นิวยอร์คเกอร์ผู้แล้งน้ำใจ ตอนมานิวยอร์คแรกๆสารพัดคำเตือนจากบรรดาเพื่อนชะนีไทยหลายสายพันธุ์กระหน่ำรุมเร้าาให้ระมัดระวังตัวในการใช้ชีวิตในเมืองใหญ่อย่างนิวยอร์ค “กลางคืนต้องระวังตัวมองซ้ายมองขวาเดินกลางถนน” ผลที่ตามมาคือเวลากลับบ้านดึก ข้าเจ้าเดินกลางถนนแล้วส่ายหัวไปมาเหมือนพัดลม เพื่อดูลู่ทางที่อาชญากรจะเข้ามาจู่โจม “นั่งซับเวย์อย่าสบตาคนนะ” นั่งไปมองเพดานไป ทั้งคนขอทาน นักดนตรีหรือสารพัดคนที่แออัดยัดเยียดกันในโบกี้ อยู่นอกสายตาข้าเจ้าเสมอ จนเวลาผ่านไปแต่ละวัน บุคลิกภาพของอิชั้นที่เคยอ่อนหวาน ยิ้มแย้มแจ่มใสไร้สติ แทบจะกลายเป็นนางมารร้ายที่หัวใจด้านชา การดำเนินชีวิตในแต่ละวันเร่งรีบหงุดหงิดง่าย ไม่ได้ดั่งใจมีกรี๊ดอยู่เป็นประจำ เพราะอะไร เพราะตัวเราเองที่เปลี่ยนไป หรือ เพราะด้วยสถานการณ์หลายๆอย่างที่มันบีบบังคับ ถึงแม้มนุษย์จะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสัตว์สังคม ต้องเรียนรู้การปรับตัวเพื่อการอยู่รอด แต่นี่พอนานๆไป การใช้ชีวิตในเมืองใหญ่เหมือนเราทุกคนต้องเห็นแก่ตัวกันทั้งหมดเลยหรือ เช้าวันจันทร์ อากาศเมืองนิวยอร์ควิปริตเข้าขั้นกระเทยเมายาคุม ฝนตก ฟ้าร้อง หนาวเหน็บจับใจ ข้าเจ้ากำลังสัปหงกอยู่ในซับเวย์ อากาศที่อับชื้นผสมกลิ่นเหม็นเปรี้ยวแบบได้ที่ของฝรั่งบางสายพันธุ์ทำให้บรรยากาศในรถตอนนี้เหมือนกำลังวิ่งลงไปในโถส้วม แน่น อึดอัด เบื่อ เซ็ง ข้าเจ้ากรอกตาไปมา อ่านป้าย มองโฆษณา พยายามทำตัวลีบๆเวลารถไฟเร่งความเร็วแล้วถูกคนด้านหน้าโยกตัวมาชน เวลาตอนนี้เหมือนผ่านไปอย่างเชื่องช้า รถจอดนิ่งสนิท เพียงแค่ไม่กี่อึดใจจะถึงสถานีปลายทางที่ต้องลง พร้อมกับการประกาศว่าให้ทุกคนในรถอดทน เพื่อการเดินทางต่อ อดทนอีกล่ะ เอ๊ะอะอะไรก็ต้องทน ทำไมรางรถไฟประเทศนี้มันมีปัญหาได้ทุกวันนะ ทุกคนในโบกี้เริ่มหงุดหงิด