ทุกสิ่งที่บันทึก คือสิ่งดีๆที่มีมาในชีวิต
 
เมษายน 2553
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
19 เมษายน 2553

ผมเสียลูกสาวผมไปแล้ว

//www.hamsteronline.com/webboard/index.php?topic=25064.0

เหตุเกิด เพราะตัวผมเอง

ทำบ้าน ทำกรง ให้เขาอยู่
ต่อท่อให้เขาได้ วิ่งเล่นในห้องคอนโด
ตั้งแอร์เปิดอัตโนมัติให้เขาทุกวันเผื่อกลับบ้านช้า
เลิก งานรีบกลับ กลัวเขาเหงา
ก่อนไปทำงานต้องเห็นเขาก่อน ให้ถั่วฝักยาวเขาตอนเช้าทุกวัน
นั่งทานข้าว จะออกมายืนชะเง้อ ขอกินข้าวสวยด้วย
ชอบทานปลาเผา ทาโร่ ถั่วฝักยาว เห็นทานอะไรไม่ได้ ต้องขอด้วย

แล้ววันศุกร์ที่เลวร้ายก็มาถึง
ผมกลับจากทำงานปกติ เปิดเข้าห้อง แอร์เปิดแล้ว เข้าไปหาลูก ไม่เจอ ดูกรงบนไม่มี เคาะที่กรงล่าง ไม่มี เดินๆมาที่หน้าห้อง เอามือผลักเข้าห้องน้ำ !
ประตู ห้องน้ำไม่ได้ปิด
ตรงพื้นห้องน้ำ ตะแกรงปิดท่อไม่ได้ปิด !
ใจแทบ หยุดเต้น
ลูกสาวตัวเดียวของผม !
ร้องเรียกแบบไม่ทำอะไรไม่ถูก แต่ที่แน่ๆเขาลงไปในท่อแน่ๆ
รื้อๆๆๆ ดูฝ้าด้านบน ว่าท่อเป็นแบบไหน
คิดๆๆๆ ว่าจะเรียกช่างอาคาร มาตัดท่อที่ห้องด้านล่างเพื่อหาเค้า
น้ำตาเริ่มไหล
ทำอะไรไม่ถูก
เอาปากไปแนบติดกับปากท่อที่ไม่ได้ปิด เรียก ตังตัง ตังตัง ลูกอยู่ไหน ตังตัง
เรียกไปร้องไห้ไป ปาฏิหารย์มีจริง
มี เสียงแจ๊ปๆๆๆๆ เหมือนเดินย้ำน้ำ
สักพัก มีสิ่งหนี่งชะเง้อหน้ามองข้นมาที่ปากท่อ ลูกสาวผม นั่นลูกสาวผม
เนื้อ ตัวดำ ขนเปียกน้ำ ตาแทบไม่ลืมแล้ว ผมรีบเอาไฟฉายมาส่องลงไป ปากท่อเป็นแบบตัว L ลึกประมาณหนี่งคืบ แต่แกคงขึ้นไม่ไหว
คิดหาวิธีพาเขา ขึ้นมา ปากท่อแคบพอดีตัว คิดๆๆๆ ปากก็ร้องเรียกชื่อเขาไว้ ปะป๊ามาแล้ว รอป๊าเดี๋ยวนะลูก ป๊ามาแล้ว
เอาเชือกมาผูก ทำเงือนกระตุก หย่อนลงไป คล้องที่ตัวเขา เขาก็อยู่นิ่ง ขยับเข้าวงเชื่อก ได้แระ
ค่อยๆดึงเขาขึ้น มา ได้แล้วๆ
เอาผ้ามาห่อ เช็ดตัว เขาก็วิ่งอยู่ในบ้านที่ทำไว้ให้เขา แต่ตายังปิดอยู่ข้างนึง
คืนนั้น ผมสะดุ้งตืนขึ้นมาดูเขาทั้งคืน
......
เช้าวันเสาร์ สะดุ้งตื่น รีบลุกจากเตียงไปหาที่กรงเขา
นอนนิ่ง หายใจแรง ตาปิดทั้งสองข้าง
เขาห้องน้ำ ล้างหน้าอย่างเดียว อุ้มเขาใส่อก ขับรถออกไป อดทนนะลูก ป๊าพาไปหาหมอแล้ว อดทนนะลูก
ขับรถ ไปถึง โรงพยาบาลสัตว์สวนหลวง มีรถมาถึงก่อนคันนึง เอาหมอที่ถูกวางยามาหมอ เป็นหมาจรจัด เลยต้องนั่งรอ
ลูกน้อยก็นอนหายใจเบาๆ ผม ปากก็เรียกชื่อลูก ตังตัง อดทนนะลูก เดี๋ยวหาหมอแล้ว อดทนนะลูก
เวลา ผ่านไปสักพัก ยังไม่มีวี่แววจะเรียกเข้าไป
ผมตัดสินใจ ไปอีกที่ หน้าเสรีเซนเตอร์มีอีกที่หนี่ง
รีบขับรถ ลูกอยู่บนตัก มือขวาจับพวงมาลัย มือซ้ายโอบกอดลูกสาวตัวน้อยๆไว้
.....

