3 ก.ค 53

           โอ๊ย......! เจ็บท้อง  คำพูดแรกตั้งแต่รู้สึกตัวว่าตื่น..คิดว่าต้องใช่แน่ๆ!ยังไงก็คงต้องเป็นวันนี้เพราะถ้าไม่ใช่วันนี้ก็คงไม่ไหวแล้ววววว...เพราะเจ็บโคตรๆๆๆๆๆ   ยังไงๆก็เป็นวันนี้แล้วงั้นเจ็บยังไงก็ต้องเตรียมตัวเองก่อนละ อันดับแรกต้องอาบน้ำ กินข้าวให้เรียบร้อย (ถึงแม้จะไม่มีอารมณ์ก็เหอะ) และก็ต้องทำธุระส่วนตัว(ขี้)ให้ได้ เพราะเดี๋ยวจะขี้รดหัวลูก 55 อะล้อเล่ง เดี๋ยวคลอดแล้วจะขี้ไม่ออก ริดสีดวงน่ะ

          หลังจากเตรียมตัวเสร็จ จากนั้นก็นอนเจ็บท้องรอ..รรรรให้น้ำเดิน ตอนนั้นก็กลัวมากเพราะเพิ่งดูข่าวมาหยกๆว่า"คนท้องแก่อยู่ห้องคนเดียวเจ็บท้องแล้วคลอดเองในห้องจนสลบคาที่" กลัวไปต่างๆนาๆ โทหาเพื่อนที่เคยมีลูกดีกว่า อีกบ ....คนแรกที่โทรหาก็คือ "กบ" แล้วอธิบายอาการให้มันฟัง จากนั้นคนต่อไปที่นึกถึงก็คือ แม่เราเอง "คุณนายติ๋ม"แล้วก็อธิบายอาการอีก

          จนเที่ยง....โชคดีที่พี่ต่ายเลิกเรียนพอดีเลยแวะมาเจออาการเจ็บท้องของเราพอดี เลยได้แก อยู่เป็นเพื่อน คอยบีบนวดตรงที่ปวดให้(ขอบคุณจริงๆ)

          รู้สึกว่าจะนอนเจ็บอยู่นานมาก อาการเจ็บก็จะรูสึกปวดที่บั้นท้าย ปวดเอว เจ็บกระดูกสันหลัง ที่ท้องไม่เท่าไหร่ อาการเจ็บถี่มาก ประมาณ 1 นาที/2-3 ครั้ง จนประมาณ 5 โมงเย็นไม่ไหวมั๊กมาก ไม่รงไม่รอมันแล้วน้ำเดิน ไปโรงพยาบาลเลย

          ไปถึง ร.พ กว่าจะแจ้งนั้นนี่เสร็จต้องนั่งรถเข็นรอ เจ็บท้องมาก แถมพอไปถึงห้องรอคลอดต้องเดินไปทำนั่นนี่เองอีก เจ็บโคตร! เข้าห้องรอคลอดพยาบาลก็ให้ไปเปลี่ยนชุด แล้วมาวัดปากมดลูก ว่าเปิด 3 cm แล้วให้เดินออกไปบอกญาติเอาของไปเก็บแล้วเตรียมเงินมาด้วย 60 บ. เพื่อมาซื้อผ้าอนามัยซูโม่(ชื่อนี้คิดเองเพราะมันมีสายเหมือน จี สติง แต่ใส่แล้วเหมือนซูโม่) จากนั้นก็ย้ายไปเตียงรอคลอด ระหว่างรอหมอก็มาใช้อะไรก็ไม่รู้แหย่เข้าไปในช่องคลอดแล้วเหมือนจะเจาะให้น้ำเดิน แล้วน้ำก็แตกออกมาเต็มไปหมด อีกสักพักก็แตกออกมาอีเยอะเลย หมอบอกว่าน่าจะไม่เกิน 3 ทุ่ม

           ระหว่างนอนเจ็บรอความเจ็บก็มากขึ้นๆๆๆๆจนอดกลั้นไม่ไหว โอ๊ย...! เสียงดังมากโดนพยาบาลด่าว่าจะร้องทำไม? เงียบ...! แล้วก็ร้องมาอีก(ก็มันเจ็บนิ) พยาบาลเลยบอกว่าถ้าเจ็บนักก้เบ่งเลยซิ (เออดี!) งั้นเบ่งเลยจะได้ออกๆซะทีเจ็บนานแล้ว เบ่งตั้งนานที่ไหนได้หมดแรงเปล่า

          " มดลูกเปิด 8 cm แล้ว คุณแม่ปะลุก เดินตามมา" พยาบาลพูด 

            อ้าว! ตรุเจ็บจะตายอยู่แล้ว อะเดินก็เดิน (คิดในใจ)

          " ไม่ต้องไส่ผ้าถุงหรอกเปียกหมดแล้ว เดินไปอย่างงี้แหละ" พยาบาลพูด

             หา! อะ ...ไม่องไม่อายมันแล้ววะ

             เดินมือหนึ่งพยุงท้อง อีกมือปิด... ที่เหลือปล่อยให้คนอื่นเค้ามองละกัน

       ถึงห้องคลอดก็ขึ้นขาหยั่ง หมอก็มาเช็ดๆถูๆและทำอะไรก้ไม่รุเพราะมัวแต่เจ็บท้องจนไม่รู้สึกอะไร แล้วคุณหมอธนากร ก็บอกวิธีเบ่ง แล้วก็เบ่งเดี๋ยวนั้นเลย อืออออออออออ........อือ อึ อยู่ซักพังหมอก็บ่นว่า "ทำไมไม่ออกแม่ก็แรงดีอยู่นิ งั้นเดี๋ยวหมอใช้เครื่องช่วยดึงนะครับ" แล้วก้สำเร็จ หายใจเกือบไม่ทันแน่ะ ออกแล้วสบายขึ้นเยอะเลย 

        20:52 เวลาคลอด  ไหงไม่ได้ยินเสียงลูกร้องเลยพยาบาลอุ้มลุกมาวางตรงหน้ายังไม่ทันได้มองหน้าลูกเค้าก็ยกออกไปแล้ว เพราะต้องเอาไปดมออกซิเจน เพราะลูกหายใจช้า แต่ก็ปลอดภัยดี

        ส่วนแม่คุณหมอก้ทำการเย็บแผล และก็กอท้องเอาน้ำต่างๆออก เจ็บจนไม่รู้จะเจ้บอะไรอีกเลยแต่ที่แน่ๆ เป็นริดสีแน่ๆ!

Create Date : 11 สิงหาคม 2553
Last Update : 11 สิงหาคม 2553 22:03:00 น.		3 comments
Counter : 757 Pageviews.
Share Tweet