วันที่ไมเคิลอ่อนล้าและคงไม่อยากอยู่โรงพยาบาลสัตว์ฯแล้ว

วันที่ 16 มีนาคม 2552 วันนี้หลังจากที่อินชอนไม่มีเรียนแต่ก็อยู่เรียนกับแม่


และป้าปลาที่บ้าน วันนี้เรามีนัดกับลุงเคิลเหมือนเดิมที่จะไปเยี่ยมลุงเคิลแต่วันนี้


กว่าเราจะไปเยี่ยมลุงเคิลได้ก็เย็นมากเลยค่ะ เพราะเรามัวแต่รอพี่น้องทำงาน


บ้านเสร็จแล้วหาอาหารให้พี่กังฟูและพี่ีหัวเทียนบอดแล้วพาพี่ๆน้องหมาไปวิ่งอึฉี่


ก่อนจึงออกจากบ้าน พอที่เราไปถึงแม่ก็พยายามป้อนข้าวลุงเคิลเหมือนเดิมแต่


ลุงเคิลไม่ยอมหม่ำเหมือนเดิม ทานได้แต่น้ำนิดหน่อยและเดินไม่ค่อยได้จะเซต


ลอดแม่ต้องคอยอุ้มลุงเคิลเสมอๆ ลุงเคิลไม่ค่อยจะอยากเดินเท่าไหร่นักเพราะ


เดินไม่ไหวแถมทำท่าไม่อยากเข้าไปบริเวณตึกที่ลุงเคิลพักอยู่ พอหมดเวลา


เยี่ยมแม่จะพาลุงเคิลเข้าห้องพักเพราะมืดมากแล้วและน้องอินชอนก็โดนยุงกัด


มากเหลือเกิน แม่สงสารทั้งน้องอินชอนและไมเคิลเหลือเกิน แต่แม่ก็ไม่สามารถ


ให้น้องอินชอนเข้าห้องพักของหนูได้เนื่องจากขนและเชื้อโรครวมถึงกลิ่นของ


สัตว์ป่วยเย่อะ น้องอินชอนอาจจะไม่สบายได้ แม่ได้ยินแต่เสียงของน้องอินชอน


กับป้าปลาตะโกนเรียกแม่กับไมเคิลให้สู้ๆและบอกรักไมเคิลกัน " ป้าปลาบอกว่า


ไมเคิลถ้าอยากกลับบ้านให้เข้มแข็งไว้จะได้กลับบ้านไวๆ หรือทำอะไรก็ได้ที่ให้


แม่รู้ แม่จะได้พาไมเคิลกลับบ้านเพราะแม่ไม่รู้ว่าไมเคิลต้องการอะไรครับ "


พอหมดเวลาเยี่ยม แม่ก็จะพาไมเคิลเข้าห้องพักที่เป็นกระจกกั้น แม่ยังจำ


เหตุการณ์วันนี้ไม่ลืมเลือนเลย หนูตัวสั่นมากเหมือนกลัวสถานที่นี้มากๆเอาหัว


ซุกหน้าอกของแม่ตลอดเลย แม่จึงต้องพาหนูมานอนบนเก้าอี้ แม่มองหน้าหนู


นะครับ ดูหนูอ่อนแรงมากๆเลยนะครับวันนี้ ไมเคิลครับ แม่จะทำยังไงดีนะ แม่


กลัวเหลือเกินถ้าแม่พาหนูกลับบ้านแต่จะเป็นการตัดสินใจผิดหรือปล่าวน๊าลูก


สุดท้ายแม่ก็เลือกที่จะให้หนูอยู่ใกล้หมอเหมือนเดิม เพราะหมอให้ความหวังแม่


โดยที่ไม่ได้บอกแม่เลยว่าหนูจะไม่เป็นอะไร จากนั้นหนูก็ต้องไปอยู่ห้องวิกฤต


อีกเหมือนเดิมนะครับ แม่หวังไว้ว่าอาการของหนูจะดีขึ้นกว่านี้ ได้โปรดอย่า


เป็นอะไรไปเลยนะลูก แม่กับน้องอินชอนรักหนูมากนะครับไมเคิล พวกเรายัง


คงนับวันเวลาและทุกวินาทีเพื่อรอรับหนูกลับบ้านเราเสมอเพื่อสู่ความรักความ


อบอุ่นของครอบครัวเราที่ไม่เคยจากกันเลย รักและคิดถึงไมเคิลเสมอนะครับเว


ลาที่แม่เห็นแต่พี่กังฟูและพี่หัวเทียนบอดแต่ไม่เห็นไมเคิลนอนอยู่ที่ๆไมเคิลเคย


นอน มันช่างทรมานใจแม่เหลือเกินนะครับ แม่อยากบอกไมเคิลว่าแม่รักและ


เป็นห่วงไมเคิลมากนะครับ





















 

Create Date : 13 มิถุนายน 2552
1 comments
Last Update : 13 มิถุนายน 2552 23:46:50 น.
Counter : 906 Pageviews.

 

ขอบคุณสำหรับน้ำใจของเพื่อนๆน้องๆที่มีให้กันและแวะมาทักทายกันเสมอๆนะคะ ขอบคุณด้วยใจจริงๆๆค่ะ ขอให้ทุกๆคนมีแต่ความสุขนะคะ

 

โดย: แม่ปูและน้องอินชอน (Incheon ) 13 มิถุนายน 2552 23:49:29 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


Incheon
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ยินดีต้อนรับบล็อกน้องอินชอน...ขอบคุณเพื่อนๆมากนะค่ะสำหรับทุกคอมเมนท์  
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2552
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
13 มิถุนายน 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Incheon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.