ไปถึง โรงพยาบาลหน้าเสรี
คุณหมอ มารับเค้าไป ถามไถ่ที่มาที่ไป
คุณหมอบอก ว่า เขาตกใจ ปอดน่าจะติดเชื่อ อาการ 50/50 ต้องให้เขานอนที่โรงพยาบาลดูอาการ 24 ชั่วโมง นอนตู้อบให้ความอบอุ่น ให้ออกซิเจนบริสุทธิ์ 100% 24ชม.
ค่าใช้จ่าย ต่อ 24 ชม. 2500 บาท ครับ 2500 บาท
ส่วนตอนเข้านี่ ค่าตรวจ ค่าออกซิเจน 500 กว่าบาท
ตกลง ผมยอม
คุณหมอพาขึ้นไปห้อง ICU เอาไฟมาสอ่งที่กรง เอาสายท่อออกซิเจนมาใส่ไว้ในกรง
ลูกก็นอนหายใจดีขึ้น นอนหลับเหมือนแกพักผ่อน

......

พยาบาลบอกว่า อนุญาตให้เยี่ยมได้แค่ ครั้งละ 15 นาที วันนึงเยี่ยมได้แค่สองสามครั้ว
ผม เลยบอกว่ามีห้องเดี่ยวไหม ผมต้องการอยู่กับลูกผมตลอดเวลา มี แต่มีคนอยู่แล้ว
ผมก็เลยนั่งอยู่ข้างๆกรงเขาก่อน คิดว่าถ้าเขาไล่ผมออกจากห้องนั้นเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน
นั่งอยู่ข้างๆกรง ลูก คอยจับสายออกซิเจนให้ตรงจมูกแก เพราะแกนอนๆไปก็จะคอยดิ้นหนี

......
admid เข้าห้อง 9 โมงเช้า
10 โมงเช้า
บุรุษพยาบาลก็เข้ามาคอยช่วยดู คุณหมอก็เข้ามาบ้าง แต่ยังไม่ยอมไล่ผม
พอบุรุษพยาบาลเข้ามาอีกหน ผมพูดกับพี่เขาว่า
พี่ครับ พี่เลี้ยงสัตว์อะไรบ้างไหมครับ เขาบอกเขาเลี้ยงหมา
ผมถามต่อ พี่ครับ พี่คิดว่าหนูตัวนี้แพงไหม เขาบอกว่าไม่น่าแพง
ผมพูดต่อว่า หนูตัวนี้ ผมซื้อให้แฟนผม 80 บาท ผมเลี้ยงเขามา 2 ปีกว่า
ตอนนี้ ผมยอมเสียเงินค่าห้อง ค่าอุปกรณ์ทุกอย่าง 2500 บาท แต่ผมจะไม่ได้ดูเขาอย่างใกล้ๆ หากเขาจะเป็นอะไรไป ผมจะไม่ได้อยู่ดูใจเลย
ถ้าพี่เป็นผม พี่จะรู้สึกอย่างไร.......

