|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
|
|
|
|
|
|
|
มุมเล็กๆ ของโรงเรียนน้อยๆ
วันพุธ ที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๕๒ เป็นวันคล้ายวันเกิดของ บ้าได้ถ้วย อีกปีหนึ่ง ไม่ได้ทำอะไรที่แตกต่างกว่าวันปกติ ช่วงเช้านั่งเรียงข้อมูลวิจัยฯ บ่ายไปสอนนักเรียนที่โรงเรียนหลังน้อย ในพื้นที่ที่เก็บข้อมูลอยู่ ช่วยสอนแทนคุณครูประจำ เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศให้เด็กๆ เพราะว่ามีสื่อการสอนที่จากเน็ต และทำขึ้นมาเอง นำเสนอทางโปรเจคเตอร์บ้าง ทีวีบ้าง เป็นที่ชื่นชอบมากมาย ของเด็กๆ นักเรียน ซึ่งทำเป็นกิจกรรมปกตินับตั้งแต่ออกจากงานประจำ และหันหลังให้เมืองใหญ่ ช่วยสอนเดือนละ ๓ ๔ ครั้ง แล้วแต่อารมณ์ และเวลาที่เหมาะสม
สภาพอันสันโดษ ของโรงเรียนหลังน้อย แห่งนี้มักทำให้ลืมโลกภายนอกป่า ที่ยังวุ่นวายไปด้วยการห้ำหั่นกันเอง และมีแต่ความทุกข์ใจ แท้จริงแล้วโลกภายนอกมิได้แยกออกจากตัวเรา ในทางตรงข้าม มันเป็นส่วนหนึ่งของเราเพราะว่าเราเองเป็นผู้ทำให้โลกเป็นอย่างนี้ ดังนั้น ถ้าต้องการเปลี่ยนแปลง โครงสร้างสังคมอย่างถอนรากถอนโคน การศึกษาที่ถูกต้องจะต้องเป็นก้าวแรกของหนทางนี้ ฝันอยู่ในใจลึกๆ ดังๆ คนเดียว เพื่อเข้าบรรยากาศ Wind of Change โอ้ว บ้า มากส์.
ณ โรงเรียน แห่งนี้ได้เห็นความเป็น พ่อ พ่อที่รักลูก อยากให้ลูกได้มีความรู้ และลูกที่มีความรักพ่อ ทุกๆ เช้า พ่อขี่มอไซค์ลูกซ้อนท้ายมาโรงเรียนด้วยกัน ลูกลงจากมอร์ไซค์แล้ว พ่อจะขี่มอร์ไซค์กลับบ้าน ลูกไม่ยอมให้กลับ ให้อยู่ที่โรงเรียนเป็นเพื่อน พ่อหลอกล่อยังไงก็ไม่ยอม สุดท้ายเจอไม้เด็ดของพ่อ บอกลูกว่าปวดท้องเข้าส้วมให้ลูกไปเข้าห้องเรียนก่อน เดี๋ยวจะกลับมานั่งเป็นเพื่อนเรียน โดยยอมถอดกางเกงทิ้งเอาไว้ที่โต๊ะเรียนของลูกเป็นหลักฐานมัดจำ แล้วนุ่งผ้าขาวม้าไปเข้าห้องส้วม
แท้จริงแล้ว พ่อแอบไปเข็นมอร์ไซค์ ไปอีกทางหนึ่งห่างโรงเรียนพอไม่ได้ยินเสียง แล้วติดเครื่องนุ่งผ้าขาวม้าขี่มอร์ไซค์ กลับไปทำงานที่บ้าน ส่วนลูกก็นั่งเรียนหนังสือไปมองกางเกงของพ่อไปทั้งวัน เป็นแบบนี้ทุกวันเป็นปี จนลูกชินไปกับบรรยากาศการเรียน และเข้าใจพ่อมากขึ้น อาจจะสงสารพ่อเวลาขี่มอร์ไซค์ กลับบ้าน เพราะว่าลมมันเย็น บางวันลมมันก็ร้อน เห็นภาพทำให้ระลึกถึงความรัก ความผูกพันของความเป็นพ่อ และลูก ถ้าเป็นแม่ คงถอดเสื้อเป็นมัดจำเอาไว้ แล้วกระโจมอกผ้าถุงขี่มอร์ไซค์กลับบ้าน คิดว่างั้น
ผู้คนมากมายคิดว่า การสอนให้มนุษย์ทุกคนอ่านออกเขียนได้ จะแก้ปัญหาสังคมได้สำเร็จ แต่ความคิดนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่จริง นมโรงเรียน นมบูด ปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดขึ้นเป็นประจำ แต่เป็นข่าวใหญ่ไม่บ่อยนักอาจจะสอง-สามปีครั้ง นักเรียนท้องเสีย ปวดท้องจากสาเหตุนมโรงเรียนมีทุกเดือน รสชาตินมโรงเรียนจากการได้ลองชิมด้วยตนเอง จืดชืดไม่มัน ลองเทให้ลูกหมากิน ลูกหมาเลียสองทีแล้วฉี่ใส่ เอาลิ้นไปเลียหญ้า ถูพื้นดิน บริเวณนั้นห้า-หกครั้ง แล้วเดินจากไปอย่างเสียอารมณ์ ลูกหมาคิดในใจพอได้ยินกัน ๑ ตัว ๑ คน เบาๆ ว่า เลียน้ำยางพารายังมันกว่ากันเยอะเลย
