วัยประถมเป็นต้นไม้ที่อยู่ในความทรงจำที่สุด จากต้นไม้ที่โรงเรียนปลูกเป็นแปลงรั้วอย่างสวยงามคงทนของดอก ชอบไปนั่งเล่นพุ่มไม้นี้ เลยจำดอกจำใบได้ดี ที่ออกดอกตลอดทั้งปีและต้นทนไม่เคยตาย จนเรียนจบประถม ตอนนั้นรู้จักในชื่ออันแสนซาบซึ้งว่า Forget me not อย่าลืมฉัน" เคยเอามาปลูกสมัยเด็กติดง่ายมาก แต่พอย้ายบ้านไม่ได้กลับมาดูแลนานก็ตายไปไม่รู้ด้วยสาเหตุอะไร
ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยเห็นอีกเลย แต่ก็ยังคิดถึงฝังใจอยากได้มาปลูกอีก ถึงแม้ตอนหลังจะมารู้ว่าเขาชื่อแวววิเชียรแล้วก็ตาม เพราะ Forget me not ฝรั่งมันคนละต้นคนละแบบ