11 โมง ผมยังนั่งตรงที่เดิม

3 โมงเย็น ลูกสาวเริ่มหายใจเบาลงๆๆ ผมเอาสายท่อออกซิเจนไปจ่อตรงจมูกลูกสาว จ่อยังไงแกก็ยังนอนเฉย
ตังตัง อย่าเพิ่งทิ้งปะป๊าไปนะลูก รอม่าม๊าก่อน เดี๋ยวม่าม๊ามา ( แฟนผม เพิ่งทิ้งผมไปเหมือนกันเมื่อเดินที่แล้ว ปล่อยให้ผมนั่งเป่าเค๊กอยู่กับตังตังสองคนตามลำพัง )
ผมโทรบอกให้เขามาดู ใจลูกเป็นครั้งสุดท้าย เขาบอกจะมา เลิกงานก่อน

6 โมงเย็น ตังตังได้เจอกับม่าม๊าเค้า
ส่วนผม ได้ยินแต่คำต่อว่า สะเพร่า ดูแลไม่ดี อยู่ตลอดเวลา

ผมบอกกับแม่เขา ว่าผมคงเอาเขากลับห้อง เพราะดูจากอาการแล้ว ถ้าให้ผมกลับไปนอนรอที่ห้องแล้วมารับเขากลับวันรุ่งขึ้น ผมคงไม่ได้นอนแน่นอน แต่ถ้าจะเผ้าที่โรงพยาบาบก็ไม่ได้
ตกลงผมเอากลับ
แม่ เขาไม่กลับไปดูใจเขากับผมด้วย เขาบอกเขารับไม่ได้
ผมจ่ายเงิน 3000 อุ้มเขาขึ้นรถ
ระหว่างขับรถกลับ พอเขาได้ยินเสียงผม เขาจะลืมตา ลุกขึ้นมานั่ง

จนถึงห้อง คุณหมอบอกต้องให้เขาอยู่ที่อุ่นๆ ผมใช้ทั้งโคมไฟ
เจลประคบร้อน ผ้านุ่มๆมาห่อมเขาไว้
สุดท้าย ผมเอาตัวเขามานอนอยู่บนอกผม โดยที่ผมนั่งอยู่บนเตียง ให้ตัวเขาอยู่บนอกตลอดเวลา มีผ้าห่มอีกชั้น

ผมอุ้มเขาไว้ทั้งคืน คอยป้อนยาให้เขา
ดีใจครับ ที่เขาดิ้นได้ ลืมตามามองผมได้เป็นช่วงๆ
อาการดีกว่าตอนอยู่โรงพยาบาล
จนเช้า
....

รีบออก ไปหาซื้อโคมไฟกับหลอดไฟให้อุ่นกว่าเดิม หาซื้อตระกร้าเพื่อใส่เขาเพื่อจะพาไปที่ทำงานด้วย

กลับมาห้อง

ลูก นอน หายใจรวยริน แผ่วเบา ท้องบวม ตายังปิดอยู่

ผมทนไม่ไหวแล้ว จริงๆ ผมมองดูเขา พูดกับเขา ลูกเอ๋ย ถ้าไม่ไหว ก็ไปนะลูก ไม่ต้องห่วงป๊า

ผมเชื่อครับว่าเรื่องแบบนี้มีจริง พอผมพูดจบสักแป๊ปเดียว เขาลืมตาขึ้นมามองผม พยายามลูกขึ้นหันหน้ามามองผม แล้วแกก็กระตุกไปสองครั้ง

ผมรีบเอาเขามาอุ้มไว้ในอ้อมกอด ปากก็เรียก ตังตัง ตังตัง

ท้องไม่ขยับ ไม่หายใจ น้ำตาผมไหล

ลูก สาวผมจากไปแล้ว

ลูกสาวผมจากไปแล้ว

ผมฆ่าลูกสาวผมเองใช่ไหม ผมทำร้ายสิ่งที่คอยเป็นกำลังใจเวลาที่ผมอยู่คนเดียวตั้งแต่แม่เขาทิ้งไปด้วย ตัวผมเอง อย่างที่แฟนผมต่อว่าผมใช่ไหม

