วันที่ 11 มกราคม 2551 วันนี้เป็นวัน อาทิตย์พ่อ มีนัดกับคุณ หมอ
ของลุง ไมเคิล ( พี่น้องหมาของเรา ) เพื่อติดตามอาการของลุง ไมเคิล
และไปรับยาที่หมดแล้ว แม่ กับอิน ชอนจึงมีนัดกับน้า อ๋อและพี่ อู๋
เพื่อไปเรียนที่เซ็น ทรัล วันนี้น้า อ๋อจึงมารับแม่ กับอิน ชอนที่
บ้าน ของเรา เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดของป้า ปลา ( ป้า ปลาจะขอ
แม่ หยุดช่วยดูแลอิน ชอนทุกวันอา ทิตย์ค่ะลูก ) พอเที่ยงครึ่งน้าอ๋อ
ก็มารับเราสองคนแม่ ลูก ที่บ้าน โดยมีพี่ อู๋หลับมาในรถ
ของน้า อ๋อด้วยค่ะ พอน้า อ๋อขับ มาถึงดอนเมืองก็แวะพาลูก กับพี่
อู๋ ซื่งตื่นแล้วเข้าไปดูเครื่อง บินกัน น้าอ๋อ ใจดีจังเลยโน๊ะ ช่างรู้ใจ
เด็กๆอย่างลูก และพี่ อู๋จริงๆ ลูก กับพี่ อู๋ดีใจใหญ่เลยร้องเรียก
บิน บิน บิน โอ้โห! เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงยังงัยยังงั้น ฮ่าๆๆๆ แต่พี่
อู๋ไม่ใช่เพราะได้ขึ้นเครื่อง มาแล้ว มีแต่อิน ชอนลูกของแม่ ที่ไม่
ได้ขึ้นซะทีเพราะจะไปไหนไม่ได้เนื่องจากแม่ ไม่อยากทิ้งพี่น้อง หมา
ให้อยู่บ้าน ฝากคนอื่นก็ไม่ไว้ใจเพราะกลัวพี่ๆ ตอมใจตายเพราะคิดถึง
เราพวกพี่ๆ น้องหมายิ่งแก่แล้วด้วย นี่คือสาเหตุที่พ่อ งอนแม่ที่แม่ไม่
ยอมพาลูก ไปเกาหลีหรือประเทศอื่นๆกับพ่อ ซะที จะไปไหนพ่อ ก็
ต้องไปคนเดียวทุกครั้งไป ตั้งแต่ครั้งที่ไปฝรั่งเศสกับอิตาลีคราวก่อน เฮ้อ!
สงสารพ่อ แต่ก็สงสารพี่ น้องหมาเหมือนกัน ( อีกอย่างแม่ ชอบสัน
โดษของแม่อย่างนี้ด้วยซิได้อยู่บ้าน นั้นคือมีความสุขที่สุดแล้วละค่ะ )
หลังจากที่เราแวะไปดูเครื่อง บินและแม่ สารยายเรื่องเก่าๆมาพอ
สมควรเราก็ไปถึงที่เซ็น ทรัลเข้าเรียนกันด้วยความทุลักทุเล จากนั้นพอ
เรียนเสร็จแม่ กับน้า อ๋อ พี่ อู๋แล้วก็ลูก อินชอนก็แวะไปที่เซียร์
เดินหาซื้อของใช้ให้ลูก และพี่ อู๋กันเราได้ของติดไม้ติดมือกันมานิด
หน่อยเนื่องจากลูก และพี่ อู๋ไม่ค่อย ให้ความร่วมมือนัก จากนั้นก็กลับ
บ้าน พอถึงบ้าน พี่ ทิพย์ก็จับลูกเช็ดตัวหม่ำ ข้าวแล้วก็เข้า
นอน กับแม่ เหมือนทุกๆวัน คืนนี้ แม่ เหนื่อยมากเลยและทำท่าจะ
ไม่ สบายอีกแล้วคงไม่ได้อัพ บล็อกให้ลูก อีกแล้ว ยังไงขอค้างไว้ก่อน
นะคะลูก จ๋าแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ คืน นี้ราตรีสวัสดิ์ค่ะน้อง อิน
ชอนลูก รัก ของแม่