พฤศจิกายน 2558

1
2
3
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
18
19
20
21
22
23
24
25
27
28
29
30
 
 
26 พฤศจิกายน 2558
All Blog
บ่นเรื่อยเปื่อย
ถ้าจะหาสาระอะไรจากวันนี้....ก็คงไม่มีอีกตามเคย...Smiley

แค่อยากมาระบายอะไรบางอย่างในหัวออกไปบ้าง...ก็แค่นั้น รู้สึกหลายวันมานี่ ฟุ้งซ่านน่าดู คิดไรมากมายไปหมด คิดจนบางวันปวดหัว (จะไม่ให้ปวดหัวได้ยังไง เรื่องคนอื่นก็เก็บมาคิด เรื่องไร้สาระก็นั่งคิด) 

เคยอ่านเจอ ประโยชน์ของการเขียนไดอารี่อย่างนึงคือ การได้ทบทวนตัวเอง ว่าวันๆ หนึ่งทำอะไรไปบ้าง ที่ผ่านมาตั้งเป้าอะไรไว้ ได้ทำแล้วหรือยัง บทเรียนที่ผ่านมา เรานำมาใช้ประโยชน์อะไรในปัจจุบันได้บ้าง บันทึกความเป็นไปของชีวิต หรือแม้แต่เอาไว้เก็บความรู้สึกที่มีต่อสิ่งรอบตัว

สำหรับเราการเขียนบันทึก คือการระบายอย่างหนึ่ง เอามันออกจากหัวไปไว้ในกระดาษ สมัยเรียนเขียนบันทึกบ่อยเหมือนกัน 95% จะเป็นเรื่องที่ทำให้เสียใจ เศร้าใจ ซึ่งก็มีแต่เรื่องทะเลาะกับที่บ้านมั่ง เพื่อนมั่ง และ 80% จะเป็นของที่บ้าน (อ่าว..ไปๆมาๆ ดราม่าซะงั้น)

ถึงตอนนี้...วัตถุประสงค์หลักของการเขียนบันทึกก็ยังคงเป็นการระบายเหมือนเดิม และเกือบทั้งหมดก็ยังคงเป็นเรื่องที่ทำให้เศร้าใจและเบื่อหน่าย...ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น....

เป็นกันมั๊ย ? (แกรถามใคร..) เวลาที่รู้สึกเศร้า..เสียใจ..เบื่อ..เหงา..ท้อแท้..หดหู่....(พอเถอะ) แล้วไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง   ถ้าใครมีพ่อ แม่ พี่ น้อง หรือใครก็ได้ที่บ้านเป็นผู้ฟังที่ดีนี่ นับว่าโชคดีมาก ๆ หรือแม้แต่เพื่อนก็เถอะ ก็นับว่าโชคดี

ตอนป่วยใหม่ๆ จิตใจแย่มากโทรไปเล่าให้น้องฟัง มันก็รับฟังนะ แล้วก็คอยบอกว่าอย่าเครียดๆ ๆ ๆ จนสุดท้ายกลายเป็นปรับทุกข์กันทั้ง 2 ฝ่าย

คราวนั้นนอกจากน้อง ก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังอีก เพราะไม่คิดว่าจะมีใครเข้าใจ แต่ช่างเถอะมันผ่านมานานแล้ว

มาอยู่กับปัจจุบันดีกว่า...ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่มีเรื่องที่ทำให้รู้สึกแย่มากๆ แต่บางที เราก็อยากจะเล่าเรื่องเศร้าๆ หรือเรื่องที่ทำให้เรานอยด์ไปหลายวัน ให้กับใครสักคนฟัง เพื่อที่จะฟังคำตอบที่ว่า...ไม่เป็นไรหรอกน่า...เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเองแหละ

จะหันไปเล่าให้คนในครอบครัวฟัง มันก็ไร้สาระเกินไป จะหันไปเล่าให้เพื่อนฟัง แต่ละคนก็มีเรื่องของตัวเองให้ต้องคิดเหมือนกัน พอหันไปทางไหนก็ไม่มีใครว่าง ก็อาศัยบันทึกนี่แหละ คุยกับตัวเอง (ไม่บ้าใช่มั๊ย) จริงๆ นะ รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ คนเราสนใจเรื่องคนอื่นมากกว่าเรื่องของตัวเองซะอีก 

อ่อ...ลืมไป..อาจเป็นเพราะตัวเราเองด้วยที่คุยไม่เก่ง แถมมนุษย์สัมพันธ์แย่อีกต่างหาก นิสัยนี้คงต้องปรับปรุง

หวังว่าการเขียนบันทึกครั้งต่อๆ ไป จะมีเรื่องราวดีๆ มาเก็บไว้ให้จดจำบ้าง และหวังว่าการเขียนบันทึกนี้จะนำไปสู่สิ่งดีๆ ในวันข้างหน้าเนาะ

มีเรื่องอยากเขียนเยอะแยะ จากที่ได้อ่านกระทู้หลายๆ กระทู้ในอาทิตย์นี้ แต่เวลามันมีจำกัด...งานยังท่วมหัวหูเหมือนเดิม

ปล.การยอมรับผิดอาจทำให้บางคนโกรธ   แต่การไม่ยอมรับผิดอาจทำให้คนๆ นั้นเกลียดได้...จากละคร ไฟล้างไฟ (ผิดพลาดขออภัยคร่า)





Create Date : 26 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2558 18:06:43 น.
Counter : 950 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

i_mafuang
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเพ้อเอาถ้วย
MY VIP Friends