ผมแค่อยากจะบอกว่า ผมรักลูกผมมาก ผมไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้

ถ้าเขาเสียเพราะถึงแก่ อายุไขของเขา ผมจะไม่เสียใจขนาดนี้

ถ้าเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ จะต่อว่าผม ผมก็ขอรับผิดไว้

หลับให้สบายนะลูกสาวตัวน้อยของป่าป๊า ตังตัง




 

Create Date : 19 เมษายน 2553
16 comments
Last Update : 19 เมษายน 2553 10:02:05 น.
Counter : 1097 Pageviews.

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

ขอให้น้องตังตังหลับอย่างมีความสุขคุุ่ะ

 

โดย: Shallow Grave 19 เมษายน 2553 10:36:51 น.  

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยจากใจจริงค่ะ
ป่าป๊าเข้มแข็งนะคะ

 

โดย: Iaun_Tor 19 เมษายน 2553 10:39:15 น.  

 

เสียใจด้วยนะคะ TT

 

โดย: yosita_yoyo 19 เมษายน 2553 11:51:54 น.  

 

เสียใจด้วยค่ะ ตอนเลี้ยงปลาทอง เลี้ยงได้เกือบ 3 ปี เข้าใจความรู้สึกค่ะ

 

โดย: พุทธชาด IP: 58.9.76.191 19 เมษายน 2553 11:59:03 น.  

 

หลับให้สบายนะ ตัง ตัง

เราเข้าใจความรู้สึกของคุณดี...

เพราะมันก็เคยเกิดขึ้นกับเรา

 

โดย: @NBC 19 เมษายน 2553 12:03:22 น.  

 

 

โดย: quilt 19 เมษายน 2553 12:29:23 น.  

 

เศร้าจัง
เสียใจด้วยนะคะ
ตังตังน่ารักมากคะ

 

โดย: rainny IP: 124.157.234.43 19 เมษายน 2553 12:31:07 น.  

 

 

โดย: thanitsita 19 เมษายน 2553 13:21:31 น.  

 

อ่านแล้วน้ำตาไหล คิดถึงน้องแฮมที่เคยเลี้ยง
ทุกตัวได้มาฟรี แต่ค่าหมอมากมาย (เคยต้องเอาไปตัดขา)
ทุกวันนี้รูปเขาวันสุดท้ายก็ยังอยู่ในมือถือ (ตัวที่ตัดขานั่นแหละค่ะ แต่แก่ตายนะคะ)

คุณทำดีที่สุดแล้ว พยายามที่สุดแล้ว เขาคงชดใช้กรรมหมดแล้วในชาตินี้

ปล. ลูกสาวคุณน่ารักจริงๆนะคะ เห็นรูปแล้วกรี๊ดอยู่ในใจ

 

โดย: ลุงจอร์เจีย IP: 221.178.212.42 19 เมษายน 2553 14:58:59 น.  

 

อย่าโทษตัวเองเลยคะ น้องเค้าไปดีแล้วนะคะ
เสียใจด้วยนะคะ กับลูกสาวที่จากไป

 

โดย: มิคุริ 19 เมษายน 2553 15:34:06 น.  

 

เข้าใจความรู้สึกเลยทีเดียว
เรื่องคล้ายๆกันนี้ก็เพิ่งเกิดขึ้นกับน้องหมาที่บ้านเมื่อเดือนก่อน

 

โดย: rasinee 19 เมษายน 2553 21:11:47 น.  

 

โฮ...

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ แฮมเราก็เพิ่งตายไปวันอาทิตย์ที่ผ่านมานี่เอง ไปพร้อมกันสองตัวเลย จู่ๆก็ล้มแล้วไม่ลืมตาอีกเลย หายใจรวยรินจนจากไปในเวลาไล่เลี่ยกัน

 

โดย: หมีภูเขา 21 เมษายน 2553 20:30:59 น.  

