งานวันเกิดสาวน้อยอาหรับ 11 ขวบ ปี 2555 ค่ะ(Happy Lightening Birthday 2012)
ปีนี้เป็นปีที่คุณแม่เลือกให้ลูกสาวได้เรียนรู้กับวัฒนธรรมโบราณ เพราะอยากจะให้ลูกเริ่มทำความเข้าใจชีวิตที่มีเหตุปัจจัย มีที่มาที่ไป และมีการส่งต่อความรู้ ความจริง ความดี และความงามต่อชนรุ่นหลัง แต่เปิดกว้างให้ลูกเลือกว่าอยากเรียนรู้วัฒนธรรมของชนชาติใด ลูกสาวเลือกที่จะเรียนรู้วัฒนธรรมอาหรับ เพราะเป็นวัฒนธรรมที่เรารู้จักน้อยมาก
เราจึงเริ่มต้นจากนิทานพื้นบ้านที่โด่งดังจากชุดอาหรับราตรี นั่นก็คือนิทานเรื่องอะลาดินกับตะเกียงวิเศษนั่นเองค่ะ
"อะลาดินกับตะเกียงวิเศษ" คุณแม่หัดวาดรูปสีชอล์คค่ะ
(ขอขอบคุณภาพต้นแบบจากเวป //champlaincore330.blogspot.com และคุณครู Pual ผู้สอนการวาดค่ะ)
จากนั้นเราสืบค้นว่าทำไมต้องเป็นตะเกียง เป็นจินนี่ ทำให้พอทราบว่าชาวอาหรับนั้นก็ให้ความสำคัญกับไฟ และใช้แสงสว่างเป็นสัญลักษณ์ของภูมิปัญญา ของคำสอนในศาสนา(มักจะนับถือศาสนาอิสลาม) ซึ่งเปรียบเหมือนสิ่งที่จะช่วยในการนำทางการดำเนินชีวิตเช่นเดียวกันกับศาสนาอื่น ๆ ค่ะ
ตะเกียง หม้อ และโคมไฟที่เตรียมไว้ใช้ในงานวันเกิดค่ะ
(ได้ลงวิธีทำโคมไฟไว้ที่บล็อก โคมไฟจากเทียน(ฺBeewax Lantern) ค่ะ
ลองออกแบบพรมเปอร์เซียค่ะ
(ขอขอบคุณป้าแมวผู้ให้ยืมหนังสือ Tribal & Village Rugs by Peter F. Stone ค่ะ ในนิทานดั้งเดิมนั้น ไม่มีกล่าวถึงพรมวิเศษ แต่เห็นว่าเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของชาวอาหรับค่ะ โดยพรมที่ทอนั้นจะบอกเล่าเรื่องราว ความคิด และความเชื่อของแต่ละชนเผ่าค่ะ)
เช้าวันเกิด
ออกแบบภาพตัดขวางของปราสาท เพื่อศึกษาเส้นทางไปสู่หอคอยที่เก็บตะเกียงวิเศษไว้
ปิดตาวาดรูปสัตว์ ประตูรั้ววังเปิด
ลายเส้นบางเบาด้วยความไม่แน่ใจ เพราะมองไม่เห็น
ปิดตาตีหม้อ ประตูวังเปิด
เกิดความกลัวในขณะที่มองไม่เห็น
เทินหนังสือไม่ให้หล่น ตะเกียงวิเศษปรากฎ
(ชาวพื้นเมืองอาหรับก็นิยมเทินตะกร้าใส่ของค่ะ)
ถูตะเกียง แล้วขอพรให้ตัวเองสองประการ ให้ผู้อื่นหนึ่งประการ
ฟังนิทาน The Mouse and the Light By Lisa Suhay
"Dedicated to the children of the world who have seen The Shadow.
With this story you are given the power of the light. Go out and shine." - Lisa Suhay
In the center of the most beautiful garden in the world stood the Tree of Wisdom. From this great tree there grew many branches and leaves. It spread its roots throughout the land. The tree was a place of comfort. Creatures would often come to it and sit in its shade and feel its great truths.
For many years there was harmony. Then one day a shade from one long branch decided that it was not happy.
