ถอดรหัสรัก จากละคร ค่าของคน

การสื่อสารความรักความห่วงใยกันและกัน หลายครั้งจะเป็นแบบที่ซ่อนเร้นความนัย อาจเป็นแบบไม่บอกหลอกให้งง เข้าใจยาก และมองไม่ออกว่าสิ่งที่บอกมาหรือแนะนำให้ทำนั้นเป็นการแสดงออกถึงความรักหรือไม่ บางครั้งก็ซ่อนไว้หลายปม หลายขมวดมาก จนนึกไม่ออกเลยว่าที่พูดมานั้นรักหรือไม่รักกันแน่ สูตรละครไทยทุกเรื่องนั่นแหละ ลองอ่านละครดังในวันนี้ดูค่ะ จะตรงกะเรื่องจริงของใครบ้างมั๊ยน๊า





คุณลักษมณ์ไปตามคุณกล้วยให้กลับบ้าน แต่ก็นั่นแหละเจออุปสรรคขัดขวาง ก็คือ อิตาพี่เจษของเรานี่เองบอกว่า กล้วยจะกลับไปที่โน่น แต่ต้องมีข้อแม้ให้ลักษมณ์หย่าให้ กล้วยจะกลับไป ในฐานะคนรักของเจษฏา พระเอกก็ไม่อยากหย่าหรอก รักคุณกล้วย แต่ทำไงได้ รักมาร์กี้ ชีวิตมาร์กี้สำคัญกว่า จึงตกลงเซ็นต์ใบหย่าให้ (คุณกล้วย เลยคิดไปกันใหญ่ ว่าคุณลักษมณ์หมดรักตัวแล้ว )





ที่บ้าน คุณกล้วยไปดูแลมาร์กี้ ทุกคนรอบข้างทำทุกอย่างให้มีความสุข พระนางก็ไม่เคยจะพูดดีใส่กัน ประชดประชันกันตลอด เพราะต่างฝ่ายต่างคิดว่า เขาไม่รักตัว





ฟาก น้องมาร์กี้ ก็อาการหนักวันนั้นพอดี๊ พอดี คุณลักษมณ์โกรธอีก ว่าคุณกล้วยหายไปไหน มัวแต่ไปเริงร่ากับแฟน กลับมาเลยทะเลาะกันหนัก จำได้ว่าผลักซะคุณกล้วยกระเด็น คุณเธอเลยน้อยใจหนัก จากที่ลังเลว่าจะบอกดีไหมเรื่องท้อง ก็เลยตัดใจไม่บอก (สูตรนางเอกละครไทย ตั้งแต่สมัยแม่ดิฉันสาวๆ) แล้วก็แพ้ท้องโอ้กอ้าก ตลอดๆๆๆทุกวัน (แต่ไม่มีใครจับได้ เห้อออ) แค่นางเอกบอกว่าเหนื่อย เพลีย เป็นกระเพาะก็เชื่อกันอีก (น่าจะส่งไปเรียนสุขศึกษา มอ.ต้น กันให้หมดยกเรื่อง)






ไม่นาน น้องมาร์กี้ตาย (เศร้ามากก) สงสารพิมานมากจริงๆ ช่วงจัดงานศพ ทุกคนก็โศกเศร้า คุณณัฏฐาสังเกตว่าพิมานแปลกกว่าใครเรื่องน้องมาร์กี้ เคยเลียบๆถามเรืองมาร์กี้ แต่พิมานก็ไม่บอกอะไร จนวันเผา แม่น้องมาร์กี้ ที่เป็นฝรั่งก็มาเผาด้วย และทำให้คุณณัฏฐา และทุกๆคนรู้ความจริงกันหมด ว่าพิมานเป็นพ่อ มีเมียมาก่อนแล้ว คุณพ่อแม่ ฝั่งคุณณัฏฐาโกรธมาก ประกาศตัดขาดความสัมพันธ์ไม่ต้องมาเจอกันอีก คุณแข ช็อค และเสียใจมากกว่าใคร





หลังจากนั้น กล้วยก็มาลาคุณลักษมณ์ ขอออกจากบ้าน เพราะงานศพมาร์กี้เรียบร้อยแล้ว กลับไปอยู่บ้านสวนกับคุณยาย
เศร้ามากก น้ำตาตก ตอนคุณกล้วยไปลาคุณลักษมณ์ คุณลักษมณ์ทำเหมือนไม่สนใจ แต่แอบนอนร้องไห้
(สงสารคุณลักษมณ์ คุณกล้วย รู้สึกว่าที่เรื่องเลวร้ายลงทุกวันๆ เพราะคนรอบข้างทั้งนั้นเลย)





เด็กนักเรียนวัยรุ่นเล่าว่า “แม่ผมจะบ่นแล้วบ่นอีกเวลาที่ผมกลับบ้านค่ำ ทั้งที่ผมก็บอกหลายครั้งแล้วว่า ต้องไปทำรายงานบ้านเพื่อน และรถก็ติดมากๆ พอกลับมาถึงบ้านแม่ก็ดุใส่ผมใหญ่เลย ว่าผมไม่รับผิดชอบ ทำตัวไม่ดี”





