พ่อแม่พาอินชอนไปดูโรงเรียนสองภาษา
วันที่ 15 มีนาคม 2552 วันนี้เป็นวันหยุดอีกวันที่พวกเราอยู่บ้านครบกันทุกคน ช่วงเช้าเราก็อยู่บ้านดูทีวีกันพอตอนบ่ายๆป้าปลาก็นำพี่นิลมังกรไปล้างที่ปั้ม พอ ล้างเสร็จก็พากลับบ้านแม่กับพ่อและอินชอนก็แวะไปดูสถานที่จะพาอินชอนเข้า เรียนเมื่ออินชอนอายุถึงกำหนดเข้าโรงเรียน โรงเรียนที่นี่เป็นโรงเรียนสอง ภาษาหลังจากแม่กับพ่อพาอินชอนไปดูสถานที่เรียนใกล้บ้านเราเสร็จแล้ว แม่ กับพ่อก็พาอินชอนไปส่งที่บ้านให้อินชอนอยู่กับป้าปลา จากนั้นพ่อกับแม่ก็ไป เยี่ยมลุงเคิลที่โรงพยาบาลสัตว์ฯต่อ วันนี้ลุงเคิลดูอาการไม่ค่อยดีเลยค่ะลูก เมื่อ แม่พาออกมาเดินเล่นลุงเคิลมีอาเจียนบ่อยๆและไม่ค่อยหม่ำน้ำ อาหารก็ไม่ หม่ำ ดูเหงาหงอย แม่กับพ่ออยู่กับลุงเคิลพักใหญ่ๆจากนั้นเมื่อหมดเวลาเยี่ยมแม่ กับพ่อก็กลับบ้านของเรา ก่อนจะกลับแม่ขอให้หมอช่วยดูแลลุงเคิลเป็นพิเศษ หน่อยเพราะอยู่ๆลุงเคิลก็เดินไม่ได้ คุณหมอบอกว่าเป็นเพราะลุงเคิลอ้วนจึง เดินไม่ได้ แต่แม่ไม่เข้าใจเลยค่ะว่าก่อนหน้านี้ลุงเคิลก็เดินได้ตลอดแต่ทำไมอยู่ ๆลุงเคิลถึงเดินไม่ได้ขึ้นมาและดูอาการทุกๆอย่างแย่ลงๆกว่าตอนอยู่บ้านของ เราอีก แม่ไม่น่าพาไมเคิลมาตรวจสุขภาพเลยใช่ไหมครับถึงทำให้ไมเคิลเครียด และโรคที่เคยเป็นอยู่แสดงอาการออกมา แม่ขอโทษนะครับลูก " ไมเคิลจ๋า " หลังจากที่เจ้าหน้าที่พาไมเคิลไปฝากหน้าห้องวิกฤตแม่ก็เฝ้ายืนมองดูหนูด้วย ความห่วงใย แม่เห็นไมเคิลมองแม่โดยไม่ละสายตาเลย แม่อยากพาหนูกลับ บ้านของเราด้วยใจแทบขาด แต่แม่ก็ต้องตัดใจ เมื่อพ่อบอกว่า ไมเคิลอยู่กับ หมอจะดีที่สุด ไมเคิลครับแล้วพรุ่งนี้แม่กับน้องอินชอนจะมาเยี่ยมหนูใหม่นะลูก หายป่วยเร็วๆนะครับจะได้กลับบ้านของเราซะที คืนนี้แม่กับพ่อและน้องอินชอน ขออธิฐานให้ไมเคิลของแม่กลับมามีสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิมและไวๆนะครับ ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองไมเคิลน๊า รักมากมาย จุ๊บๆ
|