The shade did not wish to give comfort or shelter.
"Fools," cried the shade as it spread beneath the tree. "I know more than any of them. I am not made to serve. I should rule over everything."
And so it was that in pride and hatred the shade tugged and pulled and stretched itself until at last it was able to break its attachment to the great tree.
It became the first shadow.
Instead of using its power to give shade, it created a cold darkness that blinded all those it touched to the truth.
Instead of using its voice to impart great truths to those around it, The Shadow whispered only lies.
The Shadow crept away from the Tree of Wisdom and drifted far into a barren place where it crawled into a hole in the sand. It sank deep into the earth.
The Shadow grew and plotted. It would wait beneath the surface until a sad or doubting creature came near. Then The Shadow would rise up and overtake the unsuspecting creature and blind it to truth and bend it to its will.
Over many years and many miles the shadow created an underground army. Then the army of The Shadow began to strike without warning bringing fear, sadness and hate to innocent creatures.
"You cannot fight. I will win," it lied.
Some began to hide and fear the very light of day, for they thought that it was the cause of The Shadow. Others began to hate and fear all the shade of the world, not being able to tell the difference between shade and shadow.
It came to pass that creatures began to feel anger toward all things different from themselves.
They even became afraid of their own shadows. They stayed in their homes. When they went out they didn't go far.
One day a field mouse went to the Tree of Wisdom, shook its small fist and shouted, "How could you create such a terror upon us? Why is this allowed to continue?"
The great tree bowed its huge trunk. It shook and leaves fell like tears. But it did not answer.
Then a voice spoke from all around, "I created light and darkness. I made creatures great and small. To one and all I gave the power to build or destroy, bring joy or pain. One among you has chosen darkness and pain. This is not my wish."
Though dazzled by being in the presence of this great power the Mouse was still angry. "Why do you not stop The Shadow?" cried the Mouse.
"Because I have given that power to those The Shadow harms. The Shadow has grown through the lack of caring in creatures. Now it is your job to stop it," the great voice answered.
The Voice told the mouse how to win.
"You cannot live in fear. Fear only makes The Shadow grow. To be rid of darkness - shine a powerful light of truth. To be rid of cold - bring only warmth wherever you go."
The Mouse answered, "I will go out and tell the others what you taught me. I will remember not to hate, because hate makes The Shadow stronger."
But Mouse worried, "I am only one small being and the shadows are now many. How can I ever hope to succeed?"
Suddenly Mouse was surrounded in a beautiful golden light and warmth, "You will know that as The Shadow began with one small dark being; now the light will grow with you, my small messenger."
So it was that one tiny creature set out into the world. With every kind word and every truth it spoke, the world around it healed. Others joined the mouse and soon the light grew and the shadows faded. One by one, The Shadow's followers fell before the mouse and the light.The Shadow sank back into its hole in the earth, vanishing like drops of water in the burning sands of time.
เมื่อเงามืดของกิ่งไม้กิ่งหนึ่งจากต้นไม้แห่งภูมิปัญญาหลงผิด ทำให้เงามืดแผ่กระจายไปทั่ว ก่อให้เกิดความเกลียดและความกลัว ไม่มีใครสามารถแยกออกระหว่างร่มเงาและเงามืด เกลียดกลัวแม้กระทั่งเงาของตัวเอง โลกเต็มไปด้วยความมืดและความหนาวเหน็บ วันหนึ่งหนูตัวเล็ก ๆ ได้รับคำสอนจากเบื้องบนให้นำพาแสงสว่างไปสู้กับเงามืด ทำให้โลกกลับคืนมาสว่างและอบอุ่นดังเดิม เพราะสรรพสิ่งใส่ใจและให้ความรักแก่กันและกัน
(คัดลอกจากเวป //www.mideastweb.org ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ค่ะ with courtesy of //www.mideastweb.org)
วาดภาพจากนิทาน
ออกไปเยี่ยมชมมัสยิดใกล้บ้าน
ในตอนเย็นเด็ก ๆ มุสลิมมาเรียนภาษาอาหรับกัน
(ขอขอบคุณมัสยิดคอยริสซุนนะห์ และมัสยิดมัสยิดอัลยุซรอ มา ณ ที่นี้ค่ะ)
อ่านกลอนของท่าน Rumi(กวีเอกชาวอิสลาม)
พร้อมกับลองเต้น sufi(การทำสมาธิแบบหนึ่งของชาวอิสลามค่ะ)
My heart, sit only with those
who know and understand you.
