ลม โชยพัดพริ้วมา

หมู่พฤกษาโบกไสว

ท่ามกลางแสงอำไพ

ดูไปเจริญตา

ก่อนนี้มีเธออยู่เคียง

ฟังเสียงหวีดหวิวของลม

อีกเสียงของเธอผสม

สุขภิรมย์ชมชื่นอุรา

ลม เย็นพัดโชยอ่อน

กลับรุ่มร้อนในอกฉัน

ด้วยเราจำพรากกัน

นับวันยิ่งครวญหา

ทอดทิ้งให้ฉันเปลี่ยวเหงา

เก็บเอาความทุกข์ถมใจ

เช่นลม พัดเลยไป

สู่ที่ใดใยไม่กลับคืน