ศิลปะเพื่อศิลปะ( Art for art's sake)





ดิฉันได้มีโอกาสเข้ารับการอบรมเวอร์คชอพที่มีชื่อว่า "ศิลปะเพื่อศิลปะ" กับศูนย์ศิลปะฮิวแมน ซึ่งมีวิทยากรสองท่านคือ คุณแสงอุษณีษ์ นวะมะรัตน(คุณเชอรี่) และคุณพิธาน เตชะนิติ(คุณสน) แค่ได้ยินชื่อเวอร์คชอพก็โดนใจมากค่ะ ยิ่งเข้าไปดูวัตถุประสงค์ในเวปไซต์ก็ยิ่งอยากไปเข้าร่วมค่ะ ซึ่งวัตถุประสงค์ก็คือ"การอบรมเชิงปฏิบัติการสำหรับบุคคลทั่วไปที่สนใจทำงานศิลปะอย่างอิสระ เพื่อการแสดงออกทางความรู้สึก จิตใจ และจิตวิญญาณ เป็นการเดินทางเข้าไปสู่ห้วงลึก และเป็นโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักตัวตนภายในอย่างสร้างสรรค์"


เวอร์คชอพใช้เวลาสองวันค่ะ โดยลักษณะกิจกรรม เป็น Spontaneous Art มีการแนะนำเทคนิคเบื้องต้นในการใช้ สีน้ำ อะครีลิค ชาโคล ดินเหนียว และ ปะติด เป็นต้นค่ะ
(ขอขอบคุณทางศูนย์ฯ รวมทั้งวิทยากร มา ณ ที่นี้ค่ะ หากท่านต้องการรายละเอียดอื่น ๆ เช่นความเป็นมาของศูนย์ เวอร์คชอพอื่น ๆคลิกที่นี่นะคะ)


หลังจากเข้ารับการอบรมดิฉันยังไม่เกิดความเข้าใจ และไม่รู้สึกเติมเต็ม จึงมีโอกาสได้รับคำแนะนำเพิ่มเติมจากวิทยากรว่า "หนึ่งในวัตถุประสงค์ของคอร์สศิลปะเพื่อศิลปะคือ การที่ผู้เข้าร่วมกิจกรรมจะค่อยๆผ่อนคลาย ใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับลักษณะเฉพาะของวัสดุแต่ล่ะชนิด และสร้างสรรค์งานตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นขณะนั้นๆ โดยลดความคาดหวังของการสร้างงานศิลปะที่สวยงามในทัศนะคติของผู้อื่น ความรู้สึกที่เราอยากให้เกิดขึ้นคือผู้เข้าร่วมกิจกรรม จะสามารถเพลิดเพลินและผ่อนคลายกับการอยู่กับวัสดุต่างๆเพียงชั่วขณะหนึ่ง และในขณะนั้นๆ บริบทต่างๆ เช่นลักษณะเฉพาะของแต่ละวัสดุ อุปสรรค์ที่เกิดขึ้น หรือเสียงเพลง เป็นต้นฯลฯ จะก่อให้เกิดกระบวนการคิด และสะท้อนความรู้สึกต่าง ๆ ในแต่ละท่านต่างกันไป ถ้ายังคงรู้สึกไม่เข้าใจ อยากให้ลองทบทวนความรู้สึกในระหว่างการทำงานอีกครั้งหนึ่ง"

ดิฉันจึงอยากกลับไปติดตามความรู้สึกของตนเองผ่านการพาลูกสาวทำศิลปะที่คล้ายคลึงกัน เพื่อเปิดโอกาสให้ลูกทำความรู้จักกับศิลปะเพิ่มขึ้น และให้งานศิลปะของลูกสะท้อนความรู้สึกของเขา และในขณะเดียวกันเราก็ได้ย้อนรำลึกถึงความรู้สึกของตนเองในขณะนั้นด้วย


เริ่มด้วยการลองนำวัสดุต่าง ๆ รอบ ๆ ตัวทั้งในครัว ในสวน และตู้ยามาทำเป็นสีบ้าง มาทดลองทำปฏิกริยากับสีต่าง ๆ บ้างค่ะ





สนุกสนานตื่นเต้นกันพอสมควรค่ะกับอุปกรณ์หลากหลาย







ภาพผลงานของทั้งสองสาวคล้ายคลึงกัน เพราะคนโตชอบบรรยายเลยส่งผลต่อคนเล็กค่ะ
คนโตภาพขวาตั้งชื่อภาพว่า "extreme" ค่ะ
คนเล็กภาพซ้ายตั้งชื่อภาพว่า "Have Fun" ค่ะ