Sit only under a tree
that is full of blossoms.
In the bazaar of herbs and potions
don't wander aimlessly
find the shop with a potion that is sweet
If you don't have a measure
people will rob you in no time.
You will take counterfeit coins
thinking they are real.
Don't fill your bowl with food from
every boiling pot you see.
Not every joke is humorous, so don't search
for meaning where there isn't one.
Not every eye can see,
not every sea is full of pearls.
My hart, sing the song of longing
like nightingale.
The sound of your voice casts a spell
on every stone, on every thorn.
First, lay down your head
then one by one
let go of all distractions.
Embrace the light and let it guide you
beyond the winds of desire.
There you will find a spring and nourished by its see waters
like a tree you will bear fruit forever.
(คัดลอกจากเวป //www.islamic-study.org ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ค่ะ with courtesy of //www.islamic-study.org)
  ยังคงติดใจเกมปาลูกโป่งน้ำค่ะ
แสงเทียนนำทางค่ะ
วันรุ่งขึ้นไปเยี่ยมเด็ก ๆ ที่บ้านพักฉุกเฉินสตรีค่ะ
นิทรรศการ “รูปลักษณ์ของชาวมลายูท้องถิ่นปัตตานี”
วันที่ 7 – 26 มิถุนายน 2555
ณ หอศิลป์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ
(ปิดทุกวันพุธนะคะ)
"จงสร้างแสงสว่างให้ตัวเอง แล้วโลกจะขานรับเราเอง" เจะอับดุลเลาะ เจ๊ะสอเหาะ ผู้หยดสี วาดปัตตานี
(คัดลอกจากเวป //www.manager.co.th/ ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ค่ะ )
ลูกสาวบอกว่ารับรู้ได้ถึงความเศร้าและความกลัว
เราก็ยังไม่ได้รู้จักวัฒนธรรมอาหรับมากขึ้นสักเท่าใดนัก แต่อย่างน้อยเราก็ได้แง้มหน้าต่างบานนี้ให้เปิดกว้างขึ้น จากที่ดูเหมือนว่าแทบจะปิดสนิท คุณแม่เชื่อว่าทำให้จิตใจเราเปิดกว้างขึ้นด้วย และยอมรับในแบบที่ผู้อื่นเป็นมากขึ้น ลดความกลัวและความไม่เห็นด้วยในความแตกต่าง อันจะนำพาให้เกิดความเข้าใจกันและอยู่ร่วมกันในวิถีปัจจุบันได้ดีขี้นค่ะ
อนึ่งหากมีความผิดพลาดในการลงบล็อก หรือมีสิ่งใดที่ไม่สมควร ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ จขบ. ยินดีจะแก้ไขให้ถูกต้องหากมีผู้แนะนำค่ะ
ขอบคุณ BG สวย ๆ จากคุณยายกุ๊กไก่ และ Lines สวย ๆ จากคุณญามี่ค่ะ
| Create Date : 18 มิถุนายน 2555 |
| Last Update : 19 มิถุนายน 2555 20:57:34 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 1964 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: 3K-guy  วันที่: 20 มิถุนายน 2555 เวลา:20:42:57 น. |
|
|
|
| โดย: chinging วันที่: 21 มิถุนายน 2555 เวลา:0:35:51 น. |
|
|
|
โดย: เกศสุริยง  วันที่: 26 มิถุนายน 2555 เวลา:12:15:45 น. |
|
|
|
โดย: haiku  วันที่: 1 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:34:07 น. |
|
|
|
| โดย: chinging วันที่: 3 กรกฎาคม 2555 เวลา:10:55:54 น. |
|
|
|
| โดย: เกศสุริยง วันที่: 8 กรกฎาคม 2555 เวลา:10:20:48 น. |
|
|
|
| โดย: haiku วันที่: 8 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:26:23 น. |
|
|
|
| โดย: chinging วันที่: 9 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:20:48 น. |
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
