เรื่องแม่โกรธคุณตาหมอ

 หลังจากที่แม่ต้องสู้รบปรบมือกับเจ้าเนื้องอกจอมยุ่ง ในคืนวันนึง

 ตอนนั้นแม่ตั้งครรภ์ย่างเข้าเดือนที่ 4 แล้ว ในคืนวันนั้นอยู่ๆแม่ก็เริ่มปวดจนทนแทบไม่ไหว

 ป้าปลาเห็นท่าไม่ดี เห็นแม่ปวดจนหน้าซีดเซียวละมัง

 ป้าปลารีบขับรถพาแม่มุ่งตรงมาที่โรงพยาบาลวิภาวดีไปหาคุณตาหมอนภทันที

 คุณตาหมอนภดุแม่ใหญ่เลยก่อนที่จะเจอคุณตาหมอนภก็เจอคุณป้าอ้นพยาบาลจับแม่ตรวจภายในก่อน

 แม่แอบคิด ( อีกแล้ว ) คนอาร๊ายมือหนักชมัด !

 บอกว่าปวดๆยังบอกไม่ปวดอีกไอ้ที่จับๆโดนๆนั้นมันเนื้องอกนะ ระบมไปหมด

 ลองมาโดนบ้างซิ จะพูดอย่างนี้ไหม มีเพื่อนแม่บางคนบอกกับแม่ว่า

นอกจากหมอแล้วพยาบาลไม่ควรตรวจเองถ้าไม่รู้อาการดีพออาจเกิดอันตรายได้

แต่แม่เป็นคนขี้เกรงใจก็เลยไม่อยากพูดอะไรเค้าอาจจะหวังดีและทำตามหน้าที่นะ

แต่ก็แอบบ่นในใจนิดนึงเรื่องที่ป้าอ้นมือหนักเหลือเกิน

 เพราะความรู้สึกตอนนั้นมันเจ็บจนขึ้นสมองเลยเชียวละลูก

 ( แม่แอบบ่นและคิดไม่ดีอย่าเอาเยี่ยงอย่างนะจ๊ะลูก คนดีของแม่ ) หลังจากเจอมือคุณพยาบาล

ป้าอ้นก็เจอคุณตาหมอนภละทีนี้ แม่จำได้ขึ้นใจเลยคุณตาหมอนภถามแม่ว่าให้ทำการบ้าน

ในการจับการดิ้นของลูกว่าหนูดิ้นถี่แค่ไหน

แม่ก็ทำบ้างไม่ทำบ้างแม่บอกตามตรงนะเวลาที่บางทีแม่ปวดเนื้องอกจนสมาธิแม่กระเจิง

ไปหมดแล้วคุณตาหมอก็ดุๆๆๆแม่เป็นชุดเลย บอกกับแม่ว่าลูกจะหลุดออกมาอยู่แล้วรู้ไหม

 แม่ก็เถียงๆๆคุณตาหมอเพราะมั่นใจว่าคุณตาหมอไม่ได้บอกกับแม่จริงๆ

ในเรื่องใหม่ที่คุณตาหมอถามแต่แม่ขออุบ!เอาไว้ก่อนนะว่าเรื่องอะไรแล้วหนูโตอีกนิดแม่จะบอกนะลูกนะ

 หรือ เอ! คุณตาหมออาจจะบอกแล้วแต่แม่อาจจะลืมเองก็ได้มั้ง!

 ( เพราะแม่ก็ใช่ย่อยปกติแม่ก็ขี้ลืมอยู่แล้วพอท้องปุ๊ป!บวกกับอดนอนเพราะความปวดเนื้องอกแม่ยิ่งลืมคูณ 2

 เลยทีนี้ ) ตอนนั้นแม่โกรธคุณตาหมอท่าเดียว บ่นเป็นหมีกินผึ้งเลยก็ว่าได้

ผดุงชีวิตก็ผดุงชีวิตเถ่อะ อยากเปลี่ยนหมอเปลี่ยนโรงพยาบาลแล้วไม่ปลงไม่เป็นแล้วครอบครัววิภาวดี

  ( หลังจากที่เคยประทับใจในการต้อนรับของพยาบาลและคุณหมอ

ที่น่ารักและใจดีที่เคยรักษาคุณยายของลูกเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ) แม่โกรธมากตอนนั้นยิ่งปวดๆ

อยู่ถามอะไรแม่แม่ก็เบลอไปหมดพูดแทบไม่ออกแล้วมาดุแม่อีก

ทีนี้ซิฟิวส์แม่ก็เลยขาด คุณตาหมอคงรู้ทางแล้วถึงอารมณ์ของแม่ในตอนนั้น

คุณตาหมอบอกว่าทำไมไม่คิดว่าผู้ใหญ่ดุเด็กละ ( จริงด้วยแฮะ! )

คุณตาหมอคงกลุ้มใจกับความเอาแต่ใจของแม่ แต่แล้วคนที่ให้สติแม่อีกคนก็คือป้าปลาของหนู ( อีกแล้ว )

 ป้าปลาบอกว่าคุณตาหมอของหนูเข้าข่ายปากร้ายใจดีดุก็จริงแต่เอาใจใส่ตลอดเวลา

ดึกแค่ไหนเวลาไหนก็จะหมั่นโทรมาถามอาการของแม่ทุกครั้งไม่ว่าแม่จะอยู่ที่ไหนๆก็ตาม

หลังจากนั้นแม่ก็พยายามจดทุกครั้งในเรื่องของการดิ้นของหนู

 หลังจากที่คุณตาหมอบอกให้ทำการบ้านโดยการจดทุกวันถูกบ้างผิดบ้างผิดไป

ตามเรื่องตามราวของแม่บางครั้งจับผิดจับถูกบอกคุณตาหมอว่าหนูดิ้นเป็นร้อยๆครั้ง

ต่อชั่วโมงคุณตาหมอตกใจใหญ่บอกว่าผิดแล้วอย่าไปรวมกับที่หนูสะอึ

 ( หนูชอบสะอึกตั้งแต่อยู่ในท้องจนหนูคลอดออกมาโตแล้วเวลาหัวเราะมากๆก็จะชอบสะอึก )

 ให้ทานน้ำเย่อะๆก็ไม่หาย ต้องรอให้หายเองค่ะ ..

Create Date : 06 ตุลาคม 2551		0 comments
Last Update : 29 ธันวาคม 2551 1:00:16 น.
Counter : 843 Pageviews.
Share Tweet