วันที่ 17 มกราคม 2552 วันนี้เราไม่มีเรียนข้างนอกบ้าน มีแต่เรียนใน
บ้าน และใช้ชีวิตกันเหมือนในทุกๆวัน อิน ชอนก็มีพูดอะไรได้บ้างไม่ได้
บ้างไปตามเรื่องตามราวแต่มีอยู่เรื่องนึงที่แม่ เป็นกังวลกับพฤติกรรมของ
การกิน การขับ ถ่ายของอิน ชอนมาซักระยะนึงแล้ว กับเรื่องทาน
อาหารน้อยและเรื่องที่อิน ชอนชอบท้องผูกซึ่งเรื่องหลังนี้เคยปรึกษาคุณ
หมอมาสองโรง พยาบาลแล้วแต่คุณ หมอมักจะแนะนำเหมือนกันคือ
ให้ทาน ผัก ผลไม้ให้มากๆซึ่งอิน ชอนชอบทานมากอยู่แล้วมากกว่า
ข้าว และนม ซะด้วยซ้ำไปนมก็ต้องนม แม่อย่างเดียว ( ซึ่งคุณค่า
เหลือน้อยเต็มทีแล้วจะได้แค่ความอบอุ่นทางใจ มากกว่าแม่คิดอย่างนั้น แต่ก็
มีบางตำรา ที่บอกในหนังสือว่าฝรั่งวิจัยมาว่านมแม่ยังมีประโยชน์อยู่ถึง 7
ขวบแต่แม่ ต้องทาน อาหารดีๆมีประโยชน์ ) และอิน ชอนก็จะทาน
นม กล่องเสริมได้นิดหน่อยเท่านั้นส่วนนมผงเปลี่ยนมาหลายยี่ห้อแล้วและ
ต้องทิ้งทุกทีเพราะอิน ชอนจอมซนของแม่ ไม่เอาเลยลองกี่ครั้งก็กัดปาก
แน่น แน่นซะจนบางครั้งเลือดไหลเลย แม่ ก็เลยไม่อยากบังคับกลัวอิน
ชอนจะต่อต้านได้ก็เลยพยายามเสริมอย่างอื่นแทน แล้วยังเรื่องน้ำอีกยิ่งทาน
น้อยที่สุดทั้งผสมน้ำ ลูกพรุนก็แล้วน้ำต้มก็เบื่อมาหลายเดือนแล้วน้ำกรองที่
บ้าน ก็ไม่ทาน ( ลูก นะลูก ) แต่ยอมทานน้ำตราสิงห์แม่ ก็เลยถ่าย
รูปตอนอิน ชอนถือแก้วดื่มน้ำตราสิงห์ไว้ให้ลูก ดูว่าดูซิคะกว่าหนูจะโต
แม่ต้องเหนื่อยแค่ไหน สงสารแม่ไหมเนี่ย! เจ้าอิน ชอนเอ๊ย! แล้วเราก็ใช้ชีวิ
ตกันจนถึงเย็นวันนี้แม่ ไปซื้อปลา มาให้หนู ทานวันนี้หนู ทานได้
เย่อะคงนอน หลับสนิทแม่ จะได้มีเวลาอัพ บล็อกที่ค้างไว้ซะทีนะลูก
นะ คน เก่งของแม่