หน้าหงิกงอ บูดเหม็นเปรี้ยวคละคลุ้ง บางเผ่าพันธุ์ความอดทนต่ำเริ่มสบถถ้อยคำหยาบบคาย อิอิ แต่ข้าเจ้ารอดตัว เพราะฟังไม่ค่อยเข้าใจ “แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงเด็กเริ่มร้องไห้ จากนั้นแอร์และไฟค่อยๆดับลง เริ่มเข้าใกล้ความเป็นนรกเต็มที่ล่ะ ผู้คนเริ่มสงสัย หวาดระแวงกับความไม่ปลอดภัย แล้วพอถึงนาทีที่ 5 เดินทางมาถึง ไฟก็สว่างขึ้นพร้อมกับการเคลื่อนตัวของรถออกไป เพียงแค่ 5 นาทีเท่านั้นเอง แต่เวลาตอนนั้นเหมือนมันเนิ่นนานจนแทบอยากจะปีนออกมาแล้วเดินหนีออกไปให้ได้ รถจอดลงที่สถานีปลายทาง ทุกคนต่างผลักดันกันแทรกตัวหนีออกประตูไป กลุ่มคนนับร้อยต่างมุ่งตรงไปยังประตูทางออก เล็กแคบใครถึงก่อนมีสิทธิ์ก่อน ห้ามแซงมีตบ ข้าเจ้าเริ่มเหนื่อยเลยหยุดยืนอยู่ตรงข้างทางรถไฟ เพื่อรอให้คนอื่นๆออกไปก่อนให้หมด ยกมือดูนาฬิกา ยังไงวันนี้ก็เข้างานสายล่ะ ก็สายให้มันสุดๆไปเลยล่ะกัน ยืนนิ่งๆสักครู่ พอคนหมดค่อยเดินออกมาจากสถานีรถไฟใต้ดิน ลมฝนยังคงพัดกระหน่ำ ผู้คนที่เดินสวนไปมาล้วนกางร่มคันใหญ่ใส่ชุดดำ ข้าเจ้าค่อยๆกางร่มออก ก่อนเยื้องย้ายอย่างช้ายืนนิ่งๆรอสัญญาณไฟสีขาวพร้อมรูปคนข้ามถนน เสี้ยววินาทีนั้น มีร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอวิ่งมาหยุดอยู่ข้างๆพร้อมยืนรอคอยเวลาที่จะวิ่งข้ามไปอีกฝั่งเช่นกัน ผมยาวตอนนี้เรียบลีบเพราะเปียกน้ำฝน เธอยกมือขึ้นมากำแล้วเป่าไออุ่นพ่นออกมาเพื่ออคลายความหนาว ไฟข้างหน้ายังคงเป็นสีแดง บางทีสัญญาณไฟขาวคงจะมาถึงในอีก 2 นาที แต่ไม่ว่ามันจะมาช้าหรือเร็วในตอนนี้คงไม่สำคัญนัก เพราะร่มคันใหญ่ที่ข้าเจ้าถือก็คงพอกั้นน้ำฝนสำหรับเราสองคน   Create Date : 21 พฤษภาคม 2551 13 comments Last Update : 21 พฤษภาคม 2551 6:15:29 น. Counter : 779 Pageviews. Share Tweet