ภาพผลงานของแม่ที่ทำในห้องค่ะ โดยเลือกแต่วัสดุหรือเทคนิคที่ไม่เคยใช้ค่ะ
ภาพซ้าย ตอนแรกลองป้ายสีดู แลไปแลมาเหมือนน้ำตก ป้ายไปป้ายมาก็แลเหมือนท้องฟ้าค่ะ
ภาพขวา ใช้ชาโคลระบายทั่วทั้งแผ่นกระดาษในทางเดียวกัน แล้วดูภาพที่เกิดขึ้นเอง เหมือนมีสองมือกำลังพนมือค่ะ





ในชั้นเรียนวันนั้นวิทยากรตั้งโจทย์ ให้เราหาคำจำกัดความในช่วงชีวิตเราช่วงใดช่วงหนึ่งที่รู้สึกว่า "เป็นที่สุด" แล้วทำภาพปะติด โดยเลือกจากอุปกรณ์ที่ให้มาเต็มห้อง เพื่อแสดงให้เห็นว่าความรู้สึกนั้นเกิดขึ้นช่วงใด และกินเวลายาวนานเท่าใด ลูกสาวคนโตไม่ค่อยเข้าใจนักค่ะ เข้าใจว่าให้ทำ Time Life ดิฉันก็ตามใจแกแล้วปล่อยให้แกเลือกวัสดุมาปะติดจากอุปกรณ์ในบ้าน ที่หามากองไว้ให้เลือกเช่นกันค่ะ ส่วนลูกสาวคนเล็กเหมือนจะเข้าใจโดยบังเอิญคือแกทำช่วงที่ดีใจที่สุดค่ะ



ต้องขออภัยด้วยค่ะที่ภาพของลูกสาวยาวมาก แล้วใช้กล้องธรรมดาที่ไม่มีเลนส์กว้าง จึงขออนุญาตถ่ายเป็นสามรูปนะคะ อาจให้ความรู้สึกไม่ต่อเนื่องบ้างค่ะ ครั้นจะนำมาต่อกันก็ไม่สามารถต่อกันได้ค่ะ



















ลูกสาวคนเล็กบอกว่าชอบไปสวนสนุกค่ะ








ของแม่ค่ะ คิดถึงคำว่าเสียใจที่สุดตอนคุณพ่อเสียค่ะ
แล้วความเสียใจก็ค่อย ๆ จางไป เปลี่ยนแปรเป็นความสดใสเมื่อเจอสามีและมีลูกสาวสองคนค่ะ
แต่ความเสียใจนั้นก็ยังคงอยู่จาง ๆ ในทุกวันนี้ค่ะ





ต่อจากนั้นปล่อยอิสระให้นำอุปกรณ์มาปะติดทำสิ่งใดก็ได้ แต่ลูกสาวไม่มีอารมณ์ทำต่อค่ะ





เป็นภาพของคุณแม่ค่ะ ความคิดตอนนั้นอยากได้รูปใบไม้ ดอกไม้ที่ลอยมาตามลมค่ะ






กิจกรรมต่อไปเอาก้อนดินให้ลูกหลับตาแล้วขยำค่ะ คนโตขยำเพลินเลยค่ะ คนเล็กไม่ยอมขยำค่ะ หลังจากให้คนโตบอกความรู้สึก ก็ให้ทั้งสองลงมือปั้นดินให้หมดก้อนที่แบ่งไปให้เป็นอะไรก็ได้ค่ะ





หลังจากขยำดินแล้วแกบอกว่า "personal friend that never be mad at me" แม่อึ้งเล็กน้อยค่ะ
ส่วนในห้องอบรมแม่เพียงบอกว่าเป็นเพื่อนที่คุ้นเคยค่ะ






ภาพบนซ้าย ลูกสาวคนโตบอกว่าปั้นต้นไม้กับสัตว์ค่ะ
ภาพบนขวา ลูกสาวคนเล็กบอกว่าปั้นพ่อพ่อแม่ลูกแบ่งกันกินขนมปังยักษ์ค่ะ
ภาพล่าง แม่ปั้นในห้องเป็นภาพแม่พาลูกสาวทั้งสองชมอ่างน้ำที่ลอยด้วยกลีบดอกไม้ค่ะ





หลังจากนั้นให้สร้างผลงานบแผ่นเฟรมผ้าใบ เพื่อเป็นของขวัญให้กับใครก็ได้ค่ะ ในห้องวิทยากรบอกว่าจะให้คนที่เรารักก็ได้ หรือคนให้กับคนที่เราเกลียดก็ได้ค่ะ





ลูกสาวใช้เทคนิค blind stroke ที่ยังสนุกอยู่ค่ะ

(หากท่านต้องการทราบรายละเอียดการทำเทคนิค blind strokeเชิญที่บล็อกนี้นะคะ)