ในขณะที่ สังคมกำลังเสื่อมทรามลงทุกที ผู้คนมัวถกเถียงทฤษฎี และคำถามการเมืองที่ไร้สาระ สนุกกับการปรับปรุงผิวเผินเพื่อให้รู้สึกว่าชนะอีกฝ่ายหนึ่ง นี้มิใช่สิ่งที่ชี้ถึงความสิ้นคิดของคนเราหรอกหรือ บางคนอาจตอบว่าใช่ แต่แล้วก็ยังดำเนินชีวิตเบียดเบียนผู้อื่นเหมือนเดิม นั้นคือเรื่องน่าเศร้าของชีวิต ชีวิตเราไม่เพียงถูกกำหนดโดยสภาพแวดล้อมเท่านั้น แต่เรายังเป็นสภาพแวดล้อมอีกด้วย เราไม่ใช่สิ่งที่แยกมาจากสังคม ความคิดและปฏิกิริยาของเราได้รับการกำหนดมาจากค่านิยมต่างๆ ในสังคม ซึ่งเราก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคมนี้
ใบยางพาราร่วง บ่งบอกลักษณะช่วงการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ ยืนสงบนิ่งเมื่อมีลมพัด ดูใบไม้สลัดทิ้งตัวเองออกจากกิ่งที่ยึดเกาะ ธรรมชาติของการเปลี่ยนแปลงกำลังแสดงความจริงให้ประจักษ์ ใบไม้ร่วงหล่นลงมาเป็นพืด ทำให้มีความเพลิดเพลินกับธรรมชาติในขณะนั้น และช่วงหนึ่งอาจะยกระดับจิตขึ้นให้ล่องลอยผ่านใบไม้ ใบไม้ไม่ได้ร่างตกลงมาสู่พื้น แต่ฉันกำลังลอยขึ้นไป ทั้งใบไม้และตัวเราต่างมีความเข้าใจในตัวของตัวเอง ธรรมชาติเกาะเกี่ยวยังไม่คงที่ มนุษย์คิดจะยึดติดให้คงทน ฉะนั้นเหรอ
ความรู้ และสติปัญญานั้นแตกต่างกัน ความรู้ คือ การทำงานของความคิดที่ไม่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกเลย ในขณะที่สติปัญญา คือ ความสามารถในการรู้สึกและคิดอย่างมีเหตุผล ไม่มีระบบการศึกษาใดในโลก ที่จะช่วยให้เราหลุดพ้นจากความวุ่นวายและความทุกข์ ตราบใดที่เรายังใช้เพียงความรู้ แต่ไม่ได้ใช้สติปัญญา นักการเมืองมากมายแบกความรู้ท่วมหัวมาบริหารประเทศ
เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น
Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
64 comments |
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 0:23:39 น. |
Counter : 1023 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: อิ่ม_Aim 24 กุมภาพันธ์ 2552 5:32:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 24 กุมภาพันธ์ 2552 8:37:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: หอมกร 24 กุมภาพันธ์ 2552 9:20:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: จ่าฝูง 24 กุมภาพันธ์ 2552 11:29:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: จ่าฝูง 24 กุมภาพันธ์ 2552 11:32:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: Dr.Manta 24 กุมภาพันธ์ 2552 12:40:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: coji 24 กุมภาพันธ์ 2552 13:49:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: รยา (raya-a ) 24 กุมภาพันธ์ 2552 14:45:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: พลังชีวิต 24 กุมภาพันธ์ 2552 22:08:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: พลังชีวิต 24 กุมภาพันธ์ 2552 22:48:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: bondsp 25 กุมภาพันธ์ 2552 11:50:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: busabap 25 กุมภาพันธ์ 2552 13:43:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: komyooth 25 กุมภาพันธ์ 2552 17:43:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมีน้อย