กรุงเทพก็ฝนตกหนักเจ้าค่ะ ไม่ว่าที่ไหนอากาศมันก็วิปโยคไปทั่วโลกแล้ว   โดย: Herzspezialist 21 พฤษภาคม 2551 7:25:00 น.

หวัดดีค่ะ ตอนแรก ๆ ไปก้อจะรู้สึกอย่างนั้น แต่อยู่ ๆ ไป ก้อจะรัก NY ไปโดยไม่รู้ตัวค่ะ ให้กำลังใจนะ สู้ สู้ ...be a good guy & perfect ด้วยจ้า..   โดย: มิน (มินทิวา ) 21 พฤษภาคม 2551 7:55:58 น.

หื้อกำลังใจ๋เจ้าอ้าย อ่านเรื่องอ้ายเสมอเจ้า อ่านแล้วนึกถึงหอพักชายสาม เปื้อนสาวอยู่ฮั้นหลายคนเจ้า   โดย: Clip 21 พฤษภาคม 2551 9:14:00 น.

พี่อ่านแล้ว เข้าใจสภาพผู้คนที่นั่นเลยค่ะ อย่างที่เค้าว่า เราไปอยู่ไหนก็ต้องปรับตัว เคยมีคนบอกไว้ว่า ถ้าเมื่อไรได้กลับบ้าน เราจะกลับมาเป็นตัวของตัวเอง ยังงัย คนไทยอยู่ที่ไหนก็ยังไม่แล้งน้ำใจนะคะ ให้กำลังใจหมิวต่อสู้ทุกสถานการณ์ละกัน สู้ๆ ค่ะ   โดย: PoH13 21 พฤษภาคม 2551 9:35:07 น.

แอลเอก็เป็นคะ แต่เป็นแบบขับรถใจร้ายไม่มีน้ำใจอะคะ ปาดไปปาดมาน่าเวียนหัวจริง ๆ   โดย: หนูเล็กในเมืองนางฟ้า IP: 71.103.8.4 21 พฤษภาคม 2551 12:34:12 น.

หวัดดีจ้า..เพิ่งมาอยู่นิวยอร์คได้ห้าวันเอง ยินดีที่ได้รู้จักจ้า...   โดย: MJ-Together 21 พฤษภาคม 2551 18:24:00 น.

เออ โชคดีดีไปที่เรามาอยู่ เป็นนอกเมือง ผู้คนน้ำใจงาม แต่บรรยากาศจะเป็นอย่างไร ต้องสู้น่ะ ความฝันอยู่ไม่ไกลน่ะเพื่อน คิดถึงน่ะ   โดย: คุณนายก้อ 21 พฤษภาคม 2551 18:31:37 น.

have a nice day จ้า เข้ามาอ่านทุกครั้งที่มีโอกาศ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: ฟรัง-แซ 21 พฤษภาคม 2551 20:28:14 น.

อัพบ่อยๆนะคับ ติดตามอยู่ แต่ไม่ค่อยได้คอมเม้น เห็นพักหลังๆ นานๆกว่าจะอัพที เรื่องสนุกมากเลยครับ   โดย: นายแบบแอบรักเธอ 22 พฤษภาคม 2551 1:00:03 น.

อ่านเเล้วเหนภาพเลยค่ะพี่หมิว สภาพที่ ต้องทนอยู่ เเละอยู่ทนนะคะ ขอให้พรุ่งนี้เเละทุกวันเปนวันสดใสของพี่หมิวนะคะ   โดย: มาดามอุ้ย 22 พฤษภาคม 2551 12:04:29 น.

Conway's ข้างๆ ห้าง Macy's ในนิวยอร์ค กำลังรับสมัครพนักงาน ทั้ง Part-time / Full-time เจ้าของเป็นคนอินเดียมั้ง พนักงานเก็บเงินเป็นคนจีน ทำงานกับคนเอเชียด้วยกันก็ดีนะ   โดย: 123 IP: 69.38.230.2 23 พฤษภาคม 2551 5:10:54 น.

เดี๋ยวนี้พี่หมิวนิยม ชะนี ซะและ กางร่มกันสองคน   โดย: ปอน IP: 58.9.22.135 25 พฤษภาคม 2551 0:46:53 น.

Cute Comment Pictures <<บุคลิกภาพของอิชั้นที่เคยอ่อนหวาน ยิ้มแย้มแจ่มใสไร้สติ แทบจะกลายเป็นนางมารร้ายที่หัวใจด้านชา การดำเนินชีวิตในแต่ละวันเร่งรีบหงุดหงิดง่าย ไม่ได้ดั่งใจมีกรี๊ดอยู่เป็นประจำ>> ตัวเองก้อเปลี่ยนไปเหมือนกันคะ คงเป็นเพราะคนรอบข้าง เค้าเครียดๆกัน ไอ้เราก้อเลยเครียดไปด้วย บางทีเรื่องแค่นิดเดียว หงุดหงิดเป็นวัน บางทีก้อโทษอากาศ เพราะที่อังกฤษหนาว คนก้อเลย อารมณ์บูดกัน ตอนนี้อากาศเริ่มอุ่น แล้ว บางคนก้อยิ้มยาก ชอบทำหน้าเชิดกันจริงๆเลย   โดย: วิ (blimey ) 25 พฤษภาคม 2551 18:23:39 น.