียนต่างปิดเทอมกัน แต่ละคนแย่งตารางงานกัน หวงยิ่งกว่าแม่จงอาง อย่าได้เลยนะ อย่าได้คิดมาแย่งตารางชั้น ไม่งั้นชีวิตพวกหล่อนๆจะหาความสงบสุขเป็นไม่ได้ 2 วัน กรีซซซซซซซซซซซซซซ จะพอกินหรือนี่ แต่ยังไงก็ต้องทนทำไปก่อน วันแรก ตื่นแต่เช้า 9 โมง อาบน้ำแต่งตัว นั่งรถไฟฟ้าอย่างเริงร่าไปถึงร้านตอนเกือบ 11 โมง รอแม่ครัวมาเปิดร้าน บรรยากาศเดิมๆกลับมาอีกครั้ง ยกหม้อข้าว ตั้งกะทะต้มไข่ ซอยผัก หั่นหอม อุ่นข้าวเหนียว เติมน้ำจิ้ม ปีนต้นงิ้ว อิอิ ไม่ใช่ ปีนขึ้นบนเพดานร้านเอาถุง แบบว่าร้านมันแคบมาก ของแต่ละอย่างเก็บอยู่ในสถานที่พิสดาร คาดว่าถ้าทำงานที่นี่ไปเรื่อยๆ กลับเมืองไทยไป อิชีั้นคงไปเข้าคณะกายกรรมจางเจาต่อ พอเตรียมของเสร็จลูกค้าเริ่มเข้าร้าน งานผัดของแม่ครัวเริ่ม เสียงฉ่าๆๆๆๆ ฉาดๆๆๆฉอดๆๆ ปั้งๆๆๆๆทั้งกลิ่น ทั้งตะหลิว แกง พะแนง เนื้อวัว เป็ดไก่ สารพัดสัตว์ ก็ตลบอบอวลไปทั่วครัว น้ำหอมที่ฉีดมาแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เดินยกสลัดไปเสริ์ฟลูกค้าทีก็ต้องเช็คกลิ่นกาย ก็รองพื้นหน้ามาอย่างผ่องไว้สะกดจิตลูกค้าขอทิปเต็มที่ แต่ถ้าเนื้อตัวดันมีฟีโรโมนกระเทียมตามมาด้วย แทนที่จะได้ทิปจะถูกลูกค้าถีบกลับมา ยกอาหารไปลงพลางแอบปลื้มที่มีลูกค้าถามไถ่ ว่ายูหายไปไหนมา ไอคิดถึ้งๆๆๆคิดถึงม๊ากๆๆๆ ฝรั่งนี่นะ เวลา แสดงความรู้สึกต่อกันนิ เว่อร์มากๆ ถ้าคนไทยทำคงดัดจริตชัดๆแต่นี่ถือว่าจริงใจล่ะกัน อิอิ แค่เริ่มต้นวันแรกก็เหมือนเป็นตัวดูุดทิป ลูกค้าเข้าร้านไม่หยุด ทิปก็ดีบ้าง โกงบ้างสลับกันไป แต่เหนื่อยสุดๆ เดินแทบขาลาก วันแรกก็ทำเต็มวัน ต้องอาศัยเวลาอีกหน่อย ถึงจะปรับสภาพร่างกายได้ แต่สิ่งที่ทำให้เหนื่อยมากผิดปกติ ต้องเป็นเพราะเจ้าจานนี้แน่ๆ ก็แม่ครัวใหญ่ (ทั้งตำแหน่งและขนาดตัว) น่ะสิ ไม่รู้ว่าผีธิดาช้างไปเข้าฝันเธอหรือไง เกิดอยากเปลี่ยนแปลงจานในร้าน ชีเลยสั่งจานชุดใหม่เข้ามา ยกตอนแรกนึกว่ากำลังจะแบกปูน ขนาดยังไม่มีอาหารข้อมือก็แทบทรุด พอเอาสเต็กน่องวัวเข้าไปวาง 1 ท่อน โอ้ๆๆๆๆๆโห อาชญากรรมชัดๆ เห็นขนาดจานแล้วขยาดเลย แต่ทำไงได้ ถ้าจานใบนี้ออกบ่อยๆก็แสดงว่าลูกค้ากินดี สั่งแต่สเปเชี่ยวเมนู ราคาอาหารแพง ทิปก็เยอะ ยอม สู้ๆๆๆ เที่ยงคืนหมดแรง หมดสภาพ หน้าเยิ่น เหงื่อย้อน มดลูกพัง แข้งขาเป็นสั่นพับๆเป็นพาคินสัน กลับบ้านนั่งนับเงิน พยายามลืมความเจ็บปวดทุกอย่าง ต้องอยู่ให้ได้ ต้องทำให้ได้ นอนหลับคืนนี้ พรุ่งนี้มีแรง กลับไปแบกจานใหม่ ใช้ชีวิตจบไปแบบวันต่อวัน ฝันดี   Create Date : 31 พฤษภาคม 2550 13 comments Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 3:37:04 น. Counter : 1004 Pageviews. Share Tweet

