ชีวิตนี้ เพื่อลมหายใจผู้อื่น
Group Blog
 
<<
มกราคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
23 มกราคม 2556
 
All Blogs
 
เป็นไปได้หรือ...ไม่

กระบวนการพัฒนาคุณภาพชีวิตของมนุษย์เรานั้น เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เรียกว่า “สันติสุข” อันเป็นสุดยอดปรารถนาของสิ่งมีชีวิตทั้งมวล ที่ได้มีโอกาสอุบัติขึ้นบนพื้นพิภพโลกใบนี้ ว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ดูเหมือนจะสลับซับซ้อนยุ่งยากลำบากมากมายเหลือคณานับ เพราะอย่างที่เห็นๆ กันอยู่ว่ายิ่งพวกเราพยายามศึกษา ค้นคว้า เรียนรู้สิ่งต่างๆ รอบตัว

ทั้งที่มีอยู่บนโลกนี้และกระเสือกกระสนไปค้นหาบนโลกดวงดาวอื่นๆ ขยายไกลตัวออกไปมากยิ่งขึ้นเท่าใด ความทุกข์ร้อนและปัญหาภายในจิตใจของพวกเรากลับยิ่งทวีความรุนแรง และแพร่กระจายขยายตัวเป็นเงาตามตัวมากยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น ทุกๆ ที เรียกว่ายิ่งศึกษาพัฒนา กลับยิ่งห่างไกลความสงบสุขมากยิ่งขึ้นทุกขณะ ทั้งวัยเด็กอนุบาลจนกระทั่งถึงผู้ใหญ่วัยชราใกล้ยมบาลเสมอหน้าเท่าเทียมกันมากขึ้นตามลำดับ

เหตุการณ์ร้ายๆ ที่ปรากฏตัวขึ้นเป็นระลอกๆ ในทุกลำดับสังคม และมีแนวโน้มรุนแรงขึ้นนั้น ไม่ได้ช่วยสะกิดเตือนให้เราได้ตระหนักรู้ความเป็นจริงของปัญหาทุกข์ร้อนที่กำลังลุกไหม้กระพือโหมเผาผลาญพวกเราอยู่บ้างเลย

ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานและคราบน้ำตาที่ได้รับอยู่ตลอดเวลา ยังไม่ทำให้เรารู้สึก สำนึกในความไม่ถูกต้องของแนวคิด ความเชื่อความเห็น ตลอดจนการกระทำตามแนวคิดความเชื่อเหล่านั้นกันบ้างเลย...

หรือเราชินชา ตายด้าน ยอมจำนนกับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานเหล่านั้น จนปล่อยให้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ประดุจดั่งเซลล์มะเร็งร้ายที่กำลังแฝงเร้น กัดกิน ทำลายล้างเซลล์เนื้อดีของร่างกายเราให้พินาศย่อยยับดับสูญลงในเวลาอันรวดเร็วก่อนเวลาฉะนั้นหรือ

วิถีชีวิตของพวกเรา จักต้องดำเนินอยู่ภายใต้วงจรของความสนุกสนานรื่นเริงบันเทิงใจ หมุนเวียนสลับสับเปลี่ยนกับความทุกข์เศร้าเผาไหม้จิตใจ พร้อมทั้งหยาดน้ำตาอยู่ตลอดไปเช่นนั้นหรือ..
ไม่มีหนทางอื่นแล้วหรือที่เราจะเป็นอิสระจากวงจรอันซ้ำซากนั้น...

ปรากฏการณ์สิ่งเหล่านี้ น่าจะเป็นสิ่งสังเกตบอกเหตุให้เราหันกลับมาทบทวนพิจารณามองดูสิ่งที่เรากำลังยึดถือเป็นสรณะของชีวิตกันดูบ้าง ว่าเรากำลังดำเนินชีวิตไปผิดทิศผิดทางสู่หุบเหวแห่งหายนะเข้าไปทุกขณะกันหรือไม่

เป็นไปได้หรือไม่...ที่ชีวิตจิตใจนี้จะดำรงอยู่ได้อย่างอิสระด้วยตัวของมันเอง โดยปราศจากการพึ่งพิงอิงอาศัยตกเป็นทาสสิ่งกระตุ้นปลุกเร้าทั้งหลาย

เป็นไปได้หรือไม่...ที่ชีวิตจิตใจนี้จะตกไม่ต้องประสบกับภาวะความทุกข์ร้อน บีบคั้นหวาดวิตกกังวลกับสิ่งท้าทายใหม่ๆ ที่ชีวิตจิตใจต้องเผชิญหน้าอยู่ตลอดกาล

เสียงเขาว่ากันพรรณนั้น

ห่างหายจากหน้านี้ไปนานหลายนาน แต่ใจนั้นไม่เคยขาดหายจากคนที่อยู่แดนไกลเลยสักวินาทีเดียว ขอบอก... คิดถึงและห่วงใยเสมอ ดูแลตัวเองดีๆ นะ เมื่อถึงเวลาที่ Complete จะไปดูแลให้ดีที่สุด ขอสัญญา



Create Date : 23 มกราคม 2556
Last Update : 23 มกราคม 2556 13:29:28 น. 12 comments
Counter : 1129 Pageviews.