ภาพซ้ายลูกสาวคนเล็กให้ของขวัญพี่สาวเป็นรูปตัวเองค่ะ
ภาพขวาลูกสาวคนโตให้ของขวัญสัตว์เลี้ยงล่วงหน้าที่กำลังจะได้ในวันเกิดปีหน้าค่ะ








ภาพของคุณแม่ในห้องอบรมค่ะ เป็นของขวัญให้ตัวเองเพราะอยากมีบ้านอยู่ในป่าโดดเดี่ยวไกลผู้คน ปลูกผักผลไม้กินตามอัธยาศรัยค่ะ



เมื่อมองย้อนกลับไปในห้วงคำนึงของดิฉันนั้นคิดถึงแต่ลูกสาวทั้งสองตั้งแต่ต้นจนเกือบจบค่ะ แล้วก็ลงเอยด้วยการให้ของขวัญตนเองบ้าง อย่างน้อยก็มีบ้านในฝันมาอยู่บนเฟรมผ้าใบนอกจากในความคิดของตนเองค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังได้สัมผัสกับความรู้สึกของลูกในอีกหลายแง่มุมค่ะ



ขอขอบคุณ bg สวย ๆ จากเวป //www.hellusmultimedia.com ค่ะ




 

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2552
15 comments
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2552 21:30:32 น.
Counter : 7141 Pageviews.

 

ศิลปะทุกแขนง..ช่วยทำให้เรามีสมาธิ ผ่อนคลายและมีอิสระในการคิดและแสดงออกค่ะ

ลูกสาวของพี่ดูมีความสุขในการทำทุกอย่างเลยนะคะนี่ จันทร์สังเกตุมาหลายบล็อกแล้ว

น้องเค้าชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆเสมอๆเลยป่าวคะ

 

โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 6 พฤศจิกายน 2552 23:21:40 น.  

 

สวัสดียามดึกค่ะคุณเค็น...
งานศิลปะช่วยจรรโลงใจได้ดีจริงๆ นะคะ..
ลูกพี่ก็ชอบวาดรูปค่ะ พี่เองวาดไม่เอาไหนเลย

 

โดย: Devonshire 6 พฤศจิกายน 2552 23:39:36 น.  

 

ดีเลยค่ะ เด็กๆน่าจะชอบพวกช็อคโกแลตน่ะค่ะ
เพราะในบล็อกส่วนใหญ่จะเป็นเมนูช็อคน่ะค่ะ

 

โดย: มิคุริ 7 พฤศจิกายน 2552 7:49:09 น.  

 

เป็นคุณแม่คุณลูกที่น่ารักที่สุดเลย
ดูแล้วอบอุ่น...สนุกสนาน
แล้วจะเข้ามาชมผลงานชิ้นต่อๆไปนะคะ

 

โดย: JoySewing 7 พฤศจิกายน 2552 8:31:26 น.  

 

คุณแม่คุณลูกผูกพัน ทำงานศิลปะด้วยกันแบบนี้น่าชื่นชมจริง ๆ ค่ะ ผลงานที่ออกมาก็น่ารักมากเลยนะคะ

 

โดย: haiku 7 พฤศจิกายน 2552 11:48:13 น.  

 

สวัสดีค่ะ ทุกท่าน

คุณ haiku ขอบคุณมากค่ะที่เป็นกำลังใจและชื่นชมผลงานนะคะ จริง ๆ เค็นทำได้ฝีมือแย่ที่สุดในห้องเลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะเวอร์คชอพนี้เน้นสุขไม่เน้นสวย


ขอบคุณค่ะคุณมิคุริ เด็ก ๆ ชอบช็อคโกแล็ตมากมายเลยค่ะ


สวัสดีค่ะพี่แดง หนูก็วาดไม่เอาไหนเหมือนกันค่ะ แต่ใจรัก


ดีใจมากค่ะคุณจอย แอบไปดูที่บล็อกแล้วเหมือนกันค่ะ ว่าจะไปสมัครเป็นศิษย์ทำงานผ้า ชอบดูมากเลยค่ะ แต่ลงมือทำไม่รู้จะเป็นอย่างไรค่ะ เพราะชอบงานเพ้นท์โฟลคอาร์ต แต่พอไปเรียนกลับรู้สึกอึดอัดในขั้นตอน เลยสงสัยตัวเองว่าชอบจริงหรือเปล่าค่ะ



ใช่ค่ะ คุณจันทร์ แต่เกมคอมพิวเตอร์นี่เริ่มทำให้แกหมดความสนใจอื่น ๆ ไปมากเลยค่ะ

 

โดย: chinging 8 พฤศจิกายน 2552 10:44:20 น.  

