หายหน้าหายตาไปนานโข.... จากที่ตั้งใจว่าจะอัพเดทความเป็นไปบ่อยๆ พอเอาเข้าจริงๆ นิสัยขี้เกียจก็ยังคงเกาะแน่นจนขยับตัวลำบาก!!!
วันนี้คงจะไม่ได้สาระอะไรตามเคย อุตส่าห์ตั้งท่าซะดิบดี เพราะฝนตกโทรทัศน์ดูไม่ได้ น่าจะได้เล่าอะไรดีๆ ได้บ้าง แต่สุดท้ายฝนก็หยุด เสียงร้องไห้ของอีเย็นทำลายสมาธิจนหมดสิ้น....ปั๊ดโธ่ว์
ไหนๆ อีเย็นก็มาทำลายสมาธิแล้ว ดูไปก็รำคาญไป พูดง่ายๆ คือ อินเกิน!!
ละคร นางทาส จำได้ว่าเวอร์ชั่น กบ สุวนันท์เล่น ไม่ได้ดู บทประพันธ์ก็ไม่เคยอ่าน แต่ที่ดูแล้วให้รู้สึกรำคาญก็เพราะว่า คนเราจะโกรธแค้นชิงชังอะไรกันขนาดนั้น แล้วความรักที่เคยมีให้กัน พอมีเรื่องชู้สาวขึ้นมา ยังไม่ทันจะสืบสาวราวเรื่อง หาข้อเท็จจริง ก็สรุปซะแล้วว่าอีเย็นผิด ลงโทษไม่พอยังทำให้อับอายต่อสาธารณชนอีก (อินหนักมาก)
ทำให้รู้ว่า ความหึงหวง อาฆาต อิจฉาริษยา มีอยู่ทุกยุคทุกสมัย แล้วเวลาที่เปลี่ยนไป ผลลัพธ์ที่เกิดจากความรู้สึกเหล่านั้นก็เปลี่ยนไปด้วย แล้วมันก็ดูน่ากลัวและโหดร้ายมากขึ้นทุกที
ไปๆมาๆ ไหงมาลงท้ายแบบนี้...อ้อ คนที่ดูฉลาดที่สุดในเรื่องน่าจะเป็น พี่ฟัก...
จริงๆ มีหลายเรื่องอยากเล่า แต่พอพิมพ์อยู่หน้าโทรทัศน์ สมาธิก็กระจัดกระจาย พอๆ กับบันทึกหน้าที่แล้ว เขียนไม่ได้เรื่องเลย..
สวัสดีนะจ้ะ เราแวะมาเยี่ยมนะจ้ะ ^____^ 
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ไม่ดูยูทูบย้อนหลัง ก็ไปดูเซเลบแมว
ละครดูแล้วปวดหัว อยากจะไปเขียนบทซะเอง