Bloggang.com : ธาราภิรมย์ : เพียงมายา..ฝัน..

เพียงมายา..ฝัน..

เพียงนิทรา หลับตา พาภาพฝัน
ในนิรันดร์ คืนค่ำ พร่ำห่วงหา
เพียงแผ่วพริ้ว ผืนลม ให้สมอุรา
เพียงใฝ่หา ภาพฝัน กำนัลใจ.
.....สายลมพัดเย็นปะทะผิวกาย เสียงสายลมพัดยอดไม้ไหวดังประสานกันดั่งดนตรีจากราวไพร ยอดหญ้าที่มีความสูงไม่ถึงตาตุ่มเขียวชอุ่มเต็มทุ่งที่กว้างใหญ่ หญ้าขึ้นหนาทว่าอ่อนนุ่มราวแพรพรม ลมอ่อนพักเย็นโอบเอากลิ่นดินยอดหญ้ากระจายทั่วบริเวณ

.....วันนี้ฟ้าช่างเป็นใจที่แดดไม่แรงเพราะมีเมฆบดบังผืนใหญ่ ทำให้อณาบริเวณร่มเป็นบริเวณกว้าง ผมค่อยๆลืมตาขึ้นจากภวังค์ ลืมตามองดูเมฆปุยขาวผืนใหญ่ที่ลอยบดบังแสงอาทิตย์อยู่ ต่างจิตนาการรูปร่างของเมฆว่ามันเป็นรูปอะไรหน่อ แต่ที่ผมสุขกว่านั้น สุขกว่าที่ร่างกายได้พักผ่อนในบรรยาศที่เป็นใจแบบนี้ นั้นคือ "หญิงคนที่ผมรัก" เธอได้นั่งอยู่เคียงข้างผมด้วย

.....เธออยู่ในชุดที่สบายๆ ผมยาวที่สยายตามแรงลมเป็นระยะๆ นั้นไม่ได้ทำให้สมาธิเธอขาดจากหนังสือเล่มโปรดของเธอเลยแม้แต่น้อย กลิ่นไอหอมอ่อนจากเรือนผม และแป้งเด็กที่เธอใช้ กระจายอบอวนอยู่ในบรรยากาศรอบๆตัวนั้น เธอเพียงแค่ปลายตามองผมเมื่อผมลืมตาขึ้น แล้วยิ้มบางๆเป็นนัยทักทาย "ไฮ..ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง" ผมยิ้มรับเป็นคำตอบทั้งๆที่เราไม่ได้เอยปากพูดกันเลย คงเป็นเพียงภาษากายที่เราต่างเข้าใจกันและกัน

.....แววตาเธอช่างสดใสเป็นประกาย รอยยิ้มบางๆของเธอดูช่างทำให้โลกใบนี้สว่างไสวทั้งโลก ผมชอบสบตาเธออยู่แบบนั้น มันเหมือนกับหยุดเวลาของโลกนี้ไว้ได้ทั้งโลก หยุดเวลานี้ไว้เพื่อเพียงคำว่า "รัก" เธอยิ้มอย่างสุขใจ ลดหนังสือในมือลงเก็บไว้ เธอเอื้อมมือมาสัมผัสหน้าผมอย่างแผ่วเบา มันเป็นสัมผัสที่นุ่มนวล อบอุ่น มันช่างเป็นสุขเหลือเกิน ผมจับมือเธอขึ้นมา กุมไว้ด้วยความรู้สึกว่า "รัก" เต็มหัวใจ มันบอกไม่ถูกจริงๆ มันตื้นตันไปหมด

.....เราสองคนต่างพูดคุยกันเบาๆ ต่างคนต่างมีความสุข อยากจะหยุดเวลาช่วงนี้ของโลกนี้ไว้จริงๆ ผมลุกขึ้นนั่งคุยกับเธอ เรื่องราวต่างๆมากมาย ล้วนแต่มีความสุข สายลมเย็นพัดผ่าน จนตัวเธอรับรู้ถึงความหนาวของสายลม ผมจึงดึงผ้าแพรผืนใหญ่ออกจากกระเป๋า กางผ้าแพรแล้วคลุมไปที่ไหล่ของเธอ..

