เมื่อสุดที่รักต้องจากไกล

เมื่อแมวเปอร์เซียที่รักมากได้จากไป มันชื่อเจ้าฮัทซัน เป็นแมวตัวผู้สีดำ ตาสีเหลือง ด้วยความที่เป็นแมวขี้กลัว ทำให้เรารักมันมาก เมื่อตอนปีใหม่อุ้มมันออกไปดูพลุหน้าบ้าน มันกลัวตะกายเกาะไหล่เราแน่น ตอนเย็นก็จะพามันไล่จับจิ้งจกมันจะตะครุบและแหย่เล่น บางวันมันจะมาร้องเรียกขอนอนด้วย แต่พอดึก ๆ หน่อยก็จะร้องขอออกจากห้อง ที่ ๆ มันชอบนอนที่สุดคือบนหมอนข้าง นอนมองทีวี ตาวาวเชียว เป็นเพื่อนดูหนังที่ไม่เคยกวนเลย พอมันเบื่อมันก็จะมาเขี่ยผมเราเล่น บ่อยครั้งที่เราฝันว่าโดนของหนักทับ แต่พอตื่นขึ้นมาปรากฎว่ามีเจ้าฮัทซันมานอนอยู่บนหน้าอกเราทู๊กที




ด้วยความที่มันเป็นแมวที่ใจเย็น และชอบนอนกลางวันมาก มันจะหาที่เย็น ๆ นอน และความที่มันดำเราจะหามันไม่ค่อยเจอ ถ้ามันไม่ลืมตาหรือร้องตอบ เวลาเรียกชื่อมัน มันจะเดินมาหา ร้องตอบด้วยเสียงเบา ๆ อื้อ บางครั้งเรานั่งทำงานอยู่บนเก้าอี้มันจะปีนขากางเกงเราขึ้นมานอนหนุนตัก นี่ละมั้งที่เค้าว่าแมวมันจะขี้อ้อน วันไหนจับมันอาบน้ำ มันจะร้องแง้ว ๆ บ้านแทบแตก ไม่มีใครอาบน้ำให้มันได้นอกจากเราเพราะมันจะข่วน และกระโจนหนี




วันที่มันตาย เจ้าป้อมหามันไม่เจอตั้งแต่เช้า คิดว่ามันคงออกไปเที่ยวตามประสาแมวหนุ่ม ตอนเย็นฝนตกเลยออกไปหามัน พบศพมันห่างออกไปจากบ้านประมาณ 6 เมตร คิดว่ามันคงโดนหมาจรจัดทำร้ายแต่ตามตัวมันไม่พบบาดแผลเลย เราเสียสิ่งที่รักไปแล้ว เมื่อรู้ว่ามันจะไม่กลับมา จะไม่มีมันอีกแล้วใจมันหวิวบอกไม่ถูก รู้สึกจุกที่คอขึ้นมา เรากลั้นน้ำตาไม่อยู่ รักมันมาก คิดถึงมัน ไม่น่าเลย มันกำลังอ้วน เหมือนกาฟิวส์ มันน่ารัก ไม่มีแล้วเจ้าอ้วนขนปุยสีดำ ๆ บ่อยครั้งที่เราเผลอเรียกมัน และยังลืมตัวที่จะต้องกวาดสายตามองหามันตามที่ ๆ มันชอบไปหลบนอน

Create Date : 07 กันยายน 2550		2 comments
Last Update : 11 กันยายน 2550 19:58:23 น.
Counter : 959 Pageviews.
Share Tweet