destiny ... so far away

ที่รัก ...

ฉันเฝ้าคิดถึงวันวานแห่งเรา วันนี้ของเรา
และวันพรุ่งนี้ ซึ่งยังมาไม่ถึง



ที่รัก ...

ฉันเฝ้าคิดถึงความเป็นมา
และค้นหาความเป็นไประหว่างเราสอง

สุดท้าย ได้เพียงทอดถอนใจ
ปล่อยความคิดล่วงไปพร้อมห้วงไออก

ลมบางเบาซึ่งผ่านล่วงจากใจ อ้อยอิ่งลอยไปพร้อมสายลมต้นฤดูหนาว
พัดผ่านแมกไม้ปลายวัสสาน ไปยังทุ่งกว้างและหุบเขา

เดินทางสู่หมู่เมืองแห่งตึกสูงระฟ้า
ที่อาจบดบังขวางกั้น ความคิดถึงของคู่รักทั้งหลาย

ลมซึ่งล่วงผ่านจากใจฉันอาจพัดไปถึงเธอ ผู้ไม่เคยพบหน้าแม้ยามหลับฝัน
ลมซึ่งยังอบอวลด้วยความคิดถึงไม่ร้างจาง อาจผิวผ่านไล้หน้าและแก้มนวลนั้น



ที่รัก ...
หากเธอจะเฝ้าคิดเฉกเช่นเดียวกับฉัน

คิดถึงวันวาน วันนี้ และพรุ่งนี้แห่งเรา
คิดถึงความเป็นมา และเป็นไป

เธออาจทอดถอนลมหายใจนั้นออกมา
และสูดลมจากใจฉันซึ่งเดินทางมาแสนไกล - เข้าไปในอกอุ่น



ที่รัก ... ณ ห้วงวินาทีนั้นเอง
เราผู้ไม่เคยพบหน้า และไม่เคยรับรู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของกันและกัน

อาจต่างมี 'ลมหายใจเดียวกัน' แล้ว





Photo by RaffaelloFraniuk@Flickr.com

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2552		0 comments
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2552 14:57:31 น.
Counter : 759 Pageviews.
Share Tweet