วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2552 วันนี้อินชอน มีนัดกับอาจารย์หมอสุพร ที่
โรงพยาบาลรามา ในเวลาเก้าโมงเช้า เรารีบออกเดิน ทางออกจาก
บ้าน ด้วยความทุลักทุเลพอไปถึงก็นั่งรอคุณหมอเนื่องจากคนเย่อะมากๆ
เลยค่ะ แม่ มองหาพี่ปรียานุช ตามที่น้ากิ่ง คุณแม่น้องดีดี ของลูก
บอก ก่อนที่เรากำลังเดิน ทางมาโรงพยาบาลรามา แม่ ได้โทร
ไปคุยกับน้ากิ่ง เผื่อว่าวันนี้เราอาจจะได้เจอกันตามที่น้ากิ่ง ได้บอกไว้
แต่ว่าน้ากิ่ง ดูวันนัดกับหมอผิดเราก็เลยอดเจอน้องดีดี กับน้ากิ่ง เลย
ค่ะ พออาจารย์หมอ มาถึงเราก็เข้าไปในห้องอาจารย์หมอโดยลูก ก็มอง
สำรวจรอบๆห้องอาจารย์หมอในห้องที่รอคุณหมอ ก่อนที่จะพบอาจารย์
หมอ ในห้องที่ติดกัน วันนี้อินชอน มาให้อาจารย์หมอ เช็คระบบขับ
ถ่ายที่ดีขึ้น อาจารย์หมอ ชมว่าอินชอน เก่งอึเองได้แล้วและตรวจปฎิทิน
เด็กดีของอินชอน แต่เนื่องจากวันนี้อินชอน มีน้ำมูกมียาฆ่าเชื้อที่ทาน
แล้วจะทำให้ถ่ายเหลวก็เลยต้องให้อินชอน หยุดทานยาของอาจารย์หมอ
ก่อนโดยค่อยๆลดขนาดยาลงตามลำดับค่ะ เมื่อหายมีน้ำมูกแล้วจึงกลับมาทาน
ยาปรับอุจจาระให้นิ่มใหม่ จากนั้นเราก็รับยากลับบ้าน และใช้ชีวิตเหมือน
ทุกๆวันจนเย็นค่ะ แล้วก็หม่ำ ข้าวเข้านอน ตามเวลาเหมือนเช่นทุกวัน
ฝันดีนะคะ อินชอน ลูก รัก
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
ขอบคุณมากนะคะสำหรับความห่วงใยที่มีให้กับครอบครัวของน้องอินชอนค่ะ วันนี้อินชอนพาลุงเคิลมาเที่ยวหาด้วยค่ะ ลุงเคิลอายุสิบปีแล้วค่ะตอนนี้ป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์ที่ม.เกษตรและอยู่ในความดูแลของคุณหมอทศพล ลุงเคิลเป็นโรคของคนแก่มีโรคเบาหวานเป็นหลักและโรคโฮโมนบกพร่องทำให้หม่ำเก่งจนอ้วนทำให้หลายๆโรคตามมาทั้งค่าตับสูง ปอดอักเสบ และเนื้องอกซึ่งยังไม่ทราบว่าเป็นที่จุดใดสมองหรืออันทระ เพราะต้องรักษาโรคเบาหวานให้ดีขึ้นก่อนถึงจะหาสาเหตุของโรคอื่นอีกค่ะ อินชอนกับแม่ต้องเดินทางไปเยี่ยมลุงเคิลเพราะความห่วงใยและความคิดถึงทุกวันโดยใช้เวลาเดินทางไปกลับร่วมสามชั่วโมงทุกวัน แต่ครอบครัวเราก็ไม่เคยท้อเพราะลุงเคิลเป็นที่รักของครอบครัวเรา คุณหมอบอกว่าโรคเบาหวานต้องใช้ยาราคาสูงมากกับการใช้จ่ายในแต่ละวันเพราะยาต้องสั่งจากนอก ถึงแม้ราคาจะแพงแสนแพงหรือต้องกัดฟันซื้อพวกเราก็ไม่มีวันทิ้งลุงเคิลเป็นอันขาด คุณหมอบอกว่าลุงเคิลไม่ยอมหม่ำข้าว เศร้า แต่พอเราไปหาและป้อนลุงเคิลลุงเคิลจะมีกำลังใจและหม่ำได้หมด โถ!พวกเราไม่เคยจากกันเลยถึงแม้นว่าจะรู้ว่าใกล้ถึงช่วงวัยของลุงเคิลก็ตาม เวลาเราไปไหนเราจะไปด้วยกันเสมอแม้นแต่เวลาไปเที่ยวเราก็ไม่เคยทิ้งกันรวมถึงพี่หัวเทียนบอดและพี่กังฟูลูกของลุงเคิลด้วยค่ะ คุณหมอบอกว่าอีกสามวันจะให้ลุงเคิลกับมาเยี่ยมบ้านและให้แม่ฉีดยาโรคเบาหวานและให้ซื้อเครื่องวัดค่าน้ำตาลมาตรวจลุงเคิลที่บ้านของเรา เพราะลุงเคิลจะมีกำลังใจที่ดี และค่อยไปนอนโรงพยาบาลเจาะเลือดดูอาการอีกที แม่ปูและลูกอินชอนขอภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้โปรดช่วยคุ้มครองให้ลุงเคิลอยู่กับครอบครัวเราไปนานๆด้วยเถ่อะค่ะ นี่คือภาพที่อินชอนไปหาลุงเคิลสองวันที่ผ่านมาค่ะหลังจากขออนุญาติคุณหมอถอดท่ออ็อกซิเจนและน้ำเกลือพาลุงเคิลเดินเล่นออกกำลังกายรับลมเย็นๆ พิมพิ์มาเสียยาวนี่ก็คืออีกสาเหตุนึงที่ทำให้แม่ของอินชอนไม่ค่อยว่างค่ะ แต่เพราะคิดถึงเพื่อนและแคร์มากๆเลยค่ะถึงส่งภาพอินชอนกับลุงเคิลมาให้ดูค่ะ รักมากมาย ขอให้นอนหลับฝันดี คิดถึงอินชอนบ้างนะคะ จุ๊บๆๆๆๆ