เธอยิ้มพร้อมกับดึงแขนผมไว้ รั้งตัวผมให้นั่งลงด้านหลังเธอ กลิ่มหอมจากเรือนผมของเธอกระจายอบอวนรอบๆตัวผม เธอดึงมือของผมไปกุมไว้ เหมือนต้องการให้ขับไล่ไอเย็นจากสายลม

"กอดฉันหน่อยสิ..." คำพูดเบาๆจากริมฝีปากบางๆของเธอ พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง ผมโอบกอดเธออย่างมีความสุข

"คุณเคยกอดใครไหม" เธอถามพร้อมยิ้ม

"อื้อ!!.." ผมไม่ตอบตรงๆ แต่เธอก็ยังยิ้มพร้อมเอี้ยวคอมามองหน้าผม

"นี่ เวลากอดฉันนะคุณต้องกอดฉันให้แน่นๆนะ กอดเป็นไหม กอดให้แน่นๆนะ" เธอพูดพร้อมรวบแขนผมไปโอบตัวเธอไว้จนแน่น ผมมีความสุขที่ผมก่อนเธอไว้แน่นที่สุดอยู่อย่างนั้น

.....ผมลืมตาขึ้นมา ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น ฝันนี่หน่า ผมฝันไป แต่มันเป็นฝันที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุด แต่อย่างไรมันก็เป็นเพียงแค่ความฝัน เป็นเพียงมายาแห่งฝัน ที่ค่อยจรรโลงใจให้ผมในยามนิทราในค่ำคืน พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ ว่าฝันของเรานั้น จะเป็นจริงได้แค่ไหน.

จากแสงดาว ภพฝัน พลันสู่ดิน
นิทราสิ้น คืนค่ำ พล่ำชื่นหา
หลับฝันผ่อน สุขล้ำ ย่ำนิทรา
ในคนึงหา พาฝัน ครั้นจรรโลงใจ.

Create Date : 02 พฤษภาคม 2550

Last Update : 2 พฤษภาคม 2550 15:58:30 น.

2 comments

Counter : 887 Pageviews.

เค้าเรียกว่าอะไรนะ รสสัมผัสหรือป่าว
บอกไม่ถูกแฮะ ในฝันที่ได้จับต้อง
ใครสักคนแล้วพอตื่นมา เรายังรู้สึกถึง
ความสุข และความอบอุ่นได้....เราจะเรียกมันว่าอะไรหรอ

ความฝันบางครั้งเราก็อยากให้มันเป็นจริงเอามากๆ
มากซะจน...เคยเรียกร้องที่จะไม่ตื่น...

แต่สุดท้าย
ความสุขจริงๆของชีวิต
คือการอยู่กับโลกของความเป็นจริงที่ว่างเปล่าให้ได้ละมั้ง??

โดย: tagoyagi (niyai_waan

) วันที่: 2 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:17:31 น.

"ฝัน"..ย่อมมีเส้นทางของมันเองนะ
จะดีแค่ไหนหากฝันนั้นเป็นจริง..

เห็นด้วยกับคุณ niyai_waan มากๆเลยหละ
ทุกวันนี้กำลังพยายามหาทางออกจากเส้นทางฝันอยู่น่ะ
แต่ว่าใจยังล้าอยู่ มันหยุดเดินซะเฉยๆ
ร่างกายก็เลยหมดแรงที่จะก้าวเดินต่อไป...
ก็เลยไม่อาจก้าวข้ามเส้นทางฝันนั้นได้สักที..
พยายามอยู่นะ..

โดย: คนส่งทาง

วันที่: 9 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:41:03 น.