ปลง...
วันนี้เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกก
เหนื่อยที่สุด
เหนื่อยทั้งกายและใจ
อ่อนล้าเหลือเกิน
เพลียไปหมดตัว
ง่วงจัง....เมื่อไหร่จะได้นอนเต็มตาซะทีนะ....
วันนี้มีคนไข้Deadด้วย..ทำเกิดปลงขึ้นมา
ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้แหละ...ตัวของเราแต่ก็ไม่ใช่ของๆเรา ไม่รู้ว่าวันไหนที่เจ้าของที่แท้จริงจะมาเอาคืน...
เฮ้อ......
ตอนที่อยู่ก็ทำดีต่อกันไว้ให้มาก ๆ รักกันให้มากๆ
เพราะว่าเชื่อได้เลยว่าไม่มีใครที่จะอยู่ยืนยงคงกระพันเกินร้อยปีหรอก(ถึงจะมีแต่ก็น้อยมากกกกกก)
ฉะนั้น
เมื่อโกรธ...จงให้อภัย เมื่อเกลียด...จงปล่อยวาง
ขอให้มีความสุข....
ปล.ขอยืนไว้อาลัยให้ตัวเองและความรู้สึกที่เกิดขึ้นเป็นเวลา 3 วินาที... --- บทความนี้เขียนเมื่อตอนเป็นนักศึกษาพยาบาลไม่แน่ใจเหมือนกันว่าปีไหน(น่าจะเขียนตอนเรียน ปี2-3 เห็นจะได้) จำได้ว่าตอนเขียนนี่เป็นช่วงที่ชีวิต peak มากครับ กำลังเหนื่อยสุด ๆ (ใครที่เรียนสายนี้จะรู้ดีว่าสวรรค์ของการหลับอย่างเต็มอิ่มเป็นอย่างไร ) เฮ้อ...ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้แหละครับ ฉะนั้น...เราทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะครับ .. (แต่สิ่งนั้นต้องไม่ทำให้ใครเดือดร้อนนะ )
Free TextEditor
Create Date : 17 ตุลาคม 2552 |
|
0 comments |
Last Update : 17 ตุลาคม 2552 19:48:36 น. |
Counter : 562 Pageviews. |
|
|
|