วัสดุที่ใช้ผลิตจาน นี่ไม่เกรงใจ ข้อมือของ เด็กเสริฟ เล้ยย   โดย: pecochan 31 พฤษภาคม 2550 3:14:57 น.

เด็กเสริฟ ทั้งหลายรู้ดี   โดย: pecochan 31 พฤษภาคม 2550 3:43:27 น.

อิอิอิ ช่ายม่ะ ทำไมจานต้องใหญ่ด้วย เซรามิกอีก โอ้ๆๆๆๆๆ แข่งกันใหญ่ไปทำไม ชิคาโก สวยจัง อิอิ   โดย: สหมิว (Be a good guy ) 31 พฤษภาคม 2550 3:45:36 น.

จานหนักๆแบบนั้น อยู่บ้านยังไม่อยากจะใช้เลย อย่างนี้ก็ตายพอดี อดทนเข้าไว้เน้อ   โดย: ตา (Febie ) 31 พฤษภาคม 2550 6:39:18 น.

เหอ ๆ ๆ เห็นจานแล้ว สยองมากกก เก่งมากน้องพี่ พี่รู้ว่าแกทำได้   โดย: kampooh IP: 125.24.220.113 31 พฤษภาคม 2550 9:18:14 น.

สู้ๆค่ะ น่าเห็นใจเน็อะ อีกซักพักคงชิน กลับบ้านก้อเอายานวดบ้างน่าจะช่วยได้   โดย: คุณแม่แมว@Israel 31 พฤษภาคม 2550 12:42:16 น.

สู้ ๆ ค่ะ   โดย: เก่ง จริง ๆ (get a move on ) 31 พฤษภาคม 2550 15:31:32 น.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม มีความสุขมากๆ และมีสุขภาพที่ดีตลอดไปนะคะ***   โดย: หน่อยอิง 31 พฤษภาคม 2550 21:46:30 น.

hello krab I am cherd krab just live in new york at manhattan krab. I know your bloag from Khun pon na krab .Now I try to find new friend thank u krab nad wish to hear u na krab , Cherd   โดย: N cherd IP: 70.19.77.248 31 พฤษภาคม 2550 22:16:10 น.

ลืมให้ได้นะคะความเจ็บปวด ถึงแม้ว่าจะยากแค่ไหน สักวันก้อคงจะทำได้ สู้สู้ค่ะ   โดย: lovelybooth (Oil&Stew ) 1 มิถุนายน 2550 4:19:01 น.

เมื่อวานแวะไปทานข้าวที่ร้านอาหารไทยในชิคาโก้คับ คิดถึงคุณขึ้นมาเลยอ่ะ สบายดีนะค้าบบบ   โดย: Kurt Narris 1 มิถุนายน 2550 23:02:43 น.

โห สุดยอด แบกจานยักษ์อย่างนี้ทีเดียว 3 จาน ของเราแค่ยกเหยือกน้ำทั้งคืน ก็เมื่อยแขนแล้ว (เราเด็กเสิร์ฟไม่มืออาชีพอะ แค่ก๊อกๆ แก๊กๆ) ตอนนี้ทำอยู่ร้านแถวถนนไรคะ เผื่อแวะไปขอข้าวกินฟรี เบอร์ที่ให้นี่ ถ้าไม่ใช่ น้อง cherd โทรไปได้มะค่ะ   โดย: grapekmitl IP: 24.46.249.27 25 มิถุนายน 2550 1:17:48 น.

ใจใหญ่แต่ใจสู้ ก็โอเคนะคะ เพื่อเงินเพื่อปากเผื่อท้องต้องท่องไว้ สู้สู้ค่ะ   โดย: onelove01 19 กรกฎาคม 2550 16:48:43 น.