Group Blog All Blog
|
อุปสรรคยังไม่หมดไป งืม...งืม...งืม...เริ่มต้นก็บ้าบอ....เริ่มต้นสัปดาห์ด้วยสมองอึนๆๆ ตื่นแล้วขี้เกียจลุก กว่าจะขุดตัวเองไปทำงานได้ก็สายตามเคย  ชีวิตมนุษย์เงินหนอ มันช่างน่าเบื่อ มาถึงออฟฟิศเพื่อได้ยินข่าวร้ายว่าเซิฟเวอร์ยังคงใช้งานไม่ได้......นี่มันอัลไล...ไม่ได้ทำงานอีกแล้วววว....ดูเหมือนจะขยันแต่ความจริงคือ งานต้องทำทุกวันถ้าไม่ได้ทำ มันจะแตกตัวเหมือนเชื้อรา แผ่ขยาย งอกเงย จนเคลียร์ไม่จบไม่สิ้น รู้สึกตลอดระยะเวลาที่ทำงานมา 10 กว่าปี (แม่เจ้า..นานเว่อร์) หาช่วงเวลาที่ ทำงานแบบเรื่อยๆๆ นี่ยากมากกกกก มันทำให้รุ้สึกว่า เฮ้ย 10 กว่าปีของฉัน มันผ่านไปเร็วเกินไปแล้ว เริ่มตั้งแต่ตอนเข้ามาทำใหม่ๆ 1 ปี ผ่านไป งานเริ่มเข้าที่ พี่คนนึงลาออก งานเริ่มโหลด แต่ก็ไม่นานมาก ได้คนใหม่มาเพิ่ม งานโหลดน้อยลง พออีกปีผ่านไป คนใหม่เริ่มเข้าที่แระ...ลั้ลลา ๆ พี่อีกคนลาออก อีหรอบเดิม แล้วหลังจากนั้น ก็มีเหตุมาเรื่อยๆๆ เริ่มตั้งแต่ รีโนเวทออฟฟิศ 2 ครั้ง น้ำท่วมออฟฟิศ 2 ครั้ง เปลี่ยนโปรแกรมบัญชีอีก 1 ครั้ง ที่เพิ่งผ่านไปก็คือ ผจก.แผนกเกษียณอายุ ตำแหน่งก็ถูกเลื่อนขึ้นไปตามลำดับ และทำให้ขาดคนทำงานไป 1 คน งานทั้งหมดทั้งมวลทำแค่ 4 คน จนผ่านไป 10 เดือน แทบกระอัก นี่แค่เหตุการณ์ใหญ่ ๆ ที่ แต่ละครั้งกระทบเวลาเป็นปีๆ ไม่รวมพวก สรรพากรขอตรวจเอกสาร ซึ่งนับไม่ถ้วนในกรณีปกติ และ กรณีที่มีบริษัททำผิดเกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่มแล้วดันมีบริษัท เราเป็นลูกค้าด้วย ตรวจย้อนหลังกัน 5-6 ปี คือ...เดือน ๆ นึงผ่านไปเร็วมาก จากเดือนเป็นปี ผ่านไปเรื่อยๆๆๆ จาก 20 กว่า กลายเป็น 30 กว่า และมารู้ตัวอีกทีตอน 35 เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆๆๆ 10 กว่าปีนี้ ฉันทำไรไปบ้าง.....................ช่างลางเลือนซะเหลือเกิน....ในความคิด จากการเปลี่ยนแปลงตำแหน่ง ทำให้ได้ก้าวขึ้นบันไดไปอีกขั้น และหลังจากปวดหัวกับคนใหม่ไปจนจบสิ้นแล้ว ก็เริ่มมีเวลามาดูตัวเองในตำแหน่งใหม่บ้าง.......ซึ่งเท่าที่ผ่านมา ไม่มีอะไรพัฒนาขึ้นเลย งานตรวจเอกสารที่เด็กจบ ปวช.ก็ทำได้ ตรวจแล้วก็เก็บ...แค่นั้น รู้สึกสมองเริ่มทำงานน้อยลง...มันเลยอึนบ่อยๆๆ พรุ่งนี้ต้องไปเช็คสต๊อคที่โรงงาน จากตอนแรกจะเป็นการไปเรียนรู้ การเช็คสต๊อคพร้อมกับออดิต แต่ไปๆมาๆ กลายเป็นหัวหน้าทีม เพราะตัวจริงต้องอยู่ดูโปรแกรมบัญชีกับโปรแกรมเมอร์ จากประสบการณ์เช็คสต๊อคเดือนที่แล้ว ที่เป็นหัวหน้าทีมนำไป ปรากฎว่าลูกทีมแม่ม ลั้ลลามาก ราวกลับแมวไม่อยู่หนูร่าเริง คุยกันสนั่นรถ รำคาญโคตรๆ ไปถึงโรงงาน หัวหน้าบัญชีที่โรงงานก็เป็นคนจัดการซะส่วนใหญ่ สรุปคือ เราก็ไม่ได้ทำหน้าที่ใดๆ ของหัวหน้าทีม นอกจากเงินที่เพิ่มขึ้น ก็ยังไม่เห็นมีอะไรที่เพิ่มขึ้นใหม่เลย งานก็ทำอยากที่เล่า.. อำนาจอันใดก็ไม่มี......จริงๆ ก็ไม่ได้อยากมีอำนาจอะไร แต่แค่รู้สึกว่า....โปรโมตให้ฉันมาอยู่ในตำแหน่งนี้แล้ว....คุณไม่เห็นให้ฉันช่วยคุณทำอะไรเลย....ก็เลยสับสนกับชีวิตนิดหน่อย ช่างเถอะ....มันอาจเป็นแค่เริ่มต้น....เพิ่งแค่ 2 เดือน ยังมีเวลาพิสูจย์อีกนาน ปล.หงุดหงิดนิดหน่อย...พรุ่งนี้ไม่รู้จะมีเซอร์ไพรส์อะไร....บอกแค่ว่าให้ไปกับออดิต เอกสารคนที่โรงงานเตรียมเรียบร้อยแล้ว 
|
i_mafuang
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเพ้อเอาถ้วย Friends Blog
Link MY VIP Friends      |
||||||||||||