 
สัญญาต้องเป็นสัญญาสายันจริงๆน๊า

ห้ามทิ้งห่างกันไปแล้วกัน


โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:13:47:22 น.  

 
สวัสดีค่ะ
ห่างหายไปบ้างไม่เป็นไร
อย่าไปนานเพราะพื่อนๆจะคิดถึงนะ


โดย: pantawan วันที่: 23 มกราคม 2556 เวลา:14:40:40 น.  

 
ขอบคุณแวะมาสวัสดีปีใหม่ค่ะ

อย่างไรก็ยังระลึกถึงค่ะ


โดย: rakpama07 วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:8:43:07 น.  

 

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ได้มาอ่านเรื่องราวในบล็อกนี้แล้วก็ต้องบอกว่า มันเป็นบทความที่ลำจินตนการมาก ๆ เลยครับ สมกับชื่อล็อคอิน บ้าได้ถ้วย เลยครับ แต่ก็ดีนะครับที่แนวทางการคิดและมองโลกของเราไม่เหมือนใคร

จะได้ไม่น่าเบื่อไงครับ

อิอิ


โดย: อาคุงกล่อง วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:22:57:14 น.  

 
ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บ้านค่ะ



"เป็นไปได้หรือไม่...ที่ชีวิตจิตใจนี้จะดำรงอยู่ได้อย่างอิสระด้วยตัวของมันเอง โดยปราศจากการพึ่งพิงอิงอาศัยตกเป็นทาสสิ่งกระตุ้นปลุกเร้าทั้งหลาย"

น่าจะต้องฝึกจิตให้นิ่งก่อนค่ะ
เมื่อจิตไม่ส่ายแล้ว อิสระทุกอย่างค่ะ เบา โล่ง สบาย



โดย: sirivinit วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:11:58:39 น.  

 
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะคะ
เป็นไปได้หรือ..ไม่
ต้องลองค่ะถึงจะรู้


โดย: เนินน้ำ วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:15:42:08 น.  

 
ขอนิดนึงนะค่ะพี่อิง

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

พี่อิงกลับมาแล้ววววววววววววววววว


โดย: minporee วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:21:53:01 น.  

 
ต้องดัดแปลงพันธุกรรมอย่างเดียวครับ


โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 26 มกราคม 2556 เวลา:13:12:13 น.  

 
ความคิด เห็น ทีผิด และ ความเห็นแก่ตัว...อย่างแรง...เป็นตัวผลักดัน...เกิดการเบียดเบียนซึ่่งกันและกันจากสังคมเล็กเล็กสู่สังคมกว้างสู่ระดับประเทศและนานาประเทศ...หากว่าศิลธรรม ไม่กลับมา...โลกา...จะไม่มีวันสงบสุข


โดย: เตยจ๋า วันที่: 27 มกราคม 2556 เวลา:8:41:16 น.  

 
ขอรับ... มันเป็นเนื้อร้ายจริงๆ..เพราะไม่ว่าไม่รู้จะเริ่มต้นแก้ที่จุดไหนดี...โลกทุกวันนี้มัวแต่วิ่งตามเทคโนโลยี...แต่กลับลืมมามองความเป็นจริง...หลงลืมเส้นทางที่บรรพบุรุษสร้างไว้ให้เดิน...กลับดูถูกศิลธรรมและมองว่าเป็นพวก ล้าหลังหัวโบราณไม่ทันสมัย...ต้องแก้ที่จุดแรกคือครอบครัว..ต้องรู้จักนำลูกหลานกลับมาฟื้นฟูปลูกฝั่งศิลธรรมกันแต่เล็กๆ..หากปล่อยเลยตามเลยแบบทุกวันนี้...ประเทศไทยต้องตกเป็นเมืองขึ้นลัทธิเืทคโนโลยี...อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่นอน..ก็ลองหลับตาคิดดูว่า...สภาพสังคมไทยจะออกมาในรูปแบบใด... ก็คงถึงเวลาแล้วละขอรับ...อย่าให้สายไปกว่านี้เลย..?


โดย: ขุนเพชรขุนราม วันที่: 27 มกราคม 2556 เวลา:10:20:42 น.  

 
ไม่เจอกันนาน
สบายดีทั้งกายและใจนะครับ


โดย: คนขับช้า วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:11:37:49 น.  

 
.บุญรักษานะครับ.
.ผมก็ได้ข้อคิดดีๆไปมามาย.ขอบคุณครับ.


โดย: วรินทร์.ชิ้นสุวรรณ IP: 101.51.227.155 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:6:08:24 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

บ้าได้ถ้วย
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




ไม่ใช่คนดี แต่เบื่อหน่ายที่จะทำในสิ่งที่เลวร้าย

งานเขียนทุกชิ้นในบล็อกนี้ถึงจะเป็นของผู้เขียน อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลงหรือนำไป เผยแพร่ต่อด้วยวิธีใดๆ ก็ได้ ตามใจผู้ที่ต้องการปรารถนา ผู้เขียนไม่ต้องเครดิต ไม่ต้องอ้างอิง ขอให้ผู้ที่นำไปเผยแพร่เป็นคนดี แค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว

Non Copyright Act B.E. 2537
Friends' blogs
[Add บ้าได้ถ้วย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.