 

ในบางกอกมีเปิดสอนเยอะนะคะ
บูทขายจักรตามห้างก็มีค่ะ(แต่ข้อเสียคือเขามักจะสอนแบบใช้จักรอย่างเดียว)
แผนกเย็บปักถักร้อยของพารากอนก็มีสอนนะคะ
และร้านนาราดาคร๊าฟที่พารากอน,ครูจินนี่ที่เซนทรัลบางนา,ตลาดบองมาเช่ก็มีร้านไอเดียแองเจิลและนาราดาคร๊าฟ
ไม่ก็ลองหาดูในgoogleจะมีหลายๆคนที่เปิดสอนที่บ้าน
อีกวิธีหนึ่งก็ไปดูหนังสืองานผ้าที่kinokuniya,เอเชียบุ๊ค มาลองทำเองก็ได้นะคะจอยก็เรียนรู้ด้วยตัวเองนะคะ
เสียดายที่ไม่ได้อยู่ใกล้ๆกันนะคะจะได้มานั่งทำ้ด้วยกัน ถ้าชอบทำไม่ยากหรอกค่ะ

 

โดย: JoySewing 8 พฤศจิกายน 2552 15:36:22 น.  

 

เป็นกิจกรรมที่ดี
และสร้างสรรค์
สำหรับเด็กมากเลยค่ะ

 

โดย: Petite Elisa 8 พฤศจิกายน 2552 19:50:11 น.  

 

ขอบคุณมากค่ะคุณจอย เคยเห็นที่เสรีเซ็นเตอร์มีร้านหนึ่งเขามีบล็อกในนี้ด้วย น่าจะสะดวกสุดค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณ petite Elisa

 

โดย: chinging 9 พฤศจิกายน 2552 13:28:48 น.  

 

เรียกจอยก็ได้ค่ะ
ที่แผ่นเขาบอกไม่ควรให้เด็กต่ำกว่า15ดู
แต่จอยว่าเขาเขียนผิดรึเปล่า
เรื่องมันน่ารักเหมาะกับเด็กนะคะ
เป็นการผจญภัยของโครอลไลน์เพื่อช่วยพ่อกะแม่และคนอื่นๆที่ถูกแม่มดจับไปทำเป็นตุ๊กตา
แต่ก็เพื่อไม่ให้เด็กๆเข้าใจอะไรผิดๆ ทุกเรื่องควรมีผู้ปกครองดูด้วยและคอยอธิบายด้วยคุณchingingเห็นด้วยกะจอยมั้ยคะ
ลองเอามาดูค่ะน่ารักดี อิอิ...ยืนยันเด็กดูได้

 

โดย: จอย (JoySewing ) 9 พฤศจิกายน 2552 15:28:25 น.  

 

ขอบคุณค่ะ คุณจอย เห็นด้วยค่ะว่าพ่อแม่ควรดูด้วยทุกเรื่องเลยค่ะ

 

โดย: chinging 9 พฤศจิกายน 2552 21:03:02 น.  

 

ชอบประโยคนี้จังเลยค่ะเ็ค็น "เมื่อมองย้อนกลับไปในห้วงคำนึงของดิฉันนั้นคิดถึงแต่ลูกสาวทั้งสองตั้งแต่ต้นจนเกือบจบค่ะ"

แนนก็เป็นแบบนั้นบ่อย ๆ

 

โดย: อัญชนา 10 พฤศจิกายน 2552 15:31:27 น.  

 

ใช่และจริงเลยแนน ตอนของขวัญแวบแรกก็จะให้ลูกสาว แต่มีน้องคนหนึ่งเขาถามว่าให้ตัวเองได้ไหม เลยปิ๊งแว๊บว่าให้ตัวเองบ้างดีกว่า แต่น้องคนนั้นกลับกันให้คนอื่นจำได้ว่าเขาให้ทุกคนในครอบครัวแทนค่ะ

 

โดย: chinging 11 พฤศจิกายน 2552 10:26:02 น.  

 

หลานชายจันทร์ก้อติดเกมค่ะ จันทร์ก้อไม่รู้จะแก้ยังงัย ได้แต่เมียงมองไม่ให้เล่นเกมที่รุนแรงเกินไปค่ะ

ราตรีสวัสดิ์นะคร้า

 

โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 14 พฤศจิกายน 2552 0:42:13 น.  

 

ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณจันทร์ ขอบคุณมากค่ะมาเยี่ยมกันเสมอเลย

 

โดย: chinging 22 พฤศจิกายน 2552 19:19:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


chinging
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]








INVITING THE BELL TO SOUND


Body, speech, and mind in perfect oneness-
I send my heart along with the sound of the bell,
May the hearers awaken from forgetfulness
and transcend all anxiety and sorrow.


HEARING THE BELL


Listen, listen,
this wonderful sound
bring me back
to my true self.


THICH NHAT HANH






9 Latest Blogs
ขอขอบคุณ คุณSevenDaffodils
ในคำแนะนำวิธีการทำ Latest Blogs ค่ะ



New Comments
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
6 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add chinging's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.