นักธุรกิจผู้มีอาการปวดหัวเรื้อรัง กล่าวว่า “ผมเบื่อภรรยาผมมาก เธอจะโทรตามจิกผมตลอดตั้งแต่เช้าว่าตอนนี้ผมไปถึงที่ทำงานหรือยัง กลางวันไปทานข้าวกับใคร พอเห็นผมคุยกับผู้หญิงคนไหนก็คิดไปก่อนเลยว่าผมจะจีบเขา คอยตรวจสอบดูว่าผมมีใครเป็นเพื่อนบ้างใน Hi5 Facebook จนผมอึดอัด ผมก็รู้ว่าเธอรักผมมาก แต่ทำไมต้องหึงหวงถึงขนาดนี้”





ลองฟังนิทานต่อไปนี้ด้วยกัน





พระราชาเมืองหนึ่งมีนกที่หายาก และสวยงามเลี้ยงไว้ในกรงเป็นจำนวนมาก อยู่มาวันหนึ่ง มีนกรูปร่างแปลกตัวหนึ่งบินมาเกาะอยู่ข้างที่ประทับ พระราชารู้สึกตื่นตาตื่นใจในความงามของนกตัวนี้เป็นอย่างมาก จึงสั่งให้ทหารจับนกใส่กรงเลี้ยงไว้ นกตัวนี้เป็นนกที่สวยงามทั้งสีสันและรูปร่าง มันเป็นนกที่มีค่าหายากมาก





หลังจากพินิจดูนกตัวนี้วันแล้ววันเล่า พระราชาก็รู้สึกว่าขนหางของนกฟูไปสักหน่อย จึงสั่งให้มหาดเล็กช่วยกันเด็ดขนหางบางส่วนออกไป “แต่จะงอยปากของมันก็ดูงุ้มเกินไป ไม่สมส่วนกับรูปหน้าของมันเลย” พระราชาทรงรำพึงให้ทหารรับใช้ฟัง พวกทหารจึงช่วยกันไปเอาตะไบมาขัดถูบริเวณปากที่งุ้มงอออกเสีย





วันต่อมาพระราชายิ่งมองยิ่งสังเกตก็เห็นว่ามีปีกสองข้างที่ใหญ่เกินไปไม่สมดุลกับตัว ทำให้ดูเก้งก้างเวลาเดินไปมาในกรง จึงทรงรับสั่งให้ขลิบเนื้อส่วนปลายปีกทั้งสองข้างของนกออก ตอนนี้นกเริ่มมีอาการเปลี่ยนไป ดูเชื่องซึม แววตาไม่แจ่มใส ไม่ค่อยกินอาหาร และยืนคอตกไม่สง่างามเสียเลย มหาดเล็กช่วยกันป้อนอาหารและยาบำรุง หากนกไม่ยอมกินก็จับคอ ง้างปาก เอากรวยใส่เพื่อกรอกอาหาร แม้นกจะพยายามดิ้นรนอย่างไรก็ไม่มีใครสนใจ จนบ่ายวันนั้นเอง นกที่น่าสงสารก็นอนแน่นิ่งและเสียชีวิตไปในที่สุด!!





เรื่องเล่าข้างต้นทำให้เราสะดุดคิดบ้างไหมว่า เรากำลังทำเช่นไรกับคนที่เรารัก เรารักเขาอย่างที่เขาเป็น หรือเรารักเขาอย่างที่เราอยากให้เขาเป็น ความรักที่มีนั้นกลับถูกบดบังไว้ด้วยสิ่งที่เรียกว่า “ความกลัว” จนหมดสิ้นหรือเปล่า กลัวว่าจะไม่รับผิดชอบการเรียน กลัวว่าจะนอกใจไม่ซื่อสัตย์ หรือถึงขนาดกลัวว่าเขาจะเสียคน!! เมื่อความกลัวครอบงำความรักไว้ เราจึงเห็นท่าที หรือคำพูดที่เรากระทำต่อคนที่เราเรียกว่า “ผู้เป็นที่รัก” นั้นบิดเบือนไป กลายเป็นความคาดหวังกดดัน





เรามาช่วยกันถอดรหัสความรักออกจากความกลัวที่มี เริ่มด้วยการมองลึกลงไปในหัวใจของท่านเองว่ามีรักอย่างแท้จริงต่อเขามากเพียงใด แสดงให้เขารู้ว่าเรารักเขาไม่ต้องเก็บงำไว้ให้คาดเดาไปเอง มีท่าทีใส่ใจและเปิดใจรับฟัง เข้าใจในความต้องการ ความปรารถนา ความคาดหวังของเขา ซึ่งย่อมแตกต่างไปจากเรา และใช้คำพูดส่งเสริมให้กำลังใจ ชมเชยในสิ่งดีๆ ให้คำแนะนำอย่างอ่อนโยนด้วยความใจเย็น เวลาผิดพลาดไปก็พร้อมให้อภัย และให้โอกาสเขาได้แก้ไข





เครดิต : ณิ _ ณิรริน 19 จากห้องเฉลิมไทยในการเล่าเรื่องค่าของคนค่ะ

Create Date : 21 มีนาคม 2554		2 comments
Last Update : 21 มีนาคม 2554 21:43:50 น.
Counter : 897 Pageviews.
Share Tweet