IP: 202.29.52.243 25 กุมภาพันธ์ 2552 17:57:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: AJono 25 กุมภาพันธ์ 2552 22:44:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: veerar 26 กุมภาพันธ์ 2552 0:55:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: unsa 26 กุมภาพันธ์ 2552 1:14:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 26 กุมภาพันธ์ 2552 7:06:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: นายวิน (wingang ) 26 กุมภาพันธ์ 2552 10:04:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: sarntee 26 กุมภาพันธ์ 2552 20:56:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: fleuri 27 กุมภาพันธ์ 2552 3:38:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: แล้วจะกลับมาเมื่อชาติต้องการ (minporee ) 27 กุมภาพันธ์ 2552 8:05:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: coji 27 กุมภาพันธ์ 2552 9:32:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: หน้าต่างสีฟ้า IP: 58.8.145.228 27 กุมภาพันธ์ 2552 15:56:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: Moon~JulY 27 กุมภาพันธ์ 2552 20:24:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: พลังชีวิต 28 กุมภาพันธ์ 2552 12:07:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: FTAOIR 28 กุมภาพันธ์ 2552 13:48:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 28 กุมภาพันธ์ 2552 14:58:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: tanjira 1 มีนาคม 2552 11:53:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: Shaz 1 มีนาคม 2552 22:57:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 2 มีนาคม 2552 0:50:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: วนิส 2 มีนาคม 2552 23:56:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 3 มีนาคม 2552 0:10:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: yoja 3 มีนาคม 2552 13:54:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: kaewkadad IP: 202.149.25.241 10 เมษายน 2552 0:05:47 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
ไม่ใช่คนดี แต่เบื่อหน่ายที่จะทำในสิ่งที่เลวร้าย
งานเขียนทุกชิ้นในบล็อกนี้ถึงจะเป็นของผู้เขียน อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลงหรือนำไป เผยแพร่ต่อด้วยวิธีใดๆ ก็ได้ ตามใจผู้ที่ต้องการปรารถนา ผู้เขียนไม่ต้องเครดิต ไม่ต้องอ้างอิง ขอให้ผู้ที่นำไปเผยแพร่เป็นคนดี แค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว
Non Copyright Act B.E. 2537
|
|
|
|
|
|
|
ตอนเด็กก็เป็นเหมือนกันค่ะเวลาพ่อไปส่งที่โรงเรียนไม่ยอมให้พ่อกลับไปทำงาน งอแงจะให้พ่อนั่งเรียนด้วย...แต่ไม่ถึงขนาดต้องให้ถอดกางเกงมัดจำนะคะ...
ส่วนเรื่องนมโรงเรียนลองชิมของเด็กข้างบ้านอ่ะค่ะ มันจืดๆ ไม่มีรสเลย เขาเอามาปาเล่นกันบ่อยๆ เราก็เสียดายเหมือนกัน อ่านข้าวอีกที่หนึ่งเขาเอานมมาเททิ้งนี่สิเศร้าใจกว่า น่าจะเอามาให้น้องๆ เขากินมากกว่าค่ะ