 

อ่านแล้วยังเศร้า อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ เรื่องยังงี้ไม่มีใครผิด
เคยมีหมาในซอยที่บ้านโดนรถทับตายตัวนึง ขนาดไม่ได้เลี้ยงเขา แต่ยังเสียใจมาก เพราะเล่นกะเขาตั้งแต่พึ่งเกิด เสียใจด้วยนะคะ


สวัสดีคับ ผมชื่อมิกกี้ แวะไปเม้นที่บล็อกด้วย นะคับ
สร้างกริตเตอร์
| .postjung.com">ฟังเพลง | ดารา | เกมส์

 

โดย: นู๋เบ๊บ 22 เมษายน 2553 11:14:28 น.  

 

เศร้าจังเลย ร้องไห้เลยอ่ะ หายากค่ะผู้ชายยังงี้ แมนสุดๆ น้องคงน่ารักมาก พี่ก็เพิ่งเสียดุ๊กดิ๊กไป(กระรอกน่ะจ้ะ) เอาใจช่วยนะจ๊ะ

 

โดย: พี่แอน IP: 114.128.99.143 20 พฤษภาคม 2553 11:02:32 น.  

 

เรามีเรื่องจะปรึกษาพอดีวันนี้เราไปนวดแล้วเราเอาน้องหมาไปด้วยแต่จะเอาเข้าร้านนวดด้วยก็กลัวเขาว่าเลยเอาน้องหมาไปฝากไว้ที่ร้านหมาใกล้ๆ ที่เคยฝากประจำตอนเราไปมันประมานทุ่มกว่าๆแล้วล่ะแต่ที่ร้านปิด 2 ทุ่มเราก็คิดว่าไม่เปนไรหรอกจะนวดแค่ชัวโมงเดียวแต่เอาจิงๆนวดไป2ชัวโมงตอนนวดก็กังวนอนู่น่ะแต่คิดว่าเขาคงรอเพราะเราไปใช่บริการเปนประจำ แต่พอกลับไปอย่างตื่นเต้นก็เห็นร้านปิดล็อกกุญแจสนิดแล้วเขียนโน้ตที่หน้าประตูกระจกว่ารับน้องหมาคืนพรุ้งนี้น่ะค่ะร้านปิด2ทุมแล้วเปิด10โมงเราก็หัวใจตกวาบเลย
เราก็พยายามมองเข้าไปในร้านก็เห็นน้องหมาเราอยู่ในกรงที่เอาผ้าคลุ้มใว้เห่าเรียกเราแล้วก้ทำเสียนแบบงี๋งงงเหมือนม่าม้า ๆเราก็น้ำตาคลอเลยอ่ะแต่ก็ทำไรไม่ได้ก็เลยพยายามมองหาเปร์โทรพนักงานในร้านแต่ก็ไมมีเราก็ยืนมอกน้องหมาเราอยู่สักพักเราก็ตัดสินใจเดินออกมาพร้อมความเป็นห่วงน้องหมาแต่ไม่อย่าให้เขาเห็นเรากลัวเขาร้องไม่หยุดใจเราก็ไมอยากเดินออกมาหรอกแต่ต้องทำใจ

แตที่น่าเปนห่วงมาก็คืในร้านเปนร้านกระจกเล็กๆไม้เปิดแอณืไม่มีช่องระบายอะไรเลยยเราก้เลยกลัวว่าน้องหมาเราจะเปนไนหรือเปล่าวเขาจะหายใจออกมัยย

จะมีอากาศในนั้นหรือเปลา

เรากังวนมากเลยอ่ะตอนนี้

ใครเคยเจอเหตูการแบบนี้บ้างช่วยที่น่ะค่ะ

ขอคำแนะนำหน่อยยค่ะ

 

โดย: นานา IP: 124.122.79.70 19 มิถุนายน 2553 23:23:55 น.  

 

เสียใจด้วยนะคะ

 

โดย: แคท IP: 171.96.184.246 21 พฤษภาคม 2559 1:30:20 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


iloveuja
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add